Wat zijn jullie evaringen met Gedrags therapeuten?

[Roosje]

Wie is met hun hond naar een gedragstherapeut geweest en hoe is het bevallen? Waarom ik dit vraag is dat ik de indruk heb dat gedragsterapeuten vaak worden gezien als soort goeroes. In mijn omgeving hebben nu een aantal mensen mij verteld over hun ervaringen met een gedragsterapeut en het valt mij eerlijk gezegd tot nu toe een beetje tegen. Vaak komen ze met de oplossingen die hier ook geadviseerd worden, werken aan de rangorder en consequent zijn. De enige meerwaarde is dat zij als kenners gezien worden en dat daarom mensen toch maar besluiten om deze regeltjes toe te passen waar ze eigenlijk niet zo'n zin in hadden en gehoopt hadden dat er een andere oplossing was. Wanneer die regels niet werken dan verzand het allemaal een beetje.

Roosje

[Eline*]

Persoonlijk denk ik dat het nut van een gedragsdeskundige hem met name zit in het feit dat gedrag juist wordt geinterpreteerd en je dus tot een juiste diagnose kan komen. Vanuit die diagnose kan je dan dus beter bepalen wat je doen moet. Bv. als je kijkt naar het niet alleen kunnen zijn van een hond, dat kan dus scheidingsangst zijn, gewoon niet alleen kunnen blijven of een rangordeprobleem om maar eens wat te noemen (kunnen nog meer oorzaken zijn overigens ) Een juiste diagnose is belangrijk voor het inzetten van een juiste training en daarbij kan een therapeut van dienst zijn.

[bram en thijs]

Persoonlijk denk ik dat het nut van een gedragsdeskundige hem met name zit in het feit dat gedrag juist wordt geinterpreteerd en je dus tot een juiste diagnose kan komen.

Yep, en daarom hebben wij twee jaar geleden de hulp van een gedragsdeskundige ingeroepen. Het bleek gelukkig om doorkomende kiezen te gaan maar zelf kwamen we er absoluut niet meer uit en het is fijn om een geruststelling en een diagnose te krijgen.

[speurneus carola]

op het moment noemt iemand zich al gauw een gedragsterapeut, gewoon omdat het lekker klinkt.

er zitten er ook bij die zelf nog nooit een hond maar dan ook iets geleerd hebben en een cursusje ergens gedaan hebben.

veel hondenscholen geven ook dit soort cursussen voor hun cursisten, hebben dan net een paar maanden een hondje, doen dan zo'n huis tuin en keuken cursus en denken gelijk dat ze evenveel kennis hebben dan b.v. martin gaus die al meer dan 30 jaar met probleem honden bezig is. terwijl ze eigenlijk nog geen echte probleem hond hebben gezien, laat staan hebben geholpen.

wanneer je dan toch zo'n gedragstherapeut wilt inschakelen, zoek dan iemand uit die inderdaad de juiste cursus heeft gevolgd en die al enige jaren ervaring heeft.

maar de meeste dingen kunnen ook gewoon door een hondenschool instructeur opgelost worden hoor.

[LaRep]

Geloof me, of niet...

Ik heb voor ongeveer drie en half jaar terug een Mechels Herder teefje van toen vier jaar in huis genomen. Het was mij bekend dat ze niet een van de makkelijkste was en dat ik al haar vijfde baas zou gaan worden. Ik zal jullie de details verder besparen maar ik kreeg haar onder bepaalde voorwaarde mee. Toen Senna eenmaal hier gewend was na een paar weken kwamen haar streken weer naar de oppervlakte drijven en ik kon er zelf eigenlijk helemaal niets meer mee. Ik heb toen twee verschillende "erkende gedragsdeskundige" aan de telefoon gehad die onafhankelijk van elkaar, na mijn verhaal aangehoord te hebben mij het advies (hond en mij dus nooit gezien) gaven om haar in te laten slapen omdat ze een zogenaamde kronkel in d'r kop zou hebben. Ze wilde er beiden niet aan beginnen om Senna en mij te begeleiden. Nu geef ik niet zo snel op maar de moed zonk me echt in de schoenen door deze "afwijzingen" want ik had wel heel snel hulp nodig voordat de zaken nog meer uit de hand zouden gaan lopen. Uiteindelijk ben ik bij een Praktijk voor Alternatieve Geneeswijze voor Dieren, die Gespecialiseerd is in honden, terecht gekomen. Deze vrouw heeft naast de praktijk ook een "gewone" hondenschool.
Senna kreeg pilletjes om haar agressie wat te temperen zodat ik kon ingrijpen voordat ze blind van woedde werd. Ik heb in totaal een half jaar wekelijks in een groep bij haar getraind en na twee a drie maanden waren we allebei zover dat de medicijnen afgebouwd konden worden.

