Toen Aaron net bij ons kwam was het een enorme vechtjas. Dit hebben we er voor een heel groot deel uitgekregen. Hij wantrouwde andere honden bij voorbaat en dat gaat nu een stuk beter.
Het ging dus een hele tijd goed.
Maar nu...
Anderhalf jaar geleden is Vonya gecastreerd, maar ik kan me eigenlijk niet goed voorstellen dat het daar aan ligt...das te lang geleden.
Waarschijnlijker is, dat ze weet dat Aaron haar komt helpen als ze vecht. Ze is echt vreselijk geworden. Ze denkt dat ze elke hond aankan, en het lijkt wel dat ze, als de blik van een hond haar niet aanstaat, ze hem grijpt.
Aaron is zelfverzekerder geworden (waarschijnlijk ook door Vonya) en doet nu dus vrolijk mee.
Ik heb nu dus twee vechtende honden
Het is dus eigenlijk maar goed dat ze binnenkort een paar daagjes zonder elkaar gaan doorbrengen...even weer op zichzelf.
Het is niet zo dat ze met elke hond die ze tegenkomen vechten hoor, gelukkig niet. Maar het gebeurt wel sneller. Het is echt iets van de laatste weken.
Ik geef ze gruwelijk op hun donder als ik ze bij hun haren van een andere hond aftrek, maar dat lijkt niet te helpen.
Heeft iemand tips voor hoe hiermee om te gaan? Hoe kan ik het beste straffen?
Of moet ik ze toch maar een leven lang aan de lijn laten?
Met Dot was dat nooit een probleem.