contact overleden hond

[margriet]

Het is inderdaad nooit bewezen en we zullen het pas weten als we zelf gaan.Gelukkig maar want alles word al bepaald en en geregeld en dit gelukkig niet.
En de doden laten rusten??Waarom?Ik zie timber als mijn zielsverwant.
Waar ik in dit aardse leven een hele mooie tijd mee heb gehad.
En misschien proberen de doden wel contact met ons te zoeken maar staan wij daar wel helemaal niet open voor.
En ik denk dat er wel mensen zijn die dat kunnen,dat dat ook een taak is die ze gekregen hebben in dit leven.
Misschien ga ik er ook wel te veel in op omdat Timber overleden is.Maar ik weet zeker dat er meer is en dat timber meer is/was dan "een hond".
Het fysieke lichaam heb ik begraven,het geesteslichaam was timber zijn gevoel en emoties,en zijn ziel,dat wat timber is.
Heel kort want ik kan het forum wel vol typen en dan nog is het niet klaar.

Maar wat een mens niet ziet dat is er niet,helaas!!

[Sas]

Waarom kan ik eigenlijk geen contact maken met een walvis op het strand maar wel met een dooie hond?

Briljant. Dit geeft stof tot nadenken!!

Kan je ziel pas universeel communiceren als die dood is? En hoe kan Char eigenlijk communiceren met de ziel van Boer jan ut Groning`n die niets anders spreekt dan dialect?

[Podenji]

Kan je ziel pas universeel communiceren als die dood is? En hoe kan Char eigenlijk communiceren met de ziel van Boer jan ut Groning`n die niets anders spreekt dan dialect?

omdat het een andere vorm van communiceren is, niet in de vorm van taal zoals wij die kennen. wij hebben overigens ook universele manieren van communiceren bv. lichaamshoudingen en gebarentaal.
Communiceren is niet meteen spreektaal

[Sas]

Kan je ziel pas universeel communiceren als die dood is? En hoe kan Char eigenlijk communiceren met de ziel van Boer jan ut Groning`n die niets anders spreekt dan dialect?

omdat het een andere vorm van communiceren is, niet in de vorm van taal zoals wij die kennen. wij hebben overigens ook universele manieren van communiceren bv. lichaamshoudingen en gebarentaal.
Communiceren is niet meteen spreektaal

Ja maar dan zou Char toch ook nu al contact moeten kunnne hebben met levende dieren? Wat is dan het verschil met een paarden/honden/olifantenfluisteraar?

[Podenji]

Kan je ziel pas universeel communiceren als die dood is? En hoe kan Char eigenlijk communiceren met de ziel van Boer jan ut Groning`n die niets anders spreekt dan dialect?

omdat het een andere vorm van communiceren is, niet in de vorm van taal zoals wij die kennen. wij hebben overigens ook universele manieren van communiceren bv. lichaamshoudingen en gebarentaal.
Communiceren is niet meteen spreektaal

Ja maar dan zou Char toch ook nu al contact moeten kunnne hebben met levende dieren? Wat is dan het verschil met een paarden/honden/olifantenfluisteraar?

ik heb geen idee ik vind het wel een goede vraag, misschien kan ze het ook wel? Derek Ogilvie daarentegen kan toch ook met kleine kinderen op een soortgelijke wijze communiceren en met de doden ,het heeft m.i. allemaal met zien, voelen en telepathie te maken.

[starfleet]

Zoals gezegd, als het je troost biedt waarom zou je het niet geloven?

Maar hoe maak je die stap dan?
Ik kan dat niet hoor.
Dat iets fijn klinkt of makkelijk zou zijn snap ik. Maar die stap naar "dus dat geloof ik vanaf nu." vind ik vreemd.

Dan zet je dus de waarheid willens en wetens opzij en gaat verder in een fantasietje omdat die je beter aanstaat.
Ik vind dat een ongezonde manier van met verdriet omgaan..

