Degeneratie per uitsluiting in rascreatie

[laeken]

Ik heb het er laatst eens uitegbreid met Martijn over gehad en eigenlijk vond ik het wel intressant om als stelling op het hondenforum te gooien

Mensen zeggen soms tegen mij dat een hond ook gewoon een rashond kan zijn omdat er zoooooveeeel rassen zijn dat er altijd wel wat tussen zou moeten zitten naar je smaak. Dat is dus helaas niet zo in mijn geval. Ik hou van bepaalde rassen omdat ik hun kwaliteiten kan waarderen maar loop altijd tegen hetzelfde probleem aan. Beperktheid. Beperkt zijn in uiterlijk, taal en expressie, intelligentie, gedragseigenschappen en ga zo door. Ik hou van een hond met pit, een slimme hond, een hond die in alles de hondentaal kan spreken en een hond die geen expliciet karakter heeft.

Waar ik zelf zo van baal is dat elk ras zo ontzettend toegespitst is dat er eigenlijk meer verloren is gegaan dan dat er gewonnen is. Waar is de expressie in het lichaam van een bulldog, de beschermdrift en pit in veel jachthonden, de aanpassingsvaardigheid in veel herders, de normale omgang met dieren in veel terriers en ga zo maar door. Ik mis het zo en wil een hond die dat wel heeft.

Neem Cleo, een hondje zonder specifiek doel en zonder specifieke functie maar ze kan en heeft alles. Ze zal je verdedigen en waakt indien nodig, speelt en is lief met kinderen, kan extreem goed haar verhaaltje overbrengen aan de honden op straat en dus ook erg goed met honden omgaan. Ze kan ontzettend hard rennen omdat haar lichaam perfect is zonder een overdrijving. Ze kan springen, blaffen, behendigheid, rustig zijn in huis, bezoek binnenhalen vol enthousiasme maar wel op haar strepen staan en een eigen ikje houden. Heerlijk!

Dan is er Dapper, die mist al behoorlijk wat door de kruising die hij is. Hij is te lomp, te scherp op honden, te dom om echt makkelijk te leren maar verder toch ook nog heel gematigd in veel punten gelukkig.

Wuilus had ook veel wat ik kon waarderen en doordat ze een miks van 3 rassen was miste ze vooral niet erg veel van alles wat een hond kan zijn. Door de herder en de bouvier was ze echter te scherp, te grof en te bruut in haar verdediging. Toch had ze veel nog wel, werklust, lief met kinderen en dieren (op teven na) en rustig in huis. Maar ze was al beperkt.

Vinden jullie het niet verschrikkelijk zonde dat het fokken van rassen eigenlijk niets meer is dan het extreem naar voren brengen van het ene en het vooral laten verdwijnen van al het andere dat een hond zou kunnen zijn. Ik wil zo graag een hond met alles zonder extreme kantjes waar de nadruk op is gelegd. Mijn apporterende lieve hond moet wel goed waken, hij moet wel leuk met kinderen zijn en hij moet daarnaast ook goed met honden om kunnen gaan. Niet extreem leuk met mensen en kinderen maar een drama met andere dieren/honden. Hij moet keihard kunnen rennen en een half uur naast de fiets moet een scheet zijn. Toch moet hij niet alleen aan konijnen denken tijdens het rennen en ook lekker met mij kunnen spelen.

Ik ben bang dat ik echt alleen op kruisingen en dus allrounders kan vallen Een hond die allerlei rassen in zich heeft heeft gewoon capaciteiten zonder extremen waar ik niet mee om kan gaan. Ik wil geen hond die extreem veel beweging, extreem veel beschermdrift of extreem graag schapen wil hoeden. Ik ben zelf nl niet extreem

Veel rashonden komen op mij totaal gefucked over :N: Een jachthond die helemaal dol staat te zijn aan een riem omdat de werklust eraf druipt, een border die om me heen circelt en onze honden negeert voor een bal, een terrier die alles aanvliegt dat kleiner is en beweegt, een rotweiler die geen bezoek meer accepteerd, een weimeraner die maar gaat trillen omdat hij eigenlijk alleen maar wil rennen en jagen, een staff die bij de aanblik van een andere hond totaal doordraait en zijn eigen teef maar afrost om wat kwijt te raken etc. De Ierse setter die Martijn in huis heeft gehad die gewoon vastliep als hij een eend in de gracht zag waardoor hij eigenlijk hier in de straat non-stop aan het setten was, ze zijn zo dom, zo ontzettend zielig door hun beperkingen dat ik ze niet meer leuk kan vinden

[M@ri@nne]

Ik was laatst naar aanleiding van het topic over je 5 favorieten rassen naar die van mij en hun overeenkomsten.
En wat die overeenkomsten zijn is toch lief voor het gezin, afwachtend naar vreemden, het zelfstandige optreden, niet dat slaafse.
Maar allemaal in mate naar mijn mening. Ik denk dat de extremen nog steeds de uitzonderingen zijn. Maar wat ik normaal vind kan voor een ander wrl weer extreem zijn.

[laeken]

Ik was laatst naar aanleiding van het topic over je 5 favorieten rassen naar die van mij en hun overeenkomsten.
En wat die overeenkomsten zijn is toch lief voor het gezin, afwachtend naar vreemden, het zelfstandige optreden, niet dat slaafse.
Maar allemaal in mate naar mijn mening. Ik denk dat de extremen nog steeds de uitzonderingen zijn. Maar wat ik normaal vind kan voor een ander wrl weer extreem zijn.

Maar denk je echt dat het allemaal gematigd is in een ras dat daarom bekend staat? Ik ben bang dat je dan redelijk bedrogen uit kan komen. Ken je honden van die rassen? Ken je bv Tosa's die lekker mee kunnen op een forumwandeling? Of Fila's die wel gezellig de kinderen uit de buurt in en uit laten lopen? Het bestaat wel, maar het risico is ook dat het niet kan, en dat is zo'n groot risico vind ik.

