Jagende honden

[bennie]

Het beste oefen je dan juist in wildrijk gebied, met een tien meter lijn.

wil er wel even bij melden dat het eraan ligt welke hond je aan die lijn heb anders kan er nog wel eens iets helemaal fout gaan voor het baasje (spreek uit ervaring )
10 meter is een eind hoor waarin een hond vaart kan maken en jij als baasje niets anders kan doen dan afwachten wanneer de klap komt

een beetje normaal mens laat die lijn natuurlijk ook op tijd los .

Dat moet je koste wat kost zien te voorkomen, aangezien de hond zich dan wellicht ophangt tijdens het jagen met 10 meter lijn achter zich aan .

[bennie]

Als het inderdaad niet lukt, loont privé 1-op-1 training met een GT die specifiek hier ervaring in heeft absoluut.aan beter wanneer die nog pup is, dan wanneer die al volwassen is.

ik zal wel weer überkritisch zijn, maar heb zo de idee dat je die niet met een lantaarntje, maar met een microscoop zal moeten zoeken .

Dan zal ik wel übermazzel hebben gehad.
Er zijn er inderdaad weinig die aan mijn eisen voldoen, maar dat wist ik toen nog niet en deze voldoet prima .

[ranetje]

Het beste oefen je dan juist in wildrijk gebied, met een tien meter lijn.

wil er wel even bij melden dat het eraan ligt welke hond je aan die lijn heb anders kan er nog wel eens iets helemaal fout gaan voor het baasje (spreek uit ervaring )
10 meter is een eind hoor waarin een hond vaart kan maken en jij als baasje niets anders kan doen dan afwachten wanneer de klap komt

een beetje normaal mens laat die lijn natuurlijk ook op tijd los .

Dat moet je koste wat kost zien te voorkomen, aangezien de hond zich dan wellicht ophangt tijdens het jagen met 10 meter lijn achter zich aan .

Daar heb je beslist gelijk in, maar gescheurde enkelbanden (bij de baas, bij mij bijvoorbeeld ook gebeurd) zijn ook niet aan te raden.
Vandaar die bomen

Je hebt absoluut geluk gehad met je GT

[Hanneke2]

Het beste oefen je dan juist in wildrijk gebied, met een tien meter lijn.

wil er wel even bij melden dat het eraan ligt welke hond je aan die lijn heb anders kan er nog wel eens iets helemaal fout gaan voor het baasje (spreek uit ervaring )
10 meter is een eind hoor waarin een hond vaart kan maken en jij als baasje niets anders kan doen dan afwachten wanneer de klap komt

Je arm zoveel mogelijk naar achteren, zodat je circa een meter speling hebt om mee te gaan met de klap en je hond zijn nek niet breekt. Met Lilo overkomt me zoiets niet meer, ik heb inmiddels zoveel ervaring met die flexlijnen dat ik zelfs met twee in een hand nog een hele aardige oog-hand-coördinatie heb en er hele computerspelletjes mee zou kunnen spelen. Maar in het begin met Jack stond ik ook wel eens met zo'n fluitende lijn in mijn handen, en de rem doet dan ook niks meer. Dus arm heel ver naar achter, en meegaan met de klap.

[Fin]

Het beste oefen je dan juist in wildrijk gebied, met een tien meter lijn.

wil er wel even bij melden dat het eraan ligt welke hond je aan die lijn heb anders kan er nog wel eens iets helemaal fout gaan voor het baasje (spreek uit ervaring )
10 meter is een eind hoor waarin een hond vaart kan maken en jij als baasje niets anders kan doen dan afwachten wanneer de klap komt

Je arm zoveel mogelijk naar achteren, zodat je circa een meter speling hebt om mee te gaan met de klap en je hond zijn nek niet breekt. Met Lilo overkomt me zoiets niet meer, ik heb inmiddels zoveel ervaring met die flexlijnen dat ik zelfs met twee in een hand nog een hele aardige oog-hand-coördinatie heb en er hele computerspelletjes mee zou kunnen spelen. Maar in het begin met Jack stond ik ook wel eens met zo'n fluitende lijn in mijn handen, en de rem doet dan ook niks meer. Dus arm heel ver naar achter, en meegaan met de klap.

En dan toch zie ik mezelf met een dober van 40 kilo zo'n meter of twintig gras eten. En ook ik spreek uit ervaring .

