Als ik Toby nu in de tuin gooi en niet meer binnen laat, blert ie een paar keer, krabt een paar keer aan de deur en gaat dan heel teleurgesteld braaf in de tuin liggen wachten tot ik hem er weer in laat. Als ik dat heel lang doe zal hij vast nog wel een paar keer protesteren, maar ik ben er van overtuigd dat hij zich uiteindelijk maar schikt in zijn lot. Wat moet ie anders. En dat geldt voor mijn foxje net zo.
Weten jullie destijds die bordeauxdog Max nog?
Gewoon in een tuin achtergelaten zonder naar hem om te kijken. Tot de dood ondervoedt en onverzorgd. Zonder morren, gewoon overgave.
Dus dat is echt geen specifieke raseigenschap, in mijn ogen.
Natuurlijk zullen er honden zijn die zich een weg naar binnenknagen via de tuindeur of op een andere manier proberen om aan de situatie te ontkomen, maar het merendeel doet dat niet.
En tja, elk voordeel van een ras is vaak ook meteen zijn valkuil waardoor de verkeerde mensen ervoor kiezen.
Of dat nou scherp, zachtaardig, kindvriendelijk, etc,etc, is.
Maar blijft het feit dat een aantal hondenrassen gewoon makkelijker trainbaar is. Mits de honden van dat ras ook nog aan hun oorspronkelijke karaktereigenschappen voldoen.
Zo is de hollander in beginsel ook een makkelijke buitenlevenhond, op het erf waken, schapen bewaken, karretjes trekken met een rustig karakter en grote mate van zelfstandigheid en beheersing, goed te trainen
Mwah, niet echt allemaal kwaliteiten waar mijn Toopje in uitblinkt. (behalve het trainen dan wellicht

)
Bevriend met rooie kaai Herman en dametje Ici.
In memoriam Yentie en Toby