Mijn honden gaan NOOIT meer los!......

[Chione]

Heldhaftig nee, maar voor hun was waarschijnlijk de grens bereikt en hebben ze gedacht, dan moet je je kat maar binnen houden.Aangezien ze het beest niet konden vangen (want tja dat ze snel zijn is bekend) het beu waren telkens weer geld te moeten steken om het net te vervangen/repareren en nog meer geld uit te moeten geven voor nieuwe (dure) vissen, kan ik me wel indenken dat het begrip een keer ophoud hoor.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat het zeer ergelijk is, maar zo ergelijk dat je een kat gaat vermoorden, beetje ( heel erg ) absurde actie. Of hebben ze op andere wijze zich van de kat ontdaan?

Dat is wat ik bedoel als ik zeg dat je dergelijke dingen in je achterhoofd moet houden als je een kat hebt, er kan een dag komen dat hij of zij niet meer terugkeert omdat het overlast bij een ander bezorgd.

Iedereen die zijn kat onbeschermd buiten laat lopen, moet beseffen dat de kat aan vele risico's word bloot gesteld, niet alleen van verkeer, maar inderdaad ook van al dan niet kwaadwillende mensen. Dat is dan het risico dat men neemt.

[Fin]

Ik denk ook dat als er iemand aan die rooie kat van mij komt die de lieveling van de buurt is, je auto nergens meer veilig staat.

Even voor de duidelijkheid - Moossie zit standaard hier voor mijn huis op de stoep audiëntie te houden, laat zich door iedereen aanhalen, en de buurtkinderen zijn dol op hem. Hem een haar krenken kost je denk ik ook minstens een antenne. Kinderen kunnen wat dat betreft erg direct zijn.

[marian*]

Hem een haar krenken kost je denk ik ook minstens een antenne. Kinderen kunnen wat dat betreft erg direct zijn.

Waarna jij of de ouders van de kinderen mij ongetwijfeld die antenne gaat vergoeden?

[smoekie]

Ik kan mij heel goed voorstellen dat het zeer ergelijk is, maar zo ergelijk dat je een kat gaat vermoorden, beetje ( heel erg ) absurde actie. Of hebben ze op andere wijze zich van de kat ontdaan?

Iedereen die zijn kat onbeschermd buiten laat lopen, moet beseffen dat de kat aan vele risico's word bloot gesteld, niet alleen van verkeer, maar inderdaad ook van al dan niet kwaadwillende mensen. Dat is dan het risico dat men neemt.

Ik was nog heel jong toen het gebeurde, en heb alleen maar bepaalde dingen van mijn ouders destijds opgevangen. Het was zeer zeker niet de bedoeling de kat dood te maken, maar dat was wel het uiteindelijke resultaat.(per ongeluk)

[iones]

Wat denk je, dat ik zit te liegen of te overdrijven?

Ik heb mijn eerste kat 1,5 jaar binnengehouden. Uit het asiel gehaald alszijnde binnenkat.
Hij werd uitermate agressief, viel iedereen aan in de benen (tot bloedens toe) die binnenkwam en liep letterlijk meters hoog tegen de muren op. Toen ik na 1,5 jaar verhuisde en hij naar buiten mocht, waren deze problemen direct verdwenen.

Mijn poes die ik als kitten genomen heb, heb ik haar hele eerste jaar binnen gehad. Die sprong toen 2 meter hoog keihard tegen de ramen op.

Beide katten zijn uiteraard al die tijd op de kattenbak geweest en ik heb ook altijd een kattenbak gehouden. Hier deden ze ook toen ze buiten kwamen, meestal hun behoefte op.

Ik verzin het echt niet hoor allemaal Daarnaast heb ik dus ook een echte binnenkat (godzijdank). Het verschil tussen de katten is enorm groot, al moet ik wel zeggen dat de binnenkat de enige kat is die een gedragsprobleem heeft ondanks dat hij zeker niet ongelukkig lijkt binnenshuis.

Met dergelijke soort katten moet je buiten gaan wonen en niet in de bebouwde kom. Maar misschien doe je dat al. Ik vind dat mensen zich moeten aanpassen aan hun beesten. Willen ze dat niet, moeten ze die beesten niet nemen. Ik ben zelf ook heel blij dat ik buiten woon. Ik heb 3 honden. Dat is in de stad verre van ideaal. Wat moet een hond nou in de stad ? Daar is niets voor hem.

Dat jouw ouders dierenmishandelaars zijn, daar ga ik vanuit dat ze ofwel een uitzondering vormen, ofwel dat de meesten die die neiging krijgen zo verstandig zijn dat ze niet riskeren betrapt te worden en uitgekotst door de hele buurt. Verder hebben mijn katten altijd hun adres bij zich, daarbij zijn ze zo opvallend dat je wel erg dom moet zijn om er niet achter te kunnen komen bij wie ze horen - de halve buurt hier weet het. Ik denk ook dat als er iemand aan die rooie kat van mij komt die de lieveling van de buurt is, je auto nergens meer veilig staat.

Je kunt andere mensen wel dierenmishandelaars noemen, maar die katteneigenaars zijn schaamtelos om andere mensen botweg op te scheppen met problemen en op kosten te jagen. Maar daar hoor ik jou niet over. Eigenlijk heb je best wel een plaat voor je kop.

[smoekie]

Hem een haar krenken kost je denk ik ook minstens een antenne. Kinderen kunnen wat dat betreft erg direct zijn.

Waarna jij of de ouders van de kinderen mij ongetwijfeld die antenne gaat vergoeden?

Nou inderdaad. Persoonlijk zou ik aan de bel trekken bij degene die zijn vingers aan mijn dier hebben gebrand, en vragen wat de reden is dat zij het recht dachten te hebben hun handen te branden aan mijn dier, en niet aan hun persoonlijke bezittingen komen door hun auto te bekrassen of een antenne af te breken of iets dergelijks, maar goed dat is een andere discussie denk ik.

[Fin]

Hem een haar krenken kost je denk ik ook minstens een antenne. Kinderen kunnen wat dat betreft erg direct zijn.

