Wat doe je als je niet (meer) welkom bent met je hond?

[S@ndr@]

ik heb mijn pup in het begin ook wel eens meegenomen en dingen afgezegd omdat hij nog niet alleen kon,verder laat ik ze nu nog nooit langer alleen dan een paar uurtjes, en de bedoeling bij ons is nu om het zo temaken dat als wij iets langer weg zijn dat ze zelf naar buiten kunnen achter het huis(wel heel goed omhekt natuurlijk), maar als mijn hond zorg nodig zou hebben ging hij mee, of ik ging niet. jammer dan!!!
mijn vorige hond ging altijd mee naar mijn schoonouders, en toen ik zwanger werd vroeg ze me dat als de baby er was wij de hond thuis zouden laten.ik vond dat niet leuk, en dat is toch bij mij gaan wrikken Ik kom er nu zelden meer(wij begrijpen elkaar niet zo geloof ik )

[Horatio]

Mike blijft gewoon gezellig thuis, zomers gaat hij altijd wel mee naar mijn ouders als die op de camping vertoeven vind ie geweldig

maar idd als je hond epilepsie heeft dan gaat ie mee of als dat echt niet mogelijk is om wat voor reden dan ook blijven we gezellig samen thuis.

[schumie]

Naar mijn ouders gaan de honden altijd mee,kan niet aankomen zonder.Naar mijn schoonouders soms wel soms niet,in principe kunnen de honden redelijk met elkaar maar mijn honden zijn jong en hun honden zijn oud en hebben dus niet altijd zin in mijn honden. Naar vrienden hangt het ervan af,heb vrienden die ik er echt geen plezier mee doen,dan gaan ze niet mee en ik heb vrienden waarbij ze mee moeten.Ik houdt wel rekening met andermans wensen en bovendien hoeven ze van mij zelf ook zeker niet altijd mee.
Familie mogen ze voor de rest mee naar toe maar een van de honden doe ik daar geen plezier mee vanwege kinderen,dus hij blijft lekker thuisdan, ander gaat wel mee want goed voor de socialisatie en bovendien gek op kinderen.

[Belle]

Mijn honden zijn vrijwel nergens welkom en dat begrijp ik ook wel. In mijn familie houden de meeste mensen al helemaal niet van honden en mijn zus is zelfs een beetje bang. Bovendien zijn de meeste huizen ook niet echt ingericht op honden en zeker niet op honden van het formaat van Belle en Catootje. Ik zie ze al rondbanjeren in het huis van mijn schoonmoeder en ondertussen met hun staart alle prullaria van het dressoir vegen en kwijlslierten achterlaten op haar mooie meubeltjes.
Maar ik wil mijn honden ook niet lang alleen laten. Omdat onze familie allemaal ver weg woont, gaan we daarom dus zelden op bezoek of een van ons blijft thuis. Echt rouwig kan ik daar overigens niet om zijn, ik ben toch niet zo'n "visite-mens" en verjaardagen doe je me al helemaal geen plezier mee.

[EstherK]

Als de visite wat verder weg woont, vragen we of we Benthor mee mogen nemen.

Als Benthor niet mee mag? Even goede vrienden. We blijven dan wel wat minder lang omdat we Benthor niet te lang alleen willen laten.

[plop]

Als wij een avondje op bezoek gaan naar vrienden of een feestje hebben bij vrienden of familie dan nemen wij nooit de honden mee.
Als we met de hond(en) weg zijn geweest naar bijvoorbeeld het bos en we zijn in de buurt van mijn schoonouders
gaan we er vaak even langs om een bakkie te doen.
En dan zijn de honden erg welkom bij hun.
Mijn schoonzus en zwager hebben zelf ook een hond die niet dol is op andere honden,
dus als we gezellig een avondje bij hun zijn dan kunnen de honden niet eens mee.
Wij hebben in onze vrienden en familiekring een paar mensen zitten die een allergie hebben voor huisdieren,
dus daar zijn de honden niet welkom.
En we hebben nog vrienden die niet dol op honden zijn.
Dat respecteer ik en ik vind dit geen reden om de vriendschap hiervoor te verbreken.
Ik heb mijn Collie wel eens mee genomen naar vrienden van ons die hier in de buurt wonen.
Mijn Tervuerense Herder is toen thuis gebleven omdat ze dat weekend de kinderen op bezoek hadden, en hij geen kleine kinderen gewend is.
Maar de honden zijn wel allebei welkom bij hun.