Als je overtuigd atheïst bent denk ik niet dat je kunt gaan geloven in een voortbestaan van de ziel. Maar ik ben altijd een agnost geweest. In plaats van de eeuwige twijfel kan ik er voor kiezen te geloven, dat vind ik prettiger. Waarom zou ik accepteren dat het einde echt het einde is, als die gedachte me benauwt? Ik ben het helemaal met je eens dat dat betekent dat je niet overweg kunt met het definitieve verlies van mensen of dieren, maar waar ligt dan het probleem. Elk geloof heeft uiteindelijk zijn oorsprong in het niet kunnen accepteren dat het leven eindig is en dat het allemaal "oneerlijk" is verdeeld.

Anne

[starfleet]

Ja maar dan zou Char toch ook nu al contact moeten kunnne hebben met levende dieren? Wat is dan het verschil met een paarden/honden/olifantenfluisteraar?

Een paard pleegt geen goed gevulde portefeuille in zijn kontzak te hebben

Ze kunnen ook niet spellen.

Anne

[nance]

Ik geloof er niet in.Dood is dood, het heet niet voor niets "rusten".
Als ik dood ben moeten ze me ook met rust laten.
Contact na de dood valt voor mij onder de noemer "tastbare herinneringen"
Het maakt ook niet uit, ieder ervaart en verwerkt de dingen op zijn eigen, passende manier

Hier kan ik mij in vinden. Ik vind al die readings of wat dan ook de mensen in hun meest kwetsbare periode geld uit de zak kloppen. Als je er doorheen zit in je verdriet zal je misschien sneller de stap nemen om hierheen te gaan....
Ze vertellen dingen die iedereen je kan vertellen.
Het zijn inderdaad "tastbare herinneringen" en die voelen goed. Dat pakt niemand je af.

[iones]

Ja. Tenminste, als je er vanuit gaat wishful thinking een 'onbewust' proces is wel.

Ik denk andersom in ieder geval, dat een onbewust proces vaak gestuurd wordt door wishfull thinking. Onbewust natuurlijk.

Ik zit tussen de ene kant wishfull thinking, d.w.z. de hoop dat ik mijn trouwe Polleke na mijn dood weer zal zien, en de andere kant, d.w.z. het rationele en het nuchtere in mij dat mij ervan weerhoudt daarin te geloven. MAar hopen kan ik altijd.

[Niek]

Kijk het is mooi dat er met een dierbare contact gezocht kan worden.....
Maar als dat allemaal maar spontaan lukt ben ik bang dat er veel meer niet dierbare zijn, misschien wel hele vervelende mensen, en daar wil ik dan helemaal geen contact meer mee....
Ik vind het dan wel zo goed geregeld dat het na de dood gewoon over is....... Wel lekker rustig.

Ik moet er niet aan denken als iedereen maar zomaar langs komt zeuren.... of ze moeten heel bruikbare tips hebben........

[Properi]

je kunt al moeilijk uitleggen wat een ziel is, hoe kun je er dan contact mee maken...

hoezo? omdat het niet tastbaar is?

zou je het dan voor mij aub eens kunnen uitleggen?

[mercedes2803]

Nogmaals ik kan me vinden in veel theorieen die elk weer haaks op mekaar staan, de waarheid hoef je toch ook niet te weten? maar het is wel intressant om de verschillende denkwijzes te kennen en daaruit kan je je eventueel je eigen conclusies trekken, of het waar is of niet, dat doet er niet eens toe, het is goed om eens buiten de gestandariseerde ideeen te denken,en dat is wat ik wil zeggen, de waarheid weet je toch niet en kom je ook niet achter. Dat is zo en dat is altijd zo geweest al duizenden jaren lang.

En hier van hetzelfde....

Is het de "gemakkelijkste" weg kiezen om ervan uit te gaan dat er iets is?
Is het "de waarheid" opzij zetten en een gevoel om te zetten in een geloof en te zeggen "dat is wat ik geloof en nu kan ik ermee uit de voeten dat iemand overleden is?

Ik weet het niet en ik kan het ook niet objectief beantwoorden omdat ik Christelijk opgevoed ben en in die zin dus altijd 'gelooft' en gehoopt en gedacht heb dat er een hiernamaals is.
Dat mijn ideeen eromheen en ideen over religie en de manier waarop ik het gevoel heb mijn leven te moeten leven totaal anders zijn geworden door de jaren heen doet nog steeds geen afbreuk aan het idee dat ik geloof dat er hierna iets is...