Hoewel ik dus nooit bij een gedragsdeskundige ben geweest heb ik er geen goed gevoel over juist door het feit dat er twee zijn geweest zonder ons ooit gezien te hebben zo'n definitief advies (durven) te geven.

[Moon]

Toen Dante een jaar oud was hebben we iets vreselijks meegemaakt met de metro. Dante was daardoor doodsbang geworden hiervoor. Daar ik geen rijbewijs heb was het voor mij heel belangrijk om met ov. te kunnen reizen. Ik heb toen een gedragstherapeut ingeschakeld. Deze is een aantal keren meegeweest naar het metroperron. Heeft mij een heel trainingsschema gegeven hoe ik het moest aanpakken. Heeft mij ook geleerd wanneer ik juist wel of juist niet moest belonen of negeren/aandacht geven ivm. de lichaamstaal van Dante. Na drie weken kon ik weer met hem de Metro in met Dante vrolijk kwispelend naast me.
Idem de dierenarts; door een paar akkefietjes was Dante daar ook heel bang van geworden, zo erg dat we op een gegeven moment met drie man sterk op hem moesten gaan liggen om hem een injectie te kunnen geven!
Zelfs de kleinste ingreep was voor hem (en daardoor ook voor mij) een traumatische ervaring. Ook hierbij heeft de gedragstherapeut mij enorm geholpen. Oké, hij gaat dan niet vrolijk kwispelend mee maar laat zich nu netjes onderzoeken en injecteren is gelukkig ook geen probleem meer.
Ik ben dus heel blij dat ik toendertijd deze stap genomen heb. Zou het zo weer doen. Deze therapeut is overigens iemand met heel veel ervaring; zelf veel honden gehad en jarenlang trainer. Ik kan hem ook altijd mailen of bellen als ik ergens mee zit, krijg dan ook uitgebreid antwoord. Dus nogmaals, ik ben er heel enthousiast over!

Vr. groeten, Marijke

[bram en thijs]

op het moment noemt iemand zich al gauw een gedragsterapeut, gewoon omdat het lekker klinkt.

er zitten er ook bij die zelf nog nooit een hond maar dan ook iets geleerd hebben en een cursusje ergens gedaan hebben.

veel hondenscholen geven ook dit soort cursussen voor hun cursisten, hebben dan net een paar maanden een hondje, doen dan zo'n huis tuin en keuken cursus en denken gelijk dat ze evenveel kennis hebben dan b.v. martin gaus die al meer dan 30 jaar met probleem honden bezig is. terwijl ze eigenlijk nog geen echte probleem hond hebben gezien, laat staan hebben geholpen.

wanneer je dan toch zo'n gedragstherapeut wilt inschakelen, zoek dan iemand uit die inderdaad de juiste cursus heeft gevolgd en die al enige jaren ervaring heeft.

maar de meeste dingen kunnen ook gewoon door een hondenschool instructeur opgelost worden hoor.

De meeste hondenschoolinstructeurs noemen zich hondenschoolinstructeur omdat het zo lekker klinkt.

Doe toch niet zo generaliserend en negatief. Zoals er mindere Gedragstherapeuten zijn, zijn er ook buitengewoon slechte Hondenscholen met bijbehorende zeer slechte instructeurs. Breek mij de bek alsjeblieft niet open.

