Wat nou weer met Kaya?

[Caro.]

Zijn het idiote overblijfselen van de loopsheid?

Kaya heeft wat nieuws en dat is een zeer onderdanige, soms lijkt het zelfs op angst, reactie op knuffelen.
Zodra ik haar aanhaal (waar ze soms ook zelf om komt vragen), gaan haar oren plat naar achteren, haar staart helemaal laag naar beneden
Haar brommetje van genot is veranderd en laatst trok ze zelfs haar lip even op

Het lijkt er dus op dat ze (tijdelijk?) niet meer wil knuffelen, maar het vreemde is dat zodra ik stop, ze wel haar koppie weer bij me duwt of pootje geeft om weer verder aangehaald te worden en ze vaak ook uit zichzelf bij me komt om te kroelen, maar heel heel erg onderdanig.

Ze is trouwens zeer gespannen tijdens het kroelen; al haar spieren zijn aangespannen.

Help, ik snap hier geen moer van Kan dit bij de hormoonellende van de loopsheid horen?

[Neeltje]

Of vraagt ze aandacht omdat ze misschien ergens pijn heeft dat ze niet aangeraakt wil worden???

[Caro.]

Of vraagt ze aandacht omdat ze misschien ergens pijn heeft dat ze niet aangeraakt wil worden???

nou, niet iets wat ik kan ontdekken.....

Buiten rent ze gewoon, ze speelt, zwemt, eet goed, enz. enz. Maar sinds haar loopsheid is ze gewoon zo gek geworden: eerst een periode waarin ze half voor dood lag (nog naar de dierenarts geweest), nu is ze weer wat levendiger geworden, maar doet ze dit weer.
Het lijkt erop alsof ze totaal niet goed in d'r vel zit, maar buiten is ze gewoon de normale Kaya.

Ik zit ook maar te denken of ik te streng voor haar ben, maar dat geloof ik niet al zou je het wel denken als je het zo leest. Maar aan de andere kant is ze weer een heel dominant gevalletje en zo streng ben ik gewoonweg helemaal niet.

Het kroelen verander ik al; niet op d'r hoofd, eens kijken hoe ze daar op reageert (bv zij aaien), enz. enz. Maar op alles reageert ze enorm gespannen en onderdanig, soms zelfs angstig lijkt het.

[Neeltje]

Of vraagt ze aandacht omdat ze misschien ergens pijn heeft dat ze niet aangeraakt wil worden???

nou, niet iets wat ik kan ontdekken.....

Buiten rent ze gewoon, ze speelt, zwemt, eet goed, enz. enz. Maar sinds haar loopsheid is ze gewoon zo gek geworden: eerst een periode waarin ze half voor dood lag (nog naar de dierenarts geweest), nu is ze weer wat levendiger geworden, maar doet ze dit weer.
Het lijkt erop alsof ze totaal niet goed in d'r vel zit, maar buiten is ze gewoon de normale Kaya.

Ik zit ook maar te denken of ik te streng voor haar ben, maar dat geloof ik niet al zou je het wel denken als je het zo leest. Maar aan de andere kant is ze weer een heel dominant gevalletje en zo streng ben ik gewoonweg helemaal niet.

Het kroelen verander ik al; niet op d'r hoofd, eens kijken hoe ze daar op reageert (bv zij aaien), enz. enz. Maar op alles reageert ze enorm gespannen en onderdanig, soms zelfs angstig lijkt het.

Dat was ook de reden waarom ik aan pijn dacht, maar als ze verder normaal bezig is, zou dat niet het geval kunnen zijn. Raar heel raar. Klinkt misschien even raar, maar ik zou toch gewoon even d'r buik voelen. Niet dat wij iets kunnen voelen, maar kijken of ze ergens op reageert. Dan kun je dat in ieder geval redelijk uitsluiten.

Anders lijkt het inderdaad op 'n reactie met een vervelende ervaring??? Maar ja, kom er dan maar eens achter hoe wat of waar.

Sterkte!

[Eline*]

Ik zou haar maar gewoon eens even negeren. Ik aai sowieso geen honden die spanning opbouwen. Die negeer ik.
Houding kan laag zijn omdat de hond lager in rang is, maar gedrag kan gewoon dominant zijn. Wat ik lees uit je bericht vertoont ze gedrag wat niet onderdanig is, maar dominant. Daarbij haar gespannen houding lijkt me meer dan genoeg reden madame even als lucht te behandelen.

