fleurie schreef:-Gaby- schreef:De allerbekendste en tevens vreemdste van hem is het net alsof doen of hij moet braken. Hij gaat dan allerlei braakbewegingen maken en kijkt je dan zo aan van "Ik doe het! *kokhals* Ik doe het echt! *kokhals* Als je me nu niet heel snel naar buiten brengt kots ik de boel eronder!" Maar hij braakt vervolgens niet
Ik kan me bijna niet voorstellen dat hij dit doet alsof om aandacht te trekken of wat dan ook?? Vermenselijken we honden niet teveel door te denken dat ze kunnen "doen alsof"?
Ja, dat dacht ik in de eerste instantie ook. En het stukje van hoe hij je aankijkt, ja dat is heel erg vermenselijkt opgeschreven, dat klopt. Ik ga niet met mijn hond om alsof hij een mensje is verder, ik heb daar een hekel aan, een hond is een hond en geen mens.
Alleen het begon zo, hij begon een keer met kokhalzen, dus toen deden we hem snel naar buiten. Uiteindelijk deed hij niets. Later begon hij weer, dus wij, hup, weer de hond naar buiten. Weer kwam er niets en hij begon ons uit te dagen voor een spel. Toen had hij in de gaten dat als hij dat deed, wij onmiddelijk actie ondernamen en hem naar buiten deden. Dus toen waren we op visite bij mijn ouders, het was daar nog al druk en hij begon kokhalsbewegingen te maken (waarbij hij tussendoor duidelijk stopt om je reactie te peilen), we deden hem in de tuin en hij rende blij kwispelend naar het hek, helemaal klaar voor een wandeling. Dit heeft zich een aantal keer herhaald. Wanneer hij echt over moet geven, wat ook wel eens is gebeurt, dan zoekt hij geen contact met je, dan gaat hij gewoon kokhalzen, loopt weg en geeft dan over. Als hij nep-kokhalst dan blijft hij je met gespitste oren aankijken tussen het kokhalzen door.
Hij probeert het ook op allerlei andere vlakken, waardoor ik weet dat het een hond is die gewoon snel de connecties maakt tussen 'als ik dit doe gebeurt er dat'. (Weer vermenselijkt opgeschreven, maar ik weet ook niet hoe ik het anders beter kan omschrijven.) Bijvoorbeeld nadat we twee keer ijs tussen zijn tenen weg hadden gehaald nadat hij daardoor mank ging lopen. Meneer liep daarna om de haverklap mank terwijl er niets aan de hand was, alleen als jij het kon zien en hij bleef je dan de hele tijd aankijken met gespitste oren, in afwachting van je reactie. Dat hebben we toen 1 keer genegeerd en toen was het over. Ik heb dit ook nog nooit zo erg gezien bij andere honden trouwens.