[bennie]

[...]
Je arm zoveel mogelijk naar achteren, zodat je circa een meter speling hebt om mee te gaan met de klap en je hond zijn nek niet breekt. Met Lilo overkomt me zoiets niet meer, ik heb inmiddels zoveel ervaring met die flexlijnen dat ik zelfs met twee in een hand nog een hele aardige oog-hand-coördinatie heb en er hele computerspelletjes mee zou kunnen spelen. Maar in het begin met Jack stond ik ook wel eens met zo'n fluitende lijn in mijn handen, en de rem doet dan ook niks meer. Dus arm heel ver naar achter, en meegaan met de klap.

En dan toch zie ik mezelf met een dober van 40 kilo zo'n meter of twintig gras eten. En ook ik spreek uit ervaring .

Ik heb het dan natuurlijk niet over een flexlijn , op die bandlijnen na vind ik die zeker bij grote honden sowieso veel te gevaarlijk voor de honden zelf, aangezien ze veel te dun zijn.

Dit is een tien meter lijn:


Je hebt ze in verschillende breedtes, voor grote honden kun je het beste de breedste katoenen variant nemen (ik meen iets van 2cm ofzo).
De nijlon variant verbrand je je vingers aan, de canvas varianten branden al minder en de katoenen varianten het minst.

[chrico]

Het beste oefen je dan juist in wildrijk gebied, met een tien meter lijn.

wil er wel even bij melden dat het eraan ligt welke hond je aan die lijn heb anders kan er nog wel eens iets helemaal fout gaan voor het baasje (spreek uit ervaring )
10 meter is een eind hoor waarin een hond vaart kan maken en jij als baasje niets anders kan doen dan afwachten wanneer de klap komt

Niet geheel snugger om de hond vrolijk 10 meter lijn te geven nee, het verstand komt met de jaren, maar dat lijkt mij zo logisch... Enig idee hoe een Galgo/Greyhound kruising aan zou voelen als ik hem 10 meter lijn geef zonder meteen af te remmen? Denk dat m'n arm er dan achteraan zou fladderen ofzo.

Wat denk je als er gebeurd als je met een 10 meterlijn loopt, de hond voor je is, jij je lijn aan het binnenhalen bent en er hupst ineens een konijn de andere kant op.
Dan kan je doen wat je wil maar het is wachten op de klap hoe snugger ik ook ben en aangezien mijn verstand al redelijk aanwezig is lijkt me het daar niet aan te liggen
Zoiets noem je het ongeluk dat in een klein hoekje zit

[chrico]

En ik had het juist niet over de flexlijn maar een longeerlijn. Met een flexlijn kan je spelen, met een 10 meterlijn niet als er eenmaal een prooi in beeld is.

[Addy]

Het beste oefen je dan juist in wildrijk gebied, met een tien meter lijn.

wil er wel even bij melden dat het eraan ligt welke hond je aan die lijn heb anders kan er nog wel eens iets helemaal fout gaan voor het baasje (spreek uit ervaring )
10 meter is een eind hoor waarin een hond vaart kan maken en jij als baasje niets anders kan doen dan afwachten wanneer de klap komt

Je arm zoveel mogelijk naar achteren, zodat je circa een meter speling hebt om mee te gaan met de klap en je hond zijn nek niet breekt. Met Lilo overkomt me zoiets niet meer, ik heb inmiddels zoveel ervaring met die flexlijnen dat ik zelfs met twee in een hand nog een hele aardige oog-hand-coördinatie heb en er hele computerspelletjes mee zou kunnen spelen. Maar in het begin met Jack stond ik ook wel eens met zo'n fluitende lijn in mijn handen, en de rem doet dan ook niks meer. Dus arm heel ver naar achter, en meegaan met de klap.

Ik laat ze alleen maar aan de flex uit als ze een tuigje omhebben, dan kunnen ze nooit de klap op de nek krijgen

[bennie]

Het beste oefen je dan juist in wildrijk gebied, met een tien meter lijn.

wil er wel even bij melden dat het eraan ligt welke hond je aan die lijn heb anders kan er nog wel eens iets helemaal fout gaan voor het baasje (spreek uit ervaring )
10 meter is een eind hoor waarin een hond vaart kan maken en jij als baasje niets anders kan doen dan afwachten wanneer de klap komt

Niet geheel snugger om de hond vrolijk 10 meter lijn te geven nee, het verstand komt met de jaren, maar dat lijkt mij zo logisch... Enig idee hoe een Galgo/Greyhound kruising aan zou voelen als ik hem 10 meter lijn geef zonder meteen af te remmen? Denk dat m'n arm er dan achteraan zou fladderen ofzo.