[Caro.]

Ik zou haar maar gewoon eens even negeren. Ik aai sowieso geen honden die spanning opbouwen. Die negeer ik.
Houding kan laag zijn omdat de hond lager in rang is, maar gedrag kan gewoon dominant zijn. Wat ik lees uit je bericht vertoont ze gedrag wat niet onderdanig is, maar dominant. Daarbij haar gespannen houding lijkt me meer dan genoeg reden madame even als lucht te behandelen.

Ook als de oren plat naar achter zijn en de staart zeer laag? Kan dat ook dominantie zijn dan?
Ogen zijn soms ook erg groot.

[Eline*]

Ik zou haar maar gewoon eens even negeren. Ik aai sowieso geen honden die spanning opbouwen. Die negeer ik.
Houding kan laag zijn omdat de hond lager in rang is, maar gedrag kan gewoon dominant zijn. Wat ik lees uit je bericht vertoont ze gedrag wat niet onderdanig is, maar dominant. Daarbij haar gespannen houding lijkt me meer dan genoeg reden madame even als lucht te behandelen.

Ook als de oren plat naar achter zijn en de staart zeer laag? Kan dat ook dominantie zijn dan?
Ogen zijn soms ook erg groot.

Houding tijdens interaktie communiceert de plek die ze inneemt naar jou toe. Een hond kan in een lage houding dominant gedrag vertonen. Dat geeft dan aan dat hij welliswaar lager is in rang, maar wel de "strijd" aangaat of uittest wat hij kan maken bij je.
Ze komt aandacht van je opeisen en bouwt daarbij spanning op. Dat is wat ze doet en dat is dus echt genoeg om te negeren of zelfs genoeg om haar gewoon weg te sturen. Wat haar houding daarbij is doet niet ter zake..ze dwingt en bouwt spanning op....opkachelen dus.

[Caro.]

Ze is 2,5 jaar nu, dus ze is nu op de rand van het echt volwassen zijn. Het zou dus inderdaad wel kunnen dat mevrouwtje teveel praatjes gaat krijgen en mij dus vreselijk misleid met de onderdanig houding waardoor ik alleen maar liever ga doen tegen haar (behalve toen ze even gromde natuurlijk ) en haar probeerde te laten ontspannen.

Oei, ze is een tegenstrijdig figuurtje Pfff..... ik ga me maar weer verder verdiepen in het hondengedrag, want ze legt me dus waarschijnlijk in de luren (en ik leg haar gedrag verkeerd uit).

[Zoie]

Oei, ze is een tegenstrijdig figuurtje Pfff..... ik ga me maar weer verder verdiepen in het hondengedrag, want ze legt me dus waarschijnlijk in de luren (en ik leg haar gedrag verkeerd uit).

Ja , ik zou er ook niet zomaar opkomen .

Zoë vertoont overigens ook dit soort tegenstrijdig gedrag . Dan eist ze aandacht op , en dan knuffel ik haar , en dat vindt ze dan helemaal niet prettig , vooral niet als ik het op een dominante manier doe . Dan draait ze haar rug naar mij toe , of ze gaat zich krabben of zo .

Bekijk het dan maar , denk ik dan , zo ver was ik al wel .

[Caro.]

Oei, ze is een tegenstrijdig figuurtje Pfff..... ik ga me maar weer verder verdiepen in het hondengedrag, want ze legt me dus waarschijnlijk in de luren (en ik leg haar gedrag verkeerd uit).

Ja , ik zou er ook niet zomaar opkomen .

Zoë vertoont overigens ook dit soort tegenstrijdig gedrag . Dan eist ze aandacht op , en dan knuffel ik haar , en dat vindt ze dan helemaal niet prettig , vooral niet als ik het op een dominante manier doe . Dan draait ze haar rug naar mij toe , of ze gaat zich krabben of zo .

Bekijk het dan maar , denk ik dan , zo ver was ik al wel .

