ik ook niet hoor, alleen het was bij mij niet zover gekomen.
op t moment dat je daar loopt met een jengelend en jankend kind ben je al vele stations te ver
er lopen hier 2 redelijke pubers - waar ik gewoon afspraken mee kan maken , en een vrijwel probleemloze molosser reu van net 3, kan best toeval zijn natuurlijk
.
maar als je daar loopt, met dat jankende kind, en je bent het zat, dan zeg je dat je draait om en gaat met dat zelfde jankende kind naar huis.
maakt niet uit waar je bent, geen discussie werkt toch niet, en gaan.
klaar ermee, en verder gewoon in de negeer modus, daar zullen ze bij mij nooit winst uit behalen, uit dat soort gedrag, het levert ze echt niets op, ze zullen niet eens merken dat ze me er mee te pakken hebben.
want ook ouders, begeleiders in de stress is succes.
maar nogmaals zover komt het bij mij gewoon niet, voor die tijd is het al lang en breed afgekapt.
er zijn regels en daarbinnen ben je vrij ben je van plan er buiten te treden, dan zul je langs mij moeten.
en dat van kleins af aan, bootkamp
Dat viel iig overduidelijk in de categorie frustratietrappen, begrip van het wezen hond had hij gewoon helemaal niet. Dit was gewoon zijn dagelijkse manier van omgaan met alle dieren (en mensen trouwens ook 
). Maar NOOIT heeft die hond ook maar zijn tanden laten zien, gegromd, gebeten... niks van iets dergelijks. Toch was het ook geen kruiperige hond, hij bleef waardig en normaal zelfverzekerd (voor zover ik het nu kan terughalen en plaatsen dan, natuurlijk 
Dat wilde ik toch even gezegd hebben 
.
) ligt al geruime tijd achter me.
