gonnie schreef:Nou, ik denk dat ik het niet zou kunnen om een mes in een hond te steken.
En een hond wurgen? Ik weet het niet, zou denk ik veel te bang zijn dat die hond mij verrot bijt, en eerlijk gezegd heb ik dat liever niet.
Het klinkt ook allemaal veel makkelijker dan het is. Ik zeg ook doodleuk dat ik dit of dat zal doen als een hond Bas bijt maar ik herinner mij genoeg hondengevechten waar niks tegen te beginnen was. Toen mijn hond aangevallen werd door een bullterrier ben ik gewoon achteruit gestapt en heb mijn hond losgelaten. Ging overigens prima want ze won en ze was eerlijk en niet moordlustig

Toen diezelfde hond aangevallen werd door een voor mij bekende rottweiler heb ik hetzelfde gedaan. Los gelaten en laten vechten. Nog steeds is dat mijn eerste reactie zolang ik met een grote hond loop. Maar met een klein hondje wordt het anders. Dan ontstaat een gevoel van verantwoordelijkheid. Dus zodra Bas aangevallen zou worden stap ik zeker niet achteruit. Wat ik wel doe weet ik ook niet goed. Ik denk dat ik de grote hond een trap tegen zijn kop zal geven maar of dat lukt is de vraag. De laatste keer dat ik echt bang was dat er wat ging gebeuren was ik eerlijk gezegd zelf ook bang.
Ik liep met Bas rond en er kwam een dame met een gigant van een rottweiler. Ik vroeg haar, doet hij wat? Nee hoor, hij is lief. Toen ze op 3 meter van me af was begon ze ineens te corrigeren en te zeggen, VOET! VOET! De hond begon direct op mij en Bas te fixeren en ik zag dus de ellende al aankomen. Vrouw die ermee liep was klein, iel en duidelijk nerveus over wat er zou gebeuren. Ik werd bang. Echt akelig om mee te maken. Bas schoot ongemerkt uit de halsband en ik liep dus totaal gestressed met een flexriem in mijn handen zonder hond. Bas was nl de berm in gerend, met een boog om de hond gerend en naar de auto aan het sprinten.

De rottweiler ging echter gewoon door met trekken, springen en grauwen naar mij.... Ik dacht naar Bas. Ik stond stijf van de adrenaline en eenmaal voorbij was ik woest. Mijn adem was af

gesneden en mijn hele borst deed pijn van de adrenalineschok. Wat een takkewijf om te zeggen dat die hond niks deed en mij op 2 meter op een smal paadje passeren en dan dit laten gebeuren.
Gelukkig zag Bas het gevaar en schoot ze dus weg. Goddank raakte de hond niet los en het hele punt is, was de hond los geraakt dan was ik waarschijnlijk flauw gevallen oid.

Ik stond doodsangsten uit en het enige wat ik deed was proberen er langs te komen zonder meer agressie uit te lokken. Ik zag alleen die enorme hond met die enorme kop zo groot als een eetbord. En hij vloog gewoon grauwend in de rondte met de bazin die schrap stond in de berm. Ik vond het werkelijk dood en dood eng. En dus stom genoeg met het idee dat dat beest het op Bas voorzien had die al lang en breed weg gesprint was.

Dus feitelijk had die hond het gewoon op mij voorzien en hij keek nog niet eens naar Bas.
Ik vind eerlijk gezegd dat aan dat soort mensen iets gedaan mag en moet worden. Ik vond die ervaring vergelijkbaar met een bedreiging met een mes oid. Minstens zo eng. Of ik nu een grauwend kalf van een rottweiler voor me heb of een stiletto. Ik vind het even eng.