Nou ja, Kaya draait zich juist helemaal niet weg. Ze komt redelijk vrolijk naar me toe en op het moment dat ik ga aaien, gaan haar oren plat achterover tegen haar kop aan en haar staart hangt heel laag stil.
Dan komt ze met haar snoetje laag bij me en als ik haar knuffel raakt ze heel gespannen, zelfs bij een rustig aaitje.

Ik begreep er dus geen zak van

Ze kan ook op haar rug gaan liggen en vond het altijd heerlijk al ik haar buik aaide. Nu doet ze dat nog steeds, maar is wel gespannen daarbij.

Maffe beesten

[Caro.]

Of vraagt ze aandacht omdat ze misschien ergens pijn heeft dat ze niet aangeraakt wil worden???

nou, niet iets wat ik kan ontdekken.....

Buiten rent ze gewoon, ze speelt, zwemt, eet goed, enz. enz. Maar sinds haar loopsheid is ze gewoon zo gek geworden: eerst een periode waarin ze half voor dood lag (nog naar de dierenarts geweest), nu is ze weer wat levendiger geworden, maar doet ze dit weer.
Het lijkt erop alsof ze totaal niet goed in d'r vel zit, maar buiten is ze gewoon de normale Kaya.

Ik zit ook maar te denken of ik te streng voor haar ben, maar dat geloof ik niet al zou je het wel denken als je het zo leest. Maar aan de andere kant is ze weer een heel dominant gevalletje en zo streng ben ik gewoonweg helemaal niet.

Het kroelen verander ik al; niet op d'r hoofd, eens kijken hoe ze daar op reageert (bv zij aaien), enz. enz. Maar op alles reageert ze enorm gespannen en onderdanig, soms zelfs angstig lijkt het.

Dat was ook de reden waarom ik aan pijn dacht, maar als ze verder normaal bezig is, zou dat niet het geval kunnen zijn. Raar heel raar. Klinkt misschien even raar, maar ik zou toch gewoon even d'r buik voelen. Niet dat wij iets kunnen voelen, maar kijken of ze ergens op reageert. Dan kun je dat in ieder geval redelijk uitsluiten.

Anders lijkt het inderdaad op 'n reactie met een vervelende ervaring??? Maar ja, kom er dan maar eens achter hoe wat of waar.

Sterkte!

Haar buik is laatst nog helemaal betast bij de dierenarts en regelmatig aai en kroel ik ook haar buik.
Het enige waar ze erg op reageert (maar dat heeft ze altijd al gehad) als ik haar over haar schouders aai. Dan reageren haar spieren heel erg met een soort 'golfbeweging'.
Dat heb ik een jaar geleden al eens nagevraagd hier en toen schenen meer honden dit te doen, want toen dacht ik dus dat het pijnlijk was ofzo.

[Zoie]

Oei, ze is een tegenstrijdig figuurtje Pfff..... ik ga me maar weer verder verdiepen in het hondengedrag, want ze legt me dus waarschijnlijk in de luren (en ik leg haar gedrag verkeerd uit).

Ja , ik zou er ook niet zomaar opkomen .

Zoë vertoont overigens ook dit soort tegenstrijdig gedrag . Dan eist ze aandacht op , en dan knuffel ik haar , en dat vindt ze dan helemaal niet prettig , vooral niet als ik het op een dominante manier doe . Dan draait ze haar rug naar mij toe , of ze gaat zich krabben of zo .

Bekijk het dan maar , denk ik dan , zo ver was ik al wel .

Nou ja, Kaya draait zich juist helemaal niet weg. Ze komt redelijk vrolijk naar me toe en op het moment dat ik ga aaien, gaan haar oren plat achterover tegen haar kop aan en haar staart hangt heel laag stil.
Dan komt ze met haar snoetje laag bij me en als ik haar knuffel raakt ze heel gespannen, zelfs bij een rustig aaitje.

Ik begreep er dus geen zak van

Ze kan ook op haar rug gaan liggen en vond het altijd heerlijk al ik haar buik aaide. Nu doet ze dat nog steeds, maar is wel gespannen daarbij.

Maffe beesten

ja , het gedrag van Zoë is niet identiek , maar ook bij Zoë gaan de oortjes helemaal plat , ze doet ogenschijnlijk onderdanig , maar ze wordt toch onrustig / gespannen . Vandaar dat het me er aan deed denken .

