Jachttraining met Mirto gaat niet goed..

[Moon]

Het lijkt elke les wel minder goed te gaan ipv dat het vooruit gaat .
Ik heb echt een heel andere hond op de training dan ik thuis heb
Bij het thuis (in de polder en zo) trainen heb ik een passievolle hond die klappertand, springt en blaft (alles doet wat god verboden heeft) als ik een dummy tevoorschijn haal. Op de training mag ik nu blij zijn als hij naar de dummy toeloopt..
Buiten de training laat hij nóóit onderweg zijn apport vallen. Tijdens de training pakt hij hem op en laat hem regelmatig na een paar meter weer vallen..
Buiten de training is geen hond interessant als we aan het 'werk' zijn. Die bekijkt hij niet eens als ik een dummy of bal in mijn hand heb. Tijdens de training lijken alleen andere honden interessant te zijn..
En over het waterapport zullen we het maar helemaal niet hebben; buiten de training springt en dartelt hij in het water (nee, helaas nog niet echt zwemmen), tijdens de training wil hij zelfs niet in de buurt van het water komen..

Ik word er een beetje moedeloos van , vooral omdat ik weet hoe gedreven hij normaal altijd 'werkt'
Wat zou dat nou zijn . Zouden het toch de hormonen zijn? Het is een groep van jonge teven en reuen, allen ongecastreerd.
Maar buiten de training merk ik daar weinig van. Een enkele keer vind hij een teefje erg leuk, maar tot nu toe geen gerij of wegloop ellende (wat ik met Dante heel erg had op die leeftijd). Op de training vandaag ging hij wel rijden op een aantrekkelijk teefje, op een onbewaakt ogenblik . De bekende honden die we dagelijks tegenkomen zijn vlgs mij allemaal gecastreerd.
Dus misschien is het de 'overkill' aan ongecastreerde honden die Mirto in de war maakt of zoiets (ik noem maar wat).
De trainster weet het ook niet, heeft zoiets nog niet meegemaakt.
Op een gegeven moment raadde ze me aan om uit het zicht met Mirto te gaan en daar wat apportjes te doen. En ja hoor, daar was mijn Mirto weer terug. Weer helemaal gek van de dummy en apporteren als een trein
We hebben nu afgesproken dat de volgende keer ik maar een paar apportjes doe in de groep en voor de rest buiten beeld wat ga trainen. Om het op die manier verder op te bouwen. Ik weet het anders ook niet. Want ik wil het toch nog niet opgeven.
Iemand een idee?

[Moon]

Nou ja, dan geef ik mezelf maar antwoord
Of liever gezegd een kleine aanvulling.
Na die -soort van- rampzalige training van vanmorgen, vanavond nog even voor de lol getraind met allebei de mannen.
En je raadt het al; hij werkte 'als een zonnetje'. Beetje frustrerend dit . Maar aan de andere kant was ik wel weer helemaal blij, want het is zó leuk om Mirto met zoveel vuur te zien apporteren, zoeken, enz. En Dante die het 'op zijn akkertje' doet (maar dat mag als je negen en een half bent ). Kortom; ik snap er niks van
Het is een bijzonder hondje en dat is het

[krullie]

sorry ik heb geen oplossing voor je.
hij kan het dus wel.
dan zal het de omgevingsfactoren zijn?
ander honden, geluiden?
zoiets.
gelukkig weet je dat hij het kan en dat is het belangrijkste.

[Maeve]

Kan hij misschien overtraind zijn? Ofwel, er ligt te veel druk op? Dat heb ik hier wel eens gehad met zo'n gevoelige Retriever Zodra er druk op staat is het te spannend en niet meer leuk. Bij ons hielp het om echt weken niets maar dan ook niets te trainen. Gewoon alleen wandelen, beetje dom ballen maar geen seconde training. En dan na een paar weekjes maar eens opnieuw beginnen met makkelijke oefeningen en veel afwisseling om dat overtrainde de volgende keer te voorkomen.

[ranetje]

Ben jij het zelfde tijdens de training?

Vraag eens of je trainster verschil ziet tussen jou in de groep en jou als je je even met Mirto terug trekt voor een tijdje zelf trainen?

Daar komt nog iets bij denk ik.
Als je zelf met hem traint staan er niet allemaal honden omheen die ook graag het zelfde willen doen.
Misschien maakt dat het voor Mirto ook moeilijker?

Ik krijg het gevoel dat hij in de groep "gelijkgestemde zielen" (nog) niet echt op zijn gemak is.
Kan er helemaal naast zitten want ik heb het niet gezien, maar dus alleen een gevoel
Wat je daar aan kunt doen weet ik niet.

Misschien als je zelf helemaal vergeet dat je in een trainingsgroep staat en gewoon lekker met hem oefent zoals je dat anders ook doet?

Hoe veel ervaring heeft Mirto eigenlijk met trainen (wat dan ook) in groepsverband?

[*Esther]

Misschien, in de beleving van Mirto, is de groep te groot.
Heb je geen vriendin waar je samen mee kunt gaan trainen, Dante ook mee. Dan heb je al een mini-groepje. En het zo langzaam uitbreiden qua hondaantal?
Laatst schreef je ook al over dat plassen tijdens de training, misschien vindt hij het gewoon allemaal wat overweldigend?

[Moon]

Kan hij misschien overtraind zijn? Ofwel, er ligt te veel druk op? Dat heb ik hier wel eens gehad met zo'n gevoelige Retriever Zodra er druk op staat is het te spannend en niet meer leuk. Bij ons hielp het om echt weken niets maar dan ook niets te trainen. Gewoon alleen wandelen, beetje dom ballen maar geen seconde training. En dan na een paar weekjes maar eens opnieuw beginnen met makkelijke oefeningen en veel afwisseling om dat overtrainde de volgende keer te voorkomen.

Met de jachttraining ben ik pas begonnen en het is een relaxte groep. Toen we begonnen deden Mirto en ik eigenlijk een stapje terug omdat ik hem zelf al een en ander geleerd had. Dus overtraind zijn kan ik me haast niet voorstellen, maar dat weet ik ook niet zeker

[Moon]

Ben jij het zelfde tijdens de training?
Geen idee! Moet ik idd aan de trainster vragen. Ik voel me wel lekker in die groep; aardige mensen die plezier hebben in het trainen, dus het is niet zo dat ik een grote druk voel of zo.

Vraag eens of je trainster verschil ziet tussen jou in de groep en jou als je je even met Mirto terug trekt voor een tijdje zelf trainen?

Daar komt nog iets bij denk ik.
Als je zelf met hem traint staan er niet allemaal honden omheen die ook graag het zelfde willen doen.
Misschien maakt dat het voor Mirto ook moeilijker?
Ik denk óók de hormonen, de jonge reutjes en teefjes. Want als hij bang zou zijn voor de concurrentie, zou hij dan niet eerder weglopen met het apport, of erop bijten of zo? Maar als het de hormonen zijn, heb ik geen idee wat ik ermee moet

Ik krijg het gevoel dat hij in de groep "gelijkgestemde zielen" (nog) niet echt op zijn gemak is.
Kan er helemaal naast zitten want ik heb het niet gezien, maar dus alleen een gevoel
Wat je daar aan kunt doen weet ik niet.

Misschien als je zelf helemaal vergeet dat je in een trainingsgroep staat en gewoon lekker met hem oefent zoals je dat anders ook doet?
Dat is juist zo moeilijk. Want het gaat zó anders dan als we zelf trainen. Hij lijkt wel verstrooid of zo. Kijkt helemaal niet naar de dummy. Alleen maar met zijn neus op de grond en bij het apporteren rent hij naar de plek waar net een teefje gezeten heeft of geplast. We moesten bijv. samen met de hond een apport achter een boomstam 'verstoppen'. Daarna moesten de honden hun apport zoeken. Nou, dat doe ik al sinds Mirto puppy is, en dan hoef ik hem niet te laten zien waar het apport ligt (heel ingewikkelde 'verloren zoeken'). Nu keek hij helemaal niet waar ik de dummy neerlegde en het had dus helemaal geen zin dat ik hem uitstuurde.. Zo ging het ongeveer bij iedere oefening, behalve toen we even uit het zicht gingen. Toen was ineens zijn oude enthousiasme terug

Hoe veel ervaring heeft Mirto eigenlijk met trainen (wat dan ook) in groepsverband?
We hebben na puppytraining nog twee gehoorzaamheidscursussen gedaan en daarna EG maar dat hebben we niet helemaal afgemaakt (want toen kreeg ik mijn rijbewijs en zijn we jachttraining gaan doen)

[Moon]

Misschien, in de beleving van Mirto, is de groep te groot.
Heb je geen vriendin waar je samen mee kunt gaan trainen, Dante ook mee. Dan heb je al een mini-groepje. En het zo langzaam uitbreiden qua hondaantal?
Laatst schreef je ook al over dat plassen tijdens de training, misschien vindt hij het gewoon allemaal wat overweldigend?

