wat ik me erg avraag over herplaatsers uit buitenland

[twinkeltje]

tot nu toe heb ik alleen nog maar pups gehad
dus ik vraag me zelf bepaalde dingen af bij honden uit het buiten land
je ziet dat die honden meer en deels buiten hebben geleefd
die zijn dan denk ik niet zindelijk is dat moeilijk om aan een volwassen hond te leren zindelijk woorden en lukt dit meestal ook
ook hebben de honden denk niet heel veel vertrouwen in de mens
omdat ze verjaagt woorden en zo
wie wil hier iets meer over vertellen

[patricia31]

ik ben opvanggezin voor buitenlandse hondjes,de meeste zijn al zindelijk als ze hier komen en anders zijn ze heel snel zindelijk meestal met een klein weekje.en wat ik heb meegemaakt is dat ze allemaal heel sociaal zijn,leren snel en passen zich heel snel aan.dus ik heb alleen maar positieve reacties.

[twinkeltje]

ik ben opvanggezin voor buitenlandse hondjes,de meeste zijn al zindelijk als ze hier komen en anders zijn ze heel snel zindelijk meestal met een klein weekje.en wat ik heb meegemaakt is dat ze allemaal heel sociaal zijn,leren snel en passen zich heel snel aan.dus ik heb alleen maar positieve reacties.

goh dat vald me dan weer erg mee

[Mir@n]

Ik heb inmiddels 4 buitenlanders in huis, de jongste een pup was nog niet zindelijk, af en toe doet ze nog wel 's wat, maar oke.

de eennaoudste was 7 maanden toen hij bij ons kwam wonen, had in een asiel gewoond en was nog niet helemaal zindelijk, maar met een week was binnenplassen over.

de derde was gewoon al zindelijk bij aankomst.

en de laatste, een opvanger, is niet helemaal zindelijk, maar ook dat gaat steeds beter.

Een volwassen hond kun je dus wel degelijk met wat moeite en geduld, om huiszindelijk te zijn.

[twinkeltje]

ja een niet zindelijke pup is normaal
en ook een hond hier vandaan zal soms een ongeluktje kunnen hebben
maar het is dus gemakkelijk aan te leren

[twinkeltje]

maar hun gedrag naar mensen toe hoe is dat

[Eline*]

Ik wil niet onze site promoten, maar daar staan over dit soort vragen een aantal stukken beschreven, onder andere over de aanpassingsproblemen waar je tegenaan kan lopen. Misschien leuk te lezen als antwoord op je vragen.
Mijn ervaring is dat de aanpassing bij mijn honden zonder noemenswaardige problemen is verlopen. Kiki was onzindelijk, maar dat was het dan ook. Verder hebben beiden alles vlot opgepakt, van het lopen aan de lijn totaan het alleen blijven.

[Angeniet]

Izzy was niet zindelijk toen ze bij mij kwam en het heeft ook wel even geduurd voor ze snapte dat het niet de bedoeling was dat ze op de bank en salontafel etc. pieste en poepte Ze was wel de eerste weken in huis vreselijk onrustig. Voor mensen is ze gelukkig nooit bang geweest, ze was alleen voor harde stemmen wat bang, maar van haar heb ik nooit het gevoel gehad dat ze slecht is behandeld. Ze kwam als een blije en vrolijke griet en dat is ze nog steeds!
In het begin begroef ze nog wel eens iets van haar eten in de tuin, maar dat doet ze allang niet meer.

[Eline*]

Izzy was niet zindelijk toen ze bij mij kwam en het heeft ook wel even geduurd voor ze snapte dat het niet de bedoeling was dat ze op de bank en salontafel etc. pieste en poepte Voor mensen is ze gelukkig nooit bang geweest, ze was alleen voor harde stemmen wat bang, maar van haar heb ik nooit het gevoel gehad dat ze slecht is behandeld. Ze kwam als een blije en vrolijke griet en dat is ze nog steeds!

Ja, dat is iets wat mij ook opvalt. In huis opgegroeide honden hebben gewoon respect voor je spullen en beschouwen niet alles wat er staat als iets om op te klimmen. Honden die nooit in huis hebben geleefd klimmen zonder pardon echt overal op, alsof het normaal is.