Overigens is Zoë niet zo'n knuffelhond , dat moet ik er wel bij zeggen .

[Eline*]

Schouders..bedoel je schoft? Dat is van jou nl een erg dominant gebaar! Kan ook ongenoegen zijn dat je je dominantie loopt te benadrukken bij haar.

[Caro.]

Schouders..bedoel je schoft? Dat is van jou nl een erg dominant gebaar! Kan ook ongenoegen zijn dat je je dominantie loopt te benadrukken bij haar.

Nee, niet de schoft, maar de zijkant van de schoft zeg maar. Daar reageert ze op met een soort spiertrekkingen (heeft ze altijd al gehad).

Verder ben ik een tijdje geleden wat dominanter gaan knuffelen (weet je nog? daar hadden we het nog over gehad). Misschien dat het nu ook daardoor komt........

[Joy C]

Schouders..bedoel je schoft? Dat is van jou nl een erg dominant gebaar! Kan ook ongenoegen zijn dat je je dominantie loopt te benadrukken bij haar.

Nee, niet de schoft, maar de zijkant van de schoft zeg maar. Daar reageert ze op met een soort spiertrekkingen (heeft ze altijd al gehad).

Verder ben ik een tijdje geleden wat dominanter gaan knuffelen (weet je nog? daar hadden we het nog over gehad). Misschien dat het nu ook daardoor komt........

Dat met die golfbeweging ken ik ook wel een beetje. 1 van mijn honden heeft dat ook. Zij is een herplaatser die ik met 4 jaar oud heb gekregen. Al moet ik wel zeggen dat zij sterk de indruk wekt, mishandeld te zijn geweest. Ze wil wel suuupergraag knuffelen en aangehaald worden, maar soms zit ze te beven als een rietje. Dan stop ik er dus mee, maar dan wil ze toch weer dat ik doorga. Lip optrekken heeft ze echter nog nooit gedaan. Zij is trouwens wel overdreven onderdanig naar mensen toe.

Ik weet niet of je Kaya al heel lang hebt, of dat ze ook misschien een verleden heeft???

[Caro.]

Schouders..bedoel je schoft? Dat is van jou nl een erg dominant gebaar! Kan ook ongenoegen zijn dat je je dominantie loopt te benadrukken bij haar.

Nee, niet de schoft, maar de zijkant van de schoft zeg maar. Daar reageert ze op met een soort spiertrekkingen (heeft ze altijd al gehad).

Verder ben ik een tijdje geleden wat dominanter gaan knuffelen (weet je nog? daar hadden we het nog over gehad). Misschien dat het nu ook daardoor komt........

Dat met die golfbeweging ken ik ook wel een beetje. 1 van mijn honden heeft dat ook. Zij is een herplaatser die ik met 4 jaar oud heb gekregen. Al moet ik wel zeggen dat zij sterk de indruk wekt, mishandeld te zijn geweest. Ze wil wel suuupergraag knuffelen en aangehaald worden, maar soms zit ze te beven als een rietje. Dan stop ik er dus mee, maar dan wil ze toch weer dat ik doorga. Lip optrekken heeft ze echter nog nooit gedaan. Zij is trouwens wel overdreven onderdanig naar mensen toe.

Ik weet niet of je Kaya al heel lang hebt, of dat ze ook misschien een verleden heeft???

Nee, Kaya is geen hond met een naar verleden: haar heb ik vanaf pup, 8 weken. Dus dat kan het niet zijn.

Ik denk dat Eline aardig in de goede richting zit met haar theorie als ik er zo verder over nadenk.

[laeken]

Hoi Caroline, ik ben bang dat je gewoon wat te soft bent met haar en teveel rekening met haar nukken houdt. Je zegt het zelf al steeds, als ik dit doe doet ze zus en zo en dan stop ik, en als ze dit doet doe ik dit etc. Stiekem geef je haar constant de macht. Vergis je vooral niet in de manipulativiteit van een hond en de regels en machtsspelletjes die dat op kan leveren.

