Inge O schreef:of je de term 'goed', 'matig' of onvoldoende' gebruikt ivm. een hoeking is ook helemaal rasafhankelijk.
de hoekingen van de pup zouden voor een sintbernard al 'sterk gehoekt' zijn, voor een hovawart 'zeer goed gehoekt' en voor een flatcoated waarschijnlijk 'goed' tot 'matig' gehoekt.
een subjectieve zaak dus.
Ja, je moet het dus ook echt afzetten tegen de rasstandaard.
Hoe groter de hond, hoe minder de hoekingen, dat kun je min of meer aanhouden. Dat is domweg natuurkundig bepaald: hoe zwaarder het gewicht, hoe minder de hoekingen moeten zijn, anders zakt de hond erdoor.
Denk maar aan een olifant: als die zo gehoekt was als een tekkel, zou ie ter aarde storten!
Als je denkt aan een DH, weet je al dat die alleen in stand kan staan met het ene been als het andere midden onder staat. Want die is zo sterk gehoekt dat hij dat niet zou kunnen dragen als beide benen naar achteren stonden, zoals ze bv wel bij lichter gebouwde honden doen.
Verder is de hoeking afhankelijk van wat de standaard voorschrijft.
De termen die worden gebruikt moet je afzetten tegen "de ideale hoekingen en verhoudingen".
Dus als de flat matig gehoekt moet zijn, is dat ten opzichte van de ideale hoekingen matig, en derhalve open gehoekt, maar voor een flat is dat dus goed.
Dit is nou exact de reden dat mensen showverslagen niet of moeilijk kunnen lezen tenzij ze de truukjes kennen
Een keurmeester zal dus bij voorkeur spreken over "correcte hoekingen" om verwarring te voorkomen. En als hij iets liever anders zal zien, geeft hij dat ook zo aan: Zag de hoekingen liever minder/sterker.
Je kunt het subjectief noemen (dat is het vaak wel) maar het is vooral rasafhankelijk.
Daarom zei ik er al eerder nadrukkelijk bij dat ik uitging van 90 graden of gemiddeld, omdat dat de "ideale" hoeking heet te zijn.
Overigens is de kniehoeking minder dan dat, ik bedoelde de hoeking van bekken en dijbeen, die mede-bepalend is voor de knie en de hak.
Kijk, dit is een hond:
En ter vergelijking van de hoekingen zet ik even een olifant neer:
