Opvoeden van zekere/dominantere hond makkelijker?

[Tamara.]

Is het opvoeden van een zekere of dominate(re) hond makkelijker dan een onzeker en/of gevoelige hond?

Ben benieuwd naar de ervaringen

Bowie is een gevoelige hond die snel onder de indruk is en totaal niet echt overdreven dominant gedrag vertoont t.o.v. mij of andere honden.

Soms vind ik het lastig haar goed te laten luisteren doordat ze zo gevoelig is. Ze moet op zo'n moment gewoon luisteren, en niet mij uitdagen of lopen klieren of net doen alsof ze geen oren heeft
Je moet heel goed haar grens weten want als je daar overheen gaat kun je het behoorlijk verpesten en snel en goed ook. Het is dan echt elke keer balanceren op het randje.

Ik merk bij de honden waar ik dagelijks mee omga, en dan vooral bij de vrij dominante honden, dat het laten luisteren van die honden, een stuk makkelijker gaat (voor mij dan) dan een gevoelige hond zoals Bowie.

Hoe ervaren andere mensen dat?

[amelie]

Ik denk dat het ook een beetje aan je eigen karakter ligt.
Ik heb zelf juist best moeite met de heel gevoelige, snel onderdanige honden. Ze liggen me gewoon niet, zijn te snel onder de indruk van mijn aanwezigheid.
Niet dat ik nou zo spetterende persoonlijkheid heb maar ik ben blijkbaar redelijk dominant aanwezig in mijn handelen naar honden toe.
Of het per definitie makkelijker is om een hond te trainen die zich wat sneller een dominante houding aanmeet durf ik dus niet zo te zeggen, dat ligt maar net aan je eigen instelling.

[jidde]

Met een onzekere hond ben je denk ik meer bezig met hem van die onzekerheid af te helpen dan een zekere hond. Onbewust stop je namelijk veel tijd erin en bij een zekere hond hou je die tijd over voor andere dingen.
Bij Nanni ben ik nu na bijna 5 jaar nog steeds bezig met haar angsten. Altijd hou je er rekening mee. met tuana heb ik dat totaal niet. Met haar kan je bv heel veel spelen, trainen en dergelijke. Je hoeft bij haar geen tijd meer te steken in haar angsten te overwinnen, omdat ze die dus niet heeft

Ik vind beide honden leuk. Het liefst zou ik altijd zo een combi willen. met nanni heb ik juist door die onzekerheid zo een goede band met haar. Ze leert om op jouw te vertrouwen. Met Tuana is het soms gewoon heerlijk dat je weinig rekening hoeft te houden met van alles en nog wat.

[tineke]

Ik sluit me aan bij Amelie ook ik heb liever een wat zekere hond dan een onderdanige maar dat is een persoonlijke voorkeur.
Orson is bij ons de baas over het hondenspul en ondanks dat hij wel gevoelig is is hij in zijn contacten met ons en zijn roedelmaatjes stabiel.
Micron laveert er zo'n beetje doorheen met Beau maar zijn beide ook zeer stabiel.
Rio is zo'n beetje de stabielste van het stel hij houd zich op geen enkele wijze bezig met dominantie tov de andere roedelgenoten of ''vreemde'' honden maar is de zekerheid zelf.

[Zoek stok!]

Bram combineert eigenwijsheid en tegendraadsheid met gevoeligheid. Vind ik lastig, omdat ik erg voorzichtig moet zijn met boos worden. Je moet ook weer niet te soft doen, want dan loopt hij over je heen.

Maar Bram is mijn eerste hond, dus vergelijkingsmateriaal heb ik niet.

[Caro.]

Is het opvoeden van een zekere of dominate(re) hond makkelijker dan een onzeker en/of gevoelige hond?

Ben benieuwd naar de ervaringen

Bowie is een gevoelige hond die snel onder de indruk is en totaal niet echt overdreven dominant gedrag vertoont t.o.v. mij of andere honden.

Soms vind ik het lastig haar goed te laten luisteren doordat ze zo gevoelig is. Ze moet op zo'n moment gewoon luisteren, en niet mij uitdagen of lopen klieren of net doen alsof ze geen oren heeft
Je moet heel goed haar grens weten want als je daar overheen gaat kun je het behoorlijk verpesten en snel en goed ook. Het is dan echt elke keer balanceren op het randje.