Ikzelf herken nog steeds veel van haar in Wuilus. Ze wordt ook steeds lelijker met honden schrijf je in een ander topic. Conclusie, ze is een dominante tante zonder daarbij lullig te zijn. Dat heb ik ook gemerkt want ik als niet roedellid was totaal niet in staat ook maar enig contact met haar te krijgen behalve als ik haar stok wilde gooien, op HAAR initiatief. Het is echt net Wuilus daarin, gewoon te zelfzeker om het een reactie waard te vinden.

Mijn idee is dat je je minder gevoelig moet opstellen, het is een werkhond die snoeihard is voor de omgeving en zichzelf. Die behoor je snoeihard en duidelijk te behandelen. Ik bedoel uiteraard GEEN geweld, maar wel stelligheid, duidelijkheid en gaat ze spanning opbouwen als jij wat doet dan kan ze de tering krijgen, zeker als ze daarna weer zichzelf probeert op te dringen aan je. Je weet nooit wat er in dat kopje omgaat maar naar wat jij schrijft is madam behoorlijk bezig met zaken die niet in haar op zouden moeten komen.

Ik zou dus eens een poos zorgen dat ze leert dat ze op de allerlaatste plaats staat, zonder confrontatie. Negeren en alleen JIJ mag het initiatief nemen in alles. Zij mag helemaal niks beslissen. Niet dat ze geaaid wil worden, niet dat ze wil spelen, niet blaffen of duwen zodat jij een stok gaat gooien enz. Het is een rotweiler, geen greyhound of ander gevoelig ras. Ik denk dus dat je voor haar eigen gemoedsrust wat meer de africhter moet zijn, niet haar psychotherapeut die op elke grom en houding reageert, juist dat geeft haar macht in mijn ogen.

[Caro.]

Hoi Caroline, ik ben bang dat je gewoon wat te soft bent met haar en teveel rekening met haar nukken houdt. Je zegt het zelf al steeds, als ik dit doe doet ze zus en zo en dan stop ik, en als ze dit doet doe ik dit etc. Stiekem geef je haar constant de macht. Vergis je vooral niet in de manipulativiteit van een hond en de regels en machtsspelletjes die dat op kan leveren.

Tja, ik weet niet Marc
Misschien kan ik het moeilijk beoordelen omdat ik er heel dichtbij sta natuurlijk, maar ik geloof niet dat ik zo soft ben met haar.
Hier uit ik mijn zorgen over haar, maar in mijn directe omgang met Kaya ben ik behoorlijk streng. Het grommetje wat ze gaf, wordt ook meteen behoorlijk afgestraft en ze weet dan niet waar ze kijken moet van ellende (ik pak haar over de snuit en kijk haar recht aan, waarop ze direct zeer onderdanig wordt).

Ikzelf herken nog steeds veel van haar in Wuilus. Ze wordt ook steeds lelijker met honden schrijf je in een ander topic. Conclusie, ze is een dominante tante zonder daarbij lullig te zijn. Dat heb ik ook gemerkt want ik als niet roedellid was totaal niet in staat ook maar enig contact met haar te krijgen behalve als ik haar stok wilde gooien, op HAAR initiatief. Het is echt net Wuilus daarin, gewoon te zelfzeker om het een reactie waard te vinden.

Het klopt inderdaad dat vreemde mensen buitenshuis geen contact met haar kunnen krijgen, behalve als ze meewerken aan haar spelletje stok of balgooien Ze zal nooit naar een vreemde toelopen, een aai van een vreemde ontwijkt ze direct. Ze maakt geen contact; niet met vreemde mensen en niet met vreemde honden, zelfs eigenlijk niet met bekende honden.
Binnenshuis is trouwens alles anders: dan wordt iedereen met zeer veel enthousiasme ontvangen

Mijn idee is dat je je minder gevoelig moet opstellen, het is een werkhond die snoeihard is voor de omgeving en zichzelf. Die behoor je snoeihard en duidelijk te behandelen. Ik bedoel uiteraard GEEN geweld, maar wel stelligheid, duidelijkheid en gaat ze spanning opbouwen als jij wat doet dan kan ze de tering krijgen, zeker als ze daarna weer zichzelf probeert op te dringen aan je. Je weet nooit wat er in dat kopje omgaat maar naar wat jij schrijft is madam behoorlijk bezig met zaken die niet in haar op zouden moeten komen.

