Jamey was donderdag weer aan het staken, dit keer weet ik echt heel zeker dat mn psychische toestand geen reden was, het ging namelijk gewoon goed op dat moment.
Eerste rondje ging hardstikke netjes, ik was supertrots op mn meisje!
2e rondje kwam er wat protest (poging tot stil gaan staan), maar ik heb haar erdoorheen gekregen met een waarschuwende 'Jamey vooruit' en gewoon beloond na afloop.
3e rondje wilde ze niet starten, wilde ze niet door de paaltjes. Ik gebruikte *stom* toch weer oude aanpak, mopperen, tot de trainer zei dat ik moet proberen echt alleen maar positief op te lossen, hoog stemmetje, vrolijk doen, lokken, spelletje van maken dus. Ik kon haar alsnog over de toestellen heenjagen, want ze wilde niet meer... Dus steeds teruglopen, drijvende armbeweging en 'vooruit hoog'.
4e rondje heb ik met balletje gelopen, dan doet ze de paaltjes een stuk minder omdat ze naar het balletje blijft springen, maar dan loopt ze wel.
eerste 2 rondjes heeft ze voerbeloning gehad, laatste 2 balletje... Ik weet dat ik niet in een keer de motivatie terug kan krijgen, maar ik vraag me een beetje af wat jullie aanpak zou zijn.
Nu even alleen nog maar met balletje in de hand lopen en als ze goed loopt, dat rustig afbouwen.
Tijdens het lopen van het parcours, af en toe een minipauze met voertje, tussendoor belonen dus.
Proberen vol te houden met hoog stemmetje, huppelen, enz (dus vrolijk motiveren) en alleen in 'uiterste nood' (als ze echt gaat staken dus) balletje gebruiken als extra motivator.
of een combinatie, of nog andere opties, natuurlijk...
Ze vindt het nog wel leuk, met verlagen van parcours voor de training (van midi naar mini) sprong die muts over de midi sprongen heen waar ik mee bezig was, toen ik even niet oplette (daarna heb ik haar die kans niet meer gegeven). Kan dus bijna niet anders dan dat ze het leuk vindt, lijkt mij
