Ik heb de reakties nog niet gelezen, alleen de vraag.
Natuurlijk spelen financien een rol. Ik vind dat je niet aan (1-e, 2-e, 3-e.... )huisdier van welke soort dan ook moet beginnen als je niet tenminste:
- het dier kunt betalen
- de basisdingen ervoor in huis kunt hebben (riem, mand...) en dat kan best tweedehands en hoeft niet goud-ingelegd

- kwalitatief goed en voldoende voer kunt geven
- basis medische zorg kunt geven
- geld achter de hand hebt voor (medische) noodgevallen
- het dier zo kunt "houden" dat bij zijn/haar soort en ras hoort.
Voor mij houdt dat in dat er aanzienlijk bedrag op de spaarrekening moet staan (ik vind zelf 1000 euro een mooi minimumbedrag per hond, andere dieren geen benul).
Dat houdt voor mij ook in dat er geld moet zijn om cursussen met de hond te gaan doen. Niet dat dat een levensbehoefte is, maar ik vind het wel belangrijk genoeg om dat dus in te calculeren. Voor mij (en dat is dus persoonlijk) is dat wel beslist iets wat ik perse wil kunnen doen.
Wij onderzoeken nu de mogelijkheden om er een pupje bij te nemen. Naast alle andere overwegingen zijn bovenstaande voor mij belangrijk. Ik neem daarin ook de vraag mee wat er gaat gebeuren als 1 van ons twee arbeidsongeschikt raakt of werkloos. Dat laatste is tegenwoordig niet geheel ondenkbaar

en dus wil ik op voorhand een soort van "vrij zeker weten" dat ik dan nog steeds mijn dieren goed kan (onder-)houden. Dat we dan niet meer naar cursus gaan, so be it

maar al het andere moet er wel zijn en blijven.
Suzanne