Ik heb ook al aan zoiets zitten denken, maar ik zou niet weten met wie ik zou kunnen gaan trainen
En vandaag waren we maar met z'n drieën, trouwens
Een van de drie een teefje, waar hij steeds achteraan wilde. Vorige week was het een ander teefje (die er nu niet was).
Maar de lessen daarvoor, had hij daar geen last van. Behalve dan dat plassen op de dummy en zo. Er zit geen lijn in

[ranetje]

Ik dacht niet aan bang zijn voor concurentie, maar alle ogen gericht op "kwatta" (Mirto) en daardoor onzekerder?
Hormonen kunnen een rol spelen absoluut.
Heeft hij ook net wel de leeftijd voor

De suggestie van Esther vind ik ook wel een idee.
Groepje langzaam uitbreiden van 2 naar 3 en dan 4 enz.
Als .................. de groep hem zo doet reageren.
Maar als hij het zelfde doet in het kleine groepje van vandaag is dat dus ook niet de reden waarschijnlijk.
Hoe lang toont hij dit gedrag nu?

Ennnnn ....................................... te gemakkelijke dingen doen kan een hond ook vreselijk vervelend vinden.
Vraag eens of je trainster iets moeilijks voor Mirto verzint?
En kijk hoe hij dan reageert.

[Moon]

Ik dacht niet aan bang zijn voor concurentie, maar alle ogen gericht op "kwatta" (Mirto) en daardoor onzekerder?
Hormonen kunnen een rol spelen absoluut.
Heeft hij ook net wel de leeftijd voor

De suggestie van Esther vind ik ook wel een idee.
Groepje langzaam uitbreiden van 2 naar 3 en dan 4 enz.
Als .................. de groep hem zo doet reageren.
Maar als hij het zelfde doet in het kleine groepje van vandaag is dat dus ook niet de reden waarschijnlijk.
Hoe lang toont hij dit gedrag nu?

Ennnnn ....................................... te gemakkelijke dingen doen kan een hond ook vreselijk vervelend vinden.
Vraag eens of je trainster iets moeilijks voor Mirto verzint?
En kijk hoe hij dan reageert.

Je zou het eigenlijk moeten zien, Nettie. Het heeft echt geen zin om iets moeilijks te verzinnen voor Mirto op zo'n moment. Hij let helemaal niet op, kijkt de andere kant uit of zit met zijn neus op de grond. Dus hij ziet ook helemaal niet waar de dummy valt of ligt, enz. Zijn passie is helemaal weg dan, dus ook de motivatie om te zoeken, apporteren of whatever. Ik had echt een heel andere hond vanochtend en vanavond.
Als het de hormonen zijn, wat moet ik daar dan mee? Het uitzitten tot ze uitgewoed zijn, vrees ik

[Jaap*]

Misschien helpt het als je zelf een beetje meer uit de groep stapt dan normaal als je iets moet doen?
En dan zodanig dat de andere honden áchter je zijn?
Merk je misschien ook dat het voor Mirto wat beangstigend is om met een apport op de groep af te lopen?
Zelf hard enthousiast weglopen als hij op de terugweg is wil het tempo ook wel eens opvoeren, en de spanning of het gedachtenpatroon doorbreken. Als daar sprake van mocht zijn.

[Lunatic]

Lastig....
Ik denk dat het een combinatie is van dingen, concurentiedrang, hormonen, extra druk die jij onbewust op hem legt, al is het alleen maar door je frustratie op dat moment.
Ik weet niet hoe oud Mirto is, maar ik begrijp nog vrij jong, dan spelen dit soort dingen allemaal mee, een hele lastige fase.

Wat ik zou doen, is een stukje uit de groep stappen als hij gefocust is op de andere honden of druk aan het snuffelen is en even wat appèl oefeningetjes met hem doen, niet om er druk op te leggen, maar om zijn aandacht weer even terug te krijgen. Als hij met alles bezig is behalve de training en dus de dummy niet eens ziet vallen, is het opzich wel logisch dat hij er een potje van maakt, als jij hem weer even bij de les haalt, dan is zijn consetratie beter.