[saffie]

Wij nemen Saffie altijd mee naar mijn ouders, en meestal naar de ouders van mijn vriend. Maar verder laat ik haar meestal thuis, vooral als het mensen zijn die Saffie niet goed kent want dan gaat ze in het begin even hard blaffen en ze laat zich niet zomaar aaien en dan krijg ik van die leuke opvoedingstips waar ik niet op zit te wachten.

[MonaToetje]

Wel ist zo dat ik bv. niet langer dan 5 min. over Boomer mag praten, maar zodra mn zus over dr baby begint, mag ze uren doorgaan.. Steeds opnieuw hetzelfde vertellen.. Dat vind ik wel jammer, maar dat begrijpen ze niet.

Ik begrijp dat wel , want een kind is een kind en kun je niet vergelijken met een hond.


Ik neem Mona ook meestal mee naar mijn moeder en beste vriend.
Ik heb er ook begrip voor als mensen liever niet hebben dat ik haar meeneem. Ik laat haar dan thuis of breng haar naar mijn beste vriend.

[MoniqueDM]

Wel ist zo dat ik bv. niet langer dan 5 min. over Boomer mag praten, maar zodra mn zus over dr baby begint, mag ze uren doorgaan.. Steeds opnieuw hetzelfde vertellen.. Dat vind ik wel jammer, maar dat begrijpen ze niet.

Ik begrijp dat wel , want een kind is een kind en kun je niet vergelijken met een hond.

Nou, als ik eerlijk ben zit ik ook niet te wachten op urenlange luier-talk :N: .

En de ene babbelt nou eenmaal graag over honden en de andere over kids. Ik zoek mijn doelgroep wel in de hondenwereld .

[MonaToetje]

Wel ist zo dat ik bv. niet langer dan 5 min. over Boomer mag praten, maar zodra mn zus over dr baby begint, mag ze uren doorgaan.. Steeds opnieuw hetzelfde vertellen.. Dat vind ik wel jammer, maar dat begrijpen ze niet.

Ik begrijp dat wel , want een kind is een kind en kun je niet vergelijken met een hond.

Nou, als ik eerlijk ben zit ik ook niet te wachten op urenlange luier-talk :N: .

En de ene babbelt nou eenmaal graag over honden en de andere over kids. Ik zoek mijn doelgroep wel in de hondenwereld .

Ik ook niet , maar ik begrijp wel dat familie langer na de babyverhalen kan luisteren , dan naar de verhalen over een hondje.

[Roelfien]

Op dit moment heb ik honden die niet zo makkelijk zijn, dus die blijven thuis in de meeste gevallen. Alleen naar mijn moeder en naar Erica gaan ze mee, want daar zijn ze zeer gewenst.
Nu kunnen zij ook goed thuis blijven, dus dan is het ook geen probleem.
Voorheen had ik Beertje en die kon niet thuis blijven, gilde de hele boel bij elkaar. Dus die ging gewoon altijd mee. En dat kon ook, want dat was een hele makkelijke hond in huis. (buiten was een ander verhaal) Ik liet hem wel thuis als een hond echt niet welkom was, maar dan bleef ik dus ook kort, want dan wist ik ook dat Beertje het niet langer dan een uurtje of 1,5 trok.
Maar als je een hond hebt die door ziekte zichzelf in de narigheid kan brengen, dan kan ik me voorstellen dat je een dilemma hebt.
Het enige wat je dan kan doen (als het echt niet anders kan dat je zonder de hond weg moet) is zorgen dat de ruimte waar de hond verblijft zodanig aanpassen dat hij zich niet kan bezeren en dat het prikkelarm is.
Bijvoorbeeld de slaapkamer, als je hond dat als een fijne ruimte ervaart, en dan alle scherpe hoeken kanten bedekken en de gordijnen dicht laten.
Maar anders zou ik toch verzoeken of ik de hond mee mag nemen omdat het echt een probleem is.

[Daisy@]

Ik laat ze zelf eigenlijk liever thuis. Het zijn nu niet van de handzaamste gevallen die je ff in je binnenzak stopt.
Bij m'n moeder mag alleen Birdy binnen. Heb ik ALLE respect voor. Ze woont in een bejaardenhuisje, allemaal best klein. En dan 2 van die monsters... nee, zou ikzelf ook niet waarderen dan.
Wil niet zeggen dat ze er niet gek van is. Want ze heeft ons, toen ze nog hier woonde, wél 6 maanden in huis gehad mét honden.
Haar uitspraak was dat ze meer dol had met ons als met de honden

Bij vrienden neem ik Birdy wel eens mee, die kids zijn er gek op.

Bij andere vrienden vierden we altijd feestjes met oud en nieuw enzo. Met één hond kon dat prima. Maar zij gaf duidelijk aan dat ze 2 wel erg veel, druk en vol vond. Plus dat ze 2 katten heeft die niet voor de poes zijn.
En daar hebben wij ook begrip voor. Waarom niet? Het is hun huis, hun regels.
Betekend wél dat we er niet zijn met oud en nieuw etc. Dat kan niet, wij hebben voor het spul gekozen, dus er voor te zorgen.

En wat ik hier lees... je leven niet in dienst stellen.
Je kiest er toch voor om ze te nemen! Dus ja, dan zul je bepaalde dingen moeten laten of anders indelen. Zij kiezen er niet voor om bij jouw te wonen, dus je zal als mens je toch aan moeten passen ja.

Als hier kids komen hebben ze zich ook maar aan mijn regels te houden. Dan zeg ik er toch ook wat van als ze iets doen wat niet mag, vind ik ook logisch.

[MoniqueDM]

En wat ik hier lees... je leven niet in dienst stellen.
Je kiest er toch voor om ze te nemen! Dus ja, dan zul je bepaalde dingen moeten laten of anders indelen. Zij kiezen er niet voor om bij jouw te wonen, dus je zal als mens je toch aan moeten passen ja.

Helemaal waar !!!

Onze honden kiezen niet voor ons........., wij kiezen voor onze honden!
En om een bepaalde aandoening vragen ze ook niet, daar kunnen ze ook niets aan doen. Ach......, het leven komt zoals het komt en daar doen we het gewoon mee......., met alle liefde overigens.
Als ik zie hoeveel liefde, loyaliteit en genegenheid ik dagelijks van mijn meisjes krijg, dan zit ik echt niet te wachten op "verplicht opzitten en pootjes geven" tijdens een verjaardagsfeestje. Dus blijf ik thuis of ze gaan mee.

[bike]

En wat ik hier lees... je leven niet in dienst stellen.
Je kiest er toch voor om ze te nemen! Dus ja, dan zul je bepaalde dingen moeten laten of anders indelen. Zij kiezen er niet voor om bij jouw te wonen, dus je zal als mens je toch aan moeten passen ja.

Ik was diegene die dat geschreven had, ik ben het volledig met je eens dat wij hebben gekozen voor Rico en Bowy en zijn niet voor ons . Rico is nu inmiddels zo'n 6 1/2 jr. een deel van ons gezin en er zijn wel enige veranderingen geweest om rekening met hem te houden. Ik werkte eerst twee hele dagen en twee halve dagen, dat werden vier halve dagen omdat ik niet voor hem had gekozen om hem hele dagen alleen te laten. Mijn man daarintegen was en is veel weg voor zijn werk, studie, cursussen en zijn sport, maar dat vind ik helemaal oke. Het was voor mijn man ook een heel belangrijk punt dat ik me echt zou realiseren dat ik er voor het grootste gedeelte alleen voorstond, maar dat was juist de reden om een lieve teckel (ik heb een lange voorliefde voor teckels) bij ons in huis te nemen en daar tegenover te zetten dat ik minder zou gaan werken. Op dit moment werd ik maar twee ochtenden, verder heb ik niets aangepast, maar dat hoefde ook niet. Ik was altijd al een huismus, dus weinig van huis en veel tijd voor Rico. Daar is 2 1/2 jr. terug Bowy bijgekomen en doordat ik maar weinig werk had ik ook de tijd om er een pup bij ons in huis te laten opgroeien, zonder dat Bowy verlatingsangst zou krijgen (met veel plezier en nog steeds met beide snoekies :smile1:).
Wij gaan nog steeds op vakantie, maar nu met zijn vieren en niet meer met zijn tweeen en dat willen wij ook perse. Wij willen ze niet in een pension, omdat wij alle jaren hebben gezien dat ze zichtbaar genieten tijdens de vakanties en omdat wij ons heel schuldig zouden voelen.

Nogmaals wij hebben twee fantastische teckels die ons leven helemaal verrijken, wij zijn heel trots op hun en op hun aanpassing naar mij toe als ik soms wegens mijn ziekte iets minder kan. Ik weet dat sommige mensen dan denken waarom begin je dan aan honden, zij zorgen ervoor dat ik volop in het leven blijf staan en geven mij weer de kracht om door te gaan en niet bij de pakken neer te gaan zitten.