Ik merk bij de honden waar ik dagelijks mee omga, en dan vooral bij de vrij dominante honden, dat het laten luisteren van die honden, een stuk makkelijker gaat (voor mij dan) dan een gevoelige hond zoals Bowie.

Hoe ervaren andere mensen dat?

Hmmm, ik vind dit een beetje een moeilijk verhaaltje

Gevoelig oke, maar dat is niet te passen in het verhaaltje 'uitdagen, klieren en niet luisteren' want dat vind ik nu zo gevoelig en onzeker.

Ik denk niet dat het zo makkelijk samen te vatten is, want bv Kaya kan best behoorlijk dominant zijn tov andere honden, maar is wel zeer gevoelig voor correcties van mij of Pieter. Het is geen hond die een harde aanpak nooit heeft, wel een consequente.

Moritz is onzeker tov mensen, maar in zijn omgang met andere honden meestal zeer zeker doch niet overheersend/dominant.
Moritz kan zeker niet hard gestraft worden en is een hond die jij misschien bedoelt dat je die vrij moeilijk goed kan leren luisteren door zijn onzekerheid tov mensen en bv grote schrik bij de minste correctie (ook al is dat weer afhankelijk van de situatie).

Iig op het moment dat Bowie klier en jou uitdaagt en niet luistert, is het echt geen onzekere en gevoelige hond, maar neemt ze volgens mij een loopje met je (gewoon hondengedrag trouwens hoor, maar daarin hoef je mi echt niet mee te gaan in de gevoeligheid van haar).

[Tamara.]

Ik sluit me aan bij Amelie ook ik heb liever een wat zekere hond dan een onderdanige maar dat is een persoonlijke voorkeur.

Als ik eerlijk ben, ik ook... En dan heb ik zo'n muppet als Bowie

Het is m'n meissie, en ik heb een hele goede, echte klik met haar, dat dan weer wel

[Tamara.]

Bram combineert eigenwijsheid en tegendraadsheid met gevoeligheid. Vind ik lastig, omdat ik erg voorzichtig moet zijn met boos worden. Je moet ook weer niet te soft doen, want dan loopt hij over je heen.

En dat is bij Bowie dus ook zo. Maar als ik net iets tè boos wordt, nou, dan is ze echt een beetje bang voor. Ze raakt zelfs in een soort schulp, waardoor ik haar dan ook even niet kan bereiken, of dat ze helemaal niet meer luisterd en in elkaar gedoken van me wegloopt of in elkaar gedoken gaat zitten.

[tineke]

Bram combineert eigenwijsheid en tegendraadsheid met gevoeligheid. Vind ik lastig, omdat ik erg voorzichtig moet zijn met boos worden. Je moet ook weer niet te soft doen, want dan loopt hij over je heen.

En dat is bij Bowie dus ook zo. Maar als ik net iets tè boos wordt, nou, dan is ze echt een beetje bang voor. Ze raakt zelfs in een soort schulp, waardoor ik haar dan ook even niet kan bereiken, of dat ze helemaal niet meer luisterd en in elkaar gedoken van me wegloopt of in elkaar gedoken gaat zitten.

Boos worden werkt niet echt bij geen een van mijn honden alleen bij Orson want die vind dat wel vervelend zonder bang te worden ,gewoon een rustige consequente benadering en opvoeding werkt het beste bij alle vier.

[Eline*]

Dat hangt erg af van je eigen persoonlijkheid. Als een hond daar niet op aan sluit zul je altijd je best moeten doen om de boel te laten werken.

[Tamara.]

Hmmm, ik vind dit een beetje een moeilijk verhaaltje

Gevoelig oke, maar dat is niet te passen in het verhaaltje 'uitdagen, klieren en niet luisteren' want dat vind ik nu zo gevoelig en onzeker.

Ik denk niet dat het zo makkelijk samen te vatten is, want bv Kaya kan best behoorlijk dominant zijn tov andere honden, maar is wel zeer gevoelig voor correcties van mij of Pieter. Het is geen hond die een harde aanpak nooit heeft, wel een consequente.

Moritz is onzeker tov mensen, maar in zijn omgang met andere honden meestal zeer zeker doch niet overheersend/dominant.
Moritz kan zeker niet hard gestraft worden en is een hond die jij misschien bedoelt dat je die vrij moeilijk goed kan leren luisteren door zijn onzekerheid tov mensen en bv grote schrik bij de minste correctie (ook al is dat weer afhankelijk van de situatie).