Ik merk de concurentiedrang nou ook goed aan Doran, hij is nu 16 maanden en voelt zich een hele vent Ik train altijd alleen met hem, dus geen concurentie en de weekelijkse training is met 1 broer en 1 zus, dat is al zo vanaf dat hij 8 weken is, dus daar is hij helemaal aan gewend. 2 maanden geleden hadden we een nest-reunie en gingen we met z'n allen trainen, toen was zijn focus toch ook een stuk minder, z'n zusjes vond hij heel interessant en zijn broertjes zag hij echt als concurentie. Ook merk ik dat goed als de trainer zijn honden eens mee neemt met de training, om bijv. een nieuwe moeilijke oefening voor te doen, stuurt hij de teef, niks aan de hand, maar stuurt hij de reu dan word Doran gek aan mij dus op dat moment om hem af te leiden en zijn focus weer op mij te krijgen (lukt gelukkig goed)

Ook merkte ik in het begin dat als ik te gespannen was, omdat ik dolgraag wilde laten zien wat we de afgelopen week geoefend en dus bijgeleerd of bijgeschaafd hadden, dat hij het dan minder goed deed dan ik hoopte Op een gegeven moment heb ik dat voor mezelf los gelaten en ben gewoon gaan genieten en tada hij deed alles perfect, dus de spanning die ik meenam de training in, voelde hij perfect aan.

Succes met trainen verder, door deze periode kom je ook wel weer heen

[tycha]

Als de hond in de groep niet apporteert, zou ik zo wie zo niet meer apporteren in de groep. De hond "leert" daar alleen maar van dat als hij in de groep is niet hoeft te apporteren, maar ook leuk andere dingen kan gaan doen. Hoe langer die hond de kans krijgt om in een groep zich met andere dingen bezig te houden, hoe lastiger het wordt om hem dan ook weer in de groep aan het apporteren te krijgen. Het is net zo iets als niet roepen als je ziet dat de hond toch niet gaat luisteren, je leert dan dat de hond niet hoeft te reageren als je roept.

Ik zou in de groep, me meer gaan bezig houden met de dingen die hij wel goed doet. En het apporteren wat meer buiten de groep doen, als dat wel goed gaat. Je kan het dan langzaamaan wat moeilijker gaan maken, door steeds dichter bij de groep te gaan apporteren.

Ik zou ook nooit de training stoppen wanneer de hond "slecht" geapporteerd heeft. Dus als je wat meer bij de groep bent gaan apporteren, en hij doet het weer slecht, weer wat meer buiten de groep gaan, en het daar goed afsluiten.

[Moon]

Heel erg bedankt voor het meedenken tot nu toe
Ik ga erover nadenken en kom er vanavond op terug (nu even te weinig tijd )

[ranetje]

Als de hond in de groep niet apporteert, zou ik zo wie zo niet meer apporteren in de groep. De hond "leert" daar alleen maar van dat als hij in de groep is niet hoeft te apporteren, maar ook leuk andere dingen kan gaan doen. Hoe langer die hond de kans krijgt om in een groep zich met andere dingen bezig te houden, hoe lastiger het wordt om hem dan ook weer in de groep aan het apporteren te krijgen. Het is net zo iets als niet roepen als je ziet dat de hond toch niet gaat luisteren, je leert dan dat de hond niet hoeft te reageren als je roept.

Ik zou in de groep, me meer gaan bezig houden met de dingen die hij wel goed doet. En het apporteren wat meer buiten de groep doen, als dat wel goed gaat. Je kan het dan langzaamaan wat moeilijker gaan maken, door steeds dichter bij de groep te gaan apporteren.

Ik zou ook nooit de training stoppen wanneer de hond "slecht" geapporteerd heeft. Dus als je wat meer bij de groep bent gaan apporteren, en hij doet het weer slecht, weer wat meer buiten de groep gaan, en het daar goed afsluiten.

Lijkt me een hele goeie tip.

[Moniek B.]