[speurneus carola]

instructeurs, of ze nu goed of slecht zijn, maken dingen mee, direct, in de groep e.d. ze doen ervaring op, of ze het over kunnen brengen is inderdaad een tweede. iedereen kan zich zomaar instructeur noemen, dat is waar. tegenwoordig krijg je al een puppencursus te leiden wanneer je beginnend instructeur bent. toen ik dat wilde worden, kon ik zeker2 a 3 jaar naast een ervaren instructeur meeluisteren en meekijken voor de groep, eventueel bij kleine probleempjes inspringen, b.v. hoe je een riem vast moest houden. daarna een keertje oefeningetjes doen met een groep enz. maar je doet ervaring op je werkt elke keer met verschillende honden.

er zijn gedragsterapeuten die een cursus doen, en nog nooit zelf een hond gehad hebben of zelfs in de cursus maar een voorbeeldhond gezien hebben, en die moeten mensen dan helpen met problemen met hun hond. dat vindt ik kwalijk.

schamper doen over een groepje mensen hun hond kunstjes laten doen op een veldje, kan ik ook. maar juist met die kunstjes neem je toch een beetje leiding over je hond en voorkom je aardig wat gedragsproblemen.

enne als ik les sta te geven voor een groepje (nooit meer dan 6) dan is het bij mij altijd 1 op 1 training ook in de behendigheid of in het zoekwerk, iedere hond en iedere geleider is verschillend dus je kan nooit een hele groep hetzelfde laten doen en hetzelfde behandelen.

[Marion.]

Gelul. Je leert niets bij een hondenschool dat je niet kunt leren zonder zo'n cursus. Vooral doen hoor, als je het leuk vindt. Maar laten we niet gaan ouwehoeren dat een A- of B-cursusje iets uitmaakt ten aanzien van gedragsproblemen.
Die los je niet op in een uurtje in de week en de mensen die hun hond in het dagelijks leven juist opvoeden hebben die cursus weer niet nodig.

En ik ga toch weer tegen je in (owwww, ik weet dat ik het niet moet doen op de zaterdagmiddag, maar ik kan het niet laten)

Al mijn honden hebben minstens 1 cursus gehad (op 1 na). En ja, bij de 4e keer weet ik echt wel hoe ik mijn honden iets aan- of af kan leren. Die kunstjes kan ik ze echt zelf wel aanleren. Maar daarvoor ga ik niet naar de cursus. En ik ga ook niet naar de cursus omdat ik het zelf zo leuk vind (verre van, zelfs).
Maar het is wel een stukje socialisatie wat je je honden ook mee geeft. Waarmee je misschien wat eventueel te ontwikkelen gedragsproblemen ook weer de kop in drukt.
Dat papiertje zegt mij geen ene moer hoor, volgens mij liggen de 'diploma's' al lang bij het oud papier, maar de cursus op zich helpt zeer zeker bij de ontwikkeling van je pup!

[Marion.]

Als je er verder niets mee uitvoert misschien wel ja.

Hoezo er verder niets mee uitvoeren? Ze mogen hier voor de kachel liggen, ze mogen op de bank liggen, ze mogen zelfs op bed! En 3x per dag worden ze uitgelaten hoor. Zijn we zeker een kwartier weg, en mogen ze overal snuffelen waar ze maar willen

[Roosje]

Gelul. Je leert niets bij een hondenschool dat je niet kunt leren zonder zo'n cursus. Vooral doen hoor, als je het leuk vindt. Maar laten we niet gaan ouwehoeren dat een A- of B-cursusje iets uitmaakt ten aanzien van gedragsproblemen.
Die los je niet op in een uurtje in de week en de mensen die hun hond in het dagelijks leven juist opvoeden hebben die cursus weer niet nodig.

Maar het is wel een stukje socialisatie wat je je honden ook mee geeft. Waarmee je misschien wat eventueel te ontwikkelen gedragsproblemen ook weer de kop in drukt.
Dat papiertje zegt mij geen ene moer hoor, volgens mij liggen de 'diploma's' al lang bij het oud papier, maar de cursus op zich helpt zeer zeker bij de ontwikkeling van je pup!

Wanneer ik om me heen kijk zie ik eerlijk gezegd niet dat het zo veel uit maakt of een hond een cursus gevolgd heeft of niet, qua gehoorzaamheid of gedrag. Ik ken honden die tal van cursussen gevolgd hebben en toch nog in het vrije veld lak hebben aan hun baasjes of slecht met anderen honden op kunnen schieten. Ik ken ook honden die perfect luisteren en die nooit naar cursus zijn geweest.

Roosje

[Marion.]