Ik geloof in een hemel... klaar ...
En of dat nou een hemel is zoals hij door Christenen gezien wordt, of dat het nou een boedhistische of Islamitische hemel is dat interesseert me nou weer geen fuck
Er is hierna een plek, een mooie plek waar ik iedereen en alles terugzie..
Of ik vanaf hier in 1 keer op die plek uitkom? daar ben ik nog niet over uit voor mezelf....
Ik pluk overal en her en der wat vandaan en ben nog vollop " in beweging" dat aangaand.

En dat er in die hemel honden zijn moge duidelijk zijn he?
Ik roep ook altijd om het hardst dat als er daar geen honden zijn ik er NIETS maar dan ook NIETS te zoeken heb.
En als ik daar niet de herkenning voel van mijn naasten die ik ontzettend lief heb gehad en iedereen is er zogenaamd "gelijk" met een compleet en perfect lichaam en iedereen vindt iedereen aardig?
Dan voel ik me onwijs genaaid en heb ik er voor mijn gevoel ook niets te zoeken...

[Rami]

En dat er in die hemel honden zijn moge duidelijk zijn he?

Dat weet je zeker? In dat geval geloof ik meteen in de hemel.

Overigens vind ik je betoog heerlijk om te lezen en ook een beetje jaloersmakend. Ik ben - jammergenoeg - toch teveel een scepticus om 'echt' te geloven in een hiernamaals waar ik iedereen (mens en dier), die ik in het aardse leven missen moet, terug zal zien.
Maar goed, misschien verandert dat nog...

[mercedes2803]

Zoals gezegd, als het je troost biedt waarom zou je het niet geloven?

Maar hoe maak je die stap dan?
Ik kan dat niet hoor.
Dat iets fijn klinkt of makkelijk zou zijn snap ik. Maar die stap naar "dus dat geloof ik vanaf nu." vind ik vreemd.

Dan zet je dus de waarheid willens en wetens opzij en gaat verder in een fantasietje omdat die je beter aanstaat.
Ik vind dat een ongezonde manier van met verdriet omgaan.

Ik denk dat onverwerkt verdriet voortkomt uit een gebrek aan acceptatie.
Dat maakt dergelijk gedoe over honden- of mensenzieltjes meer een uitingsvorm van het niet accepteren van je verlies dan dat het een middel is om het te verwerken. Het is schijnverwerking.

Natuurlijk zou ik het fijn vinden om te geloven dat Dapper hier gewoon in huis rondloopt en op zijn vertrouwde plekje naast mij ligt te slapen.
Een heerlijk idee. Dat hij dan niet weg is maar gewoon bij mij, zoals het hoort.
Maar dat betekent voor mij niet dat ik dan maar ga doen alsof dat zo is. Dat maakt namelijk niet dat het zo is.

En dat is GELOOF
En ik denk niet dat je zult begrijpen waarom mensen van een hemel uitgaan als je daar zelf niet vanuit gaat.
Ik vind het nogal hard om te zeggen dat het de weg van de minste weerstand is om te geloven in een plek waar je je overleden familie of dier weer terugziet.

Ik ben het wel met je eens dat als je ALLEEN maar vast weet te klampen aan het hiernamaals en daarom maar verder strompelt in dit leven er iets mis is met je rouwverwerking maar een rouwverwerkings proces is iets wat voor een ieder verschillend is.
Ik vind het persoonlijk helemaal niet verkeerd om uit te gaan van een hiernamaals bij rouwverwerking.
Ik zou het ook niet zo stellig schijnverwerking noemen zoals jij nu doet en het accepteren van een verlies en je rouwverwerking in gang zetten MET het geloof in een hiernamaals staat niet synoniem voor iemand die de werkelijkheid niet ziet en doordat hij zijn verlies niet accepteert in een schijnverwerking zit.

JIJ ziet dat echt zo, dat zie ik aan de manier waarop je het brengt...
De meeste mensen die niet in een god of hemel geloven zouden graag denken zoals jij denkt, maar ERGENS hebben ze altijd het gevoel dat er iets is bladiebladie bla.
Ik denk persoonlijk dat mensen zoals jij en ik het het 'makkelijkst' hebben.