Ik heb exact hetzelfde gehad met Ean! Na lang uitpluizen en nadenken over zijn gedrag kwam ik er achter dat hij vreselijk onzeker was in een groep na een aantal incidenten die voor zijn onzekere karakter blijkbaar de druppel waren die de emmer deden overlopen. Thuis werkt hij als een zonnetje, in de groep ging het allemaal moeizaam.
Daar kwam voor Ean bij dat zijn passie vanaf het begin af aan ontbrak en hij thuis inmiddels wel het apporteren heel erg leuk vindt maar niet "zijn alles" is zoals bij veel andere Flatcoateds. Ik heb er nu voor gekozen om te stoppen met de jachttraining in een groep en gewoon iets anders te gaan doen. Ik doe nu samen met twee andere ongecastreerde reuen obediencetraining en daar heeft helemaal geen last van onzekerheid en hij werkt als een trein.

Voordat ik de keuze gemaakt had om zelf meer met obedience aan de slag te gaan, ben ik op zoek gegaan (en gevonden) naar een hondenschool waar ik mee mocht trainen maar op een grote afstand, waarbij het idee was dat ik steeds meer de afstand zou gaan verkleinen. Een kleinere groep heb ik ook naar gekeken maar was hier praktisch niet haalbaar.

[chrico]

Als de hond in de groep niet apporteert, zou ik zo wie zo niet meer apporteren in de groep. De hond "leert" daar alleen maar van dat als hij in de groep is niet hoeft te apporteren, maar ook leuk andere dingen kan gaan doen. Hoe langer die hond de kans krijgt om in een groep zich met andere dingen bezig te houden, hoe lastiger het wordt om hem dan ook weer in de groep aan het apporteren te krijgen. Het is net zo iets als niet roepen als je ziet dat de hond toch niet gaat luisteren, je leert dan dat de hond niet hoeft te reageren als je roept.

Ik zou in de groep, me meer gaan bezig houden met de dingen die hij wel goed doet. En het apporteren wat meer buiten de groep doen, als dat wel goed gaat. Je kan het dan langzaamaan wat moeilijker gaan maken, door steeds dichter bij de groep te gaan apporteren.

Ik zou ook nooit de training stoppen wanneer de hond "slecht" geapporteerd heeft. Dus als je wat meer bij de groep bent gaan apporteren, en hij doet het weer slecht, weer wat meer buiten de groep gaan, en het daar goed afsluiten.

zo zou ik het ook doen. Mocht dat nog niet werken dan zou ik zelfs even pauze nemen, even iets totaal anders doen om na de korte pauze de draad weer op te pakken en het apport bijv alleen naast de groep te doen en niet tussendoor tot de lol er weer is in de groep

[Moon]

Even in het algemeen; ik had gisteren al afgesproken met de trainster dat ik wel naar de training kom maar maar heel weinig in de groep doe. Omdat zoals ik al schreef, hij omdraaide als een blad aan de boom toen ik uit het zicht ging. Dus alleen appèl en een apportje in de groep. Meer niet. Zoiets lees ik ook van verschillenden van jullie, dus lijkt een goed idee.

Het is jammer dat het me niet lukt om te filmen en tegelijk te trainen want ons 'spelletje' vanmorgen had ik graag willen laten zien! Zo enthousiast en met zoveel lol Zelfs Dante gaat gewone dummies nog leuk vinden op zijn oude dag. Aangestoken door het enthousiasme van zijn 'irritante neefje' . Ik zou dat graag eens aan de trainster laten zien want ik denk dat ze geen idee heeft wat Mirto allemaal kan en wil doen als we met z'n drietjes zijn..

[Moon]

Als de hond in de groep niet apporteert, zou ik zo wie zo niet meer apporteren in de groep. De hond "leert" daar alleen maar van dat als hij in de groep is niet hoeft te apporteren, maar ook leuk andere dingen kan gaan doen. Hoe langer die hond de kans krijgt om in een groep zich met andere dingen bezig te houden, hoe lastiger het wordt om hem dan ook weer in de groep aan het apporteren te krijgen. Het is net zo iets als niet roepen als je ziet dat de hond toch niet gaat luisteren, je leert dan dat de hond niet hoeft te reageren als je roept.

Ik zou in de groep, me meer gaan bezig houden met de dingen die hij wel goed doet. En het apporteren wat meer buiten de groep doen, als dat wel goed gaat. Je kan het dan langzaamaan wat moeilijker gaan maken, door steeds dichter bij de groep te gaan apporteren.

Ik zou ook nooit de training stoppen wanneer de hond "slecht" geapporteerd heeft. Dus als je wat meer bij de groep bent gaan apporteren, en hij doet het weer slecht, weer wat meer buiten de groep gaan, en het daar goed afsluiten.

