wandeling met lugubere afloop

[Mi]

Zo hallo! zijn geen grappen!
Ook al heb je wel eens iemand gezien die overleden is, dan nog op zo'n plek, zo'n onverwachtte sitiuatie blijft niemand stoicijns bij denk ik zo.
Sterkte met de verwerking en trouwens wel heel goed dat je weer terug bent gegaan, is vaak wel beter omdat hoe langer je wacht hoe moeilijker het wordt om er langs te moeten.
Hopelijk heb je het voor jezelf wat dat aangaat voor in de toekomst al een stapje makkelijker gemaakt.

[Golden Stanley]

Dat is vreselijk, zeg. Heel veel sterkte met het verwerken hiervan.

[Connie Kemp]

Jee wat een dramatische ervaring. Hoop dat je het snel kan verwerken.


Groetjes Connie en een poot van Angel en Devil

[Dhoruba]

Zo..dat is even schrikken zeg..
Fijn dat je er goed over kunt praten en dat je weer terug bent gegaan naar de plek,wat je zegt anders durf je misschien nooit meer..

Ik zie in mijn werk een hoop overledenen,of ze zijn al overleden als ik erbij kom of ze komen te overlijden als ik op de kamer ben (zit in de zorg),maar dat is niets vergeleken met wat jij hebt meegemaakt.
Kan wel zeggen dat mensen soms op de vreemdste manieren gevonden worden en in de mafste houdingen ook..

Hopelijk hou je er niet te lang last van...

[suzan25]

Jeetje wat erg om mee te maken zeg! Veel sterkte met het verwerken hiervan.

[Dingo]

Heb helaas door mijn werk ook al genoeg lugubere ontdekkingen, en kan zeggen dat men er inderdaad heel vreemd bij kan zitten, zonder dat er wat bijzoders is gebeurd.
Maar neemt niet weg dat het ontzettend naar is, om zoiets aan te treffen. Heel goed dat je meteen later bent teruggegaan Dan is de eerste stap weer gezet. Sterkte

[miekmiek]

kippenvel, het lijkt me heel eng. sterkte met het verwerken hiervan, dat zal zijn tijd nodig hebben. vooral er over blijven praten he, al val je soms misschien in herhaling, dat maakt helemaal niet uit.

[goud]

Gisteren was ik op wandel, met Guus, in het natuurreservaat De Kevie, hier in Tongeren. Zoals zo vaak, rustig, op het "stille vogelpad", heel mooi wandelpad.
Na een minuutje of twintig, kom ik aan een bankje. En daar lag iets.
Het duurde best even voor mijn brein kon verwerken wat daar nou juist lag.

Een dode man dus.

Ik was helemaal in paniek, bang, aan het trillen ook. Vlug teruggewandeld naar het minder rustige stuk van het bos, waarom weet ik niet, ik wou zo vlug mogelijk weg daar. Weer onder de mensen zijn.

Toen de politie gebeld, die zijn gekomen, verklaring moeten afleggen enzo. Voorlopig denken ze aan zelfmoord.

Pft, best wat om te verwerken, als je nog nooit een dode gezien hebt... Net nu vriendlief weer aan de andere kant van de wereld zit (vietnam).
Ik krijg dat beeld maar niet uit mijn hoofd.
Vanmiddag ben ik dan toch maar opnieuw daar gaan wandelen (niet alleen natuurlijk :N: ), had het gevoel dat ik dat moest doen. Met wat tegenzin, maar toch maar gegaan. En daar ben ik wel blij om, 't zou zo zonde zijn om die plek te moeten mijden, 't is erg mooi daar.

Dat is mijn grootste angst als ik met de honden hier in het bos wandel. Ook 2 mnd. geleden een dode man in dat bos. Dit zul je nog lang op je netvlies zien. Heel veel sterkte bij het verwerken ervan, en desnoods hulp vragen voor de verwerking.
Maggie

[Marian4]

Wat een vreselijke ervaring. Ik wens je veel sterkte met het verwerken hiervan.

[Tamara.]

Wat een bizarre gewaarwording moet dat zijn geweest :N: Gadverdamme :N:

Als de honden ergens te lang snuffelen op een plek, ga ik me dit soort dingen ook weleens in m'n hoofd halen Ook omdat de fokker van de Drenten van mijn ouders ook een lijk hebben gevonden, nadat de honden 'm had gevonden :N: Bleek een afrekening te zijn geweest.

Heel bizar, sterkte ermee!

[linlin]

Dit zul je nog lang op je netvlies zien. Heel veel sterkte bij het verwerken ervan, en desnoods hulp vragen voor de verwerking.

he, jongens toch, straks praten jullie miemot nog een trauma'tje aan. voor hetzelfde geld zakt dat voorval uit zichzelf weg naar de achtergrond.

laat niet verlet dat je nou niet meteen een dode meneer op een bankje verwacht zo tijdens een dagelijkse wandeling. ik zou er ook niet blij van opkijken en het zeker niet binnen een dag vergeten.

[miemot]

oei, dit raak je niet zomaar kwijt - hoe goed je het in principe ook kan relativeren.

moet echt wel schrikken geweest zijn, oewwww, ik denk dat ik de gouden medaille op de kilometer zou verdiend hebben :N: .

Jaha, dat dacht ik ook, 'ik moet hier zo vlug mogelijk weg'. De gedachten en gevoelens die toen door me heen gingen... eerlijk gezegd was dat veel enger dan de aanblik op zich. Ik heb ook de hele tijd achterom gekeken, of er niemand volgde. Raar hè. Echt blinde paniek denk ik.

Het zijn ook die gevoelens die gisteravond in bed terug naar boven kwamen trouwens. Niet dat ik nu nog bang ben, maar de herinnering aan die gevoelens zeg maar, maken me opnieuw bang. Ofzoiets.
Als Frank er was, was het allemaal misschien wat makkelijker, die kan me eender wanneer aan het lachen brengen. Nu lig ik daar maar zielig alleen. Beetje zelfmedelijden, kan nooit kwaad

[miemot]

Dit zul je nog lang op je netvlies zien. Heel veel sterkte bij het verwerken ervan, en desnoods hulp vragen voor de verwerking.

he, jongens toch, straks praten jullie miemot nog een trauma'tje aan. voor hetzelfde geld zakt dat voorval uit zichzelf weg naar de achtergrond.

Gene paniek, haha, miemot (aka veerle) is nu ook weer niet zo labiel
Neuh, het is en blijft gewoon wat het is. Een dooie man. En mensen gaan dood. En andere mensen ontdekken dat. Simpel.
En overdag kan ik dat makkelijk behappen. Alleen 's avonds nog even niet, maar dat gaat ook vast weer wel voorbij.

edit: ik heb wel sinds het hele voorval ongelooflijk veel zin in een sigaret, ook al ben ik nu vier weken gestopt, als ik er gisteren direct één te pakken had gekregen, ik had ze opgerookt... gegarandeerd.

[samantha!]

Wat naar zeg.
Veel sterkte hoor!

[Daphne]

He bah, dat is zeker niet leuk.
Sterkte

[Maryanne]

Getsie, wat zul je geschrokken zijn Veerle. Dat verwacht je toch niet als je rustig met je hond aan het wandelen bent!

[annnie]

ow bah wat eng. Ik denk dat als mij zoiets overkwam ik nimmernooitmeer in dat bos wou komen, erg goed van je dat je direct terug gegaan bent!

Maar is een nachtje uit logeren gaan geen idee?

[JML]

edit: ik heb wel sinds het hele voorval ongelooflijk veel zin in een sigaret, ook al ben ik nu vier weken gestopt, als ik er gisteren direct één te pakken had gekregen, ik had ze opgerookt... gegarandeerd.

en als je er nu af kunt blijven dan ben je echt goed bezig! Volhouden hoor!

Tjee wat een verschrikkelijke ontdekking. Ik denk dat je het prima relativeerd, het moet allemaal even een plekkie krijgen.

Kan je reaktie van 'weg daar' trouwens wel begrijpen. Ik heb een schietpartij gezien terwijl ik met mijn statiegeld flessen naar de supermarkt liep. Ik zag het gebeuren, ben in eerste reaktie gewoon omgedraaid en linea recta terug naar huis gelopen.
Het geluid is iets dat ik nooit kan vergeten en ook weer op kan roepen in mijn herrinnering, maar van het beeld nog maar weinig of ik moet er echt moeite voor doen. De gruwelijke dingen 'zie' ik niet meer in detail, de auto wel en later ook de ambulance en de mensen erom heen. Kennelijk helpen je hersenen wel mee om te vergeten.

[miemot]

Maar is een nachtje uit logeren gaan geen idee?

Is niet nodig denk ik en zou ook het probleem niet oplossen (voorzover er al sprake is van een probleem). Zoals ik al zei, ik ben niet bang, ik schrik ook niet extra van geluiden of dergelijke (toch niet heel erg ).
Het is gewoon het inslapen dat wat moeilijk gaat. Dan ga je vanzelf liggen denken, eender waar je slaapt, en onvermijdelijk kom je in gedachten weer terug op die situatie.
Net zoals Inge zegt, realistisch gezien is er niks aan de hand, maar het kost wat tijd om de gevoelens die je toen had te 'vergeten' zeg maar. Dat slijt wel weer.

Ik heb alvast een paar flesjes Brugse Zot achterover gekieperd om het vanavond een beetje minder helder te maken

[miemot]

Kan je reaktie van 'weg daar' trouwens wel begrijpen. Ik heb een schietpartij gezien terwijl ik met mijn statiegeld flessen naar de supermarkt liep. Ik zag het gebeuren, ben in eerste reaktie gewoon omgedraaid en linea recta terug naar huis gelopen.
Het geluid is iets dat ik nooit kan vergeten en ook weer op kan roepen in mijn herrinnering, maar van het beeld nog maar weinig of ik moet er echt moeite voor doen. De gruwelijke dingen 'zie' ik niet meer in detail, de auto wel en later ook de ambulance en de mensen erom heen. Kennelijk helpen je hersenen wel mee om te vergeten.

Wow, dat lijkt me vreselijk. En ik kan me inderdaad heel goed voorstellen dat je je dan gewoon omdraait en terug naar huis loopt, gewoon uit zelfbehoud.

Dat vergeten van details herken ik ja, ook al is het pas gisteren gebeurd, ik kan me bepaalde dingen al niet meer herinneren (zijn hoofd bijvoorbeeld) en misschien maar goed ook :N:

[Geer]

Hoei, dat is schrikken zeg! Ik ben wel eens tegen een vers door het hoofd geschoten meneer aangefietst maar die was al afgezet met een rood lint en ik was een beetje dronken. Wat ik nog wel goed weet is dat we in het park een gekke vuilniszak vonden. De dames waren er niet bij weg te slaan en ik vond het maar eng. Ik ben doorgelopen en heb de gemeente reiniging gebeld. Toen ik mijn blokje had gedaan was het halve park afgezet met rood lint. Het bleek geen lijk te zijn maar een hond. Een uitgehongerde hond in een zak. Van het idee alleen al werd ik week.

Maar om een heus lijk te vinden...pfieuw.

[Caro.]

Jeetje zeg..... zoiets gaat je zeker niet in de koude kleren zitten

Sterkte gewenst!

[gizmo]

Wat vreselijk ik had er ook niet aan moeten denken om zoiets mee te maken
Ik hoop dat je weer snel lekker kan slapen

[Bullenmama]

Rare gewaarwording lijkt me dat om een lijk aan te treffen waar je hem niet verwacht.
Sterkte met de schrik hoor !

[Marie-Josée]

De gedachten en gevoelens die toen door me heen gingen... eerlijk gezegd was dat veel enger dan de aanblik op zich. Ik heb ook de hele tijd achterom gekeken, of er niemand volgde. Raar hè. Echt blinde paniek denk ik.

Het zijn ook die gevoelens die gisteravond in bed terug naar boven kwamen trouwens. Niet dat ik nu nog bang ben, maar de herinnering aan die gevoelens zeg maar, maken me opnieuw bang. Ofzoiets.
Als Frank er was, was het allemaal misschien wat makkelijker, die kan me eender wanneer aan het lachen brengen. Nu lig ik daar maar zielig alleen. Beetje zelfmedelijden, kan nooit kwaad

Ik begrijp helemaal wat je bedoelt, dat zal ook nog wel even zo blijven, het hoort bij het verwerken.Maar ik vind dat je er heel goed mee omgaat
Sterkte verder!

[Naad]

He bah, kan me voorstellen dat je geschrokken bent!!

[Caramba]

manlief...

ik woon daar ook niet zo heel ver van uit de buurt en had pas gelezen dat het daar zo mooi was......

heel veel succes met de verwerking !!!

[Muis..]

Jeeee, wat een schrik.
Ik weet niet of je er behoefte aanhebt, maar anders is het misschien wel fijn om het van je af te praten met iemand van slachtofferhulp.
Sterkte!

[wendy71]

Ik denk daar ook weleens aan..
Je loopt toch s'morgens vaak vroeg in het bos(ikke wel iig) en ik heb ook weleens gedacht: stel dat je hier een lijk vind in de bosjes..
Ben ik de enige die dat weleens af en toe denkt? .

Ik moet er wel bij zeggen dat dit komt door een bepaald voorval.
Mark's ouders wonen in Den bosch en als wij naar hun op bezoek gaan, gaan we vantevoren wandelen met de honden bij het engelenmeer, ook wel bekend als het Blauwe meer.
Dat is een mooi recreatie gebied met zand, water etc en daar kun je heerlijk met de honden wandelen.

Daar(bij het engelen meer) hebben ze een jaar of wat geleden een babylijkje van een meisje ontdekt.
Gewoon midden in het gebied, degene die dat lijkje ontdekt heeft is zich natuurlijk ook kapot geschrokken.
Sindsdien denk ik daar wel eens aan.
Meisje is nooit geindentificeerd, ze is begraven en ze hebben haar Engel van het Blauwe meer genoemd..
Je kan het je bijna niet voorstellen dat het jou gebeurd, maar Veerle is het toch maar mooi overkomen. :N:

[Doglover]

Jeeee, wat een schrik.
Ik weet niet of je er behoefte aanhebt, maar anders is het misschien wel fijn om het van je af te praten met iemand van slachtofferhulp.
Sterkte!

Het is heel goed dat je het hier op het forum hebt gezet, ook een manier van verwerking.
Ik neem aan dat de politie slachtofferhulp heeft aangeboden? Zo niet dan is dat een hele slechte zaak. Je hoeft het niet te doen maar aanbieden moeten ze eigenlijk altijd.

Sterkte verder