Waarna jij of de ouders van de kinderen mij ongetwijfeld die antenne gaat vergoeden?

Ik niet. Een emmer water over de donder prima, even laten schrikken ook. Maar als je mijn kat fysiek pijn doet dan ben ik klaar met je. Zeker als dat pijn doen alleen 'noodzakelijk' wordt omdat het lezen van de penning om hun hals met adres en telefoonnummer of wat rondvragen in de buurt teveel moeite is.

[iones]

Hem een haar krenken kost je denk ik ook minstens een antenne. Kinderen kunnen wat dat betreft erg direct zijn.

Waarna jij of de ouders van de kinderen mij ongetwijfeld die antenne gaat vergoeden?

Nou inderdaad. Persoonlijk zou ik aan de bel trekken bij degene die zijn vingers aan mijn dier hebben gebrand, en vragen wat de reden is dat zij het recht dachten te hebben hun handen te branden aan mijn dier, en niet aan hun persoonlijke bezittingen komen door hun auto te bekrassen of een antenne af te breken of iets dergelijks, maar goed dat is een andere discussie denk ik.

Je moet niet van iemand verwachten die het normaal vindt dat haar kat andere mensen op kosten jaagt, het normaal zou vinden om de onkosten veroorzaakt door haar kinderen ook te vergoeden. Het komt namelijk toch op hetzelfde neer.

[smoekie]

Ik niet. Een emmer water over de donder prima, even laten schrikken ook. Maar als je mijn kat fysiek pijn doet dan ben ik klaar met je. Zeker als dat pijn doen alleen 'noodzakelijk' wordt omdat het lezen van de penning om hun hals met adres en telefoonnummer of wat rondvragen in de buurt teveel moeite is.

Het enige wat ik uit jouw berichtjes terug lees, is dat jij vindt dat een ander alles maar moet accepteren of alles moet doen om erachter proberen te komen waar de kat die overlast bezorgt vandaan komt. Is dat niet een beetje de wereld op zijn kop? Jij als katteneigenaar (jij doet dat toevallig wel) moet er gewoon simpelweg voor zorgen dat jouw kat te identificeren is, dat mocht er zich iets voordoen, men weet wie zijn eigenaar is. en zelfs dan nog, probeer maar eens een vreemde kat te vangen.

Jij blijft vinden dat andere moeite moeten blijven doen voor de overlast gevende kat, en ik vind dat de omgekeerde wereld, jij als eigenaar hoort er gewoon simpelweg voor te zorgen dat jouw kat geen overlast bezorgt. En aangezien de meeste zich hier niet van bewust zijn, is het nogmaals niet vreemd opkijken als het eens zover komt, dat je kat niet meer thuis komt, of gehavend thuiskomt.

Je moet niet van iemand verwachten die het normaal vindt dat haar kat andere mensen op kosten jaagt, het normaal zou vinden om de onkosten veroorzaakt door haar kinderen ook te vergoeden. Het komt namelijk toch op hetzelfde neer.

Nee daar heb je ook gelijk in.

[marian*]

Hem een haar krenken kost je denk ik ook minstens een antenne. Kinderen kunnen wat dat betreft erg direct zijn.

Waarna jij of de ouders van de kinderen mij ongetwijfeld die antenne gaat vergoeden?

Ik niet. Een emmer water over de donder prima, even laten schrikken ook. Maar als je mijn kat fysiek pijn doet dan ben ik klaar met je. Zeker als dat pijn doen alleen 'noodzakelijk' wordt omdat het lezen van de penning om hun hals met adres en telefoonnummer of wat rondvragen in de buurt teveel moeite is.

Ah,dus zo zit het.
Wees gerust,want fysiek pijn doen zal ik een kat nooit.Dat kan ik niet.
Wat er bij mij gewoon niet in wil is dat katteneigenaren niet in willen zien dat niet-katteneigenaren het weleens spuugzat kunnen zijn om alsmaar last te ondervinden van andermans huisdier en zelf hun maatregelen treffen.
En nogmaals:verwacht niet dat mensen vreemde katten gaan aanhalen om adresbandjes enzo te bekijken.Ik doe dat in elk geval niet omdat ik niet weet of katlief dat waardeert en ik geen zin heb om door toedoen van misschien wel jouw kat een infectie op te lopen.
Om het maar eens heel ver door te drijven:stel dat ik bij het bekijken van dat adresbandje van jouw kat een krab oploop die gaat infecteren.
Ik kan daar door mijn niet goed functionerend immuunsysteem een heel lelijke infectie door oplopen die hoog oplopende medische kosten met zich mee kan brengen(daar lieg ik niets aan).Dat kan je dus weleens je no claim bij je ziektekostenverzekering kosten.
Heb je daar weleens aan gedacht?Aan de puur fysieke ellende die mensen door jouw toedoen kunnen krijgen?
Dan kun je natuurlijk zeggen dat je ook door een auto aangereden kunt worden of wat dan ook maar daar gaat het nu even niet over;ik heb het puur over wat een kattenkrab kan kosten.

[Caro.]

Wat denk je, dat ik zit te liegen of te overdrijven?

Ik heb mijn eerste kat 1,5 jaar binnengehouden. Uit het asiel gehaald alszijnde binnenkat.
Hij werd uitermate agressief, viel iedereen aan in de benen (tot bloedens toe) die binnenkwam en liep letterlijk meters hoog tegen de muren op. Toen ik na 1,5 jaar verhuisde en hij naar buiten mocht, waren deze problemen direct verdwenen.

Mijn poes die ik als kitten genomen heb, heb ik haar hele eerste jaar binnen gehad. Die sprong toen 2 meter hoog keihard tegen de ramen op.

Beide katten zijn uiteraard al die tijd op de kattenbak geweest en ik heb ook altijd een kattenbak gehouden. Hier deden ze ook toen ze buiten kwamen, meestal hun behoefte op.