Wat denk je als er gebeurd als je met een 10 meterlijn loopt, de hond voor je is, jij je lijn aan het binnenhalen bent en er hupst ineens een konijn de andere kant op.
Dan kan je doen wat je wil maar het is wachten op de klap hoe snugger ik ook ben en aangezien mijn verstand al redelijk aanwezig is lijkt me het daar niet aan te liggen
Zoiets noem je het ongeluk dat in een klein hoekje zit

Geen idee, ik weeg zelf 60 kilo en mij lukt het prima.
-aanvulling- Het heeft overigens wel een tijdje geduurd voordat ik het met de windhond aandurfde, wellicht dat het speurwerk voor veel lijnvoeroefening heeft gezorgd ofzo, want als je gewoon voldoende rem geeft kunnen ze de spurt niet maken.

[bennie]

En ik had het juist niet over de flexlijn maar een longeerlijn. Met een flexlijn kan je spelen, met een 10 meterlijn niet als er eenmaal een prooi in beeld is.

Een longeerlijn is rond toch? Daar heb ik geen ervaring mee, lijkt me inderdaad moeilijker om die lijn te remmen in je hand dan een platte lijn.

[Fin]

En dan toch zie ik mezelf met een dober van 40 kilo zo'n meter of twintig gras eten. En ook ik spreek uit ervaring .

Ik heb het dan natuurlijk niet over een flexlijn , op die bandlijnen na vind ik die zeker bij grote honden sowieso veel te gevaarlijk voor de honden zelf, aangezien ze veel te dun zijn.

Dit is een tien meter lijn:


Je hebt ze in verschillende breedtes, voor grote honden kun je het beste de breedste katoenen variant nemen (ik meen iets van 2cm ofzo).
De nijlon variant verbrand je je vingers aan, de canvas varianten branden al minder en de katoenen varianten het minst.

Ik zit dit met interesse mee te lezen omdat Christo helemaal hyper raakt als hij een zwaan zit, in het water springt om erachteraan te zwemmen, achterop raakt, op de kant klimt om rennend de achterstand in te halen, weer in het water springt enzovoort undsoweiter Hij vangt ze niet, daar zorg ik wel voor, maar de commotie die hij zo veroorzaakt blijft niet altijd onopgemerkt .

Het beroerde is dat er veel leuke losloopgebieden in de omgeving zijn die ik nu links moet laten liggen omdat we anders misschien een zwaan tegenkomen.

Dus, vertel verder...

[bennie]

En dan toch zie ik mezelf met een dober van 40 kilo zo'n meter of twintig gras eten. En ook ik spreek uit ervaring .

Ik heb het dan natuurlijk niet over een flexlijn , op die bandlijnen na vind ik die zeker bij grote honden sowieso veel te gevaarlijk voor de honden zelf, aangezien ze veel te dun zijn.

Dit is een tien meter lijn:


Je hebt ze in verschillende breedtes, voor grote honden kun je het beste de breedste katoenen variant nemen (ik meen iets van 2cm ofzo).
De nijlon variant verbrand je je vingers aan, de canvas varianten branden al minder en de katoenen varianten het minst.

Ik zit dit met interesse mee te lezen omdat Christo helemaal hyper raakt als hij een zwaan zit, in het water springt om erachteraan te zwemmen, achterop raakt, op de kant klimt om rennend de achterstand in te halen, weer in het water springt enzovoort undsoweiter Hij vangt ze niet, daar zorg ik wel voor, maar de commotie die hij zo veroorzaakt blijft niet altijd onopgemerkt .

Het beroerde is dat er veel leuke losloopgebieden in de omgeving zijn die ik nu links moet laten liggen omdat we anders misschien een zwaan tegenkomen.

Dus, vertel verder...