Het 'vreemde' aan Kaya is, dat ze aan de ene kant een enorm dominant kreng is, maar aan de andere kant een enorm gevoelige hond.
Ze is heel erg snel onder de indruk van een correctie, reageert ook heel enthousiast op beloningen. Ze is niet keihard, niet in alle opzichten in ieder geval.
Wat ze wel is, is inderdaad een hele harde werker; gebeurd er niets, dan is Kaya niet gelukkig. Ze moet bezig zijn en geilt werkelijk op aandacht.

Ik zou dus eens een poos zorgen dat ze leert dat ze op de allerlaatste plaats staat, zonder confrontatie. Negeren en alleen JIJ mag het initiatief nemen in alles. Zij mag helemaal niks beslissen. Niet dat ze geaaid wil worden, niet dat ze wil spelen, niet blaffen of duwen zodat jij een stok gaat gooien enz. Het is een rotweiler, geen greyhound of ander gevoelig ras. Ik denk dus dat je voor haar eigen gemoedsrust wat meer de africhter moet zijn, niet haar psychotherapeut die op elke grom en houding reageert, juist dat geeft haar macht in mijn ogen.

Ja ik ga dat zeker wel proberen; haar veel meer te negeren.
De honden krijgen hier ook enorm veel aandacht, wellicht dus teveel. Zoals je weet ben ik de hele dag thuis en bijna altijd wel met de honden bezig; uitlaten, spelen, kroelen, enz. enz.
Hierdoor kan zeker wel verwarring bij haar zijn ontstaan.

Het probleem waar ik wel tegenaan loop, is dat ze enorm jaloers is de laatste tijd; gemeen jaloers.
Ze heeft Lotje al gegrepen toen er net met haar gekroeld was. We schrokken ons rot! Lotje sprong van de schoot van Pieter, een hoop kabaal volgde, haren vlogen in het rond, Lotje weg, Kaya een pets voor d'r kop (uit reactie). Gelukkig geen gewonden, maar toch....
Dit flikt ze ook richting Moritz de laatste tijd: vanmiddag nog was ik met Moritz aan het spelen en Kaya loopt op hem af en geeft hem een knauw. Ik grijp wel direct in, want dit accepteer ik niet.

Feit blijft wel dat ze dus steeds sjagrijniger wordt; ze ligt vaak maar te liggen en somber te staren. Dat is Kaya niet
Ze zit op één of andere manier totaal niet goed in d'r vel..... en ik kan er mijn vinger niet op leggen wat er aan de hand is. Het is zo dat ze daardoor wel meer aandacht krijgt en dat is denk ik inderdaad fout en dit zal ik meteen veranderen. Eens kijken wat er dan gebeurd

[Caro.]

[quote="Stang]
Feit blijft wel dat ze dus steeds sjagrijniger wordt; ze ligt vaak maar te liggen en somber te staren. Dat is Kaya niet
Ze zit op één of andere manier totaal niet goed in d'r vel

en dat aansluitend op een loopsheid? lijkt mij dan toch dat ze (althans gedeeltelijk) de 'hormonenblues' heeft.[/quote]

Ja klopt; aansluitend op de loopsheid die dit keer ook anders dan anders verliep (ze had maar een dag of drie, vier bloedverlies).
Daarna werd ze heel erg stil en sloom en ben ik zelfs nog naar de dierenarts geweest omdat ik bang was voor een baarmoederontsteking.

De loopsheid is nu alweer zo'n 5 weken geleden, maar ze hersteld gewoon niet in haar oude doen.

[Caro.]

de progesteronfase is bij teefjes sowieso altijd zeer heftig, maar af en toe is het niet leuk meer, en ben je je 'gewone hond' even (nou, even : twee maand zo ongeveer) helemaal kwijt.
als ze over een maandje of wat weer bijtrekt, en weer de oude kaya wordt, mag je ze inscharen bij de club 'schijnzwangerkneusjes'...

(sorry, beetje onduidelijk, maar de qoutes zijn een eigen leven gaan leiden )

Hahahaha, ja wat er met die quotes gebeurd???

Hopelijk doet ie het zo weer goed.

Ik hoop ook op een soort van schijnzwangerschap (al is dat ook niet leuk natuurlijk). Ze heeft verder geen symptonen hiervan; verzamelt niks ofzo.

