Bayko is bij ons komen wonen in de hoop dat hij mij uit een diep dal kon trekken. En dat heeft hij gedaan, hij is echt mijn reddende engel geweest. Niet alleen toen hij net bij ons was, maar ook later nog. Met Bayko heb ik een band die ik waarschijnlijk nooit meer met een andere hond zal krijgen. Het is alleen jammer dat ik,omdat het zo slecht met me ging,hem eigenlijk niet helemaal de opvoeding heb kunnen geven die hij verdiende. Maar we hebben er het beste van proberen te maken en helemaal mislukt is dat nou ook weer niet. Af en toe steekt meneer zijn middelvinger naar me op en doet het liefst gewoon zijn eigen ding, maar door tegenwoordig zo consequent mogelijk te zijn valt dat toch nog wel goed onder controle te houden. Hij kan soms dominant zijn naar andere reuen, en dat is helaas iets waar ik destijds niet duidelijk genoeg op heb gereageerd toen hij volwassen werd. Maar er zijn gelukkig ook nog genoeg reuen waar hij wel gewoon mee overweg kan en teven vindt ie altijd geweldig. Naar mensen toe is Bayko de meest sociale hond die ik ken en dat was iets wat we toch wel een beetje gehoopt en verwacht hadden aangezien hij niet alleen qua uiterlijk maar ook qua karakter ontzettend veel op zijn vader lijkt. Valt Bayko me tegen? Nee, absoluut niet (hoewel ik hem soms best wel eens achter het behang wil plakken
). Had ik meer van hem verwacht? Ook niet. Hij heeft letterlijk mijn leven gered en daar zal ik hem altijd dankbaar voor blijven.
Cyntha kwam er ruim een jaar later bij. We vonden het wel leuk om voor Bayko een vriendinnetje te zoeken en zo kwamen we weer bij Bayko's fokker terecht. Toen we de eerste keren bij het nest gingen kijken was Cyntha een nieuwsgierig maar niet overdreven druk of 'aanwezig' hondje. Dat leek ons wel geschikt voor bij Bayko aangezien die ook niet zo heel erg druk was en is. Maar vanaf het moment dat de beslissing was gevallen dat het dat ene teefje zou worden leek het wel of madame dacht 'zo ze hebben nu toch al voor mij gekozen, dan kan ik nu mijn ware aard laten zien'. Laten we het er op houden dat we erg veel medelijden hadden met haar nestgenootjes
Ook heeft het bijna 2 jaar geduurd voordat Cyntha een beetje rust in haar kont kreeg. Eerst was ze altijd maar dan ook altijd bezig overdag, Bayko werd er soms gek van
Maar nu is ze in huis net zo rustig als Bayko. Ga daarentegen met haar aan het werk en ze is klaar voor actie
Ook was vanaf het begin meteen heel duidelijk dat Cyntha heel erg aanhankelijk was naar ons toe. Kan me nog goed herinneren dat de fokster zei:'' Hmm met dit meisje erbij hoeven jullie je nooit meer te wassen'. En daar had ze gelijk in. Cyntha is dol op ons allemaal en en het liefst geeft ze de hele dag door uitgebreide kusjes. De ontmoeting met Bayko verliep in eerste instantie niet helemaal vlekkeloos want ons monstertje vond die groterd toch wel wat eng. Maar al diezelfde avond lagen ze met elkaar te spelen en vielen ze kont aan kontje in slaap
Vanaf dat moment was het 8 poten op 1 buik en wisten we dat we een goede keuze hadden gemaakt. Wel was al vrij snel duidelijk dat Cyntha later de baas zou worden over Bayko, maar dat vonden we niet erg en daar hadden we ook al rekening mee gehouden. Het leek ons leuk om met onze tweede pup shows te gaan lopen en ook op dat vlak hadden we aan Cyntha zeker een goede hond. Vanaf ongeveer 10 maanden oud kreeg ze altijd een Uitmuntend als beoordeling en werd bijna altijd geplaatst. Mijn zus wilde graag met Cyntha gaan sporten (dat deed ik inmiddels al met Bayko) en ook wat dat betreft bleek Cyntha heel erg geschikt. Ze vind alles leuk of het nou behendigheid, gehoorzaamheid of doggydance is en en werkt dan ook geconcentreerd en met veel plezier. Ze heeft inmiddels een paar behendigheidswedstrijden gelopen en daarin draait ze altijd met de top mee. Ze heeft veel werklust en wil het iedereen altijd naar de zin maken. Daardoor (en ook wel door het feit dat ik geleerd heb van de fouten die ik bij Bayko heb gemaakt) zijn we bij haar opvoeding eigenlijk nooit tegen grote problemen aangelopen. Ook met andere honden is Cyntha sociaal. In een grote groep drentelt ze gewoon overal tussendoor en zoekt zich af en toe een speelkameraadje uit. Alleen aan de lijn kan ze af en toe wat bitchy zijn als een andere hond zich te veel aan haar opdringt, maar meestal is een snauw of een grom al genoeg om het op te lossen. Cyntha is eigenlijk uitgegroeid tot de hond die we hadden gehoopt en ook wel verwacht hadden dat ze zou worden. Het enige jammere is dat ik graag 1 of meerdere nestjes met haar had willen fokken en dat gaat helaas niet omdat ze een lichte vorm van HD heeft (HD-C1). Maar voor de rest is ze gewoon ons kanjertje en heeft ze zeker aan onze verwachtingen voldaan.
Choice is ook weer een verhaal apart. Na de teleurstellende heupuitslag van Cyntha konden we onder fokkersvoorwaarden een teefje krijgen zodat we toch nog onze kennel konden beginnen. De combinatie waar Choice uit komt sprak me vooral heel erg aan omdat het ging om honden (en dan heb ik het natuurlijk niet alleen over de ouders maar ook over de honden die daarachter zitten) met geweldige rastypische karakters die zeer veel werklust bezitten, weten dat ze geen shoarma moeten maken van schapen
en daarnaast ook nog eens goed gebouwd zijn. Voor de rest hadden we een aanhankelijke hond verwacht met behoorlijk wat maffe streken en dat klopt helemaal
Binnenkort zullen de heupen van Choice worden getest en dan hebben we weer wat meer zekerheid of ze ook wat het fokken betreft onze dream come true zal zijn.
. Ik kon toen enigszins vergelijken met haar 3 zusjes en broertje en ze is bijna helemaal wat ik van haar verwachtte. Ze is knettergek, lollig, speels, actief en een knuffelhond. Allemaal eigenschappen die haar moeder niet heeft. Het enige minpuntje is dat ze enigszins onzeker is (maar dit is onze eigen fout in de opvoeding geweest).
Maar dat ik er blij mee ben is een ding wat zeker is.