Het is niet zo dat Mirto maar leuk andere dingen kan gaan doen! Die kans heb ik hem niet meer gegeven nadat hij de dummy liet liggen en naar dat teefje rende. Ik laat hem echt niet zomaar een beetje in het rond rommelen..
Alleen apporteren kun je niet dwingen (nou ja schijnt wel te kunnen, maar dát wil ík niet ).

[tycha]

Je hebt het in je begin post over dat hij zijn apport verschillende keren laat vallen. Ik neem aan dat bij jacht ook de bedoeling is dat hij het in één keer bij je brengt. Ik geloof ook wel dat je hem niet zo maar zijn gang laat gaan en daar niets aan doet, maar ieder verkeerd uitgevoerd apport bevestigt dat verkeerd uitgevoerd apport. En dan met name in een bepaalde setting. Als je alleen met hem bent doet hij het wel goed. In de groep niet. Daar bedoelde ik ook mee dat je niet meer in de groep moet apporteren, je bevestigt dan alleen nog maar dat gedrag nog meer.
Het apportje in de groep zou ik dus alleen maar doen als je zeker weet dat hij dat goed uitvoert, zoals jij van hem wilt. Anders heeft ook dat ene apportje geen zin.

[Moon]

Ik heb exact hetzelfde gehad met Ean! Na lang uitpluizen en nadenken over zijn gedrag kwam ik er achter dat hij vreselijk onzeker was in een groep na een aantal incidenten die voor zijn onzekere karakter blijkbaar de druppel waren die de emmer deden overlopen. Thuis werkt hij als een zonnetje, in de groep ging het allemaal moeizaam.
Daar kwam voor Ean bij dat zijn passie vanaf het begin af aan ontbrak en hij thuis inmiddels wel het apporteren heel erg leuk vindt maar niet "zijn alles" is zoals bij veel andere Flatcoateds. Ik heb er nu voor gekozen om te stoppen met de jachttraining in een groep en gewoon iets anders te gaan doen. Ik doe nu samen met twee andere ongecastreerde reuen obediencetraining en daar heeft helemaal geen last van onzekerheid en hij werkt als een trein.

Voordat ik de keuze gemaakt had om zelf meer met obedience aan de slag te gaan, ben ik op zoek gegaan (en gevonden) naar een hondenschool waar ik mee mocht trainen maar op een grote afstand, waarbij het idee was dat ik steeds meer de afstand zou gaan verkleinen. Een kleinere groep heb ik ook naar gekeken maar was hier praktisch niet haalbaar.

Mirto heeft wel een grote passie om te apporteren. Daarom valt het me ook zo tegen. Jachttraining leek op zijn lijf geschreven. Ik dacht dat mijn grootste probleem zou zijn om hem steady te krijgen.. Ik vind het ook zonde en jammer om het nu al op te geven. Hoewel ik natuurlijk niet al te lang door wil gaan als het zo blijft. Want dat is voor ons allebei niet leuk.
Fijn dat je met Ean nu de juiste training gevonden hebt

[Moon]

Je hebt het in je begin post over dat hij zijn apport verschillende keren laat vallen. Ik neem aan dat bij jacht ook de bedoeling is dat hij het in één keer bij je brengt. Ik geloof ook wel dat je hem niet zo maar zijn gang laat gaan en daar niets aan doet, maar ieder verkeerd uitgevoerd apport bevestigt dat verkeerd uitgevoerd apport. En dan met name in een bepaalde setting. Als je alleen met hem bent doet hij het wel goed. In de groep niet. Daar bedoelde ik ook mee dat je niet meer in de groep moet apporteren, je bevestigt dan alleen nog maar dat gedrag nog meer.
Het apportje in de groep zou ik dus alleen maar doen als je zeker weet dat hij dat goed uitvoert, zoals jij van hem wilt. Anders heeft ook dat ene apportje geen zin.

Ik snap het risico, maar zal toch iets in de groep moeten doen anders kan ik beter stoppen denk ik
Ik ben nu beter voorbereid en kan eigenlijk al voorspellen dat het niet goed zal gaan aan zijn houding als de dummy wordt opgegooid

[tycha]

Je kan nog wel dingen in de groep doen, maar dat waarvan je weet dat het wel goed gaat. Dat is ook voor jezelf beter. Want als dingen niet goed gaan zoals jij dat wil, dan reageer je daar de volgende keer toch op. Wellicht onbewust maar een hond merkt dat. Je moet nu eerst proberen die cirkel te doorbreken. En je kan ook wel gaan apporteren, maar doe dat dan buiten de groep.