Ik verzin het echt niet hoor allemaal Daarnaast heb ik dus ook een echte binnenkat (godzijdank). Het verschil tussen de katten is enorm groot, al moet ik wel zeggen dat de binnenkat de enige kat is die een gedragsprobleem heeft ondanks dat hij zeker niet ongelukkig lijkt binnenshuis.

Met dergelijke soort katten moet je buiten gaan wonen en niet in de bebouwde kom. Maar misschien doe je dat al. Ik vind dat mensen zich moeten aanpassen aan hun beesten. Willen ze dat niet, moeten ze die beesten niet nemen. Ik ben zelf ook heel blij dat ik buiten woon. Ik heb 3 honden. Dat is in de stad verre van ideaal. Wat moet een hond nou in de stad ? Daar is niets voor hem.

Je zegt: willen ze dat niet, moeten ze die beesten niet nemen.

Lees je nu wel goed? Ik ben naar het asiel gegaan voor een BINNENKAT, juist omdat ik geen kat buiten wilde en kón hebben (ik woonde in een flat). Hij heeft dus 1,5 jaar gestoord binnen gewoond en toen ik ging verhuizen, is hij naar buiten gegaan en verdween de agressie als sneeuw voor de zon.
Ik woon binnen de bebouwde kom, maar relatief rustig (park voor de deur en ik woon niet in een stad).

Wat ik dus wil zeggen, is dat je nog zoveel plannen voor je katten kan hebben en ze nog zo zorgvuldig kan uitzoeken (speciaal binnenkat uitgezocht), met een kat weet je het praktisch nooit zeker of hij binnen te houden is of niet.

[Fin]

En nogmaals:verwacht niet dat mensen vreemde katten gaan aanhalen om adresbandjes enzo te bekijken.Ik doe dat in elk geval niet omdat ik niet weet of katlief dat waardeert en ik geen zin heb om door toedoen van misschien wel jouw kat een infectie op te lopen.
Om het maar eens heel ver door te drijven:stel dat ik bij het bekijken van dat adresbandje van jouw kat een krab oploop die gaat infecteren.
Ik kan daar door mijn niet goed functionerend immuunsysteem een heel lelijke infectie door oplopen die hoog oplopende medische kosten met zich mee kan brengen(daar lieg ik niets aan).Dat kan je dus weleens je no claim bij je ziektekostenverzekering kosten.
Heb je daar weleens aan gedacht?Aan de puur fysieke ellende die mensen door jouw toedoen kunnen krijgen?
Dan kun je natuurlijk zeggen dat je ook door een auto aangereden kunt worden of wat dan ook maar daar gaat het nu even niet over;ik heb het puur over wat een kattenkrab kan kosten.

Ik begrijp je nu wel iets beter, alleen is jouw uitleg in dezen wel nodig omdat ik zelf genoeg kattekrabben opgelopen heb in mijn leven zonder schadelijke gevolgen. Het zou denk ik ook een leuk alternatief systeem zijn als katten voortaan verplicht alleen met een van afstand duidelijk leesbaar nummer om hun halsbandje naar buiten mogen. Website erbij, en je kunt zo opzoeken dat nrs 38 en 39 van mij zijn. Maar even heel eerlijk gezegd, ik kan alleen verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen katten, hun actieradius is redelijk beperkt, er zijn redelijk veel mensen in de buurt die weten van wie ze zijn, dus rondvragen loont, en hun adrespenning is ook zonder handen en zonder aanraken vanaf een kleine maar veilige afstand te lezen. Allà, als het moet hang ik ze rugnummers om. Als ze maar naar buiten kunnen.

Ik neem aan dat de vrees voor kattekrabben ook meespeelt met niet willen dat ze bij je binnenkomen, ook al is het één keer per jaar?

[Nakisha]

Toch even een kleine kanttekening...

Sommigen hier roepen over de schade die katten veroorzaken, en hoe asociaal het wel niet is van de kattenbaasjes.
Maar wat dacht je van kids? Lopen die niet zonder toezicht buiten? Dacht je dat die de boel niet vernielen? Nou, think again. Kinderen hebben heel wat vernieligen bij mijn ouders aangebracht, en denk maar niet dat er een briefje bij ligt. En als ze betrapt worden, MAKEN ze dat ze wegkomen voor je naam of adres kan noteren.
Hier zouden ze een deel van mijn schutting hebben vernield als we ze niet hadden betrapt...
En dan zijn de kattenbaasjes (of hondenbaasjes) de grote boef...? Kom zeg.

Ik denk dat we, als we eerlijk zijn, moeten vaststellen dat katten, honden, kinderen en zelfs vogeltjes wel overlast en schade veroorzaken. Soms kan het een kwestie zijn van opvoeding, bij dier en mens...

Ik denk dat we gewoon eens moeten gaan vaststellen dat we met veel mensen in een klein landje wonen, en we toch wel last van elkaar gaan hebben. Leuk is het niet, maar hoe wil je het veranderen? Alle katten, honden en kinderen binnen opsluiten??

[marian*]

En nogmaals:verwacht niet dat mensen vreemde katten gaan aanhalen om adresbandjes enzo te bekijken.Ik doe dat in elk geval niet omdat ik niet weet of katlief dat waardeert en ik geen zin heb om door toedoen van misschien wel jouw kat een infectie op te lopen.
Om het maar eens heel ver door te drijven:stel dat ik bij het bekijken van dat adresbandje van jouw kat een krab oploop die gaat infecteren.
Ik kan daar door mijn niet goed functionerend immuunsysteem een heel lelijke infectie door oplopen die hoog oplopende medische kosten met zich mee kan brengen(daar lieg ik niets aan).Dat kan je dus weleens je no claim bij je ziektekostenverzekering kosten.
Heb je daar weleens aan gedacht?Aan de puur fysieke ellende die mensen door jouw toedoen kunnen krijgen?
Dan kun je natuurlijk zeggen dat je ook door een auto aangereden kunt worden of wat dan ook maar daar gaat het nu even niet over;ik heb het puur over wat een kattenkrab kan kosten.

