Angst..wel of niet 'troosten'?

malinois · Ongelezen bericht door **malinois** » 18 jun 2007 20:54

Paulala schreef:
malinois schreef:
Pak-de-bal schreef:als mijn hond angstig is, door een enorme grote hond , die hem de baas wil zijn, dan kruipt hij heel langzaam naar mij toe en ik laat dit ook toe.

Hij zoekt op dat moment even de steun van een meerdere en dàt kan je toch niet negeren?
Dat doe je met kinderen toch ook niet?

Er is wel een verschil tussen aanstellen ( elke keer piepen als er weer een hond aankomt ) en gewoon even steun willen hebben, vind ik.
Dat màg je gewoon niet negeren !
dat maak ik zelf wel uit... ik negeer dergelijk gedrag dus wel...
Ik negeer zulk gedrag ook altijd.
Julia was als pup doodsbang van alle honden die ze tegenkwam.
Ze wilde dan achter me gaan zitten of wegkruipen.
Ik heb haar altijd genegeerd, deed gewoon net of zij en die andere hond er niet waren.
Inmiddels is ze lang zo bang niet meer, ze heeft geleerd om zelfverzekerd te worden, dus niet mijn zekerheid, maar haar EIGEN zekerheid!
Als mijn honden ergens van schrikken of iets vreemd of eng vinden, loop ik er juist langs, onderweg ernaartoe heb ik dan iets lekkers in mijn hand wat ik al heb laten zien.
Zodra ze zich herstellen en de schrik weg is, dan krijgen ze het lekkers.
Als een hond bang tegen je aankruipt hoef je hem uiteraard niet weg te duwen, ik denk dat je daarmee de angst ook erger maakt. Weg duwen is ook iets heel anders dan negeren, want het is een reactie.
Negeren is totaal GEEN reactie geven op de angst.

Maar het beste is om gewoon normaal te blijven doen, hetzelfde als je in het dagelijks leven doet.Aai je je hond altijd als hij tegen je aan komt liggen, dan kan je dat nu ook doen, maar zonder troostend op hem in te praten, want dat werkt dan weer averechts.

precies....

lieke · Ongelezen bericht door **lieke** » 19 jun 2007 08:51

Gisteravond klonk er wat gerommel van de donder in de verte. Normaal gesproken rent Kyra in paniek in in het rond en wil naar boven vluchten (vanwege een recente sterilisatie mag ze geen trappen lopen). Ik heb haar nu bij me geroepen en ben met een arm om haar heen geslagen bij haar gaan zitten. Tot mijn verbazing kalmeerde ze direct en legde rustig haar kop op mijn been. Ze trilde niet meer en is zelfs na een minuut of vijf gaan liggen en in slaap gevallen

.

Geweldig dat dit onderwerp is aangekaart

!
Misschien is het toch nog af te leren, Inge

. Al geef ik toe dat het geen erg onweer was, is het toch hoopgevend dat ze zo makkelijk te kalmeren is

.

Ianthe · Ongelezen bericht door **Ianthe** » 19 jun 2007 11:49

Vandaag heb ik gekozen voor: "hang ervan af wat mijn 'instinct' is. Dus twijfelachtig in de omstandigheden.

Ik zal maar weer even iets letterlijk kopieren van mijn website:

Ja, net in het bos is Xena 'gegrepen' door een jachthond. Normaal gesproken rent ze altijd als een gek rondjes om andere honden heen, maar deze hond ging erachter aan. Later hoorden we van de baas dat hij met zijn honden (4 jachthonden) in de jachtsport werkt, dus die honden zijn erop getraind om dieren die wegrennen te 'grijpen'. Deze hond gooide Xena alleen maar op haar rug, ze had verder geen lichamelijke of psychologische schade. Ze had dat waarschijnlijk wel gehad als we haar waren gaan troosten. Dat deden we niet, we liepen gewoon verder pratend met de eigenaar van de honden. Ondertussen dribbelde Xena gewoon mee, ze heeft nog een poging gedaan om te 'spelen' met die honden, en werd dus nog een keer wild op haar rug gegooid.
Gelukkig is ze niet bang geworden van die honden en heeft ze er verder niets aan overgehouden!

