Aanleren van wild apporteren bij hond van 7 jaar

[Boukje]

Zal proberen zoveel mogelijk te antwoorden.
Eerst Jaap* maar

Apporteren gebeurd hier absoluut in stilte Ik hoef Sara totaal niet aan te moedigen terwijl ze onderweg is, ook niet bij verloren apportjes waar ze soms toch echt een tijd lang mee bezig is. Die is zo gedreven dat ze niet opgeeft voordat ze hem gevonden heeft. Ik ben stil, moedig niet aan en juich ook niet als ze hem gevonden heeft. Ik beloon haar pas als ze bij mij terug is met dummy en al.

Ze is ook absoluut niet afgeleid. Als ze moet apporteren doet ze dat met opperste concentratie.

Een clicker is geen optie. Ze is bang voor de klik Dus dat heeft een averechts effect. Ipv van begrijpen dat ze iets goed doet schrikt ze en raakt ze verward.

Ik heb geen wedstrijdambities, dus ik maak me er inderdaad niet heel druk om.

@Ellen, Als ik jou verhaal zo lees ben ik al een heel eind. Sara draagt voorwerpen (boodschappen) of haar air kong, bal de hele weg met zich mee. Ik zeg dan ook af en toe "vast" en ze loopt dan met iets in haar bek dragend naast me. 50% kans dat ze het bij de stoeprand als ze moet zitten ook vast houdt en dan beloon ik.

Dummy in haar bek doen, en zeggen; Vast vast vast vast, en aaien over haar hoofd heen en goedzo goedzooo. Niet te lang hoor, een aantal seconden.
Volgende oefening: De dummy neergooien, erheen lopen 'vast' dus zorgen dat ze de dummy pakt en doorlopen, als ze hem wil pakken moet ze ook doorlopen.. ontzettend veel geoefend want eerst snapte ze het niet. Als ze hem in de bek had; Goedzoooo en doorlopen, goedzooooo, lopen lopen lopen..

Dit kan ze al. Ik doe het hetzelfde als jou. In haar bek (laat hem haar wel zelf pakken) vast vast vast en goed zooooo. Maar 1 seconde heeft ze hem vast. Echt niet langer.
Vast pakken en dan meelopen doet ze weer wel Snap jij het nog?

@Ranetje:

Ze apporteert op zich toch wel?
Al laat ze het aan je voeten vallen.
Dus ze kan wel iets langer in de bek houden als ze een afstand moet overbruggen.
Iets voor je vast blijven houden als ze bij je is, stil staat of zit, lijkt voor haar vreemd te zijn.

Geen idee waarom dat is en hoe dat zo is gekomen.

Ze apporteerd als een tierelier. Helemaal perfect. Laat de dummy onderweg ook beslist niet vallen.
Houd hem netjes in het midden vast. Vrij grote afstanden ook.
Maar inderdaad, voor mijn voeten laat ze hem vallen. Ik probeer hem nu steeds heel vlug van haar aan te pakken, maar ze is zo snel dat ik soms nog mis grijp.

Ik heb inderdaad toen ze pup was los aangeleerd ipv vast. Heb een beetje het idee dat ze niet iets vast durft te houden, omdat ze denkt dat dat niet mag ofzo

[Jaap*]

Maar inderdaad, voor mijn voeten laat ze hem vallen. Ik probeer hem nu steeds heel vlug van haar aan te pakken, maar ze is zo snel dat ik soms nog mis grijp.

Ik heb inderdaad toen ze pup was los aangeleerd ipv vast. Heb een beetje het idee dat ze niet iets vast durft te houden, omdat ze denkt dat dat niet mag ofzo

Het apport proberen "op te vangen" werkt meestal averechts. Daarmee druk je als het ware op de loslaatknop.
Heb je al eens geprobeerd om jezelf wat kleiner te maken voor het afgeven?

[ranetje]

Maar inderdaad, voor mijn voeten laat ze hem vallen. Ik probeer hem nu steeds heel vlug van haar aan te pakken, maar ze is zo snel dat ik soms nog mis grijp.

Ik heb inderdaad toen ze pup was los aangeleerd ipv vast. Heb een beetje het idee dat ze niet iets vast durft te houden, omdat ze denkt dat dat niet mag ofzo

Het apport proberen "op te vangen" werkt meestal averechts. Daarmee druk je als het ware op de loslaatknop.
Heb je al eens geprobeerd om jezelf wat kleiner te maken voor het afgeven?

Juist het proberen vlug aan te nemen om te voorkomen dat het apport op de grond valt maakt het afgeven tot een spannende gebeurtenis die laten vallen eerder bevordert dan vermindert.
Ik ben me er van bewust dat het verschrikkelijk moeilijk is om niet te gaan graaien
Dat heb ik ook af moeten leren.
En nog kan ik die neiging wel eens hebben.
Door mijn handen dan op borsthoogte tegen me aan te houden (of, in het begin,doelbewust mezelf klein makend, mijn handen open op mijn knieën te leggen en daar te laten rusten) verminder je de spanning van het afgeven.

Het idee van Jaap* om je af te draaien als ze er aan komt (en eventueel een stukje samen met haar te lopen voor je het apport aanneemt?) lijkt me in jouw geval een goede suggestie om een vicieuze cirkel te doorbreken (?)

[carlos]

Ik zou bij deze al wat oudere hond, het vast/los, gewoon regelmatig thuis, binnen oefenen zodat het apport hiervan los gekoppeld is.
Zittend in je stoel, hond voor je, dummy in de vang geven. commando: vast.
Na enige tellen, je linkerhand aaiend over zijn kop en nu breng je je rechterhand onder zijn bek en zeg dan los.

In dit geval is er geen spanning en leer je de hond enkelvoudig het commando.


Succes der mee.

[Veenmug]

Ik zou bij deze al wat oudere hond, het vast/los, gewoon regelmatig thuis, binnen oefenen zodat het apport hiervan los gekoppeld is.
Zittend in je stoel, hond voor je, dummy in de vang geven. commando: vast.
Na enige tellen, je linkerhand aaiend over zijn kop en nu breng je je rechterhand onder zijn bek en zeg dan los.

In dit geval is er geen spanning en leer je de hond enkelvoudig het commando.


Succes der mee.

Had dezelfde gedachtengang. Gewoon terug naar de basis. Dummy evt aanvullen met andere voorwerpen zoals verfrollers(div.materialen), knuffels(geen speeltje van de hond zelf), borstels en wat jezelf kunt bedenken. Vast wordt hierdoor niet alleen gekoppeld aan de dummy zodat een evt overgang naar wild naar mijn mening ook gemakkelijker gaat. Hier zal ook wel gelden dat er meer wegen naar Rome leiden maar gezien de resultaten bij mijn honden blijf ik bij vast(blij,hoge stem,ja braaf)-los(beetje bars,geen toevoeging). Wanneer de hond ieder voorwerp vasthoud tot het los-commando zou ik pas aan apporteren denken.

[Boukje]

Ik heb dat al jaren geprobeerd, gewoon zittend op de bank een voorwerp laten vast pakken.
Het lukt gewoon echt niet. Ik snap zelf niet waar het probleem zit.
Maar ik krijg het er niet in en ze is echt geen domme hond

Ik heb alleen nog niet geprobeerd me van haar af te keren als ze terug komt met het apport.
Dat zou ik nog kunnen proberen en misschien een stukje meelopen.

Als dat ook niet lukt geef ik het op. Het is immers niet zo heel belangrijk voor me, had het leuk gevonden, maar zo niet jammer dan. En na 7 jaar oefenen heb ik er eerlijk gezegd een hard hoofd in.
Verder heeft ze elk commando na 5 minuten helemaal door en onder de knie, dus er is iets met dat vastpakken dat maar niet wil lukken.

[ranetje]

Uit je verhaal vermoed o.a. ik dat tijdens het oefenen "los" belangrijker is geworden dan "vast".

Als je nog eens helemaal opnieuw begint, zou je kunnen starten met een vóór-oefening met het commando "vast".

Dat gaat als volgt:
Je legt beide handen om de snoet van de hond (een hand op de neusbrug en een hand onder de snuit) en je geeft vervolgens het commando "vast".
Daarbij heb je niets in de bek gegeven.
Je houdt dus alleen de bek zachtjes dicht.
Na een aantal dagen, als de hond goed gewend is aan je handen om de snuit heen, leg je iets in de bek en vervolgens houd je je handen weer zachtjes om de bek zodat het "apport" (bijv, een kartonnen wc rolletje) niet losgelaten kan worden.
Ook dan zeg je pas op het moment dat dat "apport" in de bek ligt en je handen er omheen zijn gelegd "vast".
Misschien valt dan pas goed het kwartje wat jij met "vast" bedoelt?

Het is een zeer milde vorm van "dwangapport" er moet geen worsteling van worden gemaakt.

Ik ben geen voorstander van "dwangapport", maar in sommige gevallen met een sterk ingesleten gewoonte, kan je zo nog iets veranderen.
Maar als je zo ook gelukkig met haar bent en het heeft verder geen echt belang, zou ik het laten zoals het is.

[Veenmug]

@ Boukje

Vergeten en genieten van je hond.
De mijne "moeten" omdat geen zin oid betekend dat een aangeschoten stuk wild verkommert. Dus ook de training is hier van jongsaf op gebaseerd. Kies dan ook bewust honden uit de werklijn.
Bewust "moeten" omdat het praktisch gesproken altijd graag doen is.

[Boukje]

Bedankt voor de uitleg Ranetje. Ik zie dat alleen niet zo zitten.
Ik heb al heel veel geprobeerd en ze vind het volgens mij onprettig, dus ik ga er niet mee door.
We zijn ook gewoon voor de lol bezig hè.
Met een volgende hond is het wel heel waarschijnlijk dat ik van jongs af aan jachttraining ga doen.
Maar dat gaat nog heel lang duren (die volgende hond ).
Dus nu gaat het er gewoon om dat we samen plezier hebben en als dat betekent dat ze de dummy netjes in een rechte lijn naar me toe brengt maar wel laat vallen voor mijn voeten, so be it.
Bedankt voor alle adviezen en reacties.

[ranetje]

Zoals ik al schreef.
Als er nergens een echte noodzaak is, kan je het ook lekker zo laten.
Een vrij en blij apporterend hondje is nog altijd het belangrijkste.

Enne .......... in een rechte streep naar je toe brengen en voor je voeten laten vallen is voor de meeste jagers ook ruim voldoende hoor
Daarmee verkommert er namelijk geen wild want alles komt wel binnen (en voor je voeten )

[Boukje]

Precies, ik heb liever dat we zo plezier erin blijven houden en dat ze het goed blijft doen dan dat ik de hele lol ervan ga verpesten door druk te leggen op dat "vast" commando.

Ik ben ook zeer tevreden, ze doet het netjes.
Nu binnenkort eens zien of ik aan een lichtgewicht wild iets kan komen en eens kijken of ze dat wil apporteren. Dan ben ik denk ik wel trots

[ranetje]

Nu binnenkort eens zien of ik aan een lichtgewicht wild iets kan komen en eens kijken of ze dat wil apporteren. Dan ben ik denk ik wel trots

Eerst vleugeltjes voor om een dummy?

[ranetje]

Enne .......... in een rechte streep naar je toe brengen en voor je voeten laten vallen is voor de meeste jagers ook ruim voldoende hoor
Daarmee verkommert er namelijk geen wild want alles komt wel binnen (en voor je voeten )

Nog even hierop terug komend
In de praktijk is het natuurlijk wel handig als een hond wel goed vast blijft houden.
Zoals een ervaren praktijk man zou schrijven:

een aangeschoten fazantenhaan die door een hond losgelaten wordt heeft zoveel adrenaline of andere stoffen in zijn lijf dat veel honden het nakijken hebben bij het opnieuw op een rennen zetten .

Ik denk dat Sara dat misschien maar één keer overkomt als ze dat zou ervaren?
Ook een manier om het kwartje te laten vallen.

Hoe je dat zou kunnen organiseren weet ik eigenlijk niet
Apport uit water dat op de kant wordt neergelegd door de hond kan je, als je dat weet van de hond, meteen weer het water in trekken (met een touwtje dat er al aangebonden is).
Hoe zou je dat met een apport over land kunnen organiseren?
Het is dan veel te zichtbaar dat er een touwtje aan zit .............

Zomaar een gedachte hoor Boukje, niet speciaal bedoeld om bij Sara nog iets te veranderen

[Boukje]

Haha, geen idee hoe je dat op land moet doen
Zou wel komisch zijn om Sara's reactie te zien

Eerst vleugeltjes ja.