Ik begrijp je nu wel iets beter, alleen is jouw uitleg in dezen wel nodig omdat ik zelf genoeg kattekrabben opgelopen heb in mijn leven zonder schadelijke gevolgen. Het zou denk ik ook een leuk alternatief systeem zijn als katten voortaan verplicht alleen met een van afstand duidelijk leesbaar nummer om hun halsbandje naar buiten mogen. Website erbij, en je kunt zo opzoeken dat nrs 38 en 39 van mij zijn. Maar even heel eerlijk gezegd, ik kan alleen verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen katten, hun actieradius is redelijk beperkt, er zijn redelijk veel mensen in de buurt die weten van wie ze zijn, dus rondvragen loont, en hun adrespenning is ook zonder handen en zonder aanraken vanaf een kleine maar veilige afstand te lezen. Allà, als het moet hang ik ze rugnummers om. Als ze maar naar buiten kunnen.

Ik neem aan dat de vrees voor kattekrabben ook meespeelt met niet willen dat ze bij je binnenkomen, ook al is het één keer per jaar?

Je blijft het bij anderen leggen he?
Als jouw katten maar naar buiten is het je best.Fijne instelling.

[Fin]

Je blijft het bij anderen leggen he?
Als jouw katten maar naar buiten is het je best.Fijne instelling.

Zie de antwoorden van Caro, en van hierboven, Nakisha.

[Frenk]

Leuk is het niet, maar hoe wil je het veranderen? Alle katten, honden en kinderen binnen opsluiten??

Als iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en dus ook voor zijn katten/honden/kinderen/wat dan ook, dan zou dat denk ik al een hele hoop schelen. En je inleven in de ander (geldt dus voor alle partijen ).
Voor mijzelf sprekend: ja ik zou een kat buiten laten lopen, want dat hebben veel katten nodig voor een katwaardig leven. Maar het is mijn kat, dus mijn verantwoordelijkheid. Veroorzaakt hij overlast bij mijn buren (en dan bedoel ik dus redelijkerwijs, geen "kattenhaters"), dan is het mijn verantwoordelijkheid om die overlast op te lossen. Net zo goed als dat het mijn verantwoordelijkheid is om de overlast die mijn hond oplevert (poepen, blaffen) tot het minimum te beperken. En dat geldt ook voor als ik straks kinderen heb. Die heb ik ook zo op te voeden en bij te sturen zodat ze andere mensen niet tot last zijn. En soms zal dat betekenen dat ik iets in moet schikken en soms moet de ander met mij meebewegen, maar binnen de grenzen van wat redelijk is werkt het volgens mij wel zo, toch?
Mijn kind mag niet maar onbelemmerd tegen de garagedeur van de buren voetballen, mijn hond mag niet maar zoveel blaffen als in hem op komt en mijn kat mag niet de vijver van de buren leegvissen En wie moet daar wat aan doen? Ik toch? Ik ga toch niet tegen mijn buren zeggen "ach het is een kind/hond/kat en u moet maar oordopjes aanschaffen of een net over uw vijver spannen"? Als het echt niet lukt om het gedrag in te dammen, dan is het minste wat ik kan doen "ik kan het mijn kind/hond/kat echt niet afleren/ontzeggen om deze en deze redenen, zou u bereid zijn om het te accepteren als ik u deze oordopjes/dit net geef?". Snap je wat ik bedoel? Mijn keuzes, mijn verantwoordelijkheid.

Ik ben me er wel van bewust dat er ook mensen zijn die niet redelijk zijn, ik verwees eerder al naar dat boek van de Rijdende Rechter "Onze Buren" ofzo.. Als je daarin leest hoe mensen soms ergens op reageren, nou, daar is met de beste wil van de wereld niet aan tegemoet te komen. Dus er zijn wel grenzen aan in hoeverre ik met boze buren zou meebewegen. Maar er is heel veel waarvan ik vind dat ik het met gemak kan doen en ik ben misschien naief, maar ik geloof echt in "wie goed doet, goed ontmoet". Als ik mijn best doe en mijn buren zien dat, dan moet je wel heel apart in elkaar zitten om onbuigzaam te reageren.

Dus, samenvattend: empathie, eigen verantwoordelijkheidsgevoel en zaken in perspectief kunnen zien zijn volgens mij de ingredienten om zelfs in onze dichtbevolkte samenleving in redelijke rust naast elkaar te kunnen leven.

[smoekie]

Toch even een kleine kanttekening...

Sommigen hier roepen over de schade die katten veroorzaken, en hoe asociaal het wel niet is van de kattenbaasjes.
Maar wat dacht je van kids? Lopen die niet zonder toezicht buiten? Dacht je dat die de boel niet vernielen? Nou, think again. Kinderen hebben heel wat vernieligen bij mijn ouders aangebracht, en denk maar niet dat er een briefje bij ligt. En als ze betrapt worden, MAKEN ze dat ze wegkomen voor je naam of adres kan noteren.
Hier zouden ze een deel van mijn schutting hebben vernield als we ze niet hadden betrapt...
En dan zijn de kattenbaasjes (of hondenbaasjes) de grote boef...? Kom zeg.

De vergelijking tussen kinderen of katten zit nogal een verschil zeg.

Daarbij zal ik er toch echt wel voor proberen te zorgen dat mijn kinderen andere mensen niet tot last zullen zijn.

Ik breng ze tot nu toe nog steeds groot, dat mochten ze om wat voor reden dan ook schade bij andere toebrengen, ze dit moeten vertellen omdat we hiervoor verzekerd zijn en ik pas boos zou worden als ze niets zouden vertellen, want een ongeluk zit in een klein hoekje simpel zat.

Trouwens, ik zie andere kinderen niet zomaar bij mensen binnen gaan om daar op hun gemak rond te scheumen, of lekker op bed te gaan liggen, ik zie andere kinderen niet zomaar even bij andere in hun tuin poepen zodat men andermans shit kan gaan ruimen, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het moet gewoon verplicht zijn dat katten een halsband met naam en adres omhebben (honden idem dito) dat mocht iemand een kat toevallig een rottrap geven omdat die de kat beu is, of omdat de kat onder een auto komt, men de kat netjes daar af kan leveren waar die vandaan komt.