[Daan]

ik neem ze eigenlijk nooit mee, veel te onhandig.
Bij mijn ouders en schoonouders zijn ze wel zeer gewenst. En aangezien die nogal uit de buurt wonen is het fijn dat we ze dan mee kunnen nemen.
Als ze niet meekunnen laat ik ze max. 5 uur alleen, of ik regel oppas..

[alma.m]

Wij gaan niet zo eel weg, maar als we ergens op visite gaan, dan blijft Caya meestal thuis. Die gaat liggen slapen. Wij hebben voor een hond gekozen en ik kan niet van anderen verlangen, dat ze het leuk vinden om dat kalf van ons over de vloer te krijgen. Maar langer dan 5 uur laten we haar niet alleen. Overigens ben ik zelf overdag thuis. Dus Caya is niet vaak alleen en dan zijn de poezen er nog.

[Tiny]

Vraag altijd of het goed of we de honden mogen meenemen, kan zijn dat iemand anders dat ook wil. Meestal is het geen probleem maar gaat het niet blijven ze thuis. Vind het trouwens ook wel eens lekker om zonder kind ergens op visite te gaan hoor, gewoon lekker kletsen zonder dat er grote oren bijzitten zodat ik de volgende dag alles nog eens een keer terug hoor, letterlijk.

[sprokkel]

Als het kan neem ik Sprokkel mee, maar anders blijft hij gewoon een avondje thuis. Niet iedereen is gek op honden en soms hebben mensen katten die er heel bang voor zijn. Nu ben ik meestal wel thuis dus een paar uurtjes alleen is echt niet zo erg.

[Hanneke]

Joep en Tjeu zijn supermakkelijke honden in de omgang met mensen, kinderen en honden dus dat is op zich geen reden om ze thuis te laten. Maar het hangt van de situatie af of ze meegaan of niet. Als mensen ze liever niet mee hebben dan blijven ze thuis maar we blijven dan minder lang weg. Oppas is hier (nog) geen optie: we kennen nog maar weinig mensen die dat zouden kunnen doen en bovendien spreken de honden alleen Nederlands, dat maakt het wat lastig.

Als we in Nederland zijn gaan ze meestal mee om de simpele reden dat ze slecht alleen kunnen blijven in een andere omgeving dan ons eigen huis. Dat is niet altijd even fijn voor de mensen waar we naar toe gaan maar het is dan niet anders. Als het even kan proberen we er een mouw aan te passen maar goed, dat lukt niet altijd. De honden zelf vinden het overigens altijd leuk om mee te gaan en geven daaraan veruit de voorkeur boven alleen thuis blijven.

[Helen G]

Toen we vroeger alleen Balou hadden ging zij altijd en overal mee naar toe. Ze past ook goed op schoot en dat is geen probleem. Mijn familie is dol op haar. Sinds we Kuma erbij hebben is het wel wat moeilijker geworden. Een grote hond past wat minder goed in volle woonkamers etc. Naar mijn familie neem ik ze altijd allebei mee. Naar mijn schoonfamilie zou het wel kunnen, maar zij zijn niet zo leuk met honden en hebben de onbeschoftheid om gerust mijn honden ergens voor te corrigerenen gaan er sowieso ruw mee om. Dus om ruzies te voorkomen laat ik ze meestal in de auto of thuis. Bij vrienden kunnen ze vaak mee. Ze zijn goed opgevoed en liggen altijd aangelijnd aan mijn voeten. Ze gaan niet altijd mee overigens, soms komt het niet uit. Naar vrienden met kinderen kan bijv. Kuma niet mee. Zij gaat slecht samen met drukke kinderen.
Honden van vrienden zijn bij mij altijd welkom zolang ik ze ken en ze goed samen gaan met mijn honden. Mijn honden zijn heel sociaal naar visitehonden. Kinderen zijn enkel welkom, mits ze goed opgevoed zijn. Kuma moet nl echt door kinderen genegeerd worden. Anders moet ze de kamer uit en dat doe ik niet in haar eigen huis. Ze gaat hooguit achter de klapdeurtjes van de keuken. Kinderen zijn dus welkom mits ze zodanig opgevoed zijn dat ze Kuma volledig met rust laten en niet benaderen.

[bauke]

Nou vind ik het niet nodig om altijd maar je hond mee te nemen, maar in gevallen zoals jij omschrijft is dat dus wél zo

.

