Ik hoop dat jij als kinderleidster ook leert dat je a) het kind kunt leren wat mag en niet mag maar ook b) leert dat je er van uit moet gaan dat ze dat niet altijd doen.xliiesje schreef:Je kunt kinderen, op zo'n jonge leeftijd.. wel zeggen dat iets niet kan.. niet door hele verhalen te vertellen want inderdaad naar een paar woorden weet hij/zij al niet meer wat jij verteld hebt. Maar wanneer je kind naar het hondje loopt, en jij zegt de naam van 't kindje en je zegt nee.. Dan snapt hij op een gegeven moment echt wel dat dit niet mag.
Ben misschien jong hihi, maar ik doe de opleiding voor kinderleidster vandaar.
Dat is hetzelfde dat je nee zegt bovenaan de trap en denkt dat je het altijd in de gaten hebt. maar,.. geheid dat kindlief vandaag of morgen toch onderaan ligt. Oplossing, ... traphekje.
Dus,.. hond en kind niet lekker samen,.. uit elkaar dan maar.
Vaak is het zo dat de hond er eerder was dan het kind en dus z'n plek in de rangorde zal willen handhaven.
Voor ouders komt het kind op 1. En een hond voelt het heel goed aan. Dan heb je al een punt wat je in de gaten moet houden.
En gezien het aantal gevallen van hondebeten bij kinderen ,.. gebeurd dit lang niet altijd goed genoeg. Een kind is vaak voor z'n leven getekend dus,.. neem altijd het zekere voor het onzekere!!



