Ik ben wel met de hondjes bezig tijdens het wandelen. Mensen die met mij oplopen moeten ook geen bloed-serieus gesprek willen voeren, want ik onderbreek ze elke paar minuten om te kijken waar de hondjes precies lopen, of om ze te roepen, of om ze te aaien.
Toen Moos nog alleen was nam ik ook wel regelmatig een balletje en een zwiepstok mee; dat vond hij altijd erg leuk, maar dan met name om achteraan te rennen, op te pakken, en weer direct te laten vallen omdat hij wat rook
Met Saar erbij kan dat nog niet, want zij gaat ook meerennen, en dat is erg leuk, maar ze is na 10 min. zo gesloopt dat ik haar verder moet dragen. En dat is ook niet de bedoeling.
Maar ik gooi wel regelmatig met stokjes. En als we op bijv. een zandvlakte komen stoei ik met ze en spoor ze aan er lekker vanaf te gaan rennen.
Ik denk wel dat het zou schelen als mensen op hun hond zouden letten, volgens mij ontbreekt dat er voornamelijk aan. Met ze bezig zijn zit denk ik niet elke hond direct op te wachten. Moos bijv. snuffelt ook heeeeel graag lekker in zijn eentje; die wil niet constant stokjes gooien. Maar het probleem zit volgens mij meer in het feit dat veel mensen helemaal niet in de gaten hebben waar hun hond mee bezig is, of, als ze dat wel zien, totaal niets snappen van de hondentaal.
Ik denk ook dat in hoeverre jij vreselijk interessant bent voor je hond ook deels aan de hond ligt. Moos is bijv. erg onafhankelijk, en bovendien geen Herder o.i.d, hij is er niet speciaal o gefokt om vreselijk baasgericht te zijn. Moos vindt andere mensen ook erg leuk, en geurtjes ook.
Saar let dus wel heel goed op mij; die roep ik zelden. Maar dat komt ook omdat Saar gewoon onzeker is, en mij dus nodig heeft voor steun.