Het opzetten van jouw hond

[RRback]

wij laten Jowy na overlijden opzetten met wieltjes eronder. Dan heb ik eindelijk geen gezeur meer met meelopen! Bij Siemie zouden we het vershil amper kunnen zien. Het is echt een schatje maar ze heeft zo weinig gezichtsuitdrukking!

Nee, ik zou mijn dieren niet op laten zetten. Een leeg omhulsel heeft weinig waarde. Voor mij dan.

Waarschijnlijk zou ik ze wel laten cremeren. Ik vind het dan ook weer zo'n rot idee dat ze op de grote hoop gaan...

En van Iwan (mijn paard) denk ik dat ik een stuk van zijn staart zou afknippen. Maar niet de hele, dat vind ik dan ook weer sneu, wat moet hij zonder staart op de eeuwige groene weides! (ok dat is puur gevoelsmatig)

[Laura W]

Ik moet er niet aan denken om mijn dieren te laten opzetten. Als het zover is dan laten we de dieren cremeren en uitstrooien over zee.

[Brigitte]

De moeder van een vroeger school vriendinnetje van mij had 2 vcan hun Duitse Doggen op laten zetten en die stonden naast een hele grote open haard. Ik moet zeggen het was vreselijk mooi gedaan maar ik vind het toch niets hoor.

[Alexandra]

Ooit, als klein meisje, heb ik mijn geliefde parkiet laten opzetten. Ik had spijt als haren op mijn hoofd. Mijn mooie levendige vogeltje zat opeens stijf op een nepstronk met kralen i.p.v. ogen. We hebben hem alsnog begraven.

Ik moet er dus niet aan denken om mijn honden op te laten zetten. Tot voor kort begroef ik al mijn dieren rond mijn boerderij. Ik heb ze niet opgegraven toen ik daar wegmoest en ik vond het inderdaad pijnlijk dat de grond daar diep omgewoeld werd met alle gevolgen van dien.

Wat ik straks met mijn hond ga doen weet ik niet. Op zich kan het me niet zoveel schelen wat er met zijn lichaam gaat gebeuren, dood is dood. Aan de andere kant vind ik het ook een rotidee. Maar met de paarden is het ook niet anders, die kan je niet laten cremeren en van mijn paarden hou ik net zoveel en die verdwijnen ook de destructie in.

[dulci]

ook ik moet er niet aandenken om m'n honden te laten opzetten, naar overlijden. Ik krijg er koude rillingen van aan het idee.... bah



groetjes marjo

[bloesem]

Vroeger toen wij onze eerste hond kregen, ik was toen 5 , zei ik "ik wil hem noooooit meer kwijt, als hij dood gaat laten we hem opzetten."
Hoe komt een kind van 5 daar bij??????????????? iehhhhhhhhhh!

[plop]

Nee, ik zal mijn honden niet gaan opzetten als ze dood zijn.

[Jacky]

echt niet, ik pieker er niet over.

[Shita]

Nee, ik vind het idee alleen al beangstigend...
Wat we met de honden gaan doen, ik denk begraven...

[dierenfreek]

Hoi

Een hond opzetten zou ik zelf ook nooit doen ik heb anouschka (mijn eerste eigen hond)(bouvier) laten cremeren en die staat hier in huis in een urn en heb er nooit spijt van gehad mijn zwarte kat ligt hier in bos begraven vinden mijn meiden heel leuk als we langslopen zeggen ze altijd hoi Boy. Mijn goede vriend heefd Arco(vader van Duco)ook begraven in het bosje waar hij altijd werd uitgelaten ik denk dat ik dat Met Duco en Tessa ook ga doen begraven geefd veel rust gewoon in "hun" bos.
groetjes Dierenfreek en Duco

[chennique]

Nee echt niet!

Onze katten zijn in de tuin begraven en ik heb nog wel een paar plukjes haar van ze. Maar opzetten ... dat vind ik zo'n enge gedachte ...

[bram en thijs]

Mmm, zouden ze wel eindelijk stil en rustig zijn Nee dank je, ik hou er zowiezo al niet van.

[Assie]

Mijn hond (en andere dieren) gaan gewoon naar de destructie als ze dood gaan ooit. Ik hoop dat dat nog lang gaat duren, want ik wil ze echt niet missen. Maar als dat moment daar is, dan heb ik genoeg goede herinneringen aan ze en die zitten in mijn hoofd en mijn hart. En niet in dat plukje haar, dat graf, die urn of dat opgezette beest. Ik heb gewoon niet zo'n behoefte aan die tastbare dingen. Ik doe het met gedachtes.