[twinkeltje]

Ik wil niet onze site promoten, maar daar staan over dit soort vragen een aantal stukken beschreven, onder andere over de aanpassingsproblemen waar je tegenaan kan lopen. Misschien leuk te lezen als antwoord op je vragen.
Mijn ervaring is dat de aanpassing bij mijn honden zonder noemenswaardige problemen is verlopen. Kiki was onzindelijk, maar dat was het dan ook. Verder hebben beiden alles vlot opgepakt, van het lopen aan de lijn totaan het alleen blijven.

ik heb je logje gelezen hoor het meeste dan maar ervaringen van de mensen hier vind ik ook interessant

[Angeniet]

Ja, dat is iets wat mij ook opvalt. In huis opgegroeide honden hebben gewoon respect voor je spullen en beschouwen niet alles wat er staat als iets om op te klimmen. Honden die nooit in huis hebben geleefd klimmen zonder pardon echt overal op, alsof het normaal is.

O ja, ik vergeet die klimgeit-periode
Vreselijk, op de leuning van banken en stoelen, in de vensterbank heen en weer lopen als ze kon en ga maar door.
De sloopperiode hebben we ook gehad, dubbel en dwars

Waar ze wel bang voor was, waren die transportbusjes en vrachtwagens. Of dat nu aan het zwaardere geluid van de motor was of een andere associate weet ik niet. Ze schoot ter plekke wortel als zoiets voorbij kwam.

[twinkeltje]

o maar dat is ook wel met pups van hier hoor ruby was ook een berg geit
die ging gewoon de katten achterna

[Mir@n]

Heb een bangerdje gehad, die ging plat op zn buik en 4 poten wijd.
Vond de wereld maar groot en eng. Oplossing was voor ons, in het bos gaan lopen, omdat hij daar niet zover kon kijken.
Nu is hij absoluut nergens bang meer voor.

Mijn opvangertje is wel heel slecht behandeld, dat kun je ook merken.
Wat ik heel frappant van de honden vind, is dat ze toch nog zo'n enorm vertrouwen in de mens kunnen hebben.
Hij hangt letterlijk aan ons.
Onverwachte bewegingen doen hem in elkaar laten kruipen van angst, maar het is al niet meer zo erg, dat hij de boel laat lopen.
Hij weet inmiddels wat zn plaats is en daar gaat hij ook uitzichzelf naar toe.
Loopt keurig mee aan de lijn enz.enz.
eigenlijk op zn angst na, is het een perfecte huishond.

Karakter van een spaanse hond; Geloof het of niet, zachtaardig, willing to please. Maar wel heel zelfstandig.

[diana25]

met onze spanjaard hebben we wat te stellen gehad heeft lang geduurd voor hij echt zindelijk was, pikte je eten van de tafel en slopen . met veel geduld is alles goed gekomen maar het heeft even geduurd. maar zou hem niet meer willen missen hoor

[Eline*]

Ik wil niet onze site promoten, maar daar staan over dit soort vragen een aantal stukken beschreven, onder andere over de aanpassingsproblemen waar je tegenaan kan lopen. Misschien leuk te lezen als antwoord op je vragen.
Mijn ervaring is dat de aanpassing bij mijn honden zonder noemenswaardige problemen is verlopen. Kiki was onzindelijk, maar dat was het dan ook. Verder hebben beiden alles vlot opgepakt, van het lopen aan de lijn totaan het alleen blijven.

ik heb je logje gelezen hoor het meeste dan maar ervaringen van de mensen hier vind ik ook interessant

Logje? Weet je wel hoeveel werk erin zit?!
Maar de ervaringen zijn ook interessant, ik lees ook met plezier de verhalen!

[twinkeltje]

Ik wil niet onze site promoten, maar daar staan over dit soort vragen een aantal stukken beschreven, onder andere over de aanpassingsproblemen waar je tegenaan kan lopen. Misschien leuk te lezen als antwoord op je vragen.
Mijn ervaring is dat de aanpassing bij mijn honden zonder noemenswaardige problemen is verlopen. Kiki was onzindelijk, maar dat was het dan ook. Verder hebben beiden alles vlot opgepakt, van het lopen aan de lijn totaan het alleen blijven.

ik heb je logje gelezen hoor het meeste dan maar ervaringen van de mensen hier vind ik ook interessant

Logje? Weet je wel hoeveel werk erin zit?!
Maar de ervaringen zijn ook interessant, ik lees ook met plezier de verhalen!

kan ik er wat aan doen dat je een site gaat maken terwijl je een logje zou maken
en mijn logje had veel meer werk tot ik een verkeerd knopje drukte

[Angeniet]

Karakter van een spaanse hond; Geloof het of niet, zachtaardig, willing to please. Maar wel heel zelfstandig.

Je slaat de spijker op z'n kop.
Mijn Golden-rashond-van-een-fokker is zeker niet zo zachtaardig en vroijk als mijn Spanjool.

[Eline*]

en mijn logje had veel meer werk tot ik een verkeerd knopje drukte

hahahah, je bent een begrip! Een twinkeltje is iemand die dingetjes weg kan toveren! Bij mij zit je al in mijn vocabulair!

[BeëlzeBubble]

eigenlijk op zn angst na, is het een perfecte huishond.

Casper dus ook. Heb er (op de angst na) nooit omkijken aan gehad. Gedroeg zich keurig in huis, sloopte niet, kon goed alleen zijn, was zindelijk. Nu Smekkie erbij is blijkt hij toch wel flink ondeugend te kunnen zijn Ze donderstralen wat af met zijn tweetjes. Ik vind dat best ontroerend

Loslopen gaat helaas nog niet zo goed (en zo vaak) als ik zou willen. Daar is hij toch nog te angstig voor. Hij is buiten zo vreselijk alert op eventueel gevaar dat je dan nauwelijks nog tot hem doordringt. Veel te gevaarlijk.
Maar het gaat al wel zo goed dat hij zowat elke dag wel los kan.

Verder is het gewoon een verschrikkelijk lief en zachtaardig beestje. In alle omschrijvingen stond ook steeds dat woord: lief. En dat klopt ook. Het is een lekkere knuffelsul.

[Dazzle]

Lenti is nu 2 jaar bij mij.

Ze kwam als mager scharminkeltje. Heel behoedzaam naar vreemden toe en niet zindelijk.
Het zindelijk maken was binnen 14 dagen gepiept. Na 4 dagen heb ik haar voor het eerst los gelaten buiten en ze week geen meter van mijn zijde. Het is een heel bescheiden dametje was graag speelt met andere honden (als ze ze eenmaal kent) en vreemden uit de weg gaat. Het enige waar ze bang voor is, is een groepje opgeschoten jongelui. Die gaat ze nog steeds uit de weg.
Toen ze pas bij ons was, had ze behoorlijk baknijd. Als ze een kluifje had mocht er niets of niemand bij haar in de buurt komen. Inmiddels is dat helemaal over zonder dat ik daar veel voor gedaan heb. Ook wilde ze absoluut geen aandacht delen. Als ze aandacht kreeg, dan mocht er geen andere hond in de buurt komen. Ook dat is helemaal over gegaan.
Kortom, ik heb er echt een schat van een hondje aan en absoluut geen spijt van mijn beslissing. Lenti komt via Paws uit Roemenië.

[Carmen]

Wij hebben een spanjaard gehad van toen ong. 2 jaar, een herderkruising, had altijd aan de ketting gezeten was mager, had geen spieren.
Geweldige hond, had meteen besloten dat wij zijn baasjes waren en kon vrijwel meteen los lopen kwam telkens heel lief bij ons uit zichzelf. Was zindelijk en kon af en toe alleen blijven.
Alleen kon hij met katten, maar heeft wel een van onze katten dood gebeten, heel gericht. Moest toen meteen weg bij ons want we hadden meer katten. Ze geloofden ons verhaal w.s. niet helemaal want ze hebben hem bij het hok van het konijn gelaten en binnen een mum van tijd was ook het konijn op van het opvanggezin.
De hond was echt geweldig alleen helaas slecht bij ons geplaatst...
Ik zou wel weer kiezen voor een buitenlandertje, ik vind ze nml. ook erg charmant om te zien vaak, maar ik zou echt alleen een hond nemen als ze dit soort dingen echt getest hadden, nu heb ik ze gewoon geloofd op hun woord.
Carmen

[estelle]

Ik heb Woopy die uit Roemenie komt.
Ik heb heel wat met deze hond te stellen gehad.
Hij was niet zindelijk (nou was dat geen probleem hoor), enorm maar dan ook enorm angstig voor eigenlijk alles wat je je kunt bedenken van een grasprietje die de verkeerde kant opwaaide tot gewoon vuilniszak op straat e.d.
Schoot enorm in de stress als hij aangeraakt werd of aangelijnd werd, helemaal stijf werd hij dan.
In het begin liet hij ook zijn urine lopen als we de lijn vast klikte of als we hem alleen maar aanraakte....

Hij is nu enorm opgeknapt maar angstig blijft hij toch. Hij kan nog steeds om niks zijn urine laten lopen.

Loslopen is ook een groot probleem. Hij moet weg lijkt het wel. Hij zwerft enorm als hij de kans krijgt en dat is op zihc niet erg maar wel als hij dan gewoon niet meer komt.
Van ons weiland moet hij ook af, hij doorzoekt het hele hekwerk om maar een gaatje te vinden waar hij door kan en als dat lukt loopt hij de rust zelve over de weg op zoek naar weet ik wat.....in het begin kregen we hem niet te pakken....stak hij zonder pardon een 80 km weg over....
Heeft toen een tijd dus niet losgelopen, zelfs niet op ons weiland.
Nu gaat het weer stukken beter, hij kan weer los, loopt nog steeds weleens weg maar komt nu gelijk terug zodra je hem roept...maar waarom hij nou steeds 'weg ' gaat begrijp ik niet....

Met mensen is hij erg wantrouwend. Met vreemde kinderen moet ik ook oppassen, hij staat achter mijn benen zachtjes te grommen dan. Ook is hij in staat te bijten en dat heeft hij helaas 2x bewezen.

Het is gewoon een aparte hond. Ik kan hem ook nergens mee naar teo nemen. Zelfs door een 'vreemde' deur gaan vind hij al dood en dood eng.
Voor ons is hij enorm lief, voor mn dochtertje is hij ook een enorme lieve hond. In huis is hij heerlijk rustig, je hoort of ziet hem nauwelijks. Buiten is het een mannetje, racen over het veld met zijn grote vriend Ullic (spanjaard).

Nou de roemeen van de buren is zo gek als een deur. Agressief naar vreemden, ook altijd bang dat je hem iets aan wil doen. Gewoon een enorm 'vreemd' karakter. De honden laten hem ook vrijwel allemaal 'links' liggen.

Ullic, de spanjool van de buuf, is wel een leuke normale hond.
Milo, de spanjaard opvanger, is ook een leuke normale ongecopmliceerde hond.
Maar die 2 roemenen......

[Daisy@]

Hier Birdy uit Spanje.
Volgens de berichten heeft ze in een gezin geleefd. En dat geloof ik ook wel.
Ze is zindelijk en sloopt écht niets. Ook klimt ze niet overal op.
Je merkte dat ze zelfs gewend was om op de bank te liggen.

Maar ja.... in het asiel heb je dat allemaal niet, en daar verpieterde ze weg en at niets meer.

Hier heb ik er weer een heel ander hondje voor gekregen. Wat ik wel bij haar merk is dat ze haar bankje en bench (waar niet eens een deur in zit) met hand en tand verdedigd. Probeerde ze ook bij Daisy, maar ze kreeg een grote smoel. Ok, dat was ook geregeld. (ze laten haar plekje ook wel met rust hoor)
Maar dat merk ik wel heel duidelijk. Ze is te blij met háár eigen plekje.

Plus dat ze het zalig vind om bij je te liggen, dat ze geniet als ze liefde en aandacht krijgt. Ze geniet van lekker eten.

Al met al. Wat ik zie is dat zo'n hondje vreselijk opleeft na al die ellende.

[jacq1970]

Samara kopmt uit Spanje en heeft het daar zeer ellendig gehad dus in het begin was Samara errug angstig en had totaal geen vertrouwen in de wereld en vooral in de mensen niet.
We hebben haar nu bijna 10 maanden en ze is verandert in een zeer blije, vrolijke altijd in voor nieuwe dingen hond, uiteraard wel met beperkingen want haar angst is nog helemaal niet weg maar word wel steeds minder.
Samara is vanaf dag 1 zindelijk, heeft 1 kastje gesloopt meer niet.
Na een week zag je haar was losser komen in huis alleen met mannen om zich was ze erg onrustig, maar dat is inmiddels al bijna helemaal weg.

Jacqueline

[Hanneke2]

tot nu toe heb ik alleen nog maar pups gehad
dus ik vraag me zelf bepaalde dingen af bij honden uit het buiten land
je ziet dat die honden meer en deels buiten hebben geleefd
die zijn dan denk ik niet zindelijk is dat moeilijk om aan een volwassen hond te leren zindelijk woorden en lukt dit meestal ook
ook hebben de honden denk niet heel veel vertrouwen in de mens
omdat ze verjaagt woorden en zo
wie wil hier iets meer over vertellen

Lilo had nog nooit in een huis gewoond en was dus nog absoluut niet zindelijk, de eerste dagen deed ze haar behoefte zonder blikken of blozen gewoon waar ze stond. Na een paar dagen begon ze wel de voorkeur te geven aan de tuin, en het heeft nog vrij lang geduurd voor ze het tijdens een wandeling durfde te doen. Inmiddels doet ze het in principe buiten (tijdens een wandeling of in de tuin), maar ze geeft niet aan wanneer ze moet. Het blijft dus een beetje gokken en hopen dat ze precies op tijd naar buiten gaat, en er gebeuren nog steeds wel eens ongelukjes in huis.

Jack was vanaf dag 1 superzindelijk. Hij heeft nog nooit iets gedaan in huis.

Vertrouwen in de mens hebben de meeste buitenlandse honden nog best, en bij anderen is het een kwestie van vertrouwen opbouwen.

Maar het belangrijkste bij het in huis halen van een buitenlandse hond blijf ik vinden dat je het via een *goeie* stichting doet. Een goeie stichting kijkt echt of een hond bij jou en je gezin en je roedel past, en plaatst geen moeilijke honden bij mensen die gewoon een leuke makkelijke hond met een minder fijn verleden nog een fijne toekomst willen geven.

[Caro.]

Moritz was al zindelijk, geen idee waar hij dat geleerd heeft
Wel poepte hij de tweede nacht bovenop de salontafel waar ik behoorlijk van schrok (niet van de poep, maar waarom hij dat in godsnaam OP de salontafel heeft gedaan: 3 vette drollen ).
Volgens mij stond hij gewoon stijf van de stress.

Moritz is volgens mij niet een typische buitenlandse hond: geen vrolijke flierefluiter, maar een ernstige/serieuze en hele bange hond.
Bang voor krakende takjes, voor de wind, en vooral voor mensen en kinderen. Wel super echt supersociaal naar andere honden toe.

Heel langzaam is hij bijgetrokken naar een over het algemeen vrolijke en gelukkige hond.

Wat ik nu na 3 jaar nog voor 'typische' dingen aan hem merk: hem is nooit spelen geleerd en als hij nu uit zijn dak gaat en even al zijn angsten en stress vergeet, dan gaat hij ook compleet door het lint. Hij bijt veel te hard, hapt in mijn gezicht, snapt niet dat onder mijn broek mijn been zit :N:
Na 3 jaar is de angst om opgejaagt te worden er ook nog steeds: vreemde mensen die achter hem lopen, dat vindt hij doodeng. Ik vermoed dus dat hij in de straten echt opgejaagd is, want dat blijft zo sterk bij hem aanwezig.

Verder loopt hij gewoon heerlijk los, geniet met volle teugen van de uitjes, vindt autorijden prachtig (hij kijkt altijd uit het achterraam vol belangstelling naar alles).
Zijn ogen stralen vaker en vaker en hij kan echt 'lachen'.

Een enorm zachtaardige hond, te zacht en te lief. Haalt steeds meer streken uit en ik heb bijzonder veel moeite om hem daarvoor te corrigeren. Hoe 'hard' en consequent ik voor Kaya ben, bij Moritz kan ik het werkelijk niet (hij eet zelfs op de bank terwijl ik zijn bak vasthou )
Hij is dus typisch het voorbeeld waar vaak voor gewaarschuwd wordt: de bange hond die veel te veel verwend is , maar het kan me niks schelen: ik probeer hem heel zachtjes toch wat dingetjes bij te brengen en de grootste beloning is en blijft die stralende ogen.... kan mij het schelen dat hij nu soms heerlijk ondeugend wordt

[Charlotte*]

Yildah heeft op straat geleefd en ook in huis.
Ze is vanaf dag 1 de perfecte huishond. Nooit wat gesloopt, nooit binnen geplast (wel een keer gepoept, maar toen was ze ziek)
Ze trekt niet aan de lijn en luisterd (meestal) goed.

Het enige wat ze in het begin nog wel eens deed was ergens een "nestje" maken. Zo was ze tijdens het wandelen wel eens weg en vond je haar ergens onder een struik oid. Ze lag dan helemaal opgerold voor zich uit te kijken.

Een groot voordeel vind ik dat ze een enorm orientatie vermogen heeft en zich goed in het verkeer kan redden. Ik kan van haar zeggen dat ze (voor 99%) niet zoekt raakt.
Een maand nadat wij haar hadden zijn we verhuisd naar de andere kant van Apeldoorn. Toen we daar ruim een half jaar woonde is ze tijdens het ophalen van de uitlaathonden uit de auto ontsnapt. Het was in de buurt waar we eerst woonde en na een kwartier zag ik haar voor de flat staan. (waar zij een maand had gewoond)
Ik riep haar expres niet omdat ik bang was dat ze naar mij toe zou rennen en zo de straat zou oversteken. Helaas zag ze mij wel en liep richting mij. Ik kreeg zowat een hartverzakking, eenmaal aan de stoeprand keek ze om zich heen, wachte tot een auto was gepasseerd en stak over

Zo ben ik met een kennis eens gaan fietsen (met de honden) We kwamen bij een wild rooster en wilde daar een soort spelletje doen. We liepen langs het hek van het wildrooster een stuk het bos in. Daar was het hek laag en we lieten de honden erover heen springen. Yildah wilde niet en vond een gat in het hek waar ze doorheen kroop en zo toch het koekje te krijgen. Toen ik daar zeker een jaar later weer fietste wilde ik het hek naast het wildrooster openen, zodat Yildah erdoor kon (dat hek is voor ruiters bedoeld) Toen ik mijn fiets had neergezet was Yildah weg, na 10 tellen stond ze al aan de andere kant

Echt problemen heb ik met haar niet ondervonden. Het enige wat lastig was het jagen op fietsers. Inmiddels is dat aardig onder controle.

[Daan]

Ik had een hondje uit het buitenland wat niet bij onze kinderen paste.
Na veel twijfel en tranen is er door de stichting gezorgd voor een opvangadres, van waar uit ze ze herplaatst is. En goed herplaatst.
Dat is echt allemaal super verlopen. Voor de hond, maar ook voor ons.
Een jaar na de herplaatsing kreeg ik nog een mail dat het goed met haar ging, en dat ze op haar plekje zat.
Toen wij haar kregen /uitzochten wilde ik perse een herplaatser, en ik vond in de asiels hier in de omgeving geen hond die op papier zo goed 'klonk' als zij. We hadden pech. Het klonk mooier dan het was.
Dan is een hond uit de buurt uit het asiel wel 'praktischer' Die kun je voelen en ervaren.
Ik dacht het ook wel even te kunnen. Ik wilde het te snel. Met andere woorden, ik dacht er ook te 'licht' over.

Het is te druk hier in huis met al die jeugd voor 'beschadigde' honden.

Die herplaatser komt nog wel, alleen nu nog even niet.

[BeëlzeBubble]

Na 3 jaar is de angst om opgejaagt te worden er ook nog steeds: vreemde mensen die achter hem lopen, dat vindt hij doodeng.

Casper heeft dat dus ook. Kan helemaal over de zeik gaan als er iemand achter hem loopt. Vanmiddag kwamen we een paar schoolklassen tegen die ergens naartoe moesten. Die liepen achter ons. Dan wordt het met Casper dus helemaal niks meer.
Ben maar ergens op een bankje gaan zitten met hem en hebben al dat tienergeweld van een afstandje bekeken en pas een minuut of 10 nadat ze uit het zicht (en gehoor) waren verdwenen konden we weer verder.

Ik ga meestal maar gewoon opzij zodat degene die achter ons loopt voor ons eindigt. Daarna is hij wel weer rustig.

[Hiddink]

Muis komt uit een asiel in Tuzla (Bosnië), ze was zo'n 7 maanden oud toen we haar kregen.
Ze leek wat bang en luisterde slecht. Als je bijvoorbeeld een stok pakte om te gooien kromp ze ineen. Toen ze eenmaal op haar gemak was, wat al redelijk snel het geval was, maakte ze een soort 2e pubertijd mee waarin ze nogmaals haar grenzen ging verkennen. Ook dat hebben we overleeft .
Verder merk je aan haar dat ze last gehad heeft van kou en honger; als ze de kans krijgt eet ze ook de bak van andere honden en katten leeg, rammelt heel charmant met haar bak (NOT) als het eten op is als ze naar haar idee nog niet genoeg heeft gehad, en als ze gaat slapen kruipt ze altijd onder een deken of dekbed.