Ik denk dat als we in bovenstaande omstandigheden Xena getroosd hadden, ze nu bang was geweest van die honden. Misschien zelfs van alle honden die groter/sneller waren dat zijzelf

Ik begin nu dus heel erg te twijfelen tussen wel of niet troosten, ik denk dat het maar gewoon het beste is om dus de omstandigheid af te wachten en het dan te beslissen.

Ianthe · Ongelezen bericht door **Ianthe** » 19 jun 2007 13:04

Inge O schreef:
XenaScence schreef:Vandaag heb ik gekozen voor: "hang ervan af wat mijn 'instinct' is. Dus twijfelachtig in de omstandigheden.

Ik zal maar weer even iets letterlijk kopieren van mijn website:
Ja, net in het bos is Xena 'gegrepen' door een jachthond. Normaal gesproken rent ze altijd als een gek rondjes om andere honden heen, maar deze hond ging erachter aan. Later hoorden we van de baas dat hij met zijn honden (4 jachthonden) in de jachtsport werkt, dus die honden zijn erop getraind om dieren die wegrennen te 'grijpen'. Deze hond gooide Xena alleen maar op haar rug, ze had verder geen lichamelijke of psychologische schade. Ze had dat waarschijnlijk wel gehad als we haar waren gaan troosten. Dat deden we niet, we liepen gewoon verder pratend met de eigenaar van de honden. Ondertussen dribbelde Xena gewoon mee, ze heeft nog een poging gedaan om te 'spelen' met die honden, en werd dus nog een keer wild op haar rug gegooid.
Gelukkig is ze niet bang geworden van die honden en heeft ze er verder niets aan overgehouden!

Ik denk dat als we in bovenstaande omstandigheden Xena getroosd hadden, ze nu bang was geweest van die honden. Misschien zelfs van alle honden die groter/sneller waren dat zijzelf

Ik begin nu dus heel erg te twijfelen tussen wel of niet troosten, ik denk dat het maar gewoon het beste is om dus de omstandigheid af te wachten en het dan te beslissen.
waarom zou je hier zelfs maar moeten overwegen om te troosten? ze daagt zelf uit, krijgt een doodnormaal hondse reactie, en reageert als antwoord daarop ook doodnormaal.

je kan de dingen ook een beetje té moeilijk zien hoor .

Er zijn mensen die de hond meteen zouden optillen en troosten, Xena sprong wel een paar keer tegen ons op en ze was in het begin ook bang. Ik ken mensen die hun hond al optillen als er nog maar een andere hond aankomt

Frederique · Ongelezen bericht door **Frederique** » 19 jun 2007 13:32

Het ligt aan de mate van angst.

Devlin is bijvoorbeeld bang voor luchtballonnen, vliegers en andere rare dingen die door de lucht vliegen.
Op zijn tijd is ze zelfs bang voor de maan als hij rond en goed zichtbaar is

Ze ziet die dingen en daarna wil ze terug naar huis, en begint weg te lopen, ofwel terug naar huis, ofwel terug naar de auto. Ik lijn haar wel altijd aan, maar ik zal haar daar nooit voor troosten.

Iets anders is het wanneer mijn hond echt hele erge angst zou hebben voor bijvoorbeeld vuurwerk.
En dan bedoel ik van die angst dat ze in blinde paniek niet meer weet waar ze het zoeken zou moeten.
Dan zou ik haar tijdens Oud op Nieuw gewoon proberen te kalmeren.
Eventueel zelfs bij haar in de mand gaan zitten als dat zou helpen.