Opgezette dieren vind ik op zich wel heel mooi, alleen vind ik het zo verschrikkelijk jammer dat ze die knikkeroogjes hebben en niet die ondeugende, levendige leuke glimoogjes. Maar goed, daar zijn ze dan ook dood voor .

Mijn eigen dieren opzetten vind ik niks, dat zou te confronterend zijn, zeker in het begin. En bovendien het ís je dier dan ook helemaal niet meer.

[Niekie]

Mijn hond (en andere dieren) gaan gewoon naar de destructie als ze dood gaan ooit.

Gad, dat vind ik toch wel heel luguber
Ieder voor zich natuurlijk, ik wil je niet aanvallen of zo. Maar ik zou er geen prettig idee bij hebben.

[Assie]

Waarom niet? Het dier is toch al dood. Ze voelen er niets meer van. Ik vind het ergens zelfs wel handig, scheelt weer in de ruimte, en daarvan hebben we toch al zo veel hier in Nederland...
En eigenlijk zou ik zelfs nog wel 'n stapje verder willen gaan, als ik later oud en afgeleefd dood ga, zou ik er ook geen problemen mee hebben als mijn lichaam zélf naar de destructie gaat. Echt, al die begraafplaatsen hier in Nederland, zoveel ruimte als die innemen... Gebruik die ruimte dan om het woningtekort aan te vullen oidNu klink ik volgens mij heel ziek in de kop he?

Ik snap best dat sommige mensen het fijn vinden om nog iets tastbaars te hebben van hun dierbaren, maar ik heb dat echt niet nodig. Ik heb gewoon mijn herinneringen. En ik snap ook wel dat mensen nooit naar de destructie zullen gaan, dus dat er altijd begraafplaatsen zullen zijn en dat vind ik niet erg ook niet hoor. Maar ik hoef daar niet zo nodig te liggen. Ik ben er dan toch niet meer, als het goed is ben ik dan op 'hele mooie plek (of ik reïncarneer als dier ofzo)

[Martin]

Ik vindt het een achterlijk idee om je hond op te laten zetten , alsof hij dan nog steeds bij je is , nee als er hier een hond overlijdt dan neem ik hier afscheid van hem/haar en daarna neemt de dierenarts hem/haar mee
En het enige wat ik over heb van de hond zijn de mooie herinneringen aan de muur in de vorm van een schilderij of foto.

[linda]

Nee, beetje een eng idee. Doe mij maar gewoon begraven of cremeren.

[Niekie]

Ha ha ha.
Grappig dat je er zo anders over denkt. Geeft niet hoor, iedereen moet dat ook echt helemaal zelf weten.
Ik heb op zich ook niets met een dood dier, dus het klopt wel wat je zegt; de herinneringen zitten in je hoofd en in je hart. Maar toch.
Mijn maatje, of familie o.i.d. die er altijd voor me is geweest, waar ik lief en leed mee heb gedeeld...daarvan wil ik toch niet dat die eindigt op de destructie. Dat is gewoon een gevoel, een foute afsluiting van een leven. Dat moet nog enigszins waardig eindigen voor mijn gevoel of zo.

[Assie]

Ja, maar dat is niet de afsluiting toch? De afsluiting is op het moment dat je doodgaat. Tenminste dat is wat ik vind. Maar dat zal vast 'n andere discussie zijn

[Niekie]

Ja, maar dat is niet de afsluiting toch? De afsluiting is op het moment dat je doodgaat. Tenminste dat is wat ik vind. Maar dat zal vast 'n andere discussie zijn

Ja, ik vind inderdaad van niet. Ik vind dat daar het begraven/cremeren/uitstrooien o.i.d. ook nog onder valt. Maar dat gevoel is natuurlijk voor iedereen anders. Ik zou me er gewoon niet prettig bij voelen, dat allerlaatste stukje moet ook nog op een waardige manier gebeuren, vind ik. Niet zoals oud vuil; hup, weg ermee.
Maar goed, ik wil er voorlopig helemaal niet aan denken. Hoop Doerak nog heel lang bij me te mogen houden...

[Yndra]

Ik bedank, ik hou niet van opgezette dieren!

[mickey]

Alles hier behalve de vissen wordt netjes gecremeerd. Als ik m'n beestjes wil zien na hun overlijden dan kijk ik wel in het fotoboek.