Stel dat de karaktereigenschap die je nu noemt, niet slaafs, tot gevolg heeft dat je hond dus gewoon niet meer los kan of zelf bepaald dat die persoon gevaarlijk is en dus verdreven dient te worden door het ingefokte zelfstandige optreden? Dan hang je en het komt zo ontzettend veel voor dat mensen daar op stuk lopen.

Daarnaast mist een hond gefokt op zelfstandigheid weer een deel werklust en trainbaarheid. Ik mis daarin de gulden middenweg bij een rashond. Het is zo vaak OF dit OF dat en nooit een beetje van dit en een beetje van dat maar alles met mate en alleen indien nodig.

Dan nog het uiterlijk natuurlijk. Om een leuke hond ook nog eens alles te laten zijn is zo ontzetten moeilijk in mijn ogen. Soms zijn ze leuk kwa karakter maar zien ze eruit als varkens of mutanten, soms zien ze er lekker gezond en fit uit zoals een huskie of een podenco maar kan je daar weer enorm op stuk lopen omdat de hond niet aangepast kan worden aan een leven bij je in huis in veel gevallen. Pfffff, moeilijk hoor.

[M@ri@nne]

Dan nog denk ik dat gezien het aantal rassen er zijn dat de extremen de uitzonderingen zijn.
En de nadelen die er zijn zoals het niet los kunnen ivm de jachtdrift, de eenkenigheid van een Boerboel etc niet een nadeel hoeven te zijn mits er de juiste eigenaar bij is.
Ik denk dat tegenwoordig het meer een probleem is dat er meer naar het uiterlijk word gekeken dan naar het karakter.
Ik weet dat het met een Tosa een risico is dat ze niet goed met andere honden kunnen, ik wil dan ook perse een teef. Om dat risico te verkleinen. En dan nog hou ik dat risico in mijn achterhoofd. Ik weet dat de kans dat ik die Greyhound treft die vrolijk los kan lopen zonder problemen klein is. Maar ook dat risico neem ik bewust. En dat vind ik persoonlijk dus geen extreem gedrag.
Ik vind juist de mensen die het gedrag wat bij een hond hoort niet serieus nemen gevaarlijker. De mensen die een Border Colllier puur als een leuke huishond zien, een Boerboel wel een stoere hond vinden, een Bulldog zo leuk vinden knorren, etc.
Wil je wel een zelfstandige hond die toch goed te trainen is ga dan voor een Bouvier.

[laeken]

Dan nog denk ik dat gezien het aantal rassen er zijn dat de extremen de uitzonderingen zijn.
En de nadelen die er zijn zoals het niet los kunnen ivm de jachtdrift, de eenkenigheid van een Boerboel etc niet een nadeel hoeven te zijn mits er de juiste eigenaar bij is.

Niet los kunnen is toch echt een groot nadeel hoor, tenminste dat vind ik dan. Ik kan echt veel minder genieten van een hond die aan een touw aan mijn hand vast moet blijven buiten dan van bv Cleo die lekker los door de straten van Amsterdam loopt 5 meter voor je en lekker haar ding doet. Dapper die steeds weer alles moet vragen omdat ik aan hem vast zit vind ik echt soms moeilijk. Als hij moet plassen of poepen dan moet ik wachten en sta ik naast hem tot hij klaar is.

Ik denk dat tegenwoordig het meer een probleem is dat er meer naar het uiterlijk word gekeken dan naar het karakter.
Ik weet dat het met een Tosa een risico is dat ze niet goed met andere honden kunnen, ik wil dan ook perse een teef. Om dat risico te verkleinen. En dan nog hou ik dat risico in mijn achterhoofd. Ik weet dat de kans dat ik die Greyhound treft die vrolijk los kan lopen zonder problemen klein is. Maar ook dat risico neem ik bewust. En dat vind ik persoonlijk dus geen extreem gedrag.

Ik denk dat dat extremer kan zijn dan je denkt nu. Het is nl best extreem als je grey wegrent en vervolgens een kat aan flarden trekt omdat hij die onbeheersbare drang heeft. Of je Tosa waar je met 2 man aan trekt omdat ze de teef van de buren gewoon echt niet meer los wil laten. Dat is best extreem, geloof me want ik heb het allemaal gehad en gezien

Wil je wel een zelfstandige hond die toch goed te trainen is ga dan voor een Bouvier.

Dat is dus ook een van de weinige rassen waar wij nog steeds over nadenken voor ooit

[Hanneke2]

Vinden jullie het niet verschrikkelijk zonde dat het fokken van rassen eigenlijk niets meer is dan het extreem naar voren brengen van het ene en het vooral laten verdwijnen van al het andere dat een hond zou kunnen zijn.

Ja. Ik vind het bijvoorbeeld triest als ik Engelse bulls zie die dolgraag willen spelen met andere honden en er dan als een schildpad met overgewicht achteraan lopen te hobbelen terwijl de rest elkaar lekker achterna zit. Of herders die zulk obsessief gedrag vertonen als het om een balletje gaat dat ze niet eens meer op hun gemak kunnen snuffelen of normaal kennis maken met een andere hond.

Ik wil zo graag een hond met alles zonder extreme kantjes waar de nadruk op is gelegd. Mijn apporterende lieve hond moet wel goed waken, hij moet wel leuk met kinderen zijn en hij moet daarnaast ook goed met honden om kunnen gaan. Niet extreem leuk met mensen en kinderen maar een drama met andere dieren/honden. Hij moet keihard kunnen rennen en een half uur naast de fiets moet een scheet zijn. Toch moet hij niet alleen aan konijnen denken tijdens het rennen en ook lekker met mij kunnen spelen.

Tsja, ik heb vanochtend lekker heel lang gewandeld met vier podenco's (die twee van mij, nog een ibi-teef en een portugees mini-podengo-teefje), en die voldoen toch aardig aan dat beeld. Okee, een van de vier vond het nodig om effe uit te rennen op een weiland waar ze niet in mocht en het duurde even voordat ze weer terug kwam (en het was niet die van mij! ), maar verder was het gewoon een heerlijke club 'echte' hondjes. Vrolijk, alert, nieuwsgierig, *redelijk* gehoorzaam en supersnel (nou ja, Jack iets minder dan de andere drie teven, maar hij doet er niet moeilijk over )

Ik vind podenco's (alle soorten) honden zoals honden bedoeld zijn: speelse mensgerichte wolvenwelpen in een perfect lijf. (Nou ja, Jack iets minder... )

[sirene]

Tsja, ik heb vanochtend lekker heel lang gewandeld met vier podenco's (die twee van mij, nog een ibi-teef en een portugees mini-podengo-teefje), en die voldoen toch aardig aan dat beeld. Okee, een van de vier vond het nodig om effe uit te rennen op een weiland waar ze niet in mocht en het duurde even voordat ze weer terug kwam (en het was niet die van mij! ), maar verder was het gewoon een heerlijke club 'echte' hondjes. Vrolijk, alert, nieuwsgierig, *redelijk* gehoorzaam en supersnel (nou ja, Jack iets minder dan de andere drie teven, maar hij doet er niet moeilijk over )

Ik vind podenco's (alle soorten) honden zoals honden bedoeld zijn: speelse mensgerichte wolvenwelpen in een perfect lijf. (Nou ja, Jack iets minder... )

Je kijkt alleen over de beschermdrift heen Hanneke. Dat hebben de meeste Podenco's toch niet ?

[gucci]

het extreme is voor mij wel herkenbaar in uiterlijk, met mijn EB, mijn reu ik heb zoveel tranen om hem gelaten, hij was zo benauwd en kon gewoon niet normaal hond zijn, maar hij was zooooo lief, een hart van goud, maar dus daar tegenover zijn uiterlijk wat hem ook uiteindelijk de kop heeft gekost, volgens de specialist. als hij maar niet zo plat was geweest en zo zwaar gebouwd had mijn engel nu nog geleefd, wel met beperkingen, maar wel met meer zuurstof en nu ook als mijn eb pup, anders was gebouwd waren haar gewrichten minder belast geweest, maar dat is het ook als, als, als,

ondanks dat de EB voor ons een super ras is qua karakter, is onze pup wel onze laatste, want om je hond waar je gek op bent zo te zien lijden, dankzij de vraag van kopers dus ook door ons, dat doet pijn.

ik heb toen ik mijn reu zo zag lijden mij genoeg schuldig gevoeld, door onze vraag naar de EB wordt er zo doorgefokt, als op de shows de meer atletische bullen zouden winnen veranderen de fokkers hun fokbeleid ook, maar zolang er genoeg mensen zijn die vallen op het extreem zware bouw, blijft het gefokt worden.

ik ben opgegroeid met herders en er zelf ook een gehad, het is dat zij kennelsyndroom had, anders was zij de perfecte hond geweest, een hart van goud, waken waneer het nodig was, gek op kinderen en mijn andere dieren, niet doorgeschoten in bepaalde karaktertrekken.

mijn oudje, (pas overleden) een kruising maltezer/jack russel ook een superhondje, de pit van een jr, maar net niet te, het knuffelige van de maltezer maar ook niet te, gewoon een stoer klein hondje die dacht dat hij een dog was, maar niet in het over dreven.

groetjes,

[corason del perro]

Moeilijk

IK ben zelf gek op honden die je niet veel ziet dus ook kruisingen haha want daar loopt niet snel een tweede van rond. Ik zelf ben voor Jola gegaan vanwegen de gezondheid van het "ras" omdat deze nog steeds als werkhonden gebruikt worden ( bijna alleen daarvoor) moeten ze wel gezond zijn. Maar ook dat heeft wel beperkingen ze jaagt (niet extreem en is 9 vd 10 keer terug te roepen) ze is waaks (erg waaks) dominand en (doet Jola niet) net als bij een aussie is er een beet in het ras gefokt dat ook de nodige problemen op leveren kan. Maar ik heb hier natuurlijk wel een buwste keuze voorgemaakt.

Verder vind ik dat je nooit af moet gaan over wat er in een hondenencyclopedie staat over het gedrag vd hond bijna overal staat trouw kindervriend maar er staan vaak dingen waarvan je zegt wat moet ik dara nou mee

Ik denk dus dta het probleem vooral ligt bij eigenaren die niet goed genoeg nagedacht en geinformeerd zijn/ waren over hun ras.

Het nadeel van een kruising is (zeker helemaal onherleidbaar) dat je dus helemaal niks kan zeggen over het karrakter. En ook bij kruisingen kunnen vervelende en erge dingen gebeuren. Alleen weet je bij een rashond de beperkingen van te voren zoals dat een dogo argentino erg dominand is en reuen vaak niet samen gaat of dat een border op autos en fietsers kan gaan drijven dat een aussie je in de kuiten kan gaan bijten.

Dan kies ik er eerder voor om toch enig idee te hebben wat er uit gaat komen.

[laeken]

Het nadeel van een kruising is (zeker helemaal onherleidbaar) dat je dus helemaal niks kan zeggen over het karrakter. En ook bij kruisingen kunnen vervelende en erge dingen gebeuren. Alleen weet je bij een rashond de beperkingen van te voren zoals dat een dogo argentino erg dominand is en reuen vaak niet samen gaat of dat een border op autos en fietsers kan gaan drijven dat een aussie je in de kuiten kan gaan bijten.

Dan kies ik er eerder voor om toch enig idee te hebben wat er uit gaat komen.

Maar het voordeel van een kruising is dat ze vrijwel op zeker niet obsessief op auto's jagen omdat ze max 50% van die driften meekrijgen als 1 ouder een bordercollie is. Het voordeel is ook dat als een van de ouders een dogo is je waarschijnlijk de scherpe kanten van de dogo toch echt wel gehalveert ziet aangezien de pups maar de helft van de dogo meekrijgen.

