laeken schreef:Jaap* schreef:Want ik vind het altijd erg triest om te zien hoe het ongecompliceerde plezier dat een hond bijvoorbeeld kan hebben aan apporteren, plaats gaat maken voor het gelaten uitvoeren van een zogenaamde model-oefening.
Dan heb ik echt te doen met zo'n hond. En het is ook vaak zo contraproductief.
Herkenbaar. Zowel Eva als Dapper waren dol op apporteren. Dus gooien en dan de hond de bal laten halen. Ze hoefden niet eerst te zitten, hoefden dat niet in een rechte lijn te doen en ze hoefden ook al niet de bal tussen mijn benen te proppen en te gaan zitten daarbij om vervolgens naar voet te vliegen. Toch liep dat gewoon vanzelf heel goed. Je gooit. de hond wacht daar geduldig op en rent dan achter de bal aan. Brengt de bal onmiddelijk terug, geeft hem aan mij omdat de volgende worp dan sneller gaat en doet dat allemaal met veel plezier en zo vaak ik wil gooien. Als ik zei, ZIT!, WACHTEN! APPORT! om vervolgens niet meer gezellig te doen als de bal niet perfect teruggeven werd dan zou de lol er al hoe langer hoe minder op worden. Als ik dan ook nog eens ga zeuren over een rechte lijn en noem maar op dan is er helemaal niks meer aan. Dat nuanceverschil vind ik heel belangrijk. Dat maakt voor een hond ook heel erg veel uit.
Je bent appels met peren aan het vergelijken. Mijn honden apporteren hartstikke vrolijk, vrij, los, piepend, soms blaffend als ik een balletje gooi... hoeven ze niet mooi voor te zitten, rechte lijnen zullen me een worst zijn, knagen of omkijken ook... geen enkel probleem. Maar... op het veld is het wel netjes apporteren, met het blok, niet met het balletje. Dus wel netjes voorzitten, niet knagen, snel heen en terug. Met evenveel vrolijkheid overigens maar zonder geluid.
Je kunt trainen voor wedstrijden/examens toch niet vergelijken met iets wat je in je vrije tijd puur en alleen voor je lol doet. Als je wil trainen voor wedstrijden moet je voldoen aan de daarvoor geldende eisen. Die eisen zijn dus o.a. snel heen terug, niet knagen, direct oppakken en terug, recht voorzitten etc. Dus zal je hond daaraan moeten voldoen wil je mee kunnen doen. Daar kies je voor anders moet je daar niet aan beginnen.
Wat niet wil zeggen dat een hond er totaal geen lol in zal hebben op die manier... ik krijg bij Xavi heel vaak de opmerkingen dat hij zo geweldig apporteert, snel, niet knagend maar bovenal met plezier. Hij zit alleen nog niet helemaal recht voor... tja dat zij zo... ik ben er wel mee bezig maar kies er voor om daar niet de nadruk op te leggen op dit moment, want ik gok maar zo dat ik er dan omheen weer meer punten ga kwijtraken dan dat ik nu kwijtraak met het scheve voorkomen. Soms moet je met iets minder 'genoegen' nemen maar in zijn algemeenheid meer punten halen.
Maar terugkomend op jouw tekst, dat kun je dus imo niet vergelijken, als je aan wedstrijden meedoet moet je aan bepaalde voorwaarden voldoen, dat is een keuze. Als een voetballer van een topclub vanavond zegt, ach trainer ik voetbal vandaag ff zoals ik thuis lekker voor mezelf op een trapveldje doe, dan kan ie ook vertrekken. In de paardensport is het toch niet anders?
CM wil dat de hond alles doet in een onderdanige en kalme state of mind. Ik hou daar niet zo van. Ik vind dat een hond best even een keer hard mag blaffen van plezier. Een keer uit het gareel mag lopen als ze lekker gaan wandelen en een keer de staart omhoog mag doen als we spelen. Dan is alles ook voor de hond een plezier. En laten we eerlijk zijn. Wat is er nu leuker dan een vrolijke hond die helemaal blij wordt en gek gaat doen buiten? Die een keer snuffelt en markeert. Die rondkijkt naar de omgeving? Van mij mag het allemaal want er zijn ook grenzen die niet zo duidelijk zijn maar die toch heel prima werken om het voor jou en je hond leuk te houden. Hierkomen en zitten/afgaan/blijven zijn inderdaad de enige echt belangrijke zaken om het samen leuk te kunnen hebben.
Maar dat kan als je geen hond hebt die bij het minste van 0 naar 1000 gaat... daar kun je niet 1 blafje tolereren want dan is het einde zoek. Dan loopt het geweldig uit de hand. Dat kan wel als je een hond hebt die van 0 naar 3 gaat bijv. daar is dat nog makkelijk in de hand te houden.
En over het algemeen zijn de honden die uitvallen, bijten etc. daar honden van de eerste categorie...
Ik heb mijn honden overigens wel alles uit rust aangeleerd en dat is maar goed ook... ik heb er ook eentje die van 0 naar 1000 kan gaan in een kwart seconde. Als ik daar toelaat om in alle hectiek de voordeur 's avonds uit te wandelen en er loopt daar toevallig net een hond is de hele buurt incl. 4 straten verder wakker en is hij bijna niet meer stil te krijgen, dan kun je corrigeren, afleiden alles doen wat je nodig vind, geen bereik. Als ik hem gewoon rustig meeneem... is er buiten een 'woef' niet veel aan de hand... En voor die rust heb ik niet veel nodig hoor... gewoon geduld... en geen hectische taferelen met springende en blaffende honden als je een riem pakt. Overigens heb ik daar al enorm de schurft aan dus heb ik daar zelf weinig voor hoeven te veranderen. Zoiets wil ik simpelweg zelf niet dus zal hier ook niet snel voorkomen. Overigens heb ik dat niet van CM maar dat doe ik al jaren sinds ik honden heb.
Markeren mogen ze hier alleen als ze los zijn, ze mogen best een keer plassen maar ik ga niet bij elk grassprietje stilstaan, zeker niet als je dan nog met 2 reuen loopt die elk even moeten markeren. En nogmaals ook ik heb het hartstikke leuk met mijn honden.
Ik vind verder dat een hond die achter mij aan sjokt niet leuk is.
Ik ook niet en ik denk ook niet dat ik ooit zulke honden zal krijgen.
Ik wil dat een hond een beetje aan de riem trekt. Dan zie ik dat de hond wil en dat de hond plezier heeft.
Plezier zie ik wel af aan andere dingen, de lijn hoeft niet slap te hangen maar ik wil er niet als een veertje achteraan hobbelen.
Maar het is niet allemaal of het een of het ander bij CM en als ik jou stukjes lees dan zie ik dat helaas toch steeds weer terug en lijk je gewoon niet te begrijpen dat je bij sommige honden gewoon heel strak en consequent moet zijn. Maar goed dat is wat ik daaruit lees dan in ieder geval.
)
Wat sneu zeg.
als dat maar goed gaat...
Daar moet je dat dus op die manier laten zien lijkt me...
De dag erna ben ik weer naar die brug gegaan maar toen met koekjes en een clicker. Na een minuut of 10 was hij de brug over, helemaal zelf, puur gestuurd door elke stap te klikken en te belonen. Nu loopt hij vol trots die brug over om me daarna met een blije bek aan te kijken 
Dus zonder enige druk laat ik haar kennis maken met mijn handgebaren en word het voor haar de normaalste zaak van de wereld om daar op te letten, niks geen druk dus 
