sypke schreef:puk schreef:Vanacht heb ik op de bank geslapen

want asta begon nu ookal 's nachts te janken.
Zou ik direct mee stoppen. Hij moet er aan wennen dat hij alleen met Birka slaapt.
Hoe vindt Asta Birka? Als ze goed bevriend raken heeft hij heel veel steun aan haar en zal hij het alleen zijn minder erg vinden.
Er is een verschil tussen niet alleen kunnen blijven of scheidingsangst. Een hond, die niet alleen kan blijven heeft dus steun aan een andere hond of ander gezelschap, een hond met scheidingsangst wil maar 1 ding en dat is de baas. Een hond met scheidingsangst moet je zo trainen dat je minimaal een hond overhoudt die niet alleen kan zijn, zodat hij het inderdaad redt met Birka naast zich.
Puk, meid, wat een toestand!! Wat Marc zegt; het klinkt inderdaad alsof je de moed gaat opgeven. Niet doen!
Juist nu, juist nu hij net verhuist is naar een nieuwe baas heb je ingang dat gedrag wat te doorbreken.
Prent jezelf ieder geval in dat dit gewoon gaat lukken, maar dat het tijd kost. Dat voorkomt iedere keer gestress en teleurstelling als hij het op een gillen zet (want dat doet ie dus gewoon) en ga kijken naar de kleine verbeteringetjes die je kan bereiken met trainen.
Je komt wat moedeloos over in je berichten. Ik kan me daar best iets bij voorstellen, maar probeer die knop bij jezelf om te zetten.
Zoek desnoods medicamenteus ondersteuning voor Asta. Clomicalm bv kan hem een behoorlijke steun in de rug geven.
Scheidingsangst is geen hopeloze zaak!!! Ook niet bij een hond van 9!
Je geeft aan dat hij moet leren om een korte tijd alleen te zijn, dus geen hele dagen en het lijkt me helemaal niet een doel wat niet haalbaar is.
Alleen het kost tijd..geef hem en jezelf die tijd en verwacht nu geen dingen die niet kunnen. Zolang hij nog niet 10 seconde in een ruimte kan zijn waar jij niet bent, ook al ben je thuis, kan je niet verwachten dat ie alleen kan zijn.
Je insteek nu behoort te zijn dat je niet zo zeer aan het werk gaat met het alleen zijn, alswel met de hond zelfvertrouwen geven, oefenen met de deur achter je gat sluiten als je even naar het toilet gaat en dat soort grappen. Hem op zijn plek leggen 3 meter verderop en niet aan je voeten.
Gewoon je nu puur richten op een klein stapje, een begin van je training...de band losser maken.
Als hij niet meer aan je hangt als een pot stroop kan je weer een stap verder.
Hou vertrouwen, laat de moed niet zakken!