Wanneer ik om me heen kijk zie ik eerlijk gezegd niet dat het zo veel uit maakt of een hond een cursus gevolgd heeft of niet, qua gehoorzaamheid of gedrag. Ik ken honden die tal van cursussen gevolgd hebben en toch nog in het vrije veld lak hebben aan hun baasjes of slecht met anderen honden op kunnen schieten. Ik ken ook honden die perfect luisteren en die nooit naar cursus zijn geweest.

Dat zie ik ook om me heen hoor.
Ik zeg dus ook niet dat je wel of geen cursus moet doen, en ik vind een cursus zeker geen circus.
Wat er van een hond wordt heeft heel erg veel met de baasjes te maken. Denk ik

[Marion.]

Dat zie ik ook om me heen hoor.
Ik zeg dus ook niet dat je wel of geen cursus moet doen, en ik vind een cursus zeker geen circus.
Wat er van een hond wordt heeft heel erg veel met de baasjes te maken. Denk ik

En ik besef nu dat ik me weer op glad ijs begeef. Ik heb hier weer een heel duidelijke mening over, eentje die niet helemaal strookt met de vaste kostgangers hier. Dus ik kan maar beter weer m'n mond houden

[fes/lou]

Maar het is wel een stukje socialisatie wat je je honden ook mee geeft. Waarmee je misschien wat eventueel te ontwikkelen gedragsproblemen ook weer de kop in drukt.

Waarom heb je een cursus nodig voor socialisatie?
Mijn Labradors zijn allebei met 8 maanden aan de jachttraining begonnen. Toen luisterden ze beiden al behoorlijk goed qua basis, en dat zonder een cursus.
Socialiseren doe je wat mij betreft in het park, door ze veel met andere honden om te laten gaan, en niet te mutsig met die hondjes te doen.
Voor het andere stuk socialisatie hebben ze half Rotterdam gezien, de tram, de metro, de trein, ze kunnen trappen en roltrappen ,lopen, kunnen over de markt zonder zich te misdragen, kortom, ik heb ze in alle situaties gebracht die ik maar kon bedenken.
Ik blijf er dus bij dat je geen cursus nodig hebt, het kan een leuke aanvulling zijn, maar noodzakelijk is het absoluut niet

[Marion.]

Socialiseren doe je wat mij betreft in het park, door ze veel met andere honden om te laten gaan, en niet te mutsig met die hondjes te doen.
Voor het andere stuk socialisatie hebben ze half Rotterdam gezien, de tram, de metro, de trein, ze kunnen trappen en roltrappen ,lopen, kunnen over de markt zonder zich te misdragen, kortom, ik heb ze in alle situaties gebracht die ik maar kon bedenken.
Ik blijf er dus bij dat je geen cursus nodig hebt, het kan een leuke aanvulling zijn, maar noodzakelijk is het absoluut niet

Nee, zeker niet! De twee honden die we nu hebben zijn grootgebracht zonder metro, zonder roltrappen. Maakt niet uit, want tegenwoordig (we zijn verhuisd van Den Haag naar de Achterhoek ) hoeft dat ook niet meer.
Ze hebben in hun prille weekjes alles gezien wat ze te wachten staat in hun leventje. Was die cursus niet voor nodig. Ook niet voor de socialiatie met andere honden. Maar het was gewoon 'extra'. Heeft ze geen verkeerds gedaan. Heeft mij overigens ook niet op andere ideeën gebracht.
Miep heeft zelfs 2 cursussen gedaan. Niet omdat ik het zo leuk vond. Maar omdat ze het wel erg leuk vond om samen met mij een uurtje voor zichzelf te hebben. Zonder dat Saar er weer doorheen wieberde. Gewoon voor de leuk...

[Dorien]

Ik heb geen cursus nodig om een uurtje leuk samen met mijn hond te zijn. Dat ben ik elke dag. Als ik tegen problemen aanloop met mijn hond dan lees ik boeken en spreek ik met mensen die meer ervaring hebben dan ik. Hoeft dus niet per se een gedragstherapeut te zijn.

[Eline*]

instructeurs, of ze nu goed of slecht zijn, maken dingen mee, direct, in de groep e.d. ze doen ervaring op, of ze het over kunnen brengen is inderdaad een tweede. iedereen kan zich zomaar instructeur noemen, dat is waar. tegenwoordig krijg je al een puppencursus te leiden wanneer je beginnend instructeur bent. toen ik dat wilde worden, kon ik zeker2 a 3 jaar naast een ervaren instructeur meeluisteren en meekijken voor de groep, eventueel bij kleine probleempjes inspringen, b.v. hoe je een riem vast moest houden. daarna een keertje oefeningetjes doen met een groep enz. maar je doet ervaring op je werkt elke keer met verschillende honden.

Een gedragstherapeut hoort iemand met problemen met gehoorzaamheid van zijn hond naar een hondenschool te sturen..evenals een hondenschool een hond met gedragsproblemen hoort door te sturen naar een deskundige op dat gebied. Gehoorzaamheid en probleemgedrag zijn twee verschillende dingen.Als je dat niet kan onderscheiden tekent het onkunde.

[Wil de hond]

Persoonlijk denk ik dat het nut van een gedragsdeskundige hem met name zit in het feit dat gedrag juist wordt geinterpreteerd en je dus tot een juiste diagnose kan komen.

Yep, en daarom hebben wij twee jaar geleden de hulp van een gedragsdeskundige ingeroepen. Het bleek gelukkig om doorkomende kiezen te gaan maar zelf kwamen we er absoluut niet meer uit en het is fijn om een geruststelling en een diagnose te krijgen.

Hoi Irene,

Wat was toendertijd het probleem waar jullie niet uitkwamen?

[bram en thijs]

Persoonlijk denk ik dat het nut van een gedragsdeskundige hem met name zit in het feit dat gedrag juist wordt geinterpreteerd en je dus tot een juiste diagnose kan komen.

Yep, en daarom hebben wij twee jaar geleden de hulp van een gedragsdeskundige ingeroepen. Het bleek gelukkig om doorkomende kiezen te gaan maar zelf kwamen we er absoluut niet meer uit en het is fijn om een geruststelling en een diagnose te krijgen.

Hoi Irene,

Wat was toendertijd het probleem waar jullie niet uitkwamen?

Thijs sloopte, en we begrepen niet waarom. Hij was overduidelijk doodongelukkig dus hebben we er iemand bij gehaald. Die heeft ons helemaal doorgelicht en kwam op de kiezen van Thijs uit. Dat bleek inderdaad de oorzaak.

[Marion.]

Ik heb geen cursus nodig om een uurtje leuk samen met mijn hond te zijn. Dat ben ik elke dag.

Wij ook. Maar dan wel samen met de honden. Dat uurtje dat Miep alleen had op de zondag vond ze gewoon heel erg leuk

[Wil de hond]

Persoonlijk denk ik dat het nut van een gedragsdeskundige hem met name zit in het feit dat gedrag juist wordt geinterpreteerd en je dus tot een juiste diagnose kan komen.

Yep, en daarom hebben wij twee jaar geleden de hulp van een gedragsdeskundige ingeroepen. Het bleek gelukkig om doorkomende kiezen te gaan maar zelf kwamen we er absoluut niet meer uit en het is fijn om een geruststelling en een diagnose te krijgen.

Hoi Irene,

Wat was toendertijd het probleem waar jullie niet uitkwamen?

Thijs sloopte, en we begrepen niet waarom. Hij was overduidelijk doodongelukkig dus hebben we er iemand bij gehaald. Die heeft ons helemaal doorgelicht en kwam op de kiezen van Thijs uit. Dat bleek inderdaad de oorzaak.

Heeft de deskundige lang nodig gehad om door te krijgen wat er mis was?

Was vast een opluchting, toen bleek dat er niks ernstigers loos was?

Hebben jullie er toen iets aan kunnen doen, of heb je gewoon moeten wachten tot Thijs zijn tanden helemaal doorgebroken waren?

Lullig hè, dat zo´n ventje zo ontzettend veel last van zijn kiezen kan hebben dat hij echt doodongelukkig lijkt?

Sorry voor de vragen, maar het interesseert me echt.

[bram en thijs]

Heeft de deskundige lang nodig gehad om door te krijgen wat er mis was?

Was vast een opluchting, toen bleek dat er niks ernstigers loos was?

Hebben jullie er toen iets aan kunnen doen, of heb je gewoon moeten wachten tot Thijs zijn tanden helemaal doorgebroken waren?