[Gaia]

Met dergelijke soort katten moet je buiten gaan wonen en niet in de bebouwde kom. Maar misschien doe je dat al. Ik vind dat mensen zich moeten aanpassen aan hun beesten. Willen ze dat niet, moeten ze die beesten niet nemen. Ik ben zelf ook heel blij dat ik buiten woon. Ik heb 3 honden. Dat is in de stad verre van ideaal. Wat moet een hond nou in de stad ? Daar is niets voor hem.

Nou, daar ben ik het toch niet mee eens. Ik heb nu meer uitwijk mogelijkheden en meer ruimte om met ze los te lopen dan dat ik dat had op het platteland. Parken, losloopgebieden, bossen en andere dingen. Daar had ik namelijk helemaal nergens een losloopgebied, niks nakkes nada. Los konden ze in het parkje (lees twee grasveldjes, waarvan 1 een speeltuin voor kids) en dat was het. Anders moest je de risico's maar op je nemen als je een stil landweggetje zocht. Nu had ik gelukkig een hond die zo goed onder controle stond dat ze altijd los kon, maar met deze twee honden had ik dat toch nooit gedaan.

[Frenk]

mocht iemand een kat toevallig een rottrap geven omdat die de kat beu is

Schop of sla jij kinderen of honden die je beu bent ook?

[Caro.]

Leuk is het niet, maar hoe wil je het veranderen? Alle katten, honden en kinderen binnen opsluiten??

Als iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en dus ook voor zijn katten/honden/kinderen/wat dan ook, dan zou dat denk ik al een hele hoop schelen. En je inleven in de ander (geldt dus voor alle partijen ).
Voor mijzelf sprekend: ja ik zou een kat buiten laten lopen, want dat hebben veel katten nodig voor een katwaardig leven. Maar het is mijn kat, dus mijn verantwoordelijkheid. Veroorzaakt hij overlast bij mijn buren (en dan bedoel ik dus redelijkerwijs, geen "kattenhaters"), dan is het mijn verantwoordelijkheid om die overlast op te lossen. Net zo goed als dat het mijn verantwoordelijkheid is om de overlast die mijn hond oplevert (poepen, blaffen) tot het minimum te beperken. En dat geldt ook voor als ik straks kinderen heb. Die heb ik ook zo op te voeden en bij te sturen zodat ze andere mensen niet tot last zijn. En soms zal dat betekenen dat ik iets in moet schikken en soms moet de ander met mij meebewegen, maar binnen de grenzen van wat redelijk is werkt het volgens mij wel zo, toch?
Mijn kind mag niet maar onbelemmerd tegen de garagedeur van de buren voetballen, mijn hond mag niet maar zoveel blaffen als in hem op komt en mijn kat mag niet de vijver van de buren leegvissen En wie moet daar wat aan doen? Ik toch? Ik ga toch niet tegen mijn buren zeggen "ach het is een kind/hond/kat en u moet maar oordopjes aanschaffen of een net over uw vijver spannen"? Als het echt niet lukt om het gedrag in te dammen, dan is het minste wat ik kan doen "ik kan het mijn kind/hond/kat echt niet afleren/ontzeggen om deze en deze redenen, zou u bereid zijn om het te accepteren als ik u deze oordopjes/dit net geef?". Snap je wat ik bedoel? Mijn keuzes, mijn verantwoordelijkheid.

Ik ben me er wel van bewust dat er ook mensen zijn die niet redelijk zijn, ik verwees eerder al naar dat boek van de Rijdende Rechter "Onze Buren" ofzo.. Als je daarin leest hoe mensen soms ergens op reageren, nou, daar is met de beste wil van de wereld niet aan tegemoet te komen. Dus er zijn wel grenzen aan in hoeverre ik met boze buren zou meebewegen. Maar er is heel veel waarvan ik vind dat ik het met gemak kan doen en ik ben misschien naief, maar ik geloof echt in "wie goed doet, goed ontmoet". Als ik mijn best doe en mijn buren zien dat, dan moet je wel heel apart in elkaar zitten om onbuigzaam te reageren.

Dus, samenvattend: empathie, eigen verantwoordelijkheidsgevoel en zaken in perspectief kunnen zien zijn volgens mij de ingredienten om zelfs in onze dichtbevolkte samenleving in redelijke rust naast elkaar te kunnen leven.

Eens Frenk

[Caro.]

Toch even een kleine kanttekening...

Sommigen hier roepen over de schade die katten veroorzaken, en hoe asociaal het wel niet is van de kattenbaasjes.
Maar wat dacht je van kids? Lopen die niet zonder toezicht buiten? Dacht je dat die de boel niet vernielen? Nou, think again. Kinderen hebben heel wat vernieligen bij mijn ouders aangebracht, en denk maar niet dat er een briefje bij ligt. En als ze betrapt worden, MAKEN ze dat ze wegkomen voor je naam of adres kan noteren.
Hier zouden ze een deel van mijn schutting hebben vernield als we ze niet hadden betrapt...
En dan zijn de kattenbaasjes (of hondenbaasjes) de grote boef...? Kom zeg.

De vergelijking tussen kinderen of katten zit nogal een verschil zeg.

Daarbij zal ik er toch echt wel voor proberen te zorgen dat mijn kinderen andere mensen niet tot last zullen zijn.

Ik breng ze tot nu toe nog steeds groot, dat mochten ze om wat voor reden dan ook schade bij andere toebrengen, ze dit moeten vertellen omdat we hiervoor verzekerd zijn en ik pas boos zou worden als ze niets zouden vertellen, want een ongeluk zit in een klein hoekje simpel zat.

Trouwens, ik zie andere kinderen niet zomaar bij mensen binnen gaan om daar op hun gemak rond te scheumen, of lekker op bed te gaan liggen, ik zie andere kinderen niet zomaar even bij andere in hun tuin poepen zodat men andermans shit kan gaan ruimen, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het moet gewoon verplicht zijn dat katten een halsband met naam en adres omhebben (honden idem dito) dat mocht iemand een kat toevallig een rottrap geven omdat die de kat beu is, of omdat de kat onder een auto komt, men de kat netjes daar af kan leveren waar die vandaan komt.