Valerie · Ongelezen bericht door **Valerie** » 19 jun 2007 23:26

ik probeer zoveel mogelijk af te leiden en normaal te doen
zoekt ze steun dan krijgt ze dat
echt troosten doe ik niet

ranetje · Ongelezen bericht door **ranetje** » 19 jun 2007 23:51

XenaScence schreef:
Inge O schreef:
XenaScence schreef:Vandaag heb ik gekozen voor: "hang ervan af wat mijn 'instinct' is. Dus twijfelachtig in de omstandigheden.

Ik zal maar weer even iets letterlijk kopieren van mijn website:
Ja, net in het bos is Xena 'gegrepen' door een jachthond. Normaal gesproken rent ze altijd als een gek rondjes om andere honden heen, maar deze hond ging erachter aan. Later hoorden we van de baas dat hij met zijn honden (4 jachthonden) in de jachtsport werkt, dus die honden zijn erop getraind om dieren die wegrennen te 'grijpen'. Deze hond gooide Xena alleen maar op haar rug, ze had verder geen lichamelijke of psychologische schade. Ze had dat waarschijnlijk wel gehad als we haar waren gaan troosten. Dat deden we niet, we liepen gewoon verder pratend met de eigenaar van de honden. Ondertussen dribbelde Xena gewoon mee, ze heeft nog een poging gedaan om te 'spelen' met die honden, en werd dus nog een keer wild op haar rug gegooid.
Gelukkig is ze niet bang geworden van die honden en heeft ze er verder niets aan overgehouden!

Ik denk dat als we in bovenstaande omstandigheden Xena getroosd hadden, ze nu bang was geweest van die honden. Misschien zelfs van alle honden die groter/sneller waren dat zijzelf

Ik begin nu dus heel erg te twijfelen tussen wel of niet troosten, ik denk dat het maar gewoon het beste is om dus de omstandigheid af te wachten en het dan te beslissen.
waarom zou je hier zelfs maar moeten overwegen om te troosten? ze daagt zelf uit, krijgt een doodnormaal hondse reactie, en reageert als antwoord daarop ook doodnormaal.

je kan de dingen ook een beetje té moeilijk zien hoor .
Er zijn mensen die de hond meteen zouden optillen en troosten, Xena sprong wel een paar keer tegen ons op en ze was in het begin ook bang. Ik ken mensen die hun hond al optillen als er nog maar een andere hond aankomt

Daarom is het als voorbeeld eigenlijk best goed

Je legt eigenlijk uit dat Xena door jouw houding er geen vreemde ideeën op na is gaan houden.
Ze trippelde verder gewoon mee en was gewoon een ervaring rijker