OF je gelooft in een hemel OF je gelooft keihard dat hij er niet is...Als je er tussenin zit krijg je inderdaad vaak de wanhopige mensen die helemaal kapot gaan van een verlies omdat ze niet stellig kunnen geloven in een weerzien maar ook hun rouwverwerking niet kunnen doorlopen zoals jij dat doet.

Jouw manier van denken vergt een hoop zelfdisicipline heb ik het gevoel want je zult jezelf telkens tot de orde moeten roepen wanneer je dreigt in je verdriet te zwelgen.
over is over, eind is eind, dood is poef en weg...nooit meer die persoon, nooit meer die hond....nooit meer....nu niet in dit leven, niet over een paar maanden nog een keer, niet over tien jaar en ook niet vlak voor je dood en zeker niet na je dood...

PERSOONLIJK lijkt me dit onverteerbaar, echt waar.
Ik zou geestelijk krap aan kapot gaan met bovenstaande wetenschap als waarheid in mijn leven en IK ben dan ook blij dat ik echt in VOLLE overtuiging in mijn hoofd geloven kan dat er straks een behoorlijke menigte mensen me op staat te wachten en we straks eerst een week lang feest vieren als het mijn tijd is...
Dat mijn oma's en opa's me meenemen naar een soort van Wisteria Lane (als in Desperate housewives ) waar ze me een huisje aanwijzen waar de honden uit mijn verleden op hun kleedjes op me liggen te wachten...

waar een goed gevulde koelkast op me staat te wachten en waar ik de hele dag mijn eigen ding mag doen...
waar ik na een weekje feestvieren met al die mensen die ik bijkans dagelijks of wekelijks of maandelijks onwijs kan missen bij de meest stomme dingen, nog eens even een keer heerlijk gezellig kan gaan zitten bomen en zagen met 1 van mijn opa's en oma's over allerlei onzinnige dingen.

Dat ik ze dingen kan vragen die ik me nu bijkans vaak genoeg afvraag...
Dat ik vrienden, oude vrienden en mensen uit het verleden vragen kan naar dingen van toen, naar dingen van nu...
waar ik als vanouds onwijs kan lachen met een stel oude vrienden en waar ik kan besluiten dat ik eens een middagje op visite ga bij Ghanid, of bij Martin Luter King of als ik daar zin aan heb; bij Jim Morrisson om dar eens een middagje heerlijk mee te discusseren...en waar ik dus ouwe Sobath, onze Golden thuis nog eens aaien kan

[mercedes2803]

En dat er in die hemel honden zijn moge duidelijk zijn he?

Dat weet je zeker? In dat geval geloof ik meteen in de hemel.

Overigens vind ik je betoog heerlijk om te lezen en ook een beetje jaloersmakend. Ik ben - jammergenoeg - toch teveel een scepticus om 'echt' te geloven in een hiernamaals waar ik iedereen (mens en dier), die ik in het aardse leven missen moet, terug zal zien.
Maar goed, misschien verandert dat nog...

Dan moet je mijn tweede betoog er even bijpakken waarin ik reageer op martijn

Ik geloof dat echt....
En dat het jaloersmakend is kan ik me heel goed voorstellen vanuit mijn gevoel...
Ik hang bijvoorbeeld ook niet aan het leven
Ik ben ook niet bang voor de dood en zelfs niet eens echt voor de manier waarop als ik eerlijk ben

Ik heb het echt leuk voor elkaar hoor, ik geniet, ik ben een tevreden mens en ik ga voor 101, dat heb ik altijd gezegd.
maar ik heb geen enorme drang om het NU allemaal te moeten doen en te bewijzen...
En bij bepaalde medische zaken heb ik ook hele grote twijfels bijvoorbeeld of ik wel zou willen dat ze die op mij uitvoeren om me koste wat kost maar in leven te houden
Ik hang niet aan dit leven omdat ik ervan ovetuigd ben dat er hierna nog veeeeeel meer komt.

Ik ben er ook van overtuigd dat ik nog maar net begonnen ben joh!
Ik maak bijkans nog genoeg fouten dus ik heb nog genoeg te leren

[mercedes2803]

Is het "de waarheid" opzij zetten en een gevoel om te zetten in een geloof en te zeggen "dat is wat ik geloof en nu kan ik ermee uit de voeten dat iemand overleden is?