het volgende geldt vast niet voor alle honden, maar veel honden hebben een signaal alvorens ze gaan jagen. Ze blijven bijvoorbeeld even een fractie stilstaan. Vanuit het signaal kun je gaan werken. Aangelijnd om zelfbelonend gedrag te voorkomen. Voordat je begint warm je de hond eerst met simpele oefeningetjes op met de clicker en iets dat ie ontzettend lekker vindt, voor minder voergerichte honden kun je belonen met bijvoorbeeld een speeltje of iets dergelijks, klik en vervolgens bal in de bek gooien bijvoorbeeld. Het is dus wel belangrijk eerst iets te vinden waarmee je de hond kunt belonen.
Even vanuit het signaal stilstaan, aangezien dit ook veel voorkomt, die van mij kijkt me bijvoorbeeld kort aan, nog mooier want dan heb ik meteen haar aandacht, zodra de hond stilstaat, klik er naar toe lopen zonder meer lijn te geven en beloning aanbieden, kort achter elkaar herhalen zolang ie stil blijft staan, in het begin dus erg snel handelen.
Dit kun je dan langzaam uit gaan bouwen, eventueel naar aandacht voor jou. Dit allemaal zonder commando's, de hond moet zelf beslissen om stil te blijven staan, waarna jij dat signaal dus gaat belonen, versterken en verlengen. Let op, allemaal zonder appel, zodat het een gedragsombuiging wordt, anders werkt het alleen als je zelf in zicht bent.
Veel oefenen en veel geduld .
Zelf train ik met m'n hond praktijkspeuren in een wildrijk gebied, inmiddels zijn we zover dat ze stil blijft staan en nadat de adrenaline is gezakt ze zelf weer besluit om het speurspoor opnieuw op te pakken.

[bennie]

het volgende geldt vast niet voor alle honden, maar veel honden hebben een signaal alvorens ze gaan jagen. Ze blijven bijvoorbeeld even een fractie stilstaan. Vanuit het signaal kun je gaan werken. Aangelijnd om zelfbelonend gedrag te voorkomen. Voordat je begint warm je de hond eerst met simpele oefeningetjes op met de clicker en iets dat ie ontzettend lekker vindt, voor minder voergerichte honden kun je belonen met bijvoorbeeld een speeltje of iets dergelijks, klik en vervolgens bal in de bek gooien bijvoorbeeld. Het is dus wel belangrijk eerst iets te vinden waarmee je de hond kunt belonen.
Even vanuit het signaal stilstaan, aangezien dit ook veel voorkomt, die van mij kijkt me bijvoorbeeld kort aan, nog mooier want dan heb ik meteen haar aandacht, zodra de hond stilstaat, klik er naar toe lopen zonder meer lijn te geven en beloning aanbieden, kort achter elkaar herhalen zolang ie stil blijft staan, in het begin dus erg snel handelen.
Dit kun je dan langzaam uit gaan bouwen, eventueel naar aandacht voor jou. Dit allemaal zonder commando's, de hond moet zelf beslissen om stil te blijven staan, waarna jij dat signaal dus gaat belonen, versterken en verlengen. Let op, allemaal zonder appel, zodat het een gedragsombuiging wordt, anders werkt het alleen als je zelf in zicht bent.
Veel oefenen en veel geduld .
Zelf train ik met m'n hond praktijkspeuren in een wildrijk gebied, inmiddels zijn we zover dat ze stil blijft staan en nadat de adrenaline is gezakt ze zelf weer besluit om het speurspoor opnieuw op te pakken.

en toch hoor - hoe goed jij de training ook aanpakt - ik blijf me afvragen wat dan finaal de motivatie is om voor een jagende hond te kiezen als vervolgens alles erop gericht is om hem dat jagen af te leren/onmogelijk te maken?

Zelfs een labrador is een jager. Mijn raskennis is enigszins beperkt, maar volgens mij zijn de meeste honden jagers, anders hadden ze Darwin niet overleefd. Waarom dan nog uberhaupt voor honden kiezen? Ik kies kwa jachtgedrag liever voor katten, die mogen buiten gewoon hun instincten uitleven .
Ik vind wel dat je de 'jagende hond' alternatieven moet geven om wel aan het jachtinstinct te voldoen, zoals bijvoorbeeld speur/zoekwerk, of jachttraining. Ook dit helpt overigens om ongewenst jachtgedrag te voorkomen. Zolang je maar in gedachte houdt het gedrag om te buigen ipv onder appél te zetten.
En waarom jagen afleren? Omdat het voor de hond goed is, hij kan dan lekker los in de losloopgebieden. Hier in midden Nederland zijn die overigens talrijk, maar wel veelal wildgebieden.

[Moos]

Zelfs een labrador is een jager. Mijn raskennis is enigszins beperkt, maar volgens mij zijn de meeste honden jagers, anders hadden ze Darwin niet overleefd. Waarom dan nog uberhaupt voor honden kiezen?

Er zit natuurlijk een enorm verschil over het algemeen tussen bijvoorbeeld een Retriever en een Windhond qua jagen.