Er zit zeker een enorm groot verschil in, maar dan alleen daar dat ik van kinderen vele malen meer overlast heb, dan van welk dier dan ook.

Als er hier kermis is, dan pissen kinderen tegen ons huis. Iedere dag hebben wij de hangjongeren achter ons huis, die schreeuwen, keihard muziek draaien, bierflesjes stukgooien, pizzadozen neerflikkeren en on top zo keihard scheuren dat ze zelfs hier voor elkaar hebben gekregen om op een vlak gebied mijn poes dood te rijden. Geen enkele opvoeding genoten, dus ook niet even uit het minste respect stoppen om te kijken of ze nog kunnen helpen.
Woon ik in een druk gebied? welnee, ik heb een park voor én achter mijn huis, maar een overlast van die hangjongeren waar hartje Amsterdam volgens mij niks bij is vergeleken.

Kinderen? Breek me de bek niet open.

[Valerie]

Wat mij opvalt is dat de meeste dure raskatten wel gewoon binnen gehouden kunnen worden, of met een kattenren. De htk katjes niet.
In Almere woont iemand op de hoek met een kat, die zie ik regelmatig aangelijnd in eigen tuin op de schutting rondkijken wat er in de buurt gebeurd. Andere buren hebben hun halve tuin als kattenren ingericht.
Dat snap ik ook wel, want we wonen dichtbij een 50 km/pu weg. Liefde is toch ook je geliefde huisdieren veilig proberen te houden?

[marian*]

Leuk is het niet, maar hoe wil je het veranderen? Alle katten, honden en kinderen binnen opsluiten??

Als iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en dus ook voor zijn katten/honden/kinderen/wat dan ook, dan zou dat denk ik al een hele hoop schelen. En je inleven in de ander(geldt dus voor alle partijen ).
Voor mijzelf sprekend: ja ik zou een kat buiten laten lopen, want dat hebben veel katten nodig voor een katwaardig leven. Maar het is mijn kat, dus mijn verantwoordelijkheid. Veroorzaakt hij overlast bij mijn buren (en dan bedoel ik dus redelijkerwijs, geen "kattenhaters"), dan is het mijn verantwoordelijkheid om die overlast op te lossen. Net zo goed als dat het mijn verantwoordelijkheid is om de overlast die mijn hond oplevert (poepen, blaffen) tot het minimum te beperken. En dat geldt ook voor als ik straks kinderen heb. Die heb ik ook zo op te voeden en bij te sturen zodat ze andere mensen niet tot last zijn. En soms zal dat betekenen dat ik iets in moet schikken en soms moet de ander met mij meebewegen, maar binnen de grenzen van wat redelijk is werkt het volgens mij wel zo, toch?
Mijn kind mag niet maar onbelemmerd tegen de garagedeur van de buren voetballen, mijn hond mag niet maar zoveel blaffen als in hem op komt en mijn kat mag niet de vijver van de buren leegvissen En wie moet daar wat aan doen? Ik toch? Ik ga toch niet tegen mijn buren zeggen "ach het is een kind/hond/kat en u moet maar oordopjes aanschaffen of een net over uw vijver spannen"? Als het echt niet lukt om het gedrag in te dammen, dan is het minste wat ik kan doen "ik kan het mijn kind/hond/kat echt niet afleren/ontzeggen om deze en deze redenen, zou u bereid zijn om het te accepteren als ik u deze oordopjes/dit net geef?". Snap je wat ik bedoel? Mijn keuzes, mijn verantwoordelijkheid.

Ik ben me er wel van bewust dat er ook mensen zijn die niet redelijk zijn, ik verwees eerder al naar dat boek van de Rijdende Rechter "Onze Buren" ofzo.. Als je daarin leest hoe mensen soms ergens op reageren, nou, daar is met de beste wil van de wereld niet aan tegemoet te komen. Dus er zijn wel grenzen aan in hoeverre ik met boze buren zou meebewegen. Maar er is heel veel waarvan ik vind dat ik het met gemak kan doen en ik ben misschien naief, maar ik geloof echt in "wie goed doet, goed ontmoet". Als ik mijn best doe en mijn buren zien dat, dan moet je wel heel apart in elkaar zitten om onbuigzaam te reageren.

Dus, samenvattend: empathie, eigen verantwoordelijkheidsgevoel en zaken in perspectief kunnen zien zijn volgens mij de ingredienten om zelfs in onze dichtbevolkte samenleving in redelijke rust naast elkaar te kunnen leven.

Ik ben het zowaar een keer met je eens Frenk

[smoekie]

mocht iemand een kat toevallig een rottrap geven omdat die de kat beu is

Schop of sla jij kinderen of honden die je beu bent ook?

Nee, ik sla of schop geen katten geen honden, en nee al helemaal geen kinderen. En daarbij heb ik het over mezelf? Dacht het niet, maar ik weet wel dat het gebeurt.

[smoekie]

Er zit zeker een enorm groot verschil in, maar dan alleen daar dat ik van kinderen vele malen meer overlast heb, dan van welk dier dan ook.

Als er hier kermis is, dan pissen kinderen tegen ons huis. Iedere dag hebben wij de hangjongeren achter ons huis, die schreeuwen, keihard muziek draaien, bierflesjes stukgooien, pizzadozen neerflikkeren en on top zo keihard scheuren dat ze zelfs hier voor elkaar hebben gekregen om op een vlak gebied mijn poes dood te rijden. Geen enkele opvoeding genoten, dus ook niet even uit het minste respect stoppen om te kijken of ze nog kunnen helpen.
Woon ik in een druk gebied? welnee, ik heb een park voor én achter mijn huis, maar een overlast van die hangjongeren waar hartje Amsterdam volgens mij niks bij is vergeleken.

Kinderen? Breek me de bek niet open.

