Tjonge, wat is het toch een lieverd die rooie

. Hij komt langzaamaan steeds meer los, echt zo fijn.
Hij durfde al steeds meer, elke dag weer iets meer/verder, maar daar bleef hij toch heel ambivalent in. Dus wél komen voor die kroel/koekje/halsband/... maar altijd met de staart tussen de poten en vaak lage houding en ik vond dat best weleens lastig.
Met voeren bijvoorbeeld: het voelt niet fijn om hem te voeren terwijl hij zijn voertjes dan met zijn staart tussen de poten gekruld op staat te eten. Maarja, ik had toch het idee dat het wel een ingang was en het zou kunnen werken. Inmiddels zie ik duidelijk positief resultaat

. Zijn staart hangt al wat meer recht naar beneden, komt soms zelfs iets tussen zijn poten vandaan.
In het begin durfde hij vaak geen voertje te pakken als ik die weggooide (of ergens in de kamer legde), maar middels opbouwen en gewenning durft hij dat inmiddels steeds iets meer. Daar maak ik dankbaar gebruik van om hem een beetje in beweging te krijgen. Dus ik zit op de grond, hij krijgt voertjes uit de hand en tussendoor schuif ik er eens eentje hier- of daarheen. Doordat hij zijn poten dan verzet (wat ie vooral niet probeert te doen) komt hij in zijn koppie toch ook steeds iets meer los. Tijdens de sessie komt die staart dan steeds meer ontspannen te hangen, echt heel veel fijner om te zien!
In de tuin gaat het erg goed. Ik heb veel aandacht besteed aan contact kunnen maken zonder de riem (dus hij had hem wel om, maar ik gebruikte hem niet), het ene moment lukte dat niet en het andere moment weer heel makkelijk. Goed gezocht naar wat maakt dat het wel of niet lukt en daar heb ik nu wel aardig de peiling in. Nou is hij ook alweer veel losser en dat maakt het al veel makkelijker: als hij gekke sprongen maakt en met dat blije hoofd naar me kijkt (

) dan speel ik mee en maakt hij heel makkelijk contact. Dan kan het wel zo zijn dat hij het opeens toch weer eng vindt, ik heb zelf het idee dat hij dan aan zijn taks zit. Dan is zijn speelse bui over, heeft ie zichzelf een paar keer overwonnen en prompt is het toch wel weer eng.
De lijn gaat nog niet definitief af, daarvoor moeten we elkaar nog wat beter leren kennen, maar zo af en toe (als het goed voelt) oefen ik ook al zonder lijn (en dat goed goed uiteraard, anders had ik wel geschreven dat ik weer uren in spanning heb gezeten

).
Deuren/doorgangen zijn nog steeds beladen, rustig erdoorheenlopen is nog niet aan de orde. Maar hij durft steeds meer, ondanks dat hij dan alsnog een lage houding heeft. Vanmorgen bijvoorbeeld bij het keukenhekje: man stond aan de ene kant, ik aan de andere, Willem wilde (zelf) de keuken in en hij schiet tussen ons door (lage houding, staart tegen de buik). Dus heel eng/onzeker, maar in het begin had hij dat echt niet gedaan terwijl wij er zo dichtbij stonden. Toch wel bijzonder eigenlijk, dat hij die dingen (zelf!) doet terwijl hij het toch ook nog zo eng vindt?
Als hij ergens ligt dan kan hij zo'n beetje alles wat hier in huis gebeurt wel hebben, maar als hij zelf loopt is hij nog erg onzeker, alhoewel daar ook steeds meer vooruitgang inzit. Ik vind het in ieder geval fijn dat hij zich, al sinds het begin, behoorlijk veilig voelt zolang hij ligt, dat geeft toch een goede/rustige basis. Daarmee kan hij toch mooi de spannendere momenten van de dag aan.
Ik heb al een paar keer echt lekker even met hem kunnen rennen/spelen in de tuin, dat hij dan echt staartzwiepend met een heerlijk blij hoofd spelbuigingen maakt en door de tuin rent, waarbij ik rare geluiden maak (

), een beetje op mijn jas sla, lichte schijnbewegingen maak. Echt zo leuk!
Oh en tijdens het wandelen heeft hij inmiddels een paar keer een stukje met zijn staart ongeveel horizontaal gelopen en gekwispeld, ook al zo fijn/mooi om te zien!
Hij heeft ook al een paar keer op bed gelegen, tijdens uitslapen. Hij wil er dan graag bij, maar vindt het de eerste minuten héél spannend, hij blijft dan staan of zitten en trekt dan zijn gespannen bekkie. Maar steeds sneller vindt hij toch ontspanning en áls hij eenmaal gaat liggen en zijn kop neerlegt is ook het hek van de dam. Dan probeert ie zo dichtbij mogelijk naar me toe te kruipen en ploft dan gerust bovenop Laissah

.
Van kroelen kan hij sowiewo niet genoeg krijgen

. Elke keer als je stopt komt ie iets dichterbij, zo van "ja halloooohoooo, je was nog niet klaar hoor

"

. Ook dat ging dus steeds met die staart tegen zijn buik, maar inmiddels hangt die meestal los naar beneden gelukkig.
Ik geloof dat hij, als hij nog meer vertrouwen krijgt in ons en meer durft, een schoothond wordt

. Nouja, het is een lichtgewicht, dus dat kan best.
Samen met de katten gaat het echt uitstekend, echt bizar hoe makkelijk die introductie is gegaan en hoe vrij de katten zich al snel weer voelden. En met ons, tja, ons windt ie om zijn poot

.
Nog even spammen. Het zijn een beetje dezelfde foto's en niet erg duidelijk, maar ik vind ze toch leuk

.
Willem die er even lekker bij is komen liggen op bed

. Saillant detail: onder dat grijze vetbed (en dus onder Willem) ligt Laissah

:
Een half uur later is Lais er toch maar onderuit gekropen en promt ligt Willem een stuk dieper

:
Samen liggen

:
Even uitstrekken, oftewel Lange Jan

:
Kijk dat bekkie dan

:
Helemaal ontspannen

:
Lekker ding hè

:
