Zo heb ik tijdens de les gisteren eens op de snelheid van Frenk gelet. Wat me opvalt (en ik weet niet of ik het in de juiste termen uitleg..) is dat hij geen hoge snelheid heeft in een parcours. Ik kan hem redelijk goed bijhouden en ben nou niet bepaald een sportief wonder

Wat me verder opviel:
Op afstand starten is geen enkel probleem. Hij wil soms nog wel wat te vroeg, maar dat zijn uitzonderingen. Ik kan al een behoorlijk eind het parcours in lopen. De parcoursen(?) die wij gisteren gelopen hebben gingen ook behoorlijk goed. Zelfs de paaltjes gaan steeds zelfstandiger. Een keer gingen ze helemaal vlekkeloos en de tweede keer moest ik hem even opnieuw laten insteken, maar ik heb het idee dat dat kwartje wel gevallen is. Andere toestellen zijn allemaal geen enkel probleem. Alleen de band is hij geen fan van.

Frenk loopt niet aan me geplakt en ik kan hem prima vooruit sturen naar een tunnel of toestel bijvoorbeeld en vervolgens zelf doorlopen naar een volgende positie. Ook hoef ik hindernissen die in een duidelijke lijn staan niet meer echt duidelijk aan te geven. Die beweging kan een stuk kleiner.
Na een drie kwartier zie je dat hij moe begint te worden. Dan wordt zijn motivatie minder en gaat hij meer snuffelen. Ik heb nog een paar balletjes over de hindernis gegooid om het commando 'vooruit' even apart te oefenen en dat was een leuke afsluiting. Moet ik dan eigenlijk eerder stoppen? Moet ik 'pauze' nemen en dan verder gaan?
Die snelheid is volgens de trainster bij hondjes als Frenk een kwestie van vertrouwen. Ik moet hem daar vooral de tijd in geven en hem niet overvragen. Herkennen jullie dat?
Qua beloning wissel ik af tussen worst, bal en touw, maar het is geloof ik wel de worst die favoriet is. Kan ik dat op een of andere manier nog spannender maken dan 'slechts' een stukje worst uit je hand? Kan de clicker een rol spelen in het trainen van behendigheid en zo ja, op welke momenten gebruik je die dan bijvoorbeeld?