Oh, maar daar heb je ook gelijk in hoor. Ik heb inderdaad ook meer last van andermans kinderen, dan van katten of honden. Maar dat is hier toch ook verder niet aan de orde. Daarbij kinderen horen met andere kinderen buiten te spelen. Dat er genoeg etterbakjes tussen zitten tja, jammer maar helaas, zou er genoeg achter het behang willen plakken, of soms zelfs aan de oren willen trekken.

Feit blijft dat jij als ouder verantwoordelijk bent voor je kinderen om ervoor te zorgen dat andere geen last hebt van jouw kinderen, net zo goed dat het jouw verantwoordelijkheid is om er voor te zorgen dat andere geen last hebben van jouw dieren. (kat-hond etc) en verschil en feit met katten is nou eenmaal dat die los lopen en niet vaak niet bang aangelegd zijn, waardoor je ze nog wel eens in je huis kunt hebben, dat ze je tuin onderpoepen, je dure vissen uit je vijver stelen etc etc etc, en dan zijn we weer daar aan beland waar we al eerder waren.

En dat is dat je gewoon simpelweg moet zorgen dat een ander geen last van je katten heeft. En heeft iemand dat wel, dat je niet raar op moet staan te kijken als ze een eigen manier vinden om met jouw overlast gevende kat af te rekenen.

[Frenk]

mocht iemand een kat toevallig een rottrap geven omdat die de kat beu is

Schop of sla jij kinderen of honden die je beu bent ook?

Nee, ik sla of schop geen katten geen honden, en nee al helemaal geen kinderen. En daarbij heb ik het over mezelf? Dacht het niet, maar ik weet wel dat het gebeurt.

Het klonk mij in de oren alsof je niet alleen schetst dat het gebeurt, maar het ergens wel snapt. En dat stoorde me.

[smoekie]

Als iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en dus ook voor zijn katten/honden/kinderen/wat dan ook, dan zou dat denk ik al een hele hoop schelen. En je inleven in de ander (geldt dus voor alle partijen ).
Voor mijzelf sprekend: ja ik zou een kat buiten laten lopen, want dat hebben veel katten nodig voor een katwaardig leven. Maar het is mijn kat, dus mijn verantwoordelijkheid. Veroorzaakt hij overlast bij mijn buren (en dan bedoel ik dus redelijkerwijs, geen "kattenhaters"), dan is het mijn verantwoordelijkheid om die overlast op te lossen.

Net zo goed als dat het mijn verantwoordelijkheid is om de overlast die mijn hond oplevert (poepen, blaffen) tot het minimum te beperken. En dat geldt ook voor als ik straks kinderen heb. Die heb ik ook zo op te voeden en bij te sturen zodat ze andere mensen niet tot last zijn. En soms zal dat betekenen dat ik iets in moet schikken en soms moet de ander met mij meebewegen, maar binnen de grenzen van wat redelijk is werkt het volgens mij wel zo, toch?
Mijn kind mag niet maar onbelemmerd tegen de garagedeur van de buren voetballen, mijn hond mag niet maar zoveel blaffen als in hem op komt en mijn kat mag niet de vijver van de buren leegvissen En wie moet daar wat aan doen? Ik toch? Ik ga toch niet tegen mijn buren zeggen "ach het is een kind/hond/kat en u moet maar oordopjes aanschaffen of een net over uw vijver spannen"? Als het echt niet lukt om het gedrag in te dammen, dan is het minste wat ik kan doen "ik kan het mijn kind/hond/kat echt niet afleren/ontzeggen om deze en deze redenen, zou u bereid zijn om het te accepteren als ik u deze oordopjes/dit net geef?". Snap je wat ik bedoel? Mijn keuzes, mijn verantwoordelijkheid.

Dat ben ik ook 100% met je eens hoor Frenk.

Op het moment dat mijn hond blaft hoef ik alleen maar foei te roepen en ze houd haar mond gelukkig alweer dicht. Soms blaffen er een paar honden tegelijk, en soms laat ik haar even meeblaffen, maar aangezien ik zelf een hekel aan geblaf heb is dat altijd maar van heeeeeeel korte duur. Poepen, idem dito, niemand die ooit kan zeggen dat mijn hond voor iemands portiekie,deur of wat dan ook heeft gepoept.

Mijn kinderen? Idem dito. Ik probeer ze dusdanig op te voeden dat ze andere niet tot last zijn, en tot nog toe lukt dat aardig hoor. Het wil nog wel eens gebeuren dat er onverhoopt een bal in iemands tuin terecht komt, maar ipv de bal zelf te pakken en door de tuin heen te lopen en daarbij bloemen te vertrappen wordt er wel netjes aangebeld en gevraagd of men de bal wil pakken, of dat hij hem zelf mag pakken. En zo is het met nog veel meer dingen.

Ik blijf er gewoon bij dat er meer dan genoeg mensen zijn die het een worst zal zijn wat hun katten voor overlast bij andere veroorzaakt, en men is dan hoogst verontwaardigd als er eens een kat zeiknat thuis komt ze denken er op dat moment niet bij na dat de kat waarschijnlijk dusdanig overlast heeft veroorzaakt dat de “dader’ hem of haar heeft willen wegjagen dmv een bak water

[smoekie]

Het klonk mij in de oren alsof je niet alleen schetst dat het gebeurt, maar het ergens wel snapt. En dat stoorde me.

Ik weet dat het gebeurt, zelf heb ik het nog nooit gedaan, en zal het ook nooit doen ook, maar kan het wel snappen dat er mensen zijn die het wel doen, dus wat dat betreft heb je gelijk, en jammer dat het je stoort, maar dat is wel hoe ik er tegenaan kijk. Ik zeg daarbij ook niet dat ik het goedkeur, maar wel dat ik snap dat mensen een kat een trap geven als andere maatregelen niet zouden helpen.

[Caro.]

Er zit zeker een enorm groot verschil in, maar dan alleen daar dat ik van kinderen vele malen meer overlast heb, dan van welk dier dan ook.