Iig op het moment dat Bowie klier en jou uitdaagt en niet luistert, is het echt geen onzekere en gevoelige hond, maar neemt ze volgens mij een loopje met je (gewoon hondengedrag trouwens hoor, maar daarin hoef je mi echt niet mee te gaan in de gevoeligheid van haar).

Ik vind het ook een lastig verhaal hoor! Wist het ook niet zo goed te verwoorden, wat ik precies bedoel met dominant. Zeker zijn is een betere woordkeuze, denk ik

Dat klieren, of net doen alsof ze je niet hoort, klinkt inderdaad niet als onzeker. Op dat moment is ze het ook niet, maar als ik haar dan bijvoorbeeld roep, en ze hoort me echt wel, dan blijft ze bijvoorbeeld maar snuffelen. Dan roep ik haar nog een keer, Bowie snuffelt verder... Dan loop ik boos naar haar toe, sta 2 meter voor haar stil en zeg dan boos, BOWIE KOM HIER! Over het algemeen komt ze op zo'n moment in een hele lage houding naar me toe en beloon ik haar door goed zo te zeggen en een aai te geven. Wat ik daarna vaak doe, als ze zo'n actie had, is het commando na 5 minuten nog een keer geven. En het komt dus wel eens voor dat ze dan weer niet luisterd... Dan word ik dus weer boos... En het komt dus ook wel eens voor, dat als ik op zo'n moment naar haar toe kom, ze onderhand met haar staart tussen d'r poten wegloopt van me... Ik ga dan op m'n hurken, en vraag op een normale toon, Bowie, kom eens hier. Dan komt ze naar me toe, en dan wil ik een makkelijk commando doen, zoals zit, want ze moet wel luisteren.. Dan durft mevrouw niet eens te gaan zitten en doet het dan ook niet. Oren laag, kijkt me heel zielig aan, staart tussen d'r poten, en als ik dan nog een keer zit zeg, loopt ze in dezelfde houding weer iets naar achter, half zittend half staand...

Ik snap hier dus echt helemaal niets van, ik heb haar nog nooit met 1 vinger aangeraakt, en ze weet, dat als ik boos ben, maar daarna luisterd ze toch, dat ik meteen niet meer boos ben..

[lars]

Geen vergelijking maar voor mijn idee vond en vind ik het makkelijker bij Quincy dan bij Quasar.

Quincy was zo onzeker als de pest maar door dit goed te gebruiken waren hem bepaalde dingen zo aangeleerd, gewoon the will to please uitbuiten. Quasar is meer van het grenzen aftasten en door de zekerheid die hij wel in zich heeft "bluft" ie ook veel meer.

Maar goed, vergelijkend warenonderzoek tussen zo'n plintenpisser en een argentijn is natuurlijk niet echt representatief.

[Tamara.]

Bram combineert eigenwijsheid en tegendraadsheid met gevoeligheid. Vind ik lastig, omdat ik erg voorzichtig moet zijn met boos worden. Je moet ook weer niet te soft doen, want dan loopt hij over je heen.

En dat is bij Bowie dus ook zo. Maar als ik net iets tè boos wordt, nou, dan is ze echt een beetje bang voor. Ze raakt zelfs in een soort schulp, waardoor ik haar dan ook even niet kan bereiken, of dat ze helemaal niet meer luisterd en in elkaar gedoken van me wegloopt of in elkaar gedoken gaat zitten.

Boos worden werkt niet echt bij geen een van mijn honden alleen bij Orson want die vind dat wel vervelend zonder bang te worden ,gewoon een rustige consequente benadering en opvoeding werkt het beste bij alle vier.

Dat heb ik dus eigenlijk altijd geprobeerd... Maar daar nam ze ook geen notie van... En er zijn maar heel weinig dingen, eigenlijk maar 1, wat ze moet, en dat is hierkomen. En dat moet toch wel lukken als er helemaal niemand is, geen hondjes of andere mensen of andere dingen die haar af kunnen leiden. Behalve het gras wat dan opeens zo lekker ruikt..

Naar mijn idee, moet ze op zo'n moment gewoon luisteren, en als ze dat niet doet, dat ik dan niet blij ben. En ik schreeuw helemaal niet naar haar of zo iets, ik zeg het commando alleen op een bozere manier. En zo'n zware stem heb ik nou ook weer niet

[Suuz]

Hmm.
Bantam is volgens mij niet heel gevoelig maar ook niet dominant.