Nou ja, afwachten maar en haar toch maar wat meer negeren.

Ik wilde net een foto van haar koppie maken als ik haar aanhaal, maar zodra ze het fototoestel zag gingen gelijk haar oren weer heel vrolijk staan

[Ragverp]

Als ik het zo lees denk ik dat Eline in de juiste richting zit en Marc de juiste methode aangeeft . Nogmaals het zijn geen watjes en zo moet je ze ook niet behandelen daar doe deze hond geen plezier mee en uiteraard jezelf ook niet . Ik zie het aan Beer met haar 8 maanden als die geen glasheldere richtlijnen krijgt loopt ze binnen en halfjaar over ons heen te denderen .

[Caro.]

Ik denk dat het een combinatie is van beiden (alhoewel ik het natuurlijk ook niet zeker weet).
Ze is altijd al een éénling geweest, vanaf haar eerste loopsheid, alleen nu is het enorm verergerd na haar laatste loopsheid.

Duidelijk ben ik wel tegen haar, maar wellicht met te weinig richtlijnen; dat ze teveel vrijheid krijgt. Ze mag heel veel, maar weet wel heel goed wat wel en niet mag.

In ieder geval zal ik de teugels iets aantrekken en haar sowieso veel meer negeren. Dat lijkt me geen kwaad kunnen, wat het ook mag zijn dat ze zo is.

En Inge: inderdaad lijkt ze gewoon depressief. Ik wilde die term niet gebruiken, maar zo komt ze wel over. En daarbij dus vreselijk narrig.

Ik zal jullie op de hoogte houden of de 'nieuwe' aanpak succes heeft

Bedankt allemaal voor het meedenken en de adviezen

[laeken]

Hoi Caroline, je zegt nu feitelijk dat ze Lotje corrigeert omdat ze niet wil dat haar onderdanen ook aandacht krijgen ten koste van haar. Tuurlijk moet Moritz het ook ontgelden, eigenlijk iedereen die aan haar bezit komt, en ik ben bang dat jij dat bent. Jij bent haar kroelertje, haar stokkengooier, haar voederautomaat. Klinkt heel lullig maar daarom zou ze ook best wel eens steeds erger kunnen worden. Ze pikt het niet meer dat ze jou moet delen met anderen. Jij bent van haar alleen.

Dat depressieve kan komen doordat ze niet goed weet waar ze heen moet met haar gevoelens. Ze is deels dominant, maar jij deels ook. Vandaar dat ze je onderdanig benaderd, maar eigenlijk dominant behandeld. Ze krijgt immers op haar lazer als ze iets fout doet, maar van de andere kant mag ze je wel een beetje bespelen, iets dat weer bij de dominante rol hoort. Een hond wordt daar heel ongemakkelijk van, misschien zelfs stil. Liever had ze gehad dat ze niet hoefde na te denken over die zaken en dat ze alles op jou kon neerleggen. Jij bepaald dan of andere honden weggejaagd moeten worden, jij bepaald of Lotje door jou geaaid wordt en niet zij. Ze heeft behoefte aan een duidelijke leider die haar al haar zorgen en dilemma's uit handen neemt zodat ze weer zorgeloos en makkelijk in het leven kan staan.

Ik denk ook dat het te maken heeft met de gevoelige Moritz, twee zo verschillende honden ga je toch automatisch deels hetzelfde behandelen.

Ik zie het echt zo en Wuilus is ook zo gebleken. Ik heb 5 jaar lang rekening met haar gehouden want ze was zo zielig, zo verknipt, ze kon er allemaal ook niks aan doen. Toen bleef ze vervelend. Op een gegeven moment ging de liefde gewoon bijna over, het was een kuthond. Ik ging haar behandelen als een kuthond en stuurde haar weg, aaide haar minder, dwong gehoorzaamheid af want anders gebeurde er niks meer. En ze bloeide op! Ze werd zelfverzekerd, werklustig, kreeg een will to please en liep nooit meer bij me weg, sloopte niet meer, beet geen mensen meer etc.

Dat het erger wordt tijdens en na de loopsheid heeft volgens mij te maken met het feit dat de enige kans op pups in een roedel voor een teef liggen in het hebben van de alpha positie. Alleen de alpha mag pups hebben dus probeert ze de alpha te worden tijdens en na de loopsheid.

