De bekende honden, die daar dus vrijwel dagelijks lopen, daar is geen probleem mee, maar de meer onbekende honden wel.
Ze ziet zo'n vreemde hond in de verte en haar staart gaat kaarsrecht de lucht in en ze gaat tergend langzaam lopen. Ik weet dat dit niet veel goeds bij haar betekent.
Als het echt kleine honden zijn, dan is er niks aan de hand (die doet ze niks).
Als het maatje Kaya is of groter, dan laat ik het nog even gaan (die honden kunnen zich eerlijk verdedigen indien nodig). Op het moment dat ze bij elkaar zijn én Kaya's lip gaat omhoog, dat is 9 van de 10 keer, zeg ik meteen 'Kaya liefffffffff' en Kaya taait dan af en komt naar mij toe.
Als het middelmaatje hond is, dan durf ik de confrontatie niet aan en roep haar bij me, zet haar onder appél en loop zo voorbij de vreemde hond. Dit levert over het algemeen geen problemen op, mits de vreemde hond natuurlijk niet op Kaya afkomt
Ik kan dus gevechten vrij makkelijk voorkomen omdat Kaya goed luistert. Ook kent ze het commando 'genoeg' en mocht er zich een gevechtje onwikkelen dan stopt ze bij dit commando direct.
Dat is dus op zich geen probleem.
Wél vind ik het een probleem dat ze dit gedrag dus steeds meer aan het ontwikkelen is, want een ontspannen wandeling niet echt bevorderd. Ik weet dat ze op zich geen echte vechter is, maar ze snauwt en grauwt wel, wat natuurlijk de nodige ergenissen bij sommige mensen opwekt.
Ik ben bang dat ik het gedrag op zich, het is haar karakter denk ik, niet verander (toch?), maar wel wil ik even zeker weten of ik het op de juiste manier aanpak en op het goede moment ingrijp??? Of zou ik het anders moeten doen???


