Mara Roulette schreef:Ik vraag mij af wat jullie verstaan onder een band met je hond hebben?
De trainster vertelde mij dat ze geen band zag tussen mij en mijn hond (de eerste keer dat ze mij zag) en ook deze ook niet bij mijn vriend kon ontdekken. Ik vroeg om uitleg het enige dat eruit kwam was dat een border je zou moeten smeken om voor je te werken?

Mac was afgeleid dat is waar volgens mij verveelde hij zich rot en ik had een slecht humeur.
Is dat dan je band met je hond?
En wat doe je eraan om die te verbeteren? Of kan dat niet?
Als ik jouw trainster moet geloven zou ik met geen van m'n borders een band hebben

Dat dwingelanderige 'ik wil ik wil ik wil, baasje zeg me nou wat ik moet doehoennnn' wat je nog wel eens bij border collies ziet heb ik er meteen uitgehaald. Had ik niet zo'n zin in. Wat niet betekent dat m'n honden niet graag met me samenwerken, maar dan wel op mijn manier en als ik aangeef dat het daar tijd voor is. Dan gaan ze er ook helemaal voor. Alleen Bayko is een beetje een apart geval, in die zin dat hij er nog weleens andere ideeen op na wil houden als ik. Hij is nogal.. uh.. zelfstandig aangelegd

Heeft tijdens het sporten zeer veel afwisseling en uitdaging nodig anders vindt ie 't al snel saai en gaat lekker z'n eigen ding doen. Dingen waarbij hij niet zo veel commando's hoeft op te volgen maar vooral op eigen inzicht aan de slag mag (schapendrijven of het nalopen van een ontzettend moeilijk spoor bijvoorbeeld) liggen hem het beste, dat verveelt 'm ook nooit. Concentratie ten top is 't dan. Stiekem dus toch wel een echte border

De puppycursus en daaropvolgende gehoorzaamheidscursus waren een ramp. Hij vond al die andere honden en de mensen langs de kant veeeeel te leuk. Ach ja, men heeft erg om hem gelachen zal ik maar zeggen

Op onze hondenschool deden ze gelukkig niet aan examens anders waren we waarschijnlijk nooit uit die puppygroep gekomen :N: Gelukkig had de instructeur heel goed in de gaten dat Bayko de oefeningen wel beheerste en dus mochten we gewoon doorstromen naar de volgende groep. Tijdens de derde cursus ging er opeens een knopje om en liet meneer zien dat ie eigenlijk gewoon de beste 'leerling' was. Tja begrijpen deed ie 't allemaal allang, hij was 't eerste jaar alleen snel afgeleid. Dat heeft ie nu nog wel eens hoor. Als iets te makkelijk voor hem is dan houdt ie 't na een tijdje voor gezien of werkt heel slordig. Bayko is een hond waar duidelijk een kop op zit. Toch durf ik best te zeggen dat mijn band met hem goed is. Ik kan met hem lezen en schrijven, hij vertrouwt mij en ik vertrouw hem. Tijdens zijn opvoeding hebben we heel wat hindernisjes moeten overwinnen en hij zal waarschijnlijk altijd een hond blijven die je zo af en toe probeert uit te testen, maar juist dat maakt onze band misschien wel zo sterk.