Als er hier kermis is, dan pissen kinderen tegen ons huis. Iedere dag hebben wij de hangjongeren achter ons huis, die schreeuwen, keihard muziek draaien, bierflesjes stukgooien, pizzadozen neerflikkeren en on top zo keihard scheuren dat ze zelfs hier voor elkaar hebben gekregen om op een vlak gebied mijn poes dood te rijden. Geen enkele opvoeding genoten, dus ook niet even uit het minste respect stoppen om te kijken of ze nog kunnen helpen.
Woon ik in een druk gebied? welnee, ik heb een park voor én achter mijn huis, maar een overlast van die hangjongeren waar hartje Amsterdam volgens mij niks bij is vergeleken.

Kinderen? Breek me de bek niet open.

Oh, maar daar heb je ook gelijk in hoor. Ik heb inderdaad ook meer last van andermans kinderen, dan van katten of honden. Maar dat is hier toch ook verder niet aan de orde. Daarbij kinderen horen met andere kinderen buiten te spelen. Dat er genoeg etterbakjes tussen zitten tja, jammer maar helaas, zou er genoeg achter het behang willen plakken, of soms zelfs aan de oren willen trekken.

Feit blijft dat jij als ouder verantwoordelijk bent voor je kinderen om ervoor te zorgen dat andere geen last hebt van jouw kinderen, net zo goed dat het jouw verantwoordelijkheid is om er voor te zorgen dat andere geen last hebben van jouw dieren. (kat-hond etc) en verschil en feit met katten is nou eenmaal dat die los lopen en niet vaak niet bang aangelegd zijn, waardoor je ze nog wel eens in je huis kunt hebben, dat ze je tuin onderpoepen, je dure vissen uit je vijver stelen etc etc etc, en dan zijn we weer daar aan beland waar we al eerder waren.

En dat is dat je gewoon simpelweg moet zorgen dat een ander geen last van je katten heeft. En heeft iemand dat wel, dat je niet raar op moet staan te kijken als ze een eigen manier vinden om met jouw overlast gevende kat af te rekenen.

Daar sta ik dus wel raar van te kijken, sterker nog: ik zou er woest over worden.
Je hebt met je poten van levende wezens af te blijven, in zoverre dat je ze niet verwond. Een emmer water vind ik een heel ander verhaal.

Ik ben het met Frenk eens dat je maatregelen moet treffen dat je kat geen overlast bezorgd en let wel, dan heb ik het over overlast. Niet dat een kat je tuin een keer oversteekt. Maar bv vissen uit vijvers vangt of ongewenst in huizen loopt.

Doet een eigenaar van een kat dit niet, wat ik persoonlijk ook onacceptabel vind, dan vind ik het nog best om zo'n beestje flink af te schrikken. En mijn ervaring met katten is dat ze dan echt niet meer terugkomen.
Maar vermoorden, villen, of wat soort walgelijkheden dan ook, dat gaat me een hele grote stap te ver.

Doe ik ook niet met de jeugd die mij overlast bezorgd Al zou ik het graag willen soms

[Nakisha]

Leuk is het niet, maar hoe wil je het veranderen? Alle katten, honden en kinderen binnen opsluiten??

Als iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid neemt en dus ook voor zijn katten/honden/kinderen/wat dan ook, dan zou dat denk ik al een hele hoop schelen. En je inleven in de ander (geldt dus voor alle partijen ).
Voor mijzelf sprekend: ja ik zou een kat buiten laten lopen, want dat hebben veel katten nodig voor een katwaardig leven. Maar het is mijn kat, dus mijn verantwoordelijkheid. Veroorzaakt hij overlast bij mijn buren (en dan bedoel ik dus redelijkerwijs, geen "kattenhaters"), dan is het mijn verantwoordelijkheid om die overlast op te lossen. Net zo goed als dat het mijn verantwoordelijkheid is om de overlast die mijn hond oplevert (poepen, blaffen) tot het minimum te beperken. En dat geldt ook voor als ik straks kinderen heb. Die heb ik ook zo op te voeden en bij te sturen zodat ze andere mensen niet tot last zijn. En soms zal dat betekenen dat ik iets in moet schikken en soms moet de ander met mij meebewegen, maar binnen de grenzen van wat redelijk is werkt het volgens mij wel zo, toch?
Mijn kind mag niet maar onbelemmerd tegen de garagedeur van de buren voetballen, mijn hond mag niet maar zoveel blaffen als in hem op komt en mijn kat mag niet de vijver van de buren leegvissen En wie moet daar wat aan doen? Ik toch? Ik ga toch niet tegen mijn buren zeggen "ach het is een kind/hond/kat en u moet maar oordopjes aanschaffen of een net over uw vijver spannen"? Als het echt niet lukt om het gedrag in te dammen, dan is het minste wat ik kan doen "ik kan het mijn kind/hond/kat echt niet afleren/ontzeggen om deze en deze redenen, zou u bereid zijn om het te accepteren als ik u deze oordopjes/dit net geef?". Snap je wat ik bedoel? Mijn keuzes, mijn verantwoordelijkheid.

Ik ben me er wel van bewust dat er ook mensen zijn die niet redelijk zijn, ik verwees eerder al naar dat boek van de Rijdende Rechter "Onze Buren" ofzo.. Als je daarin leest hoe mensen soms ergens op reageren, nou, daar is met de beste wil van de wereld niet aan tegemoet te komen. Dus er zijn wel grenzen aan in hoeverre ik met boze buren zou meebewegen. Maar er is heel veel waarvan ik vind dat ik het met gemak kan doen en ik ben misschien naief, maar ik geloof echt in "wie goed doet, goed ontmoet". Als ik mijn best doe en mijn buren zien dat, dan moet je wel heel apart in elkaar zitten om onbuigzaam te reageren.

Dus, samenvattend: empathie, eigen verantwoordelijkheidsgevoel en zaken in perspectief kunnen zien zijn volgens mij de ingredienten om zelfs in onze dichtbevolkte samenleving in redelijke rust naast elkaar te kunnen leven.

We zijn het volledig eens!!!