Eigenwijs, tja, dat dan zeker weer wel.
Boos worden heeft totaal geen zin, reageert ie ook absoluut niet op.
Hij geeft een nieuwe betekenis aan Oost Indisch doof

Hij luistert alleen als je erg lief en leuk tegen 'm babbelt.
Anders bekijk je het maar
Das best lastig soms, vooral met ochtendhumeur.

Vooral geen commando's, maar verzoekjes.
En dan luistert ie als de beste.

Kunstjes leren is geen probleem, dan heeft ie de grootste lol en de 5e keer weet hij precies wat je wil en dat soort dingetjes doet ie ook onder alle omstandigheden.

Maar zeg geen simpel ZIT als het nodig is bij bijvoorbeeld oversteken, want dan kan je de pot op. Tenzij je natuurlijk zegt: Ga je even zitten?

Pfff.
Geen idee dus wat ik makkelijker zou vinden.

[Zoek stok!]

Bram combineert eigenwijsheid en tegendraadsheid met gevoeligheid. Vind ik lastig, omdat ik erg voorzichtig moet zijn met boos worden. Je moet ook weer niet te soft doen, want dan loopt hij over je heen.

En dat is bij Bowie dus ook zo. Maar als ik net iets tè boos wordt, nou, dan is ze echt een beetje bang voor. Ze raakt zelfs in een soort schulp, waardoor ik haar dan ook even niet kan bereiken, of dat ze helemaal niet meer luisterd en in elkaar gedoken van me wegloopt of in elkaar gedoken gaat zitten.

Boos worden werkt niet echt bij geen een van mijn honden alleen bij Orson want die vind dat wel vervelend zonder bang te worden ,gewoon een rustige consequente benadering en opvoeding werkt het beste bij alle vier.

Met boos bedoel ik streng Hij vernielde veel en dan zei ik FOEI. Als ik dat te streng zei, werd hij bang.

[Moos]

Moos was als pup een draak, echt een klein monstertje soms, maar toen we rond een maand of 6 een echte vertrouwensband en verstandshouding hadden ontwikkeld ging alles eigenlijk heel makkelijk en vanzelf. En zelfs daarvoor gingen heel veel dingen vreselijk makkelijk, alleen omdat hij mijn eerste hond was realiseerde ik me dat niet.
Moos vond alles prima, was nergens bang voor, en speelde met mini-pupjes tot aan grote Berners. In de trein of bus; gezellig
Vreemde kinderen die gillend op hem af kwamen gerend, ook leuk
Eigenlijk is bij Moos vrij veel vanzelf gegaan in de opvoeding, en Moos was en is ook heel makkelijk in de zin dat het duidelijk is hoe hij in elkaar zit. Als Moos etterbakt dan kan je hem flink hard aanpakken zonder hem te 'beschadigen', en hij is gewoon altijd heel stabiel.
Moos is dus een zelfverzekerde, zeker niet onderdanige hond.

Mijn ervaringen met Saar zijn hier ongeveer wel bekend. Saar was als pup dus superonderdanig, onzeker en daardoor soms angstig. Bij Saar ging vrijwel niks vanzelf, want Saar vond alles eng en naar. Ze was er met 10 weken van overtuigd dat de hele wereld tegen haar was zeg maar.
Dat koste dus veel meer tijd en nadenken om haar een beetje stabiel te maken. Moos is stabiel geboren, Saar moest stabiel gemaakt.

Nu test Saar mij eigenlijk zelden uit. De keren dat ze echt niet kwam als ik riep zijn op 1 hand te tellen. En altijd was er dan iets superlekkers te vreten in het spel. Verder hoef ik maar over haar heen te gaan hangen of ze trekt haar rug krom, staart uit de krul, oortjes in de nek.
Hard aanpakken zou bij haar absoluut niet kunnen, maar aangezien ze nooit zodanig gedrag vertoont dat het uberhaupt in me op zou komen flink op te treden, is dat ook niet echt een probleem.
Ik heb daar nu mee om leren gaan, en Saar is nu echt een heel, heel, heel erg makkelijk hondje. Wat alleen niet wil zeggen dat ze alles uit zichzelf leuk vindt, maar ze is nu heel goed op haar gemak te stellen door haar op schoot te nemen, en verder niks. Dan kan ze alles, elke situatie aan, en vindt alles prima.
Als je haar zelf geen aandacht geeft zou ze trouwens rustig wekenlang ergens in de kamer blijven liggen zonder je 'lastig te vallen'....