Precies, daar zat ik ook aan te denken,
( alhoewel je later in het stukje schrijft , dat ze je maar zo moeten nemen,
mèt honden, en dat is een beetje tegenstrijdig, )

Honden kunnen best gewoon eens thuis blijven,
ze hoeven echt niet altijd mee , toch???
Maar ik zal de ene met de epilepsie wel meenemen,
maar dan in de gang of liever in het halletje, laten.
Zo erg is dat toch niet??

Mijn schoonzusje is bang voor honden en mijn zus woont tè ver weg, in Amerika en als ze hier is ; moet ze er ook niets van hebben en gaat liever andere dingen doen, wat ik wel respecteer , want het is dan haar vakantie.,
En naar vrienden ga ik nooit met de hond, hij blijft lekker thuis !

[jenny*]

Het is mij dus overkomen dat toen ik utah nog had, dat utah op een gegeven moment niet meer welkom was bij mijn ouders thuis na een incident.
kan het allemaal wel gaan uitleggen wat er voorgevallen is, maar ik had iig begrip voor de situatie en liet utah voortaan gewoon thuis.
Dan maar iets korter op bezoek en weer wat eerder naar huis toe
En ik vind overigens ook dat je niet overal je hond mee naar toe kan nemen ( uitzonderingen daargelaten) .
het is gewoon niet altijd mogelijk en niet iedereen zit er op te wachten. Naar mijn mening leert je hond dan ook nooit om eens een tijdje alleen te zijn.

[bauke]

Dus blijf ik thuis of ze gaan mee.

Sorry, maar ik vind dit toch een egoistische instelling.

Ik heb zèlf een hond, maar dat wil niet zeggen, dat ik gelijk àlle honden leuk vind en die mogen ook niet zo maar bij mij in huis komen !
Vooral geen grote honden , die nemen altijd veel plaats in tussen stoelen en tafels.. ik hoef dat echt niet in huis !

En zo denken er meer over, vooral die géén honden hebben, je kàn ze gewoon niet overal meenemen, omdat jij het wil !,

Neem je ze ook mee, als jullie ergens gaan eten?
Want dan kan ze toch ook een aanval krijgen?
Maar die ene blijft toch wel thuis, hoop ik?

[Laura W]

Onze honden gaan vrijwel nooit ergens mee naar toe. Ze hebben er zelf niets aan en liggen volgens mij veel liever thuis op de bank. Daarnaast, ik zie mezelf al aankomen op een verjaardag met zes honden.

Een enkele keer bezoeken we weleens een terrasje met de honden of bijv op het strand een hondvriendelijke strandtent na afloop van een wandeling, maar naar een restaurant zou ik ze ook niet meenemen.

Ik heb er ook alle begrip voor als iemand geen honden in huis wil. Wij hebben voor een leven met honden gekozen, daar hoef je een ander niet mee op te zadelen. Andersom zou ik de dieren ook niet opsluiten omdat bezoek er niet van houdt. Wie bij ons thuis komt weet dat we veel dieren hebben en als men daar niet van houdt dan kunnen ze beter niet langskomen. Er zijn genoeg andere plaatsen om af te spreken.

[Bullenmama]

Wij nemen de honden ook nooit mee als we ergens heen gaan. Ze zien me aankomen met 4 engelse bullen en een bullmastiff. Als we ergens heen gaan blijven we ook maar kort, langer dan een uur of 4 zijn ze nooit alleen, en dan alleen nog met een verjaardag.
Toen ik nog vrijgezel was en geen hond had vond ik hondenvisite reuze irritant. Kat van streek, alles onder de haren, hond die alle aandacht opeist...
Ik heb er dus wel begrip voor als mensen geen hond op visite willen.
Groetjes, Ellen

[MoniqueDM]

Bauke, eerst schrijf je het volgende:

Maar ik zal de ene met de epilepsie wel meenemen,
maar dan in de gang of liever in het halletje, laten.

En dan dit:

Dus blijf ik thuis of ze gaan mee.

Sorry, maar ik vind dit toch een egoistische instelling.

Neem je ze ook mee, als jullie ergens gaan eten?
Want dan kan ze toch ook een aanval krijgen?

Kan je mij die tegenstrijdigheid in je uitspraken uitleggen?