Ja. Dat is het. Natuurlijk is het dat.

De waarheid is wat het is. Of wat jij oprecht denkt dat het is.
Dat kan prima zijn dat je naar de hemel gaat als je dood bent.
Ik pretendeer niet dat mijn waarheid De Waarheid is.
Maar mijn waarheid is wel mijn waarheid en niet de één of andere Disneyversie daarvan omdat ik die minder bitter vind.

Als je je gevoel ergens in gaat omzetten of kiest om ergens in te geloven omdatdat je steun geeft dan doe je je waarheid daarmee geweld aan.
Dat vind ik een weinig volwassen en weinig vruchtbare weg. Ergens in je achterhoofd weet je namelijk dat kiezen om ergens in te geloven een vorm van ontkenning is en ontkenning leidt niet naar acceptatie.
Je kunt de werkelijkheid niet kiezen. Die is gewoon.
Misschien niet voor iedereen hetzelfde, zeker niet voor iedereen hetzelfde, maar ook geen multiple choice.

Ik kan er trouwens ook prima mee uit de voeten dat mensen doodgaan.
Ook zonder regenboogbrug.

Maar wat ik nu vetgedrukt heb gemaakt maakt het voor jou waterdicht dat er geen hemel of hiernamaals is. WANT dat is voor jouw gevoel een disney variant op de waarheid en werkelijkheid.

De waarheid en werkelijkheid bij een dode oma (in mijn geval heel recent) of dode hond is natuurlijk niets meer of minder dan een houten kist waar een vergangelijk lichaam in ligt.
dat lichaam wat eens liefgehad heeft en wat door andere mensen ook erg lief gevonden werd ligt nu in de koude en natte grond want we zitten tenslotte in februari.
Die kist ligt boven op een laagje grond waar mijn opa al tien jaar ligt, nah, wat er van mijn opa over is dan.

En reken erop dat DIE werkelijkheid heeeeeel werkelijk is hoor en zeker voor iemand met de fantasie en het inbeeldingsvermogen van de gemiddelde kleuter - oftewel ENORM - zoals ik dat heb.
Ik accepteer en aanvaard een verlies
Ik ontken niets want er valt weinig te ontkennen aan het feit dat 21 mei dit jaar niet gevierd wordt MET oma maar zonder oma.
En dan heb ik het alleen nog maar over oma, want als ik al die dagen en momenten waarop ik het zonder bepaalde familieleden en vrienden doen moet op moet gaan noemen zit ik hier vanavond nog.

Wat jij hierboven waterdicht maakt komt op mij nog steeds over dat jij het idee hebt dat iemand die in een hemel gelooft niet accepteert en niet erkent en dat probeer ik nu duidelijk te maken, want ik accepteer en erken wel degelijk alleen ga ik ervan uit dat ik ze over pak en beet 80 jaar TOCH weer zie

[Podenji]

ik geloof overigens niet in een hemel, waar mijn overleden dierbaren ( mens of dier ) op mij staan te wachten, dat zal een mooie drukke boel worden zeg, overigens is dat ook de reden waarom de kerk heeft gezegt dat dieren geen ziel hebben, dan moeten die ook in de hemel komen en dat werd te druk
ik ben ook niet bang voor de dood, ik wil nog niet dood, maar dat is een tweede.

ik geloof, nee ik wéét dat er meer is tussen hemel en aarde, meer dan wij kunnen bevatten, en ik weet dat de ziel ( energie ) van een overledene ergens heen gaat, maar waarheen en hoe, dat weet niemand, dat het niet tastbaar is betekent voor de een simpel dat het dus niet bestaat, voor mij betekent het dat niet.
is het een hemel zoals beschreven in de bijbel? is het een andere rutgevende plek? zou het gewoon niets zijn? is het een andere dimensie? zijn wij altijd dezelfde ziel maar gaan we steeds een andere dimensie in en is dit de derde dimensie die wij als mens doormaken?

ik weet de antwoorden ook niet, maar ik vind het wel allemaal erg intressant om verder over na te denken en me in te verdiepen.

en er is zoveel over te vertellen, diverse theorieen die haaks op elkaar staan maar allemaal plausibel klinken, annunaki, kwantumtheorie, religies, buddhisme etc.
er is zoveel, zoveel dat we weten en niet weten, of niet willen weten, dat kan je niet in een paar woorden samenvatten, er is veel meer, tastbaar en niet tastbaar of "tastbaar" zoals religie.
en wat de waarheid is? niemand weet het werkelijk.