Lullig hè, dat zo´n ventje zo ontzettend veel last van zijn kiezen kan hebben dat hij echt doodongelukkig lijkt?

Sorry voor de vragen, maar het interesseert me echt.

De deskundige bleek om de hoek te wonen en was tevens buurvrouw (ze heeft zelf 4 honden), ze had bovendien een stagiaire bij zich dus ze heeft hier toch wel een uur of twee gezeten. Ze had een checklist bij zich en aan de hand daarvan heeft ze ons doorgelicht, verder kon ze natuurlijk zien hoe wij met de honden omgaan. Uiteraard waren we heel blij dat het de kiezen waren, dat kregen we overigens niet meteen te horen maar een aantal dagen later. Ze had tevens een soort verslag gemaakt.

Uiteraard waren we blij met de "uitslag". Voor Thijs maar ook voor onszelf want het maakt je onzeker als er iets loos is. We hebben de rit uit moeten zitten, toen de kiezen eenmaal door waren was ook het slopen over. Werkelijk van de ene op de andere dag. Ik geloof wel dat ik nog homeopatische pilletjes heb gegeven.

We weten inmiddels dat Thijs een watje is. Daar waar de pijngrens van Bram torenhoog is, is die van Thijs akelig laag

[Wil de hond]

We weten inmiddels dat Thijs een watje is. Daar waar de pijngrens van Bram torenhoog is, is die van Thijs akelig laag

Bedankt voor je uitleg van deze bijzondere anekdote uit de jeugd van Thijs.

Een Braveheart is het niet echt dus?

Bijzonder toch, te zien dat er kwa pijngrens zo´n verschil kan zitten tussen twee verwante honden.

[Marion.]

Begrijp me goed hoor..als je het leuk vindt moet je het vooral doen. Ik ben het er alleen niet mee eens dat er gedaan wordt alsof je je hond iets ontzegt als je er niet mee naar een cursus gaat.

Ik moet het ook anders zeggen:
De honden hebben door de week alle aandacht die ze maar willen. Maar meestal is dat samen. Omdat ze samen zo goed door de bocht kunnen, is de één ongeveer geamputeerd zonder de ander. En gaan ze altijd samen op pad.
Dat uurtje op de zondag is voor Miep heel goed geweest. Moest ze haar eigen boontjes doppen, zonder dat Saar haar hielp. De cursus deed ik niet voor mijn eigen plezier, ik vond het ellende op de zondagmiddag. Maar ik heb wel het vervolg gedaan. Voor Miep. Omdat ik zag dat het voor haar goed was.
Met Saar heb ik geen vervolg gedaan. Die vond het geen bal aan.
Ligt aan de hond ook...

[Wil de hond]

Bedankt voor je uitleg van deze bijzondere anekdote uit de jeugd van Thijs.

Woehaha! Mies Bouwman in de bocht.

Tsssss,

God in de bocht.

[bram en thijs]

Een Braveheart is het niet echt dus?

Bijzonder toch, te zien dat er kwa pijngrens zo´n verschil kan zitten tussen twee verwante honden.

Thijs is een buitengewoon stoere kerel Behalve als hij denkt dat 't pijn gaat doen. En verder is het verklaarbaar, Brammetje heeft vanaf pup met pijn te maken, eerst de groeipijn en nu de artrosepijn. Aan pijn wen je.

[speurneus carola]

een hele hoop problemen komen voort omdat de honden niet duidelijk is hoe ze zich behoren te gedragen.

kijk naar b.v. voerbaknijd, is dat nou gehoorzaamheid of een gedragsprobleem, en ga dan eens verder kijk dan je neus lang is, vaak zijn dit honden waar het probleem al begint bij het eenvoudige kunstje zitten, ze dien niet wat je opdraagt, ze gaan eerst andere dingen doen, effe piesen effe snuffelen en dan opeens, zei je wat baas moest ik wat doen dan? en gaan dan zitten. oftewel de rangorde is ver te zoeken en dit is er langzaam ingeslopen. je kan wel gaan werken aan het geven van voer, maar wanneer je de rangorde voor de rest niet voor elkaar hebt, kun je het schudden, dan is je probleem binnen een paar dagen terug. en zo zijn er nog veel meer voorbeelde te noemen, die we een gedragsprobleem noemen maar begint bij gehoorzaamheid.

dus waar een goede hondenschool begint, komen veel "gedragsproblemen" dus niet voor.

