Het verleden van je herplaatser

[-Saskia-]

Ik ken de grote lijnen uit hun verhaal maar geen details.

Frank leefde in een grote roedel waar hij regelmatig werd aangevallen door een andere reu. Vrouw van de stichting zei me dat toen ze op bezoek was Frank in een bench zat terwijl de andere reu losliep. Zijn beschrijving leek dat van een goed opgevoede, gezellige hond die weg moest omdat het gewoon niet klikte met de andere hond.
Gezin kwam hem brengen en bracht zijn doos met speelgoed mee, leken zowel via mail als irl erg aardige mensen. Wat me pas achteraf opviel is dat ze hem uit de auto droegen en hij geen hals- of leiband mee had (hij bleek een verschrikkelijke autodrijver) en dat hij amper op zijn naam reageerde, ook niet echt contact maakte met zijn eigenaars. Dit terwijl ik hem net ken als een hond die ontzettend graag in mijn buurt blijft en dol is op knuffels, vooral in spannende situaties.
Hij zat vol korstjes en wondjes dus dat het niet klikte met een andere hond was duidelijk.

Quick was 12 en werd als jonge hond al snel buiten gehuisvest omdat ie als pup blijkbaar niet snel genoeg zindelijk werd. Hij had verlatingsangst en blafte erg vaak, liep ook regelmatig weg. "En dat kost elke keer geld hé!"
Dochter des huizes zei me dat de vader niet echt zachtzinnig met hem omging. En ze maakten er een spel van om hem te laten grommen, dat vonden ze grappig. Quick leerde dat waarschuwen niets hielp en beet gewoon meteen bij alles wat hem niet aanstond, ben ik op een pijnlijke manier achter gekomen

Ik ben wel blij met de weinige achtergrondinformatie die ik heb gekregen, het heeft me geholpen bepaald gedrag te plaatsen.
Er zijn ook dingen waarbij ik enkel kan speculeren maar niets zeker weet.
Medelijden heb ik nooit gehad, eerder het gevoel dat de vorige bazen niet weten wat voor moois ze in handen hadden

[twinkeltje]

Over het verleden van Blacky wist ik niet echt wilde ik ook niet weten.
Ik vond het belangrijk hem een nieuwe start te geven zonder invloeden van daar voor waar ik op kon letten.
Het enige wat ik wilde weten of hij een kat niet gelijk op zou eten.
Toen hij hier kwam werd er snel genoeg dingen duidelijk.
Dat hij bv heel vaak on een bench heeft gezeten, hier werd hij gelijk gek toen we hem er in wilde doen ik dacht dat is vertrouwd.
En aan nog wat dingen kon je merken dat hij weinig indrukken van buiten heeft mee gekregen.
Ik denk dat je zonder verleden al genoeg te weten komt de rest is niet van belang

[Machie]

Dumás heeft een jaar op een boerderij gewoond in een heel groot gezin met een vrij dominante man naar de hond. Wel handig om te weten aangezien hij heel stabiel is maar op sommige bewegingen echt in elkaar kan kruipen.

Csiva is geboren op straat of in het asiel. Dat weet niemand. Heeft 4 maanden in het asiel gezeten en kwam toen naar Nederland. Niks gezien, vrijwel niet in mensenhanden geweest en qua socialisatie ook niks. Dat was met haar karakter (terughoudend) geen succes. Maar ze verbeterd nog elke maand!

[EstherK]

Mukkie komt hier vandaan: http://www.omroepgelderland.nl/nieuws/5 ... 100-honden

Mukkie staat hier op de foto (rechtsonder)

[blondie]

Ze heeft maar een halve staart, die is voor 99% zeker door het één of ander afgehakt/afgebeten, ze mist een paar voortandjes en ze vindt mensen en met name mannen best spannend. Laatst trok ik iets te hard aan de riem nadat ze achter een stel vogels aan gescheurd was en ik haar eindelijk weer te pakken had en toen lag ze gelijk helemaal op haar rug. Het zijn allemaal wel signalen die aangeven dat haar verleden nou niet 'je van het' is geweest

Die staart kan zijn afgehakt/afgebeten (misschien wel bij de geboorte?)/tussen een deur gezeten of weet ik wat er verder nog voor mogelijkheden zijn.
Tanden kan ze missen omdat ze een trap heeft gekregen, maar er kunnen (bij wijze van spreken) nog duizend andere oorzaken zijn.

Voor wat je niet weet ga je verklaringen zoeken, maar of dat klopt weet je niet.
Er zijn ook honden die sowieso op hun rug knallen zodra er even aan de riem getrokken wordt.

Het kan dat je gelijk hebt, maar voor het zelfde geld klopt er geen meter van.
Uiteindelijk heb je meer aan het leren kennen van de prettige en minder prettige trekjes van je hond en daarop inspelen.
Denk ik.

Finn dook een keer tongelend op zijn rug in een verstek toen ik hem op ging ophalen omdat hij niet op commando terug kwam. Was op een pakwerkers examendag en er waren nogal wat toeschouwers, alsof ik hem altijd met bruut geweld ophaalde
Dat weet ik wel aan een herinnering, maar dan niet met mij
En hij is een keer toen ik boos werd ook de struiken ingedoken, en daar voelde ik me zo naar onder maar ja, hij deed écht iets wat niet door de beugel kon.. daarna eigenlijk nooit meