Maar al van ver, zelfs mijn dochter zag het, had die hond een dreigende houding, hij was twee keer zo groot, leek op een windhond, kleiner dan.
Kwam ze dichterbij, en alles is die houding zag erop dat hij ging uithalen. (ken nu bijna niks van honden, maar dit kon ik wel aflezen).
Zijn bewegingen vertraagden zoals vertraagd beeld in een film. (is dat een soort waarschuwing ??) en vals kijken (of was dat men verbeelding).
Heb Luka maar wijselijk naast me laten zitten.
Slaan een praatje, ik zorg dat Luka blijft naast me zitten,maar ondertussen laat ze haar hond dichterbij komen.
En haalt natuurlijk uit naar Luka, en die Luka doodbraaf anders, grommen zeg en sneren naar die hond.
Ik zeg mevrouw, hou uw hond maar dichterbij U.
En altijd hetzelfde liedje : maar die bijt niet hoor, en dan even daarvoor vertellen dat hij de vorige dag was losgeraakt en een hond had aangevallen.
Tja
Normaal ga ik zulke situaties mooi uit de weg, maar ik kon geen andere kant op.
Sanneke