[Podenji]

je kunt al moeilijk uitleggen wat een ziel is, hoe kun je er dan contact mee maken...

hoezo? omdat het niet tastbaar is?

zou je het dan voor mij aub eens kunnen uitleggen?

wat wil je dat ik uitleg? dan zal ik het proberen.
wat ik met mijn tegenvraag bedoelde is: een ziel is niet tastbaar, maar dat betekent niet direct dat je er geen contact mee zou kunnen maken toch?
dat ligt er aan wat jij denkt dat een ziel is, of wat het werkelijk is ( en dat weet niemand ) misschien is het wel een andere levensvorm, een energie die eigenlijk niets met de dode te maken heeft, misschien is het wel de ziel van de persoon maar is na de dood naar een andere dimensie gegaan en leven we alsnog "samen" .
ik weet het niet , maar het zijn allemaal mogelijkheden die mij goed kunnen bezighouden om er over na te denken , ik heb de illusie niet dat ik er glasharde antwoorden op krijg, maar dat hoeft ook niet

[Ma-Rianne]

voor diegenen die er in geloven en voor degenen die er niet in geloven.
Twee filmpjes van Darren Brown. Hij doet hier precies wat Derek Ogilvie en Char doen. Allen is hij er heel eerlijk in: hij gebruikt hypnose in combinatie met NLP en andere beeinvloedingstechnieken en is niet op een of andere manier paranormaal begaafd

http://www.youtube.com/watch?v=btP_vy5cQq4

http://www.youtube.com/watch?v=o7XIf-z1 ... re=related

Er is zelfs een website waar hij uitlegt hoe het werkt!

http://www.channel4.com/science/microsi ... ndcontrol/

[Properi]

je kunt al moeilijk uitleggen wat een ziel is, hoe kun je er dan contact mee maken...

hoezo? omdat het niet tastbaar is?

zou je het dan voor mij aub eens kunnen uitleggen?

wat wil je dat ik uitleg? dan zal ik het proberen.
wat ik met mijn tegenvraag bedoelde is: een ziel is niet tastbaar, maar dat betekent niet direct dat je er geen contact mee zou kunnen maken toch?
dat ligt er aan wat jij denkt dat een ziel is, of wat het werkelijk is ( en dat weet niemand ) misschien is het wel een andere levensvorm, een energie die eigenlijk niets met de dode te maken heeft, misschien is het wel de ziel van de persoon maar is na de dood naar een andere dimensie gegaan en leven we alsnog "samen" .
ik weet het niet , maar het zijn allemaal mogelijkheden die mij goed kunnen bezighouden om er over na te denken , ik heb de illusie niet dat ik er glasharde antwoorden op krijg, maar dat hoeft ook niet

als je het niet kan uitleggen; als je niet weet waar het heen gaat; hoe het gebeurd; waar de ziel is; hoe kun je er dan contact mee opnemen, als je zelf zegt dat een ziel is wat je ervan denkt... dan kun je er moeilijk volgens mij contact mee opnemen als het voor iedereen anders is

[Jacksel]

Ik heb de laatste pagina even door gescrolled hoor

Ik weet alleen mijn eigen ervaring en dat is met een mens geweest. Ik heb haar in leven gekend (duh) en ik heb haar opgebaard in de kist zien liggen. En ik zag haar en raakte helemaal overstuur, want zij was het niet meer. Het was enkel een omhulsel dat was overgebleven, maar zij was het niet. Later heb ik haar nog enkele keren bij me ervaren en er zijn ook dingen gebeurd waardoor ik weet dat ze er was...