[Jaap*]

Let op, allemaal zonder appel, zodat het een gedragsombuiging wordt, anders werkt het alleen als je zelf in zicht bent.
Veel oefenen en veel geduld

Verder nergens om hoor, maar het werken aan hetzen heeft álles met appél te maken. Of eigenlijk met het overwicht wat je op je hond hebt.

[ranetje]

het volgende geldt vast niet voor alle honden, maar veel honden hebben een signaal alvorens ze gaan jagen. Ze blijven bijvoorbeeld even een fractie stilstaan. Vanuit het signaal kun je gaan werken. Aangelijnd om zelfbelonend gedrag te voorkomen. Voordat je begint warm je de hond eerst met simpele oefeningetjes op met de clicker en iets dat ie ontzettend lekker vindt, voor minder voergerichte honden kun je belonen met bijvoorbeeld een speeltje of iets dergelijks, klik en vervolgens bal in de bek gooien bijvoorbeeld. Het is dus wel belangrijk eerst iets te vinden waarmee je de hond kunt belonen.
Even vanuit het signaal stilstaan, aangezien dit ook veel voorkomt, die van mij kijkt me bijvoorbeeld kort aan, nog mooier want dan heb ik meteen haar aandacht, zodra de hond stilstaat, klik er naar toe lopen zonder meer lijn te geven en beloning aanbieden, kort achter elkaar herhalen zolang ie stil blijft staan, in het begin dus erg snel handelen.
Dit kun je dan langzaam uit gaan bouwen, eventueel naar aandacht voor jou. Dit allemaal zonder commando's, de hond moet zelf beslissen om stil te blijven staan, waarna jij dat signaal dus gaat belonen, versterken en verlengen. Let op, allemaal zonder appel, zodat het een gedragsombuiging wordt, anders werkt het alleen als je zelf in zicht bent.
Veel oefenen en veel geduld .
Zelf train ik met m'n hond praktijkspeuren in een wildrijk gebied, inmiddels zijn we zover dat ze stil blijft staan en nadat de adrenaline is gezakt ze zelf weer besluit om het speurspoor opnieuw op te pakken.

en toch hoor - hoe goed jij de training ook aanpakt - ik blijf me afvragen wat dan finaal de motivatie is om voor een jagende hond te kiezen als vervolgens alles erop gericht is om hem dat jagen af te leren/onmogelijk te maken?

Dit blijft voor mij ook een vraag.
Waarom kies je (kiest men) dan niet een hond die wat minder nadrukkelijk op jacht is gefokt?
En dan vooral de op "jacht-voor-het-schot" gefokte honden.
Er zijn genoeg rassen om uit te kiezen dus dan streep je die als keuze door.

Of heb je het idee dat het beter is om elk ras maar om te fokken tot gezelschapshond in een ander jasje?

[iones]

Gisteren heerlijk fijn gewandeld in diverse natuurgebieden met de honden. En aangezien ze officieel nergens los mogen, lieten we ze lekker los. Overigens, wild zat er niet. Dat was al verjaagd door de aanwezigheid van al die mensen die daar óók liepen te wandelen. Mijn honden hebben dus ook nergens gejaagd.

MAar gisteren werd er bij ons achter geschoten. En 2 mechelaars liepen te zoekenin het mais. Heel vreemd. Waarschijnlijk stroperij of zo.

[Fin]

het volgende geldt vast niet voor alle honden, maar veel honden hebben een signaal alvorens ze gaan jagen. Ze blijven bijvoorbeeld even een fractie stilstaan. Vanuit het signaal kun je gaan werken. Aangelijnd om zelfbelonend gedrag te voorkomen. Voordat je begint warm je de hond eerst met simpele oefeningetjes op met de clicker en iets dat ie ontzettend lekker vindt, voor minder voergerichte honden kun je belonen met bijvoorbeeld een speeltje of iets dergelijks, klik en vervolgens bal in de bek gooien bijvoorbeeld. Het is dus wel belangrijk eerst iets te vinden waarmee je de hond kunt belonen.
Even vanuit het signaal stilstaan, aangezien dit ook veel voorkomt, die van mij kijkt me bijvoorbeeld kort aan, nog mooier want dan heb ik meteen haar aandacht, zodra de hond stilstaat, klik er naar toe lopen zonder meer lijn te geven en beloning aanbieden, kort achter elkaar herhalen zolang ie stil blijft staan, in het begin dus erg snel handelen.
Dit kun je dan langzaam uit gaan bouwen, eventueel naar aandacht voor jou. Dit allemaal zonder commando's, de hond moet zelf beslissen om stil te blijven staan, waarna jij dat signaal dus gaat belonen, versterken en verlengen. Let op, allemaal zonder appel, zodat het een gedragsombuiging wordt, anders werkt het alleen als je zelf in zicht bent.
Veel oefenen en veel geduld .
Zelf train ik met m'n hond praktijkspeuren in een wildrijk gebied, inmiddels zijn we zover dat ze stil blijft staan en nadat de adrenaline is gezakt ze zelf weer besluit om het speurspoor opnieuw op te pakken.

en toch hoor - hoe goed jij de training ook aanpakt - ik blijf me afvragen wat dan finaal de motivatie is om voor een jagende hond te kiezen als vervolgens alles erop gericht is om hem dat jagen af te leren/onmogelijk te maken?

Dit blijft voor mij ook een vraag.
Waarom kies je (kiest men) dan niet een hond die wat minder nadrukkelijk op jacht is gefokt?
En dan vooral de op "jacht-voor-het-schot" gefokte honden.
Er zijn genoeg rassen om uit te kiezen dus dan streep je die als keuze door.

Of heb je het idee dat het beter is om elk ras maar om te fokken tot gezelschapshond in een ander jasje?

Maar je zou van een dobermann ook niet verwachten dat het zulke jagers zijn. Pas later kwam ik erachter dat er bij het pakwerk gebruik wordt gemaakt van buitdrift. En dat er ook een jachthond in een dobermann is ingekruisd. Met als resultaat een hond die helemaal hysterisch kan worden als hij een zwaan ziet.

Zelf zou ik een dobermann nu scharen onder de jachthonden - ik zie in dat opzicht weinig verschil met Duitse Staanders, Visla's of Pointers.

[ranetje]

Maar je zou van een dobermann ook niet verwachten dat het zulke jagers zijn. Pas later kwam ik erachter dat er bij het pakwerk gebruik wordt gemaakt van buitdrift. En dat er ook een jachthond in een dobermann is ingekruisd. Met als resultaat een hond die helemaal hysterisch kan worden als hij een zwaan ziet.

Zelf zou ik een dobermann nu scharen onder de jachthonden - ik zie in dat opzicht weinig verschil met Duitse Staanders, Visla's of Pointers.

Ik ken een heleboel honden die uit hun dak gaan als ze een zwaan zien
Mijn staande jachthonden hebben dat na een of twee keer wel bekeken en hebben er nauwelijks nog belangstelling voor.

Ik ken wel een paar Dobermann's (getraind en ingezet voor bewaking)maar het verschil tussen die honden en mijn vroegere Teckels (lopende jachthonden) en mijn huidige Griffons (staande honden) is voor mij overduidelijk.

Ik heb gelezen dat de Greyhound is gebruikt bij ontwikkeling van de Dobermann, maar dat is wel eventjes geleden.

[bennie]

Iemand zich wel eens afgevraagd waarom z'n/haar hond achter een balletje aan rent? En of een fladderend raar beest wel of niet interessanter is dan een balletje? Bij iedere actieve hond heb je kans dat het jachtinstinct op een nare manier overheerst en je daar veel mee bezig moet om het om te buigen. Bij de meeste honden kun je het jachtinstinct gelukkig al met een balletje bevredigen, maar ongeacht je keuze, kun je volgens mij altijd met het jachtprobleem opgezadeld raken. Zo zijn er ook genoeg windhonden die niet jagen... Van herdershonden weet ook bijna niemand dat dat een van de meest jagende hondenrassen is...

[ranetje]

Van herdershonden weet ook bijna niemand dat dat een van de meest jagende hondenrassen is....

Nou dat wist ik ook niet nee

[Moos]

Iemand zich wel eens afgevraagd waarom z'n/haar hond achter een balletje aan rent? En of een fladderend raar beest wel of niet interessanter is dan een balletje? Bij iedere actieve hond heb je kans dat het jachtinstinct op een nare manier overheerst en je daar veel mee bezig moet om het om te buigen. Bij de meeste honden kun je het jachtinstinct gelukkig al met een balletje bevredigen, maar ongeacht je keuze, kun je volgens mij altijd met het jachtprobleem opgezadeld raken. Zo zijn er ook genoeg windhonden die niet jagen... Van herdershonden weet ook bijna niemand dat dat een van de meest jagende hondenrassen is...