Ik kan er helemaal naast zitten hoor, maar zowel de leeftijd als het geslacht als het gedrag doen me dat vermoeden.

Maak jezelf zo dat ze voor je moet werken, ze je wil plezieren en geef haar de kans te ontspannen omdat jij het heft in handen hebt

[Caro.]

Of het nu van de loopsheid komt, of doordat ze nu echt volwassen wordt, dat blijft giswerk
Maar hoe dan ook; ik zal er wel iets mee moeten doen.

Gisteravond ben ik direct begonnen met wat kleine veranderingen: Kaya kwam om te kroelen en hier ging ik niet direct op in, maar eerst moest ze zitten en een poot geven. Gewoon even wat kleine commando's voordat er even gekroeld werd. Het kroelen heb ik kort gehouden.
Toen kwam ze aan met een speeltje ( ), maar ook hier was ik tegen bestand en heb haar het speeltje terug laten leggen waarop ze dan wel een kleine beloning kreeg.

Zo zal ik wat aanpassingen maken waarvan ik denk dat ze er goed op zal reageren en ik wat meer duidelijkheid voor haar schep.
Haar ineens compleet negeren zal ik niet doen; dit is ze niet gewend, zo is ze ook niet opgevoed. Daarnaast is ze dus ook zeker een gevoelige hond, naast het krengetje wat ze ook kan zijn

Dus stukje bij beetje even bekijken waar ze op reageert en minder gespannen van wordt.

Verder tolereer ik niks meer van haar bemoeizucht tov de katten en Moritz. Dat deed ik al practisch niet, maar nu helemaal niet meer.

Over sterilisatie zijn we aan het nadenken: ik ken alle voors en tegens en dat is tegen elkaar afwegen. Ook even bekijken hoe ze over een maand is; of het achteraf toch de hormonen zijn of niet (al zal dat misschien moeilijk beoordelen zijn als er in gedrag van mij zaken veranderen). Maar goed, dat bekijken we rustig en we nemen geen overhaaste beslissingen.

Even een aanvulling: vanmiddag met het uitlaten ook de boel iets meer in de hand genomen. Een hond kwam eraan en ik heb niks afgewacht, maar direct Kaya bij me geroepen en laten volgen (dit doet ze trouwens zonder een enkel probleem hoor).
Met het spelen met de stok ook meer op mijn initiatief gedaan en tussendoor wat gehoorzaamheidsoefeningen en op mijn commando weer gaan spelen.

Hahahaha, wel vermoeiend ineens Tussendoor natuurlijk ook met Moritz bezig zijn, die het overigens enorm goed doet allemaal.

[Caro.]

Nou, vraag me niet hoe het kan, maar Kaya lijkt sinds gisteren weer helemaal normaal

Pas 2 dagen andere aanpak, lijkt wel zeer snel z'n vruchten af te werpen of het is toch de hormoonhuishouding die weer normaal wordt

Ze is weer vrolijker, kijkt bijna niet meer bedroefd en doet niet meer zo snel lelijk tegen andere honden. Gistermiddag bij de Gaasperplas ging ze zowaar even snuffelen (heel even maar hoor ) aan een andere hond
Verder gaat ze zoals gewoonlijk haar eigen gangetje, maar reageert niet meer zo overtrokken op alles en iedereen.

Nou, ik blij.........hopelijk is het niet tijdelijk, maar is deze 'ellende' nu echt weer even achter de rug.
Het strenger zijn, hou ik nog wel even vol; bevalt wel eigenlijk

[Sietske]

Hoi Caroline,

Ik lees je topic nu pas en natuurlijk is het moeilijk om precies te beoordelen middels wat je schrijft, maar ik kan toch niet anders dan het roerend met Eline en Marc eens zijn.

Ik denk dat je nu psychologisch gezien goed begonnen bent, maar ik zou die sterilisatie gewoon lekker terug in de ijskast schuiven.

Pas eerst jouw gedrag ten opzichte van haar eens een tijd aan en kijk hoe haar gedrag veranderd. Die sterilisatie kan altijd nog, maar als 't niet nodig is, dan natuurlijk liever niet he?