Ik ben niet egoïstisch, ik hou juist rekening met de aandoening van mijn hond. En uiteten gaan we niet meer sinds Megan epilepsie heeft, ook vanwege het feit dat ze dan een toeval kan krijgen als we er niet zijn.
Onlangs nog kregen we een etentje aangeboden van kennissen, omdat mijn man voor hun het nodige had gedaan. Ik heb deze mensen vriendelijk bedankt voor het aanbod, de situatie uitgelegd en het etentje afgezegd. Gelukkig hebben ze zelf een hond en ze hadden alle begrip voor mijn uitleg.
Nogmaals: ik ben dus niet egoïstisch, maar consequent. En ja....., op deze manier beinvloedt de epilepsie van Megan ons hele leven, maar Megan heeft hier niet om gevraagd en ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om er zo goed mogelijk voor haar te zijn. Een verjaardag of wat dan ook wordt toch wel gevierd, of dat nou met, of zonder mij is.

Nog een andere vraag; heb je wel eens een toeval bij een hond gezien en weet je hoe een epileptische hond zich voelt na een toeval? Weet je dat een hond (tijdelijk) blind is na een toeval en tegen alles aanloopt? Weet je dat de hond dan vreselijk gedesorrienteerd is en zich misschien kapot schaamt omdat ze haar urine heeft laten lopen en daar helemaal onder zit?

Ik wil niet onaardig zijn, maar ik vind dit nogal makkelijk geredeneerd.

[bauke]

nee, jij bent niet egoistich , tov je honden , maar tov andere gevoelens van mensen, die nou eenmaal honden 3 maal niets vinden.
Dat kan je niet accepteren, dat die mensen er zijn.

En ik had ergens gelezen, of op een andere topic gelezen,
dat er medicijnen zijn òm die aanvallen te onderdrukken, net als bij mensen.
Is dat niet gelukt?
Het is maar een ideetje, maar misschien hebben jullie al alles geprobeerd, dat weet ik niet.

[MoniqueDM]

nee, jij bent niet egoistich , tov je honden , maar tov andere gevoelens van mensen, die nou eenmaal honden 3 maal niets vinden.
Dat kan je niet accepteren, dat die mensen er zijn.

En ik had ergens gelezen, of op een andere topic gelezen,
dat er medicijnen zijn òm die aanvallen te onderdrukken, net als bij mensen.
Is dat niet gelukt?
Het is maar een ideetje, maar misschien hebben jullie al alles geprobeerd, dat weet ik niet.

Mensen kunnen relativeren, honden niet!
En dat andere mensen honden niets vinden, accepteer ik wel. Alleen kies ik dan voor mijn hond, omdat er situaties zijn dat mijn hond mij harder nodig heeft dan dat andere mensen mij nodig hebben.

Natuurlijk krijgt Megan anti-epileptica. Ze krijgt 200 mg. Phenobarbital per dag en 1000 mg. Kaliumbromide per dag.
Maar medicijnen tegen epilepsie verminderen de frequentie van de toevallen en kunnen de toevallen wat milder maken. Dit houdt niet in dat de hond geen toevallen meer krijgt! Onderdrukken van toevallen bestaat dus niet bij honden.

Bij mensen met epilepsie is de wetenschap gewoon veel verder en er kunnen veel meer medicijnen gebruikt worden. Voor honden zijn er maar een beperkt aantal anti-epileptica op de markt, omdat honden de meeste medicijnen te snel afbreken, deze zijn dus onbruikbaar voor honden.

[bauke]

oké, weer wat geleerd

Jammer, dat jullie nu gebonden zijn, met deze hond. Maar je hebt het er voor over en eigenlijk kan je niet anders, maar het onderwerp was ,
of je daar tegenin moest gaan, maar dat vonden wij, op het Forum niet, want je moet respect hebben inderdaad voor de mening over honden van andere mensen.

In het halletje laten daar , was geen optie?
Dan kan je toch steeds even kijken?

[Melanie 74]

Bij mijn eigen familie en vrienden mogen de honden altijd mee, bij mijn schoonouders ligt het anders. Mijn schoonmoeder heeft astma en is als de dood voor grotere honden.... ze doet haar best hoor!
Zo mochten ze laaste keer met oud en nieuw gewoon mee, anders was ik niet gekomen en dat weet ze ook, ik laat dan mijn honden niet alleen.

Twee jaar terug zouden we kerst vieren bij mijn schoonzus thuis, een paar dagen van te voren kwam de mededeling of we Tonnie niet thuis kunnen laten vanwege de kerstboom
Maar haar cocker moet ik wel altijd met open armen ontvangen... en dat ging me dus te ver! Mijn honden zijn rustig en ik neem dan hun mand mee en daar liggen ze rustig in.

Ik heb afgebeld en ben naar de verjaarrdag van mijn beste vriendin geweest en mijn hondjes bij mijn ouders gebracht. Waar ze altijd welkom zijn.........