cindy1986 · Ongelezen bericht door **cindy1986** » 16 jul 2007 21:23

Vind het zelf altijd erg moeilijk om te beslissen wat het beste is in geval van angst. Ligt natuurlijk grotendeels aan de hond.
Kiera was als pup overal doodsbang voor. Bij de eerste wandeling kroop ze zowat tegen mijn benen omhoog van angst. Troosten heb ik bij Kiera nooit gedaan. Kiera is nu lang zo angstig niet meer, maar kan opeens normale dingen eng vinden. Zo wandel ik altijd tussen twee grote zwerfkeien door, die staan langs een paadje. De ene keer loopt ze er gewoon langs, de dag erop begint ze ertegen te blaffen en wil er niet langs. Wat ik dan doe is zelf doorlopen, langs die keien, zodat ze ziet dat er niets gebeurt. Of ik lok haar en laat haar aan de kei snuffelen. Ik troost haar niet, maar leer haar dan naar het enge toe te gaan en zichzelf te overwinnen.
Een paar weken geleden waren er twee jongens met zo' bestuurbare auto op benzine aan het racen op het fietspad. Die auto ging heel hard, en ik liep met de honden op het gras richting het fietspad. Kiera liep voor me en moest van mij blijven staan. Dit deed ze. Die jongens zagen dat en raceten met de auto op Kiera af. Een harde klap en Kiera vloog over de kop. Ze had achteraf alleen en schaafwond onder haar bek, maar was hartstikke geschrokken. Ik heb haar eerst even los laten lopen (zij moet haar angst er vaak uitrennen) en toen bij me geroepen en gekeken wat er was (op een grote afstand van die jongens). Ik heb haar niet getroost, maar eerst gewoon haar eigen gang laten gaan.
Zo'n auto maakt nogal wat lawaai, en toen ik weer naar huis wou, durfde Kiera die kant niet meer op. Ik wou op zo'n 500 meter afstand van die auto's naar huis, via een ander paadje, maar ze wou niet mee. Boosworden helpt niet, dan wordt het erger, met lokken idem dito. Ik loop dan dus vaak gewoon door en trek haar met me mee.
Eergisteren hoorde ik weer van dat soort autootjes, Kiera dus ook. Het is al een tijd geleden, maar ze is er dus echt panisch bang voor. Ze hing in de riem en ik kon niet tot haar door dringen. Ik blijf dan altijd wachten tot ze gekalmeerd is, en probeer dan of ze door wil lopen. Als ze dan doorloopt krijgt ze een beloning. Zo overwint ze langzaamaan haar angsten. Ik steun haar dus, duw haar niet van me weg, troost haar niet, maar negeer het ook niet.

gizmo · Ongelezen bericht door **gizmo** » 17 jul 2007 06:26

Vandaag vreselijk veel onweer gehad
Ik steun Gizmo nergens in
Heb hem alleen druppels gegeven van bach
Had niet het idee dat het heeft geholpen
Maar hoe zielig Gizmo ook was geen enkele troost geboden

piennl · Ongelezen bericht door **piennl** » 17 jul 2007 08:10

Ik denk dat je aanwezigheid als leider van de roedel genoeg steun moet bieden op het moment dat angst aanwezig is. Contactliggen is dan wat mij betreft prima, maar ik besteed verder geen andere aandacht aan mijn hond dan tijdens de normale gang van zaken. Door gewoon normaal te doen wil ik aan mijn hond aangeven dat er niets is om bang van te zijn. Dit zou een alpha in de roedel mi ook doen... ik kan me in ieder geval niet voorstellen dat die overdreven aanhankelijk zou gaan worden, troostende piepjes uit zou delen en ga zo maar door.

De vergelijking die een aantal keer is gemaakt mbt kinderen vind ik onzin. Een hond is geen kind en zoals eerder gezegd is zorgt juist die gedachte regelmatig voor vermenselijking van onze honden en in het ergste geval voor het ontstaan van gedragsstoornissen.

jidde · Ongelezen bericht door **jidde** » 17 jul 2007 15:05

Nanni is bang voor onweer, vuurwerk en enge knallen. Tegenwoordig komt ze bij ons liggen is het ook klaar. ze gaat drentelen dan roep ik haar, zeg ga liggen en als ze ligt raak ik der even aan. dan is het goed en hoor je haar verder niet.
Als mijn moeder het huis schoonmaakt, is ze erg bang (

) Ze gaat nergens rustig liggen. Meestal doen we haar naar buiten en dan is het goed. Sinds kort gaat ze soms in Tuana der bench liggen

Dat is ook prima, een veilig, beschut plekje.
Echt troosten doe ik niet bij Nanni, maar als ze me opzoekt, geef ik der wel een aai en dan is het voor haar ook goed.

jacq1970 · Ongelezen bericht door **jacq1970** » 17 jul 2007 17:57

Ik steun ze wel maar met mate.
Als Samara heel erg bang is voor iets dan mag ze gewoon naast me liggen maar ik ga haar niet overdreven aaien...ik stel haar wel gerust met mijn stem .
Tyson is niet bang dus die hoeft geen steun haha
Bowie is nog een puppie...die steun ik ook net als bij Samara.
Ik zou me vreselijk voelen als ik mijn dieren niet zou mogen zteunen als ze bang zijn...ontaard zelfs...dus wel steunen maar niet op een angst bevestigende manier.

Jacqueline

Eefje83 · Ongelezen bericht door **Eefje83** » 17 jul 2007 18:19

ik heb nog niet meegemaakt dat ik echt moest steunen,bang voor onweer en vuurwerk zijn ze niet,ik wel,ze moeten mij troosten

maar bij conflicten met andere honden steun ik ook niet,ze krijgen eerder op hun lazer (ook niet goed natuurlijk ik weet het

)dan dat ik steun.
ik heb wel een loge poedel gehad die echt mega bang voor vuurwerk was en door het huis heen stierde als een dolle hond,deze hond ook niet gesteund maar er zat ook geen rust in,dus toen het vuurwerk een tijdje over was heeft ze wel een knuffelsessie gehad.

Honden lezen elkaar over het algemeen beter dan dat wij mensen dat kunnen.
Alleen Demi van ons wil nog wel eens zomaar met de tanden bloot op een andere hond afstormen en dan roep ik haar terug.
Maar steunen als ze gegrepen worden doe ik niet,ik loop door en kijk 10minuten later of er wondjes zijn.(slagaderlijke bloedingen enz zie je direct dus daar word uiteraard wel op gereageerd)
groetjes eefje

Anselmo · Ongelezen bericht door **Anselmo** » 20 jul 2007 12:25

Als ik dit allemaal lees prijs ik me gelukkig. Elis is namelijk nergens bang voor. Andere honden zijn allemaal speelkameraden die ze nog niet kent, vuurwerk zit ze gefascineerd te bekijken (waaaaw, bloemen in de lucht) en bij onweer kruipt ze weliswaar in haar mand maar echt angstig gedrag valt er niet te bespeuren. Ik hou me dus meer bezig met inperken.

xSuzannex · Ongelezen bericht door **xSuzannex** » 20 jul 2007 14:44

hmmzz ik ben tegen troosten, tenzij het al zo erg is dat je het er niet meer uit krijgt bij de hond, en hij ook niet nog erger gaat trillen piepen hijgen nadat je hem hebt getroost
en het moet in mijn ogen wel binnen de perken blijven, niet direct van aahhh kom maar hier hoor ben je zo bang? dat geeft niet hoor knuf knuf knuf
meer gewoon even een aai over z'n bol en dan verder gaan met de dag van vandaag

het hondje van mijn moeder, was niet bang voor onweer en vuurwerk
nu is het zo dat hij erg is geschrokken een aantal weken terug van een paar flinke onweersknallen, en toen heeft zij hem dus getroost, tegen zich aan houden, zeggen dat ze ook bang is, knuffelen
nu begon hij vd week ineens weer tegen haar aan te kruipen, en zenuwachtig te worden, terwijl mijn moeder dus pas na een half uur voor het eerst wat gerommel hoorde

dan ben je in mijn ogen fout bezig
als ze die eerste knallen gewoon had genegeerd of het bij een aai had gelaten, was mayco nu niet bang voor een beetje gerommel denk ik...

Moos · Ongelezen bericht door **Moos** » 20 jul 2007 15:08

Inge O schreef:
xSuzannex schreef:het hondje van mijn moeder, was niet bang voor onweer en vuurwerk
nu is het zo dat hij erg is geschrokken een aantal weken terug van een paar flinke onweersknallen, en toen heeft zij hem dus getroost, tegen zich aan houden, zeggen dat ze ook bang is, knuffelen
nu begon hij vd week ineens weer tegen haar aan te kruipen, en zenuwachtig te worden, terwijl mijn moeder dus pas na een half uur voor het eerst wat gerommel hoorde

dan ben je in mijn ogen fout bezig
als ze die eerste knallen gewoon had genegeerd of het bij een aai had gelaten, was mayco nu niet bang voor een beetje gerommel denk ik...
maar het kan natuurlijk ook net andersom gegaan zijn, en ik denk dat die verkeerd-om conclusie in het geval van troosten bij angst heel vaak wordt toegepast.

jij zegt dat hij nu al zo zit te bibberen als het in de verte rommelt omdat hij de vorige keer getroost werd, maar ik denk dat hij nu al zit te trillen omdat hij de vorige keer door die zware knallen zo hevig geschrokken is.

Dat denk ik ook.

Saar is 1 keer enorm geschrokken van vuurwerk vlak naast het raam. Saar was daarvoor nooit bang voor knallen (ook niet voor onweer), maar ik wist wel dat er bij haar niet teveel moest gebeuren om die angst wel te krijgen. Helaas, dat gebeurde dus toen een stelletje etterbakken super-knallers pal naast mijn raam afstaken, die dus maar door bleven knallen ook.
Moos deed niks, Saar was in een stuip. Ze sprong in paniek van bed af (we lagen al in bed) en maar rondjes lopen met d'r staart tussen d'r poten.
Het enige wat ik gedaan heb is haar op neutrale toon weer op bed roepen (dat doe ik normaal ook als ze van bed afspringen 's avonds/'s nachts).

Nu is ze dus bang voor knallen en onweer.

xSuzannex · Ongelezen bericht door **xSuzannex** » 20 jul 2007 15:16

Inge O schreef:
xSuzannex schreef:het hondje van mijn moeder, was niet bang voor onweer en vuurwerk
nu is het zo dat hij erg is geschrokken een aantal weken terug van een paar flinke onweersknallen, en toen heeft zij hem dus getroost, tegen zich aan houden, zeggen dat ze ook bang is, knuffelen
nu begon hij vd week ineens weer tegen haar aan te kruipen, en zenuwachtig te worden, terwijl mijn moeder dus pas na een half uur voor het eerst wat gerommel hoorde

dan ben je in mijn ogen fout bezig
als ze die eerste knallen gewoon had genegeerd of het bij een aai had gelaten, was mayco nu niet bang voor een beetje gerommel denk ik...
maar het kan natuurlijk ook net andersom gegaan zijn, en ik denk dat die verkeerd-om conclusie in het geval van troosten bij angst heel vaak wordt toegepast.

jij zegt dat hij nu al zo zit te bibberen als het in de verte rommelt omdat hij de vorige keer getroost werd, maar ik denk dat hij nu al zit te trillen omdat hij de vorige keer door die zware knallen zo hevig geschrokken is.

dat zou natuurlijk ook kunnen
maar het was niet zo dat er een inslag was in de straat o.i.d. gewoon onweer wat vrij dichtbij is
hier was het precies hetzelfde, casper is ook geen held wat dat aan gaat, die schrikt ook wel als er een flinke knal ik
maar goed, dat vind ik niet meer dan logisch, ik negeer het in elk geval, en ondanks dat hij ook flink geschrokken was, reageert hij nu ook niet als het rommelt.
elke hond verschilt natuurlijk, maar ik ben van mening dat zij zelf mayco bevestigd in het bang horen te zijn voor onweer
zij is ook bang, en op die manier heeft zij onze hond (toen ik thuis woonde) ook verschrikkelijk bang gemaakt voor onweer, door altijd een kreetje uit te slaan, die hond op schoot te nemen, te huilen, hem stevig vast te pakken etc...
dat was toen zo erg dat als hij ook maar iets hoorde tijdens het uitlaten, hij naar de portiek rende en weigerde nog maar 1 stap te zetten, eenmaal binnen te shaken te hijgen en te piepen onder het bed

tuurlijk zegt mijn gevoel ook wel van even een knuffel geven, maar in mijn ogen is het gewoon niet verstandig
en goddank heeft dat hier dus effect, en heb ik een hond die wel even schrikt van een harde knal, maar verder kan ik rustig met hem op nieuwjaarsnacht een wandeling maken door de vuurpijlen heen