[Eline*]

een hele hoop problemen komen voort omdat de honden niet duidelijk is hoe ze zich behoren te gedragen.

kijk naar b.v. voerbaknijd, is dat nou gehoorzaamheid of een gedragsprobleem, en ga dan eens verder kijk dan je neus lang is, vaak zijn dit honden waar het probleem al begint bij het eenvoudige kunstje zitten, ze dien niet wat je opdraagt, ze gaan eerst andere dingen doen, effe piesen effe snuffelen en dan opeens, zei je wat baas moest ik wat doen dan? en gaan dan zitten. oftewel de rangorde is ver te zoeken en dit is er langzaam ingeslopen. je kan wel gaan werken aan het geven van voer, maar wanneer je de rangorde voor de rest niet voor elkaar hebt, kun je het schudden, dan is je probleem binnen een paar dagen terug. en zo zijn er nog veel meer voorbeelde te noemen, die we een gedragsprobleem noemen maar begint bij gehoorzaamheid.

dus waar een goede hondenschool begint, komen veel "gedragsproblemen" dus niet voor.

Nou, dat ben ik dus niet met je eens. Het verdedigen van eten hoeft niet iets met de rangorde te maken te hebben. Eten is een primaire behoefte..kan een hond niet eten dan gaat ie dood. Het is dus in die zin logisch te noemen dat een dier zijn eten verdedigt, net als wij mensen trouwens, want van jouw bord hoef ik ook niet je biefstukje te jatten zonder dat je er wat van zegt.
Baknijd hoeft dus helemaal niks te maken te hebben met rangorde. Het is veel vaker terug te voeren op een fout in de aanpak van de hond. Mensen , die gaan oefenen met het afpakken van de bak, omdat men denkt dat dat moet kunnen en de hond dat moet leren. De hond krijgt daardoor een negatieve assoiciatie met mensen bij zijn etensbak en de eerste stap naar baknijd is gezet.
Verder is het ook helemaal niet vanzelfsprekend dat een gehoorzame hond lager in rang is. Als je een hond op een positieve manier traint en het luisteren levert hem wat op, dan heb je het gewoon over conditionering van bepaald gedrag. Ik vind het een ietwat verouderde opvatting..jouw idee valt namelijk terug op de stelling dat een hond moet luisteren omdat jij de baas bent. Eigenlijk zijn we daar al jaren van teruggekomen en weten we dat gehoorzaamheid meer een kwestie is van je hond conditioneren op bepaald gedrag, doordat gedrag lonend te maken.

[linlin]

een hele hoop problemen komen voort omdat de honden niet duidelijk is hoe ze zich behoren te gedragen.

van dit soort beweringen word ik kriegel. wat bedoel je in vredesnaam met 'hoe ze zich behoren te gedragen'?

[speurneus carola]

niet grommen, niet bijten, niet slopen, niet binnen zeiken, niet de hele boel bij elkaar blaffen, niet mekaar afmaken, niet de kat vermoorden, niet de vogel van de muur afrukken. niet piepen, niet uit angst de kinderen van de buren opvreten of de postbode een broekie afscheuren. de planten in de pot laten staan de banden van de auto van de buurman niet lek bijten. allemaal gevallen die wij hier zo in de loop van de 10 jaar tegen zijn gekomen, en allemaal opgelost door gewone doodnormale gehoorzaamheidsoefeningetjes zoals het 10 jaar geleden al werden gedaan, zit af kom voor als die kunstjes en dan zonder psychisch gezwets om het allemaal een mooi tintje te geven. en wat ook belangrijker is zonder bach bloempjes en andere zogenaamd natuurlijke troep. ( die hadden de wolven vroeger ook niet bij de hand)

oja en de helft van deze bovenstaande gedragingen hadden al gedragsterapie en de nodige troep binnen gehad. en die hielpen niet.

zegt dat genoeg??

en misschien ben ik dan ouderwets, maar met aai poesie aai poesie maak je een hond niet duidelijk dat het niet de bedoeling is dat ie je aanvalt wanneer jij toevallig een kopje op het aanrecht wilt zetten terwijl ie staat te eten.