Duurzaam is eigenlijk geen enkele hond denk ik. Immers, ze worden niet zo oud en dat geldt voor elke hond.
Ik zelf neem wel graag herplaatsers omdat ik niet van pups hou, niet dol ben op opvoeden en niet kunnen wandelen en andere ellende en omdat ik liever weet wat voor vlees ik in de kuip heb. Ik wil dus een volwassen hond.
Ik denk zelf dat het met die middelandse zee ziektes tegenwoordig heel erg meevalt aangezien ze veel beter testen. Ik hoor al in geen tijden meer van honden die als gezond verkocht zijn en later ziek bleken. Kent iemand een voorbeeld van de laatste 3 jaar? Waarbij niet is gemeld dat de hond ziek was bij adoptie en dan bleek later dat de hond terminaal was? Dat is iets wat ik wel heel vaak heb gehoord van enkele jaren geleden maar de laatste tijd hoor ik daar dus niks meer over.
Maar misschien mis ik dat wel. Er lopen nu toch ook geen topics met leichmania honden die dat ineens bleken te hebben? Wel zat topics over doodzieke rashonden overigens. Ik denk dat je dus ondanks het risico op ziek worden nog steeds beter een buitenlander kan nemen. Wil je alles uitsluiten dan neem je gewoon een Oost Eurpese hond.
Het hele fenomeen rashond staat me persoonlijk tegen. Ik zou net zo dol worden op een rashond, ik zou als ik er een had het hele fenomeen prima vinden maar zolang ik keuze heb liever niet meer. Rashond staat voor mij toch voor gemanipuleerde onzin die ik onnodig vind in alle opzichten. Kruising spreekt me vele malen meer aan en ik weet niet eens precies waarom. Ik wil een hond zonder poespas. Gewoon een hond. Geen raszuivere shitzu dus. Dan maar een Swiffer. Of een boomer ipv een Yorkshire terrier. En zoek ik weer een herder dan neem ik een pup van Gaby. En als ik een poolhond zoek neem ik er ook zo'n pup van Gaby bij. Herder, superleuk maar doe me dan maar een boerenherder met een scheut bouvier of labrador.
Zolang het eruit ziet op een manier die mij aanspreekt ben ik blij. Ik heb ook een klein beetje een afkeer tegen een fokkerij van karakter een bepaalde richting op. Dat staat me echt tegen. Een hond die alleen maar geschikt is voor jacht. Een hond die alleen maar wil apporteren of hoeden. Een hond die veel te waaks is of veel te scherp. Dat heb je gewoon veel minder met honden die gefokt zijn omdat de moeder en de vaderhond elkaar zagen zitten en toevallig vrij rond liepen. Een Spaanse pointer x een bastaard jachthond is ook gewoon een jachthond. Vaak zelfs net zo mooi. En een Duitse herder x mechelse herder x labrador ziet er gewoon uit als een herder maar is vaak veel milder van karakter dan de gemiddelde rashond.
Ik ben eigenlijk helemaal niet meer bang voor die Spaanse ziektes. Zou me ook erg verbazen als Bas die heeft. Maar dat zien we dan wel. Ze kan net zo goed morgen een hernia krijgen al is die kans bij haar veel kleiner dan bij elke willekeurige rasteckel. En dat laatste maakt dat ik met argusogen naar rashonden ben gaan kijken. Ik zie gewoon allemaal gebreken. Gekke loopjes, rare ogen, hele vreemde gezichtsuitdrukkingen, honden die in mijn ogen een beperking hebben. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik ken een bernersennen waarvan ik er van overtuigd ben dat hij als hij een mens was gewoon in begeleid wonen zat bij een stichting voor verstandelijk berperkte mensen. Ik weet zeker dat die hond niks snapt en meekrijgt want hij kijkt zo wezenloos en reageert gewoon nergens normaal op. Die hond is raszuiver, showt heel goed en dekt. Kijk, dat is iets waar ik dus rillingen van krijg. Die hond is net een levende autistische pop....
Sommige rashonden zijn nog dommer dan een pup van 10 weken als ze volwassen zijn. Logisch, ga maar eens kijken wat constant trouwen in de familie met koningshuizen en hun nageslacht gedaan heeft. Heldere lichten zaten daar zelden tussen.
