Ik moet zeggen dat het hier an sich wel meevalt, maar er zijn wel een paar puntjes inderdaad....
Sacha, inmiddels 13 jaar oud kan niet geduldig wachten op haar eten. Gewoon NIET. We hebben alles geprobeerd, maar ze blijft om je heen springen met van die kreun geluidjes. Ik heb het opgegeven, het is bloedirritant, maar het is niet anders. Ze heeft overigens absoluut geen voernijd, dit hoort gewoon zo. Toen ze nog jonger was, had ze wel meer hysterische dingen. Zo kon ze op stal gerust een half uur lang, in haar eentje rondjes rennen om de schuur

. Achter elkaar, niet te stoppen was ze dan. Er waren dagen dat we echt van 9 tot 4 op stap waren en dan sliep ze geen minuut, maar zodra we thuis kwamen werd er speelgoed gepakt en moest er gespeeld worden. Die gekheid is er nu wel uit.
Chester is van het namopperen. Hij heeft altijd het laatste woord. Het wordt steeds een beetje zachter, maar hij moet en zal het laatste geluid maken. Verder is Ches niet zo hysterisch, eerder het tegendeel.
Floor is vooral hysterisch tijdens behendigheid. Zodra er een andere hond in het parcours is wordt ze gek. Blaffen als een idioot. Gelukkig bestaan er balletjes, want dan kan ik die in haar mond stoppen en is ze stil. Maar na 2 jaar trainen is dit gedrag er nog steeds niet uit. Ziet ze een balletje dan moet er ook heel hard gepiept worden, want die moet wel voor Floor zijn. Sowieso als ze een bal ziet kan de wereld vergaan zonder dat ze het merkt.
Penny is in alles een echte terrier. Ligt er een speeltje onder de bank, dan ligt ze op haar zij, graafbewegingen te maken. Ik moet dan echt heel streng zijn wil ze daarmee ophouden. Of het speeltje pakken, maar op een gegeven moment had ze dus door dat ze hiermee aandacht kreeg en werd ieder speeltje wat onder de bank past, er vakkundig onder gepropt

. Haar energielevel is hoog, heel hoog. Ik moet haar echt geestelijk en lichamelijk moe maken, wil ze een beetje rust pakken. Op een gegeven moment had ze ook een periode waarin er geblaft moest worden naar alles wat ze in de verte hoorde. En met blaffen bedoel ik eigenlijk krijsen. Daar is ze gelukkig mee gestopt. Aan de andere kant is ze ontzettend werklustig, heeft voor een terrier zelfs een soort van will to please, dus dat is wel weer heel leuk.
Maar over het algemeen genomen zijn ze actief, graag met me bezig, maar niet overdreven hysterisch. Ook blaffen blijft redelijk binnen de perken, omdat ik dat echt niet wil hebben.
The best and most beautiful things in the world cannot be seen, nor touched, but are felt in the hart.