Dit vind ik erg vallen onder "we doen net alsof de raseigenschappen niet bestaan".
Tuurlijk, alles kan

[Fin]

Ik ken een heleboel honden die uit hun dak gaan als ze een zwaan zien
Mijn staande jachthonden hebben dat na een of twee keer wel bekeken en hebben er nauwelijks nog belangstelling voor.

Ik ken wel een paar Dobermann's (getraind en ingezet voor bewaking)maar het verschil tussen die honden en mijn vroegere Teckels (lopende jachthonden) en mijn huidige Griffons (staande honden) is voor mij overduidelijk.

Ik heb gelezen dat de Greyhound is gebruikt bij ontwikkeling van de Dobermann, maar dat is wel eventjes geleden.

Er zijn meerdere rasloze jachthonden gebruikt, en qua bouw en nu met hangende oren vind ik de gelijkenis met een Duitse Staander frappant. Christo kan ook precies zo zitten, met één voorpoot opgetrokken, als hij zit te wachten tot je zijn bal gooit. Verder ken ik ook verhalen van dobers die een uurtje weten te ontsnappen van het erf en dan op jacht gaan in de weilanden. Christo luistert goed, is baasgericht, maar toch, als ik niet een gedeelte van de wandeling balletjes gooi, dan is hij geneigd zelf zijn vertier te zoeken door achter van alles aan te jagen. En desnoods even zonder mij.

In zijn jonge jaren kon hij ook hysterisch worden van een paard, dat is nu ook wel over , kwestie van socialiseren met rustige paarden en ruiters met humor. Alleen zwanen, daar moet alles voor wijken. :N:

Wie ik voor dat laatste te danken heb? Shibaatje Durga! Jachthond bij uitstek, heeft ze prima door dat ze met haar grote broers erbij grotere prooien kan vangen. Zij was zo behulpzaam om Christo te wijzen op die mooie grote witte vogels daar in het water. En ja, of je nu baasgericht bent naar het vrouwtje, of naar je eigen teefje, dat maakt dan ook niet meer uit. En dan staat dat kleine krengetje die zwaan die anderhalf keer groter is dan zij rustig op de oever op te wachten, terwijl broerlief het beest wel even uit de sloot jaagt.

Ik ben dol op mijn dobertjes, maar of mijn volgende honden dobers worden weet ik niet. Ik denk wel dat er rassen zijn met minder jachtinstinct. En of ik ooit nog voor de combi dobers + shiba ga? :N: Maar goed, aan de andere kant zou ik ze niet kunnen missen .

Om kort te gaan, ik wil wedden dat wat een Duitse Staande kan, een dober ook prima aangeleerd kan worden.

[Moon]

Heb net (in etappes) dit hele topic doorgelezen :N: en ben verbaasd over de uiteenlopende rassen die jagen . Natuurlijk is mij duidelijk dat jagen in 'de hond' zit ingebakken, maar dacht dat de ware passie en 'neus achterna' toch weggelegd was voor de honden uit de jachthonden groepen

[ranetje]

Ik ken een heleboel honden die uit hun dak gaan als ze een zwaan zien
Mijn staande jachthonden hebben dat na een of twee keer wel bekeken en hebben er nauwelijks nog belangstelling voor.

Ik ken wel een paar Dobermann's (getraind en ingezet voor bewaking)maar het verschil tussen die honden en mijn vroegere Teckels (lopende jachthonden) en mijn huidige Griffons (staande honden) is voor mij overduidelijk.

Ik heb gelezen dat de Greyhound is gebruikt bij ontwikkeling van de Dobermann, maar dat is wel eventjes geleden.

Er zijn meerdere rasloze jachthonden gebruikt, en qua bouw en nu met hangende oren vind ik de gelijkenis met een Duitse Staander frappant. Christo kan ook precies zo zitten, met één voorpoot opgetrokken, als hij zit te wachten tot je zijn bal gooit. Verder ken ik ook verhalen van dobers die een uurtje weten te ontsnappen van het erf en dan op jacht gaan in de weilanden. Christo luistert goed, is baasgericht, maar toch, als ik niet een gedeelte van de wandeling balletjes gooi, dan is hij geneigd zelf zijn vertier te zoeken door achter van alles aan te jagen. En desnoods even zonder mij.

In zijn jonge jaren kon hij ook hysterisch worden van een paard, dat is nu ook wel over , kwestie van socialiseren met rustige paarden en ruiters met humor. Alleen zwanen, daar moet alles voor wijken. :N:

Wie ik voor dat laatste te danken heb? Shibaatje Durga! Jachthond bij uitstek, heeft ze prima door dat ze met haar grote broers erbij grotere prooien kan vangen. Zij was zo behulpzaam om Christo te wijzen op die mooie grote witte vogels daar in het water.

Het werk na het schot zoals de retrievers dan doen en wat ook een onderdeel is van het werk van continentaal staande honden, kan je ook een herder leren.
Als het op de KNJV proeven aankomt tenminste, want dat is het leren van een kunstje (de woorden van mijn vroegere jachttrainer ).

Jachtverstand (in de echte praktijk is dat nodig)is van een andere orde, maar ik ben er van overtuigd dat je ook daarvan bij de honden van andere rassen best voorbeelden zult kunnen aanhalen
Het voorstaan van een staande jachthond en het uitwerken van een hazenspoor door een lopende hond is aan hen voorbehouden (min of meer).

Het pootje oplichten heeft op zich niets met de jacht te maken.
Dat is een uiting van spanning als het een balletje betreft o.i.d. en dat is bij Ita om precies dezelfde reden.
Het plotseling bevriezen in een beweging door een staande hond als dat nodig is om de prooi vast te zetten is weer iets anders.
Dan is het ook lang niet altijd een voorpoot. Dan kan het ook een achterpoot zijn die omhoog blijft staan

[Moos]

Het pootje oplichten heeft op zich niets met de jacht te maken.
Dat is een uiting van spanning als het een balletje betreft o.i.d. en dat is bij Ita om precies dezelfde reden.

Saar staat heel vaak met 1 voorpootje omhoog, als ze vreemde geluiden hoort bijvoorbeeld ook.
Vera, de jachthond, dan weer nooit

[Rami]

Heb net (in etappes) dit hele topic doorgelezen :N: en ben verbaasd over de uiteenlopende rassen die jagen . Natuurlijk is mij duidelijk dat jagen in 'de hond' zit ingebakken, maar dacht dat de ware passie en 'neus achterna' toch weggelegd was voor de honden uit de jachthonden groepen

op de manier zoals jij het bedoelt is dat ook zo hoor .

je hebt kunnen zien wat een ontzettende passie crunch had . maar toch is de kans groot dat ze na verloop van tijd ook de microbe te pakken zou krijgen hoor.

maar nooit met dezelfde niet-aflatende passie als de doorsnee jachthond .

Het heeft - denk ik - ook met daadwerkelijke ervaring en succes te maken. Silka is een onherleidbare bastaard (ik zie er iig geen prototype jachthond in) maar had toch een behoorlijke jachtpassie toen ze bij ons kwam.
Het is niet heel onwaarschijnlijk dat ze gejaagd heeft om te eten in de tijd dat ze in Turkije rondzwierf. En op die manier haar jacht-skills heeft kunnen verfijnen.

[Mojuan]

Heb net (in etappes) dit hele topic doorgelezen :N: en ben verbaasd over de uiteenlopende rassen die jagen . Natuurlijk is mij duidelijk dat jagen in 'de hond' zit ingebakken, maar dacht dat de ware passie en 'neus achterna' toch weggelegd was voor de honden uit de jachthonden groepen

Tsja, uiteindelijk zijn alle honden jagers he, het zijn nu eenmaal carnivoren en prooi eters.
Dus in meer of mindere mate zul je het bij alle rassen tegen kunnen komen.
Alleen bij de rassen die speciaal voor de jacht zijn ingezet jarenlang, daarbij is de kans natuurlijk dik aanwezig dat het veel intensiever en met meer passie tot uiting komt.

[Moon]

Heb net (in etappes) dit hele topic doorgelezen :N: en ben verbaasd over de uiteenlopende rassen die jagen . Natuurlijk is mij duidelijk dat jagen in 'de hond' zit ingebakken, maar dacht dat de ware passie en 'neus achterna' toch weggelegd was voor de honden uit de jachthonden groepen

op de manier zoals jij het bedoelt is dat ook zo hoor .

je hebt kunnen zien wat een ontzettende passie crunch had . maar toch is de kans groot dat ze na verloop van tijd ook de microbe te pakken zou krijgen hoor.

maar nooit met dezelfde niet-aflatende passie als de doorsnee jachthond .

Misschien wel als ze iedere dag met Dante (of Rana) op pad zou mogen Nu had ze volgens mij geen idee wat dat stel nou moeilijk deed; over het pad is toch veel makkelijker