Ik heb geen verstand van jachttraining, ook geen idee wat jullie precies doen. Maar als mijn hond zich anders zou gedragen in een groep zou ik heel veel stappen terug doen. En het dan weer proberen langzaam op te bouwen.
Iedere keer naar de training gaan met in je achterhoofd de vraag wat er nu zal gebeuren of, of het wel goed gaat is niet goed. En dat moet je proberen te doorbreken. Ook bij jezelf.

[Moniek B.]

Ik heb exact hetzelfde gehad met Ean! Na lang uitpluizen en nadenken over zijn gedrag kwam ik er achter dat hij vreselijk onzeker was in een groep na een aantal incidenten die voor zijn onzekere karakter blijkbaar de druppel waren die de emmer deden overlopen. Thuis werkt hij als een zonnetje, in de groep ging het allemaal moeizaam.
Daar kwam voor Ean bij dat zijn passie vanaf het begin af aan ontbrak en hij thuis inmiddels wel het apporteren heel erg leuk vindt maar niet "zijn alles" is zoals bij veel andere Flatcoateds. Ik heb er nu voor gekozen om te stoppen met de jachttraining in een groep en gewoon iets anders te gaan doen. Ik doe nu samen met twee andere ongecastreerde reuen obediencetraining en daar heeft helemaal geen last van onzekerheid en hij werkt als een trein.

Voordat ik de keuze gemaakt had om zelf meer met obedience aan de slag te gaan, ben ik op zoek gegaan (en gevonden) naar een hondenschool waar ik mee mocht trainen maar op een grote afstand, waarbij het idee was dat ik steeds meer de afstand zou gaan verkleinen. Een kleinere groep heb ik ook naar gekeken maar was hier praktisch niet haalbaar.

Mirto heeft wel een grote passie om te apporteren. Daarom valt het me ook zo tegen. Jachttraining leek op zijn lijf geschreven. Ik dacht dat mijn grootste probleem zou zijn om hem steady te krijgen.. Ik vind het ook zonde en jammer om het nu al op te geven. Hoewel ik natuurlijk niet al te lang door wil gaan als het zo blijft. Want dat is voor ons allebei niet leuk.
Fijn dat je met Ean nu de juiste training gevonden hebt

Zou ook zeker heel jammer zijn als je er mee zou moeten stoppen! Zeker omdat hij passie heeft, zou dat hartstikke zonde zijn. Zou zo snel mogelijk op zoek gaan of overleggen met je trainer dat je trainen in een groep langzaam kunt opbouwen. En ik zou er voor waken dat hij op wat voor manier dan ook druk ervaart. Het is niet zo dat hij niet wil (wat ik van sommigen te horen kreeg). Dat laat hij ook duidelijk zien als hij met je alleen aan het werk is. Maar hij wordt blijkbaar "gehinderd" door zijn eigen emoties.

[ranetje]

Zou het een idee zijn om een apportje in de groep op kortere afstand te doen en een lichtgewicht lange lijn er aan te doen?
En dan de rest op een beetje afstand van de groep zodat hij zijn enthousiasme niet verliest.

[Moon]

Lastig....
Ik denk dat het een combinatie is van dingen, concurentiedrang, hormonen, extra druk die jij onbewust op hem legt, al is het alleen maar door je frustratie op dat moment.
Ik weet niet hoe oud Mirto is, maar ik begrijp nog vrij jong, dan spelen dit soort dingen allemaal mee, een hele lastige fase.

Wat ik zou doen, is een stukje uit de groep stappen als hij gefocust is op de andere honden of druk aan het snuffelen is en even wat appèl oefeningetjes met hem doen, niet om er druk op te leggen, maar om zijn aandacht weer even terug te krijgen. Als hij met alles bezig is behalve de training en dus de dummy niet eens ziet vallen, is het opzich wel logisch dat hij er een potje van maakt, als jij hem weer even bij de les haalt, dan is zijn consetratie beter.

