Hamster-007 schreef:Dangmar, mijn hondje is klein en verrekte snel voor zijn 12 jaar.
Als ik buiten ben (alleen dan) dan loopt hij rond het huis (rijtjeshuis waar mijn zus woont).
Dan loopt ineens die heer met die stafford langs (die stafford die zijn kopske al eens vast had, toen mijn zus op hem pastte) en meteen was het grauwen en trekken van de stafford niet van de lucht. Ook mijn hond was steeds voornemens om die stafford aan te vliegen, te happen en weer af te zwaaien.
Dit gedrag is gevaarlijk voor mijn hond en ik wil dat gewoon niet en wens dit ook niet te accepteren.
Nu kwam het weer voor dat Rakker die stafford zag, grauwend zijn richting op liep en ineens oostindisch doof was toen ik hem riep terug te gaan (999 van de 1000 maal dat ik hem dit commando geef dan luistert hij gewoon, dus kan hij ook in dit geval luisteren). Ik zie mijn hond steeds dichter bij de stafford komen die op zijn beurt probeert mijn hond te pakken te krijgen.
Ik stap op mijn hond af en geef hem voor mijn doen twee fikse tikken op zijn snuit (zijkant kop omdat op neus onnodig pijnlijk zou zijn). Ik stuur hem naar zijn mand en ik laat hem daarin een vijf minuten liggen voor ik hem eruit laat. Ik fluit hem naar buiten, laat hem rondsnuffelen en geef hem een koekje. Sinds dit voorval heeft mijn hond geen enkele keer meer agressie laten zien bij het langskomen van die staffort.
Mijn tikken op zijn snuit waren niet buitenproportioneel, deden mijn hond geen pijn maar lieten hem wel erg schrikken. Rakker wist precies waarom hij die tikken verdiende, wat hij nu iedere keer laat zien wanneer die stafford weer voorbij komt grauwen.
Mijn hond is nu veilig waar het die stafford aan gaat en ik hoef daarvoor de vrijheid die ik mijn hond geef niet in te perken.
Hoe erg je ook tegen het slaan van honden bent, dit was gewoon een gebruik van tikken die op de plaats was. Loopt de hond gevaar, dan heb ik dat gevaar voor hem te vermijden. Als commando's waar hij normaal prima naar luistert niet werken dan moet je een statement maken dat indruk maakt. Dit te doen is mijn verantwoordelijkheid naar mijn hond toe en die neem ik op zo'n moment.
En dan zou het me eerlijk gezegd aan mijn achterste roesten als ik in de ogen van iemand die denkt dat een hond als een breekbaar popje behandeld moet worden ten alle tijden, in mij een dierenbeul ziet.
Ik weet beter en belangrijker: Mijn hond weet beter.
Kom aan mijn hond, dan kom je aan mij. Maar bij een geweldadig mens kan ik terug slaan (en dit heb ik weleens gedaan!) maar bij een agressieve hond die de knop niet om kan zetten kan dat niet, en dan kan ik alleen de hond tegen zichzelf in bescherming nemen.
@Lina2906: Hoe leg jij een bijt in de neus dan uit, anders dan als een tik om de oren?
Jij geeft aan dat je je hond corrigeert, zoals andere honden dat ook doen. In die context is bijten een meer natuurlijke correctie dan slaan, dat is wat ik aangeef. Wij gebruiken geen van beide. Ben niet tegen fysieke correcties, maar pas ze wel zeer zorgvuldig toe en zal nooit slaan. Dan zal ik inplaats daarvan in het nekvel pakken. Ik reageerde dus niet met de boodschap dat bijten beter is, maar dat als je persé 'honds' wil reageren, dat bijten natuurlijker is dan slaan.
Hierboven gaf iemand aan dat je tot de grens van je hond moet gaan, omdat fysieke correcties bij de ene hond anders uit pakken dan bij de ander, daar ben ik het mee eens.
De situaties die jij noemt, zijn geen situaties waarin ik zou kiezen voor een fysieke correctie. Als onze hond een andere hond niet mag en aan wil vliegen, dan wordt ze met de stem gecorrigeerd en gaat ze maar mooi langs de weg zitten (en rustig!) en dat gewoon iedere keer als de hond in kwestie langs komt. Ook dat werkt, want ze loopt inmiddels braaf langs de Duitse Dog heen, in plaats van te keer te gaan en op hem af te vliegen.
Een hond is vaak heus geen porseleinen poppetje (hoewel sommigen natuurlijk wel heel gevoelig zijn!), maar ik denk dat je fysieke correcties niet lichtvaardig moet geven.