Op een gegeven moment kwam er een meisje van een jaar of 10 langs gelopen die graag Vera wilde aaien. Dat mocht wel, dus ik Vera even los gelaten (autovrije straat), en dat meisje uitgebreid knuffelen. Even later kwam haar vader er ook nog bijstaan wat een lieve hond dat was, en natuurlijk ook even Vera flink aaien.
Je ziet Vera dan al enorm genieten, maar wat ik zo schattig vind is dat ze naderhand dan terug gerend (over een afstand van 1.5 meter ofzo
) komt naar me met zo'n enorm blij en tevreden bekkie dat daar niks tegenop kan: "ze wilden me knuffelen, ze wilden me knuffelen, ze wilden me knuffelen 
". Zo lief.
Saar heeft dat als ze bekende honden begroet heeft waar ze helemaal dol op is, dan kan ze ook zo terug komen rennen, bijna huppelend, van "zag je dat baas? Daar zijn ze he, daar zijn ze
". Hebben jullie honden ook van die specifieke momenten waarop ze met een in en intevreden bekkie terug komen rennen naar je om je te laten zien hoe leuk of goed dat wel niet was?
.Dan komt ze (schuimbekkend)terug met een lach op haar gezicht van hier tot Tokio.
want ja, je riep me toch niet terug. Maar dat bedoel je waarschijnlijk niet 
Bij Saar speelt haar geweten dan teveel mee, die weet dat het eigenlijk niet mag. Moos dacht dan "laat dat geweten maar lekker zitten" volgens mij haha.
.
Moet je nou kijken, dat is Paul! Bazin, kom snel, kijk dan kijk dan kijk dan!! Hij zit hier!! Schiet op, Paul zit hier!!" Om daarna Paul weer te gaan begroeten en zo heen en weer te rennen. 
Kan me het ook wel voorstellen dat je erg verbaasd bent in zo'n situatie als je geen flauw idee hebt van het concept telefoon of vooruit plannen en je baas en bazin vinden elkaar elke keer maar weer op de vreemdste plaatsen! 
