Er is wel een verschil, denk ik. Tenminste gevoelsmatig. De zeldzame keren dat ik lijfelijk heb moeten ingrijpen deed ik dat vooral met mijn voet of knie. Een duwtje of een zetje geven dus.Natas. schreef:
Raisa wordt ook bang van stemverheffing (is gelukkig nauwelijks nodig).
Zonder erbij na te denken heb ik haar een keer een tikje/zetje op d'r achterwerk gegeven in de situatie 'weg jij bij de voordeur met dat geblaf' en ik niet tot haar kon doordringen, maar van mijn lichamelijke toenadering werd ze ook bang. Misschien dan beter om een klein knietje te geven ipv voorover moeten buigen om haar met je hand te raken?
Goed beschouwd stelt het ook niets voor, ik bedoel: het doet geen zeer, ik duw ze niet omver. Het is even tot ze door dringen omdat het op een andere manier - op dat moment, in die situatie - niet lukt. En omdat het - op dat moment - wel heel belangrijk is om door te dringen (bijv. bij een 'bijna gevecht').