Ik zou echter nooit zelf bewust contact maken, als er contact nodig is zorgt 'diegene' er wel voor. Gewoon met rust laten en wat moet komen, komt vanzelf. Met levende dieren spreken vind ik wel redelijk oké, ken mensen die dat kunnen en ook die geloof ik. De doden moet je met rust laten, tenzij ze jou niet met rust laten, vind ik...

En nee, niets ervan is daadwerkelijk bewezen, het is wat ik VOEL en wat ik ERVAAR. En voor mij is dat voldoende. Immers, je kan niet bewijzen dat het zo is. Maar ook zeker niet dat het niet zo is...

[Podenji]

als je het niet kan uitleggen; als je niet weet waar het heen gaat; hoe het gebeurd; waar de ziel is; hoe kun je er dan contact mee opnemen, als je zelf zegt dat een ziel is wat je ervan denkt... dan kun je er moeilijk volgens mij contact mee opnemen als het voor iedereen anders is

zo ligt het niet, mediums voelen dingen en "zien" dingen ( zien kan meer zijn dan alleen met de ogen ) maar dat betekent niet meteen dat ze weten waar het vandaan komt en wat het nu precies is. Daar zijn ook verschillende ideeen over.

ik denk ook zeker niet dat iedereen zomaar contact met ze op kan nemen, ik kan het bv niet, en het is ook niet makkelijk voor de mensen die het wel kunnen.
iedereen zou het in principe kunnen via een ouija bord o.i.d maar dat zijn geen dingen waar je je mee bezig behoort te houden

ik snap dat je antwoorden wilt en zoekt op je vragen, maar soms is er gewoon geen kant en klaar antwoord voor, niet alles valt te bevatten, maar dat betekent niet dat het niet bestaat.

ik heb je mijn visie gegeven, de dingen omtrent je vragen die mij zoal bezighouden, dat betekent niet meteen dat er geen antwoorden zijn of dat mijn visie het antwoord is ( dat is het ook niet ), je zou die vragen beter kunnen stellen aan een medium die contact met ze op kan nemen,

ik snap dat dit een vaag verhaal is, maar ik heb niet zoveel behoefte om er erg diep op in te gaan op dit forum, overigens ook niet op een spiritueel forum want daar kom ik helemaal niet haha maar daar kan je je natuurlijk wel aanmelden want ze zijn er vast in overvloede. PB of msn staat altijd vrij.

[Niek]

Kan ik ook in contact komen met mijn eerste knuffel beer... ?

Ik hield ziels veel van hem......

[Jaap*]

Kan ik ook in contact komen met mijn eerste knuffel beer... ?

Ik hield ziels veel van hem......

Ja, hij verscheen onlangs als ectoplasma aan Felix.
http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewtopic.php?t=157388
Wat wil je weten?

[Niek]

Ja ik wist dat hij het aan zijn buik had...maar wist niet wat..........

Maar het onderwerp houd me vandaag toch wel weer bezig......

Al vroeg ben ik heel bewust in contact gekomen met mijn innerlijk, maar na een tijdje besloot ik het maar gewoon weer door te trekken.........
Het zag er verder goed uit, waarbij ik maar aan neem dat de rode kleur veroorzaakt was door de bietjes van gisteren.........

[Noële]

Mijn zusje gelooft er wel in en ze was zwanger toen ze ook naar zoiets ging (i.v.m. een erfelijke ziekte en onze broer die er aan is overleden wist ze al vroeg in de zwangerschap dat het een meisje werd), maar de vrouw bleef bij hoog en laag volhouden dat het een jongetje werd (mijn zusje heeft wel gezegd dat ze ongelijk had). Mijn nichtje wordt volgende maand drie jaar

Groetjes, Noëlle.

Vreemd om je heil te zoeken bij gene zijde als het om je kinderen gaat vind ik. Als je een hobby hebt is dat leuk, maar daar moet je je kinderen niet mee lastig gaan vallen, die hebben recht op een onderbouwd medisch verhaal.

Het ging mijn zusje niet om haar baby, ik wilde alleen uitleggen dat ze er zwanger kwam en dat ze al wist dat het een meisje werd door de erfelijke ziekte in onze familie, maar dat vrouw bleef volhouden dat het een jongetje werd. De vrouw zat er dus helemaal naast en zelfs nadat mijn zusje haar vertelde dat het een meisje was bleef die vrouw volhouden dat het een jongetje werd. Pure oplichterij dus.