Eigenlijk zeg je nu precies wat ik bedoelde, de extreme kantjes zitten nl nooit aan kruisingen tussen bv rasgroepen of in onherleidbare hondjes. Die zijn nooit gefocussed op 1 taak en 1 doel en dus ontspoort hun gedrag vrijwel nooit een bepaalde kant op als je weet wat je doet met je hond.

Ik praat natuurlijk niet over een kruising working collie en aussie of kelpie, ik bedoel echt rasgroepen. Neem bv een bordercollie keer een labrador, je hond is zeker niet extreem drijverig maar ook niet extreem apporteerderig en zwemmerig. Een wat mildere hond dus dan zijn ouders. Of een herder/windhond, het waakt wel en het jaagt misschien ook, maar het is wel terug te roepen omdat het trainbaarder is dan de windhond en het is ook goed met binnenkomende kinderen omdat de scherpe kantjes van de herder eraf zijn

Gewoon meer allround en dus in mijn ogen minder beperkt en meer van wat een hond kan zijn

Verder is de fysiek vrijwel altijd beter omdat specifieke raskenmerken nooit homozygoot in je pup zitten bij een kruising. Zie bv de goldendoodle in de andere topic, wat een heerlijke hond om te zien. Mooie plukkerige vacht zonder extreem dik te zijn en lang door te groeien en een ontzettend lief kopje zonder een golden ala duizend in een dozijn te zijn Dat soort honden bevalt me dus tig keer beter dan een wollige poedel of een standaard-golden die minder intelligent is dan de kruising met een poedel.

[Marion.]

maar ook niet extreem apporteerderig en zwemmerig

Vreselijk. Dit is ook echt afschuwelijk. Dat is de reden dat mijn honden ook niet echt hond kunnen zijn

[Hanneke2]

Tsja, ik heb vanochtend lekker heel lang gewandeld met vier podenco's (die twee van mij, nog een ibi-teef en een portugees mini-podengo-teefje), en die voldoen toch aardig aan dat beeld. Okee, een van de vier vond het nodig om effe uit te rennen op een weiland waar ze niet in mocht en het duurde even voordat ze weer terug kwam (en het was niet die van mij! ), maar verder was het gewoon een heerlijke club 'echte' hondjes. Vrolijk, alert, nieuwsgierig, *redelijk* gehoorzaam en supersnel (nou ja, Jack iets minder dan de andere drie teven, maar hij doet er niet moeilijk over )

Ik vind podenco's (alle soorten) honden zoals honden bedoeld zijn: speelse mensgerichte wolvenwelpen in een perfect lijf. (Nou ja, Jack iets minder... )

Je kijkt alleen over de beschermdrift heen Hanneke. Dat hebben de meeste Podenco's toch niet ?

Tsja, ik weet niet. Beschermen van de roedel? Ik denk dat de gemiddelde podenco dat niet extreem heeft, maar zouden wolvenwelpen dat wel sterk moeten hebben?

En als ik naar die van mij kijk... Jack is wel waaks, niet overdreven, maar hij slaat 's nachts wel aan als er iemand in de tuin van de buren loopt of er een groep mensen langs het huis loopt. En als een van de katten buiten krijsend ruzie heeft met een andere kat vliegt hij ongeveer door de ramen van woede. En als we 's avonds laat een Hele Enge Man zien lopen (komt gelukkig niet vaak voor ) gaat hij heel zacht en laag lopen grommen. Ik vind dat wel beschermdrift genoeg.

Die nakerd van jou vind ik trouwens - op het naakte na - ook zo'n 'echte' hond qua bouw. En wat karakter betreft zijn ze ook niet extreem toch?

[Inge]

Mijn apporterende lieve hond moet wel goed waken, hij moet wel leuk met kinderen zijn en hij moet daarnaast ook goed met honden om kunnen gaan. Niet extreem leuk met mensen en kinderen maar een drama met andere dieren/honden. Hij moet keihard kunnen rennen en een half uur naast de fiets moet een scheet zijn. Toch moet hij niet alleen aan konijnen denken tijdens het rennen en ook lekker met mij kunnen spelen.

De Hollandse Herder korthaar (en dan niet die uit werklijnen zoals Marouck maar uit andere lijnen) komt toch wel dicht in de buurt denk ik. De werklijnen zijn drukker en soms ook harder en extremer door de inkruisingen die daarbij plaatsvinden/vonden
Marouck voldoet aan vrijwel alle kenmerken die je hier opsomt. De enige "nadelen" bij haar zijn haar drukte, waardoor ze in eerste instantie wat happerig naar kinderen was doordat ze geprikkeld werd (is nu echter geen probleem meer) en haar gefocusd zijn op katten. Heel soms wil ze haar neus achterna (vooral sinds ze een hele tijd geleden per ongeluk een reekalfje deed opschrikken) maar ze slaat daar niet in door, is redelijk makkelijk terug te roepen.
Als Marouck de kalmte van Biène zou hebben gehad was ze de ideale hond geweest.

[Rami]

Interessant om te lezen allemaal!
Ik vraag me wel af of het nu wel of niet handig is als je weet welke (voor)ouders er in een kruising voorkomen om 'the best of both worlds' te krijgen.
Of lijkt het dan toch weer teveel op 'gefokte' honden (dus met het typische raseigen karakter en uiterlijk van beide ouderhonden).
En dan nog, weet je op voorhand altijd hoe het uitpakt? Kun je dat, misschien aan de hand van genetica, redelijk goed voorspellen?

Als ik kijk naar mijn eigen mix-jes is Billy qua uiterlijk natuurlijk behoorlijk Golden. Maar zijn gedrag/karakter is toch wel anders dan de meeste Goldens.
Zijn waaksheid en eenkennigheid naar vreemden is iets waar ik inmiddels aan gewend ben en ook goed mee om kunnen gaan, maar ik ben nog steeds benieuwd waar het vandaan komt.
Helaas is er geen manier om daar achter te komen, aangezien hij uit een asiel komt waar ze niets van zijn achtergrond wisten.