Maar ik vond zelfverzekerde Moos een heel stuk makkelijker op te voeden, omdat door zijn stabiele karakter heel veel dingen vanzelf kwamen die bij Saar stukje voor beetje aangewend moesten worden.
En ik heb niet het idee dat ik zelf zo'n vreselijk dominante persoonlijkheid ben
Toch was zo'n onderdanig hondje als Saar voor mij moeilijk mee om te gaan.

[Zoek stok!]

En ik schreeuw helemaal niet naar haar of zo iets, ik zeg het commando alleen op een bozere manier. En zo'n zware stem heb ik nou ook weer niet

bOOwie!

[johan]

Geen idee, alle honden die ik zelf heb opgevoed waren en zijn redelijk dominant en zeker van zichzelf.
Of ze dat aangeboren hadden weet ik niet. Ik laat ze alles maar op hun eigen tempo ontdekken, en ik ben niet zo van de cursussen en hondenpsychologie.

[Tamara.]

Bram combineert eigenwijsheid en tegendraadsheid met gevoeligheid. Vind ik lastig, omdat ik erg voorzichtig moet zijn met boos worden. Je moet ook weer niet te soft doen, want dan loopt hij over je heen.

En dat is bij Bowie dus ook zo. Maar als ik net iets tè boos wordt, nou, dan is ze echt een beetje bang voor. Ze raakt zelfs in een soort schulp, waardoor ik haar dan ook even niet kan bereiken, of dat ze helemaal niet meer luisterd en in elkaar gedoken van me wegloopt of in elkaar gedoken gaat zitten.

Boos worden werkt niet echt bij geen een van mijn honden alleen bij Orson want die vind dat wel vervelend zonder bang te worden ,gewoon een rustige consequente benadering en opvoeding werkt het beste bij alle vier.

Met boos bedoel ik streng Hij vernielde veel en dan zei ik FOEI.
Als ik dat te streng zei, werd hij bang.

*Tamara pakt even de Dikke van Dale erbij , en bedoelde inderdaad streng i.p.v. boos )

[Zoek stok!]

Geen idee, alle honden die ik zelf heb opgevoed waren en zijn redelijk dominant en zeker van zichzelf.
Of ze dat aangeboren hadden weet ik niet. Ik laat ze alles maar op hun eigen tempo ontdekken, en ik ben niet zo van de cursussen en hondenpsychologie.

Impliceer je daarmee dat mensen met een onzekere hond dat aan hunzelf 'te danken' hebben?

[Annelies]

Naar mijn idee, moet ze op zo'n moment gewoon luisteren, en als ze dat niet doet, dat ik dan niet blij ben. En ik schreeuw helemaal niet naar haar of zo iets, ik zeg het commando alleen op een bozere manier. En zo'n zware stem heb ik nou ook weer niet

Wellicht is een 'gewone' aai en 'goed zo' niet voldoende voor nu, Tamara... Misschien kun je eens proberen 'uit je dak van vreugde' te gaan als ze wel komt en haar dus een ECHT superblij gevoel geven en haar niet direct een ander commando als 'zit' geven, maar het even laten bezinken, zeg maar....

[Tamara.]

Geen idee, alle honden die ik zelf heb opgevoed waren en zijn redelijk dominant en zeker van zichzelf.
Of ze dat aangeboren hadden weet ik niet. Ik laat ze alles maar op hun eigen tempo ontdekken, en ik ben niet zo van de cursussen en hondenpsychologie.

Impliceer je daarmee dat mensen met een onzekere hond dat aan hunzelf 'te danken' hebben?

Dat wilde ik dus net vragen En ik ben eerlijk als ik zeg dat ik wel eens aan mezelf getwijfeld heb wat dat betreft. Misschien ligt het wel aan mij
Dat ik te overheersend ben, of te direct, of, of, of... Maar daar ben ik gelukkig snel vanaf gestapt. In mijn privé leven, en zeker in mijn werk ben ik wel zo maar ik kan ook heel lief zijn

[tineke]

Geen idee, alle honden die ik zelf heb opgevoed waren en zijn redelijk dominant en zeker van zichzelf.
Of ze dat aangeboren hadden weet ik niet. Ik laat ze alles maar op hun eigen tempo ontdekken, en ik ben niet zo van de cursussen en hondenpsychologie.