[twinkeltje]

ik laat iedereen gewoon hoe hij of zei het ziet het beleeft
maar 1 ding is het zeker niet ten minste voor mij niet en nooit geweest
het is helemaal niet de makkelijke weg om te denken of te weten dat er meer is tussen hemel en aarde
ik heb het altijd meer als een last ervaren zeker als kind
Misschien heb ik ook wel een steekje los zou best kunnen misschien zelfs meer dan 1
maar toch is het niet makkelijk om contact te hebben met wat veel mensen niet waar nemen
dat doe je niet om het even leuk te vinden als kihnd zelfs niet kunnen slapen omdat het altijd te druk is in je kamer en niemand geloofdt je
of iemand voor de trein ziet springen die veder niemand ziet en een dag later gebeurd het echt
oke misschien ben ik gek maar dat is dus echt niet makkelijk
en als ik alles logies nuchter bekijkt zou ik als ik het zelf niet mee maak ook niet geloven
maar ik ben er wel zo van mocht het nodig zijn je contact moet hebben met iemand die er niet meer is
ik zou niet op zoek gaan als het zo is komt er vanzelf wel iemand op je pad
of je neemt zelf waar
maar laat het voor de rest met rust

[Ennath]

Ik hang bijvoorbeeld ook niet aan het leven
Ik ben ook niet bang voor de dood en zelfs niet eens echt voor de manier waarop als ik eerlijk ben.

Ik ben eerder bang voor de manier waarop ik misschien gedwongen ga worden om door te leven. Ik wil erg graag dood voordat ik zo dement als een deur in een bejaardenhuis zit. Bij voorkeur wil ik dood voordat ik in een bejaarden huis kom. Punt. Ik hoef niet zo nodig 100 te worden. Als mijn jongste twee kinderen een zelfstandig leven heb kom ik in de extra tijd. En die vul ik graag totdat het niet leuk meer is. En dan stap ik eruit.

En bij bepaalde medische zaken heb ik ook hele grote twijfels bijvoorbeeld of ik wel zou willen dat ze die op mij uitvoeren om me koste wat kost maar in leven te houden
Ik hang niet aan dit leven omdat ik ervan overtuigd ben dat er hierna nog veeeeeel meer komt.

Verschil is dat ik niet aan dit leven hang maar ervan overtuigd ben dat dit alles is.
En waarom zou er meer moeten zijn.?
Het doel van leven is leven. En als je niet meer leeft ben je dood.
De rest zijn verhaaltjes om de angst weg te houden.

[twinkeltje]

Kan ik ook in contact komen met mijn eerste knuffel beer... ?

Ik hield ziels veel van hem......

dat is niet zijn juiste foto

[Ennath]

Ik heb het persoonlijk retemakkelijk. Ook met de dood.
Doodgaan hoort er gewoon bij. Alles heeft een begin en een eind dus ik ook.
Ik zit daar persoonlijk niet mee. Echt niet.

Ik heb niet de illusie dat ik iets te willen heb. Ik ben gewoon een aap die nu even rondrent en zichzelf heel wat vind. Morgen valt er een boom op z'n kop en dan is het apie dood. Zo gaat dat.

Ik hoef niets af te rekenen, me niet te verantwoorden, ik hoef niets te bewijzen en niets goed te maken.

-.....-

Dat je hond doodgaat of je familie na een rijk leven bezwijkt aan een welvaartsziekte valt bij mij trouwens niet onder de noemer onverteerbaar. Dat is gewoon het einde van een goed leven.

Precies...
Helemaal mijn mening.

En natuurlijk jank je even bij het afscheid.
En natuurlijk mis je iemand wel eens.
Hoe vaak ik niet denk: "O, dat moet ik Ma even vertellen".
Ma is al 25 jaar dood.
Ik vertel dus niets meer.
Maar de gedachte: dat zou Ma leuk/interessant gevonden hebben blijft.
En zo blijft Ma nog altijd een beetje in leven: totdat ik ook dood ben.
Dan is Ma echt dood
(en voor Ma mag je alle geliefde overledenen invullen)