Silka heeft wel veel weg van een Husky of Spits maar zeker weten of haar (voorouders) poolhond zijn doe ik niet. Het is alleen maar gebaseerd op haar uiterlijk - hoewel ze vrij klein is en geen krulstaart heeft.
In haar gedrag zie ik wel poolhonden-trekjes. Zo houdt ze wel van een potje jagen maar is (gelukkig) niet zo heel fanatiek. Tot nu toe weten we haar aardig af te leiden/bij ons te lokken zodat ze toch los kan lopen.

Wat wil ik hier nu eigenlijk mee zeggen
O ja, ik vraag me af in hoeverre je bij kruisingen (met bekende ouders) kunt voorspellen hoe het gedrag/uiterlijk zich zal ontwikkelen.
Of moet je dan toch gewoon voor een rashond gaan, waarbij voor een deel vaststaat hoe met name het gedrag is (uitzonderingen op de regel daargelaten ).

[Hanneke2]

Ik geloof dat ik wel snap wat Marc bedoelt, als je gewoon een leuke gezonde hond wilt die probleemloos met visite en met andere honden omgaat, waar je niet elke maand mee naar de trimmer moet en die niet op z'n 9e dood neervalt, is het toch hard zoeken als je er een stamboom bij wilt. En dat terwijl je legio vuilnisbakjes ziet lopen die nooit ziek zijn, op hun 12e nog door het park racen en nog nooit ruzie hebben gezocht met een andere hond. Bijna elk ras heeft wel een nadeel, qua lichaam en/of qua karakter, en het stomme is dat juist die nadelen er vaak bewust in zijn gefokt, en die krijg je er dus ook niet uit met een cursusje.

[laeken]

maar ook niet extreem apporteerderig en zwemmerig

Vreselijk. Dit is ook echt afschuwelijk. Dat is de reden dat mijn honden ook niet echt hond kunnen zijn

Doe niet zo raar Marion, daar gaat het nu niet over. Het gaat erover dat als jouw goldens extreme apporteerdrang hebben en niets liever doen dan zwemmen je ze toch aan hun behoefte moet laten voldoen en dat kan dus wel een probleem zijn. Ik wil niet elke dag een natte hond die onder de modder zit en dus zal mijn golden wel degelijk iets tekort komen als ik een werklustige golden had genomen. Of vindt jij van niet dan?

De meeste honden willen niet elke dag in de modder liggen (er zijn op dit forum hele lachpartijen geweest met foto's wie de smerigste golden had) dus we praten hier duidelijk over een naar voren gebrachte eigenschap in het ras. Cleo wil dat nooit en Wuilus haatte het om vies te worden terwijl ze altijd in schoon water wilde zwemmen maar dat niet nodig had om zichzelf te zijn, het was een van de veeeele dingen die ze leuk vond en kon (immers 25% labrador in haar bloed). Onze golden was altijd goor en zwom iedere dag en dat was best wel apart en soms ook wel smerig in huis omdat ze op het witte kleed sliep of in bed.

[laeken]

Ik geloof dat ik wel snap wat Marc bedoelt, als je gewoon een leuke gezonde hond wilt die probleemloos met visite en met andere honden omgaat, waar je niet elke maand mee naar de trimmer moet en die niet op z'n 9e dood neervalt, is het toch hard zoeken als je er een stamboom bij wilt. En dat terwijl je legio vuilnisbakjes ziet lopen die nooit ziek zijn, op hun 12e nog door het park racen en nog nooit ruzie hebben gezocht met een andere hond. Bijna elk ras heeft wel een nadeel, qua lichaam en/of qua karakter, en het stomme is dat juist die nadelen er vaak bewust in zijn gefokt, en die krijg je er dus ook niet uit met een cursusje.

Dat komt aardig in de buurt want dat is wat ik oa bedoel. Daarnaast vind ik dan nog dat een hond door het naar voren fokken van de ene eigenschap ook een andere weer verliest. Een hond kan niet extreem waaks zijn en erg lief met vreemden. Of extreem werklustig maar lekker rustig in huis. In een hond zonder excessen kan je veel combineren. Lekker waaks als er onraad is in combinatie met lief voor bezoek bestaat wel. Goed luisteren en lekker spelen buiten gaat ook samen met rustig in huis, als er maar niet zo de nadruk op een van de twee ligt zoals in rashonden die toch voor bepaalde doelen gefokt zijn.

[laeken]

Mijn apporterende lieve hond moet wel goed waken, hij moet wel leuk met kinderen zijn en hij moet daarnaast ook goed met honden om kunnen gaan. Niet extreem leuk met mensen en kinderen maar een drama met andere dieren/honden. Hij moet keihard kunnen rennen en een half uur naast de fiets moet een scheet zijn. Toch moet hij niet alleen aan konijnen denken tijdens het rennen en ook lekker met mij kunnen spelen.

De Hollandse Herder korthaar (en dan niet die uit werklijnen zoals Marouck maar uit andere lijnen) komt toch wel dicht in de buurt denk ik. De werklijnen zijn drukker en soms ook harder en extremer door de inkruisingen die daarbij plaatsvinden/vonden
Marouck voldoet aan vrijwel alle kenmerken die je hier opsomt. De enige "nadelen" bij haar zijn haar drukte, waardoor ze in eerste instantie wat happerig naar kinderen was doordat ze geprikkeld werd (is nu echter geen probleem meer) en haar gefocusd zijn op katten. Heel soms wil ze haar neus achterna (vooral sinds ze een hele tijd geleden per ongeluk een reekalfje deed opschrikken) maar ze slaat daar niet in door, is redelijk makkelijk terug te roepen.
Als Marouck de kalmte van Biène zou hebben gehad was ze de ideale hond geweest.

Een Hollandse herder die niet uit werklijnen is gefokt is ook een soort van allroundhond waar weinig uit weggeselecteerd is. Je kan zelfs jachttraining doen met veel herders die niet echt specifiek gefokt zijn. Je kan ze opleiden tot geleidehond, schaapsherder, waakhond, jachthond, kindervriend en huishond. Een herder van bepaald type is behoorlijk compleet op een bepaalde vorm van extreme focus na dan. Dat is wel weer een herder. Een doel is een doel en werk is werk, dat is een soort van ingefokte rechtlijnigheid die ik wel als een nadeel zie.

[Baily]

Ik hou ook het meest van kruisingen, maar dan wel met een groot aandeel herderachtig er in.

Een herderkarakter trekt me heel erg, ik zie er wel wat van terug in Balou en Buck, en dat zijn van mijn vijf honden precies de twee waar ik het meeste mee kan. Niet dat de rest niet even lief is. Maar het karakter spreekt me zo aan.

Terwijl Buck bijvoorbeeld een heel mild herderkarakter heeft omdat er w.s. ook poolhond in zit, en daardoor minder fel is, zelfstandiger, maar wel erg op de eigen roedel gericht. En toch apporteert hij graag, blijft altijd in mijn buurt, loopt nooit weg, maar is toch niet echt heel strak gehoorzaam. Die speelse combinatie van karaktereigenschappen van herder/husky daar ben ik heel erg blij mee.

Want een raszuivere Husky zou me lang zo erg niet aantrekken als de combinatie die hij is. Zo''n hond als Buck zou ik altijd wel willen hebben. En wat uiterlijk betreft vind ik dat wolfachtige in een hond echt heel mooi.

En het karakter van Balou vind ik ook precies wat ik zoek. Erg gericht op mij, altijd in mijn buurt maar niet opdringerig, luistert perfect, en je kunt haar 'snachts wakker te maken om te apporteren of verstopspelletjes te doen. Als ze maar iets kan doen is het goed.

Ik zou eigenlijk niet weten welke rashond het dichtst bij mijn wensen zou komen. Ik denk dat een herder het dichtst in de buurt komt, maar kruisingen vind ik bijna altijd het mooist en van karakter het meest verrassend.

[starfleet]

Waar ik zelf zo van baal is dat elk ras zo ontzettend toegespitst is dat er eigenlijk meer verloren is gegaan dan dat er gewonnen is. Waar is de expressie in het lichaam van een bulldog, de beschermdrift en pit in veel jachthonden, de aanpassingsvaardigheid in veel herders, de normale omgang met dieren in veel terriers en ga zo maar door. Ik mis het zo en wil een hond die dat wel heeft.

Ik hoor je verhaal en ben het er ook wel mee eens in de zin dat ik ook veel liever een lelijke joekel heb (wil hier niet mee zeggen dat er geen mooie vuilnisbakken zijn) maar je bent ook daar wel een beetje afhankelijk van het toeval, hoe zo'n hond gaat uitpakken.

Overigens denk ik dat de Stabij heel aardig in het plaatje past wat jij als beeld hebt van een hond die alles in zich heeft. Gewoon een ouderwetse allround middenslag boerderijhond. De terughoudendheid is er een eind uitgefokt, maar ik weet niet of en wat ze daarvoor ingeleverd hebben. Ik weet ook niet hoe dat bij de Kooiker gaat uitpakken in de toekomst. Je levert waakzaamheid en baasgerichtheid in denk ik.

Anne

[starfleet]

Wil je wel een zelfstandige hond die toch goed te trainen is ga dan voor een Bouvier.

Nu ze uit de Flodderhoek zijn, vind ik dat ook bijzonder prettige honden. Het ras was eind jaren tachtig erg populair in bepaalde kringen en toen vond ik het nog rothonden.

Anne

[Zoie]

tsja, ik hou ook niet van overdrijving, niet in karakter en niet in uiterlijk. Maar is het niet een beetje inherent aan het fokken van rassen, of niet perse ?

Ik weet het niet, ik had b.v. best een engelse of amerikaanse stafford willen hebben, maar dat kans dat ik met zo'n hond niet rustig door het uitlaatbos kan lopen is me gewoon te groot, al moet ik zeggen dat ik er toch nog wel behoorlijk wat zie. Maar goed, als je ze "milder"gaat fokken, dan zeggen de liefhebbers weer dat het geen stafford meer is

Ik ben eigenlijk voorstander van variatie binnen een ras, dus de genenpoel groot houden of vergroten, en dan binnen dat ras bepaalde types fokken. Voor elk wat wils zeg maar.

Maar misschien zeg ik wel iets heel doms

Verder val ik ook op kruisingen. Heb er twee, alle twee geloof ik zonder enige bescherm - neigingen, dus dat kan ook, Ik zie spok jagen waar de echte jachthonden met hun baas meehobbelen, dus dat kan ook. Ik ken iemand die al jaren een viszla heeft, matig jachtinstinct, ze neemt er een bij, en kan zomaar een half uurtje op beide honden wachten, krijgt ze er niet uitgetraind enz. Dus het is allemaal nogal onvoorspelbaar ook, geloof ik, wat voor hond je in huis haalt.

[jacq1970]

Ik ben het absoluut eens met topic starter, ik heb zelf 1 jack russel die helaas wat eiegnschappen heeft die en terrier niet moet hebben, al valt het bij andere terriers die ikm ontmoet nog wel me met de mijne toch vind ik zijn gedrag niet altijd fijn, maar ik pas me daarbij aan.
Ik heb voordat Samara kwam goed gekeken naar wat voor hond ik wilde en wat mijn eisen daaraan waren en helaas ook ik vond niet het ras waardat bij aansloot.
Ik heb heel veel plezier van mijn 2 honden en geen dag spijt dat ze er zijn en ik zal altijd honden hebben want ik haal er veel plezier uit en voel me gelukkig met de honden, alleen wat ik wil en zoek in een hond hebben ze beide niet 100%
Samara is vreselijk lief maar beperkt in haar gedrag, ze zou hard wegrennen als er iemand binnenkomt, er valt weinig teleren aan haar....maar ik zu haar niet kunnen missen.
Tyson is ook een vreselijke lieverd, bij mensen die hij kent, bij vreemde is het afwachten, kinderen vertrouw ik hem niet bij alleen, hij is niet de vrolijkheid zelf kan zeer sjagerijnig zijn...maarja het is niet anders.
Er is geen ras waarvan ik vind dat het geheel aan mijn eisen voldoet dus ik doet het maar met de hondjes die ik heb..maar tis wel jammer.

Jacqueline

[Zoie]

[
Maar het voordeel van een kruising is dat ze vrijwel op zeker niet obsessief op auto's jagen omdat ze max 50% van die driften meekrijgen als 1 ouder een bordercollie is.

Opnieuw vraag ik me af in hoeverre dit een fok-probleem is. Ik heb wel eens een pleidooi van een fokker van bc's gelezen dat inhield, zo begreep ik het tenminste, niet op overdrijving van een ( bepaalde ) raseigenschap te fokken omdat het ze minder geschikt maakt om mee te werken.

zie : http://www.bordercollies.nl/dgenpop2.shtml , en dan het hoofdstukje inteelt en uitteelt. Interessante site overigens.

[corason del perro]

Ik praat natuurlijk niet over een kruising working collie en aussie of kelpie, ik bedoel echt rasgroepen. Neem bv een bordercollie keer een labrador, je hond is zeker niet extreem drijverig maar ook niet extreem apporteerderig en zwemmerig. Een wat mildere hond dus dan zijn ouders. Of een herder/windhond, het waakt wel en het jaagt misschien ook, maar het is wel terug te roepen omdat het trainbaarder is dan de windhond en het is ook goed met binnenkomende kinderen omdat de scherpe kantjes van de herder eraf zijn

grappig dat je lab border als voorbeeld neemt die hebben we dus op stal. Leuk dier om te zien maar ik vind juist de combi van beide nu al vervelend gedrag opleverd. Over enthesiast (veel van de lab maar met combi vd border ) En veel erger de vreet alle kippen op en dat deed ze al met 12 weken, dit lukt haar dus omdat je het jacht instinkt vd lab heeft en het concentratie en drijf vermogen vd border, zelf mijn herder en hun andere hond JR lukt dit dus niet! verder heb ik nog niet echt extreem gedrag gezien maar dan is ze ook nog erg jong wel een heel leuk dier om te zien is het trouwens!

Verder is de fysiek vrijwel altijd beter omdat specifieke raskenmerken nooit homozygoot in je pup zitten bij een kruising

hier ben ik het helemaal mee eens. Ook de reden waarom ik geen erkent ras genomen heb.

Maar het is ook zo dat (ff border als voorbeeld heb ik veel ervaring mee) honden (borders) die het extreme gedrag vertonen vaak te weinig uitdaging vd baas krijgen en daardoor dit soort idioot gedrag vertonen een border is nu eenmaal geen huishond! Als zon hond geen uitdaging heeft zoekt hij er zelf een en dan komen we bij het probleem dat er dus vervelende dingen gebeuren als rassen in de m mode raken zowel met gezondheid als gedrag.

Je kan natuurlijk net dat ene hondje uit het ras hebben wat idd doorslaat maar meestal valt dit best wel mee. Ik heb 5 borders in huis gehad en het enige probleem wat er was (met het reutje) was zijn gevechts drift maar dit was een beetje de schuld van zijn eigenaar omdat deze zijn hond wat zekerder wou maken en dat was dus doorgeslagen. Maar zelf dat was niet in de extreme hij was altyd tot de orde te roepen.

Waar ik denk dat het dus voornamelijk fout is gegaan is bij rassen die in de mode komen. zoals de rode cocker of bernersenne de collie noem maar op. En juist daarom hou ik me hart vast bij borders want zijn leuke honden maar van zich zelf daar heb je gelijk in al heeeeeel ectreem en eigenaren weten niet wat ze daar mee aan moeten.

Maar ik moet bv ook niet denken aan een kruising pit met anatolishe herder. Stel je voor de gevechts drift en kaken van een pit met de zelfstandigheid van een anatolische herder

Ik denk dat rassen kwa karrater heel goed bij iemand kan passen maar voor mensen die een midde weg zoeken kan een kruising idd een betere oplossing zijn beter dan dat iedereen maar een lab neemt omdat dat de ideale hond voor iedereen zou zijn!

[jazzlyn]

Ik denk dat het kort door de bocht is om te zeggen dat alleen een kruising aan bepaalde verwachtingen kunnen voldoen.
Je kan op papier je favorieten rassen kruisen , maar als je dan uit de 2 ouder rassen , alleen de negatieve dingen in je pup hebt berg je dan maar.
Ik denk dat je per hond moet kijken of hij/zij aan je verwachtingen voldoet, en dat is meestal op een latere leeftijd pas te zien.

Stel je zou de kruising , waaruit Cleo komt, herhalen, denk je dat er dan nog een kopietje in zit van Cleo?

Je zal moeten kijken wat de dingen zijn die aanspreken, en daaruit je keuze gaan maken , en hopen dat de hond komt waarvan je droomt.

Ik zelf heb hier 6 staffords zitten.
Mijn oudste reu bv die loopt altijd los, mijn jongste reu hoef ik dat niet te doen, niet dat hij zou vechten , maar die gaat op jacht.
Mijn oudste reu die roep ik wel bij me als ik een vreemde hond zie, maar zal hem niet hoeven aanlijnen.
Daar in tegen heb ik een teef rond lopen die op alles zou kunnen klappen reu teef maakt niet uit,
Dus de vooroordelen die er zijn , zoals een reu kan niet met sexe genoten gaat hier niet op,
En dat een teef wat milder is ook niet,
Maar ik heb er 6 en ze zijn allemaal verschillend, ook uit de zelfde lijnen en andere
Maar al met al is het heel verschillend hoe honden reageren.
En ik denk dat het een toevals treffer is om een "Cleo" te hebben

[Zoek stok!]

Ik denk dat een hond die volledig aan de rasstandaard voldoet qua gedrag meer uitzondering dan regel is. Kijk nou naar Bram. Voldoet die aan alle raseigenschappen van de Kooiker? Nou nee, hij is niet terughoudend naar mensen en naar honden bijvoorbeeld. Dus dat extreme dat jij beschrijft, daar geloof ik niet zo in.

Een voorbeeld: natuurlijk willen de meeste Labradors graag zwemmen, maar een kruising kan dat ook heel graag willen. Is die kruising dan per definitie niet leuk omdat hij graag wil zwemmen? Het is een karaktereigenschap en de combinatie van de eigenschappen is bij elke hond anders, rashond of kruising.

Cleo is een enorme jager toch? Veel meer dan 'eendenhond' Bram! En Dapper kan niet met vreemde reuen, heel anders dan 'vechthond' Vegas. Volgens mij klopt het dus niet wat je zegt.

[Marion.]

Ik geloof dat ik wel snap wat Marc bedoelt, als je gewoon een leuke gezonde hond wilt die probleemloos met visite en met andere honden omgaat, waar je niet elke maand mee naar de trimmer moet en die niet op z'n 9e dood neervalt, is het toch hard zoeken als je er een stamboom bij wilt

Valt wel mee hoor, ik heb er hier 2 rondlopen. Hoe oud ze worden weet ik niet, maar dat ze nog nooit iets gemankeert hebben weet ik wel. Dat ze zelden belemmerd hoeven worden in hun vrijheid op wandelingen, behalve als ze loops zijn. Dat alles en iedereen hier zonder problemen in huis kan komen, en buiten kan ik ook alles tegenkomen. Ze staan nooit bol van spanning, ze hoeven niet gecastreerd te worden omdat het anders niet meer ontspannen lopen is. Ik hoef geen blokjes om te lopen, omdat ik anders een hond tegenkom waarmee één van de twee niet kan. Ik hoef geen bepaalde gebieden te mijden, omdat er wild zit.
Het enige wat ze missen is waaksigheid, en daar ben ik alleen maar blij mee. Ik woon in de bebouwde kom, en ik heb liever niet dat ze reageren op alles wat beweegt buiten. Daar neem ik ook geen honden voor, dan zou ik liever een alarm aanschaffen.

Dit wordt het zoveelste topic van olé, hosanna, kruisingen are the best. En ik word daar vreselijk moe van.

[laeken]

Dit wordt het zoveelste topic van olé, hosanna, kruisingen are the best. En ik word daar vreselijk moe van.

Als je het zo leest als jij dat doet zou je ook gewoon elders kunnen schrijven want inhoudelijk gaat het over heel iets anders. Je kan dat wel naar voren halen als het onderwerp en daarover zeuren maar dan mis je waar ik het over had.

Jouw goldens zijn vast en zeker heerlijke honden maar het ging erover dat die goldens heerlijke honden zijn omdat er karaktereigenschappen uit gefokt zijn. Dat vind ik jammer omdat iets gematigder heerlijk met daarbij wat andere eigenschappen voor mij beter zouden zijn.

Jij haalt nu aan dat jij wel lekker los kan lopen en dat je honden met alles en iedereen op kunnen schieten. Misschien wil ik dat wel helemaal niet van mijn hond en dus valt de golden af. Dat is waar het over ging

[Rami]

Ik geloof dat ik wel snap wat Marc bedoelt, als je gewoon een leuke gezonde hond wilt die probleemloos met visite en met andere honden omgaat, waar je niet elke maand mee naar de trimmer moet en die niet op z'n 9e dood neervalt, is het toch hard zoeken als je er een stamboom bij wilt

Valt wel mee hoor, ik heb er hier 2 rondlopen. Hoe oud ze worden weet ik niet, maar dat ze nog nooit iets gemankeert hebben weet ik wel. Dat ze zelden belemmerd hoeven worden in hun vrijheid op wandelingen, behalve als ze loops zijn. Dat alles en iedereen hier zonder problemen in huis kan komen, en buiten kan ik ook alles tegenkomen. Ze staan nooit bol van spanning, ze hoeven niet gecastreerd te worden omdat het anders niet meer ontspannen lopen is. Ik hoef geen blokjes om te lopen, omdat ik anders een hond tegenkom waarmee één van de twee niet kan. Ik hoef geen bepaalde gebieden te mijden, omdat er wild zit.
Het enige wat ze missen is waaksigheid, en daar ben ik alleen maar blij mee. Ik woon in de bebouwde kom, en ik heb liever niet dat ze reageren op alles wat beweegt buiten. Daar neem ik ook geen honden voor, dan zou ik liever een alarm aanschaffen.

Dit wordt het zoveelste topic van olé, hosanna, kruisingen are the best. En ik word daar vreselijk moe van.

Wat mij betreft is het niet de discussie: kruisingen "are the best". Als je mijn inbreng leest (hoeft niet hoor, 't is een vrij lange en beetje 'vage' tekst ) vraag ik me dat juist af.
Je weet nooit precies hoe een hond zich ontwikkelt, wat hem/haar wel of niet bij te brengen of af te leren is. En als aanleg voor jagen, waken of wat dan ook wel in aanleg aanwezig is, in hoeverre komt het er dan uit?
Oke, als je kiest voor een Golden, dan moet je niet raar opkijken als 'ie graag in de sloot springt en modderig thuiskomt en kies je voor een Husky moet je niet klagen dat 'ie jaagt. Maar er zijn vast Borders die niet 'eyen' en terriers die niet vasthoudend zijn. Iedereen kent toch wel uitzonderingen?
Zoek gewoon een hond (kruising of ras) die je leuk vind, waarvan je denkt dat 'ie het best bij je past (zoals bijvoorbeeld Inge goed aangeeft).