Ik merk de concurentiedrang nou ook goed aan Doran, hij is nu 16 maanden en voelt zich een hele vent Ik train altijd alleen met hem, dus geen concurentie en de weekelijkse training is met 1 broer en 1 zus, dat is al zo vanaf dat hij 8 weken is, dus daar is hij helemaal aan gewend. 2 maanden geleden hadden we een nest-reunie en gingen we met z'n allen trainen, toen was zijn focus toch ook een stuk minder, z'n zusjes vond hij heel interessant en zijn broertjes zag hij echt als concurentie. Ook merk ik dat goed als de trainer zijn honden eens mee neemt met de training, om bijv. een nieuwe moeilijke oefening voor te doen, stuurt hij de teef, niks aan de hand, maar stuurt hij de reu dan word Doran gek aan mij dus op dat moment om hem af te leiden en zijn focus weer op mij te krijgen (lukt gelukkig goed)

Ook merkte ik in het begin dat als ik te gespannen was, omdat ik dolgraag wilde laten zien wat we de afgelopen week geoefend en dus bijgeleerd of bijgeschaafd hadden, dat hij het dan minder goed deed dan ik hoopte Op een gegeven moment heb ik dat voor mezelf los gelaten en ben gewoon gaan genieten en tada hij deed alles perfect, dus de spanning die ik meenam de training in, voelde hij perfect aan.

Succes met trainen verder, door deze periode kom je ook wel weer heen

Mirto is idd vrij jong; 20 maanden. De spanning/frustratie kwam bij mij pas later, toen bleek dat het mogelijk was dat Mirto een dummy niet ging halen . Maar dat is nu over nu ik het een paar maal meegemaakt heb. Ik vind het wel jammer, maar geniet enorm van het trainen buiten de cursus. Ik zou het pas echt erg vinden als hij helemaal niet meer zou werken
Dat kwartje is bij mij gevallen na de vorige (vrij dramatische ) les.
Ik hoop idd dat deze periode niet al te lang duurt
Jij ook succes met je belhamel

[Moon]

Je kan nog wel dingen in de groep doen, maar dat waarvan je weet dat het wel goed gaat. Dat is ook voor jezelf beter. Want als dingen niet goed gaan zoals jij dat wil, dan reageer je daar de volgende keer toch op. Wellicht onbewust maar een hond merkt dat. Je moet nu eerst proberen die cirkel te doorbreken. En je kan ook wel gaan apporteren, maar doe dat dan buiten de groep.

Ik heb geen verstand van jachttraining, ook geen idee wat jullie precies doen. Maar als mijn hond zich anders zou gedragen in een groep zou ik heel veel stappen terug doen. En het dan weer proberen langzaam op te bouwen.
Iedere keer naar de training gaan met in je achterhoofd de vraag wat er nu zal gebeuren of, of het wel goed gaat is niet goed. En dat moet je proberen te doorbreken. Ook bij jezelf.

Ga ik ook doen, eventueel met lange lijn zoals Nettie aangaf. Ik overleg volgende keer met mijn trainster hoe we het precies gaan aanpakken!

[Moon]

Zou ook zeker heel jammer zijn als je er mee zou moeten stoppen! Zeker omdat hij passie heeft, zou dat hartstikke zonde zijn. Zou zo snel mogelijk op zoek gaan of overleggen met je trainer dat je trainen in een groep langzaam kunt opbouwen. En ik zou er voor waken dat hij op wat voor manier dan ook druk ervaart. Het is niet zo dat hij niet wil (wat ik van sommigen te horen kreeg). Dat laat hij ook duidelijk zien als hij met je alleen aan het werk is. Maar hij wordt blijkbaar "gehinderd" door zijn eigen emoties.

Dát is denk ik precies wat er aan de hand is; mooi omschreven

[Moon]

Zou het een idee zijn om een apportje in de groep op kortere afstand te doen en een lichtgewicht lange lijn er aan te doen?
En dan de rest op een beetje afstand van de groep zodat hij zijn enthousiasme niet verliest.

Inderdaad, hoe korter het apport, hoe minder kans om ertussen uit te knijpen en ook is het dan makkelijker voor hem om te focussen op de dummy. Ik heb een mooie lichte zweetlijn, die lijkt me heel geschikt

Mirto is ook snel afgeleid bij de appel-oefeningen (logisch natuurlijk, als hij zelfs niet wil apporteren). Ik zou ipv kaas of worst een bal in een sok mee willen nemen, want buiten is hij niet zo geïnteresseerd in voedsel als beloning. Maar ik heb geen ervaring met het trainen (tijdens een cursus dan) met een speeltje. Hoe werkt dat in de praktijk; houdt dat niet teveel op? Dus is dat haalbaar?