Impliceer je daarmee dat mensen met een onzekere hond dat aan hunzelf 'te danken' hebben?

In sommige gevallen wel denk ik ja waarmee ik overigens niet jou of Tamara bedoel hoor.

[Zoek stok!]

Naar mijn idee, moet ze op zo'n moment gewoon luisteren, en als ze dat niet doet, dat ik dan niet blij ben. En ik schreeuw helemaal niet naar haar of zo iets, ik zeg het commando alleen op een bozere manier. En zo'n zware stem heb ik nou ook weer niet

Wellicht is een 'gewone' aai en 'goed zo' niet voldoende voor nu, Tamara... Misschien kun je eens proberen 'uit je dak van vreugde' te gaan als ze wel komt en haar dus een ECHT superblij gevoel geven en haar niet direct een ander commando als 'zit' geven, maar het even laten bezinken, zeg maar....

Nu ga ik toch even in de bres springen voor Tamara Ik denk niet dat het topic gaat over het hierkomen van Bowie, want dat is echt geen probleem. Maar ALS Bowie een keer niet luistert, is het lastig om streng te zijn omdat ze dan angstig kan worden.

[Tamara.]

Naar mijn idee, moet ze op zo'n moment gewoon luisteren, en als ze dat niet doet, dat ik dan niet blij ben. En ik schreeuw helemaal niet naar haar of zo iets, ik zeg het commando alleen op een bozere manier. En zo'n zware stem heb ik nou ook weer niet

Wellicht is een 'gewone' aai en 'goed zo' niet voldoende voor nu, Tamara... Misschien kun je eens proberen 'uit je dak van vreugde' te gaan als ze wel komt en haar dus een ECHT superblij gevoel geven en haar niet direct een ander commando als 'zit' geven, maar het even laten bezinken, zeg maar....

Ja... misschien moet ik dat dan wel gaan doen... Ik ga wel compleet uit m'n dak als ze de eerste of zelfs pas de tweede keer luisterd hoor Dan kan het me niet gek genoeg zijn om haar te belonen.

En ik kan héél enthousiast doen hoor De trainster van de puppycursus wilde dat al haar cursisten hun hond zo blij en enthousiast riepen en beloonden

Misschien is dat wel het probleem... Ik kan niet meer enthousiaster en blijer doen... Voor Bowie is dat de gewoonste zaak van de wereld dat het vrouwtje gek is en vrolijk en hoog tegen haar praat...

Kga koffie drinken, ik ga nu teveel nadenken..

[Zoek stok!]

Geen idee, alle honden die ik zelf heb opgevoed waren en zijn redelijk dominant en zeker van zichzelf.
Of ze dat aangeboren hadden weet ik niet. Ik laat ze alles maar op hun eigen tempo ontdekken, en ik ben niet zo van de cursussen en hondenpsychologie.

Impliceer je daarmee dat mensen met een onzekere hond dat aan hunzelf 'te danken' hebben?

In sommige gevallen wel denk ik ja waarmee ik overigens niet jou of Tamara bedoel hoor.

Ik heb geen onzekere hond, maar een gevoelige. En laat dat nou precies bij het ras horen.

Dat het bij sommige onzekere honden aan de opvoeding, of het gebrek daaraan, ligt geloof ik best. Maar bij het grootste gedeelte niet. Ik ken een hoop onzekere Kooikertjes waarbij het gewoon in het hondje zit. Het is aan de bazen te danken dat de hondjes een beetje uit hun schulp kruipen. In verkeerde handen worden die honden angstbijters.

[Zoek stok!]

Geen idee, alle honden die ik zelf heb opgevoed waren en zijn redelijk dominant en zeker van zichzelf.
Of ze dat aangeboren hadden weet ik niet. Ik laat ze alles maar op hun eigen tempo ontdekken, en ik ben niet zo van de cursussen en hondenpsychologie.

Impliceer je daarmee dat mensen met een onzekere hond dat aan hunzelf 'te danken' hebben?

Dat wilde ik dus net vragen En ik ben eerlijk als ik zeg dat ik wel eens aan mezelf getwijfeld heb wat dat betreft. Misschien ligt het wel aan mij
Dat ik te overheersend ben, of te direct, of, of, of... Maar daar ben ik gelukkig snel vanaf gestapt. In mijn privé leven, en zeker in mijn werk ben ik wel zo maar ik kan ook heel lief zijn

Hou es op zeg. Bowie is superbang geweest als pup en nu gaat ze hoogstens nog op haar kont zitten in een spannende situatie. En voor jou heeft Bowie gezond respect. Ze is best een beetje gevoelig, maar ook een blije enthousiaste hond met een heerlijke kattekwaad kop

[Tamara.]

Geen idee, alle honden die ik zelf heb opgevoed waren en zijn redelijk dominant en zeker van zichzelf.
Of ze dat aangeboren hadden weet ik niet. Ik laat ze alles maar op hun eigen tempo ontdekken, en ik ben niet zo van de cursussen en hondenpsychologie.

Impliceer je daarmee dat mensen met een onzekere hond dat aan hunzelf 'te danken' hebben?

In sommige gevallen wel denk ik ja waarmee ik overigens niet jou of Tamara bedoel hoor.

Ik heb geen onzekere hond, maar een gevoelige. En laat dat nou precies bij het ras horen.

Dat het bij sommige onzekere honden aan de opvoeding, of het gebrek daaraan, ligt geloof ik best. Maar bij het grootste gedeelte niet. Ik ken een hoop onzekere Kooikertjes waarbij het gewoon in het hondje zit. Het is aan de bazen te danken dat de hondjes een beetje uit hun schulp kruipen. In verkeerde handen worden die honden angstbijters.

Doordat ik het goed wilde verwoorden, heb ik misschien juist de verkeerde woordkeuze gekozen. Onzeker is Bowie, maar daar is tegenwoordig ook geen lijn meer in te vinden Daarnaast is ze in heel veel situaties ontzettend zeker. In veel dingen was ze het al, en in sommige situaties is ze het geworden Maar het blijft wel een gevoelige hond.

Hoe leg je zoiets goed uit Hoe meer ik erover nadenk, hoe ingewikkelder Bowie wordt

De laatste alinea klopt ook een beetje voor Bowie. Bowie in de verkeerde handen was een regelrechte angstbijter geworden. En dat zeg ik niet voor een schouderklopje voor mezelf, maar het was wel een potentiele kandidaat geworden

[jidde]

Tamara. juist met veel geduld kom je een eind. En ik blijf ervan overtuigd dat het grootste gedeelte gewoon erfelijk is. Waarom zou de 1 wel met andere honden kunnen en de ander niet? Waarom is tuana bv nooit ergens van onder de indruk en Nanni wel? Oke, nanni hebben we niet van pups af aan. Maar toch, een stabiele hond is bijna niet te verpesten.

Ik hou eerlijk gezegd niet van mutsenhonden Hele zachtaardige honden. Ik hou van honden met pit

[Moos]

Het feit dat het onzekere in de hond zit ligt niet aan de baas lijkt me. Je hebt zo'n pupje als je gewoon op een normale manier ermee omgaat niet binnen een week omgevormd tot een onzeker hoopje ellende in bepaalde situaties; dat zit er dan toch al in.

Als ik voor mezelf spreek dan weet ik wel dat ik de eerste twee, drie weken iig niet heb bijgedragen aan het zekerder worden van Saar. Achteraf gezien heb ik haar te snel in het diepe gegooid omdat ik zo ontzettend niet wist dat een pupje zo onzeker en angstig in elkaar kon zitten. Ik heb met Saar dus hetzelfde gedaan als met Moos. Niks op de arm, meteen lopen, en allerlei situaties opzoeken. Pas na een aantal weken kwam het inzicht dat het op die manier niet ging werken bij dit hondje, en nog maanden later kwam het inzicht dat dit hondje het soms, juist om zekerder te worden, nodig had om beschermt te worden. Dat ze het echt gewoon niet altijd zelf op kon lossen; dat ze daar in aard te onzeker voor was.
Maar het duurt dan ook wel eventjes voordat je zo'n pupje hebt leren kennen.

Ik denk trouwens dat Saartje 'in verkeerde handen' ook geen angstbijter was geworden. Een vlucht-hondje, dat wel. Altijd op haar hoede, altijd klaar om weg te vluchten. Angst-bijten zou dan wellicht als ze veel ouder was een beetje gekomen zijn, maar tot nog toe zit er zo weinig zelfverzekerdheid richting honden en vreemde mensen in haar dat ik me niet voor kan stellen dat ze echt van zich af zou gaan bijten of snauwen. Ik heb haar dat ook nog nooit zien doen als ze bang was. Ook geen heeeeel klein snapje ofzo.