Ik heb helaas niet de tijd om het volledige topic van 18 pagina's door te nemen, maar toch even hier een reactie van mij op wat ik her en der heb gelezen.
Hier hebben we een groepje van 3 Staffords. Over het algemeen gaat dit hartstikke goed, maar er zijn situaties waarbij het nog wel eens mis kan gaan. Vooral mijn man heeft nog wel eens domme stunts :N: Hij mag van mij dan ook niet echt veel doen met de honden, want ze nemen hem domweg niet serieus genoeg. Maar hij is ook gewoon te veel weg, niks aan te doen
Van mij weten ze dat flink op hun flikker krijgen en 1 brul van mij is dan ook voldoende om ze plat op de grond te krijgen als het moet.
Maar rangorde regels kennen ze dus verder niet echt. Dit maakt het ook lastiger om Staffies in een groep te hebben.
Voordeel is wel dat ze deze regels ook niet zo zeer hebben richting mensen en met name met kinderen.
Daarom zien Staffords bijv. een knuffel of een flinke maar onhandige omhelsing van een kind ook niet als bedreigend. Ook kunnen kinderen gewoon over hun heen hangen en klimmen zonder dat hun dit als dominantie zien. (Niet dat je dit moet willen, maar soms wil dit in een onbewaakt moment nog wel eens gebeuren)
Ook hebben wij dus een intacte Stafford-reu en niet voor de stoerigheid of wat dan ook

Want de meeste Staffords zijn simpelweg niet stoer en ik moet dan ook erg lachen als iemand probeert stoer te doen met een Staffie die dan vrolijk naar je staat te kwispelen en glimlachen. Het liefst knuffelen ze met iedereen die ze tegenkomen.
Maar om even op Josh terug te komen... Een castratie had bij hem niet geholpen...
Tja hij is wat lastiger met andere reuen en soms ook teven, maar dit komt simpelweg doordat hij als pup/jonge hond een paar keer flink is gegrepen door honden die losliepen en aanval is de beste verdediging in zijn ogen.
Dus ja, hij hangt soms inderdaad woest grommend en tanden blinkerend in de riem :N:
Wij hebben hierop getraind en het is nu grotendeels onder controle. Maar omdat we niet nog meer negatieve ervaringen willen komen wij dus niet in losloopgebieden en tillen wij hem eventueel op als er een loslopende hond aankomt waarvan de baas niet de moeite neemt hem/haar aan te lijnen.
Je hebt Staffords van bepaalde lijnen/fokkers die wat beter zijn in de omgang met andere honden, maar ook bij hun is het nooit 100% zeker dat er nooit wat zal gebeuren. Het vechten is er simpelweg te lang ingefokt om er zo weer uit te hebben. En helaas heb je nog steeds idioten, ook hier in NL, die nog met hun Staffords vechtwedstrijden houden.
En opvoeding/socialisatie is natuurlijk bij dit soort honden erg belangrijk! Maar soms zijn er gewoon dingen die je niet onder controle hebt, zoals de incidenten bij Josh, die leiden tot vervelende gedragingen. En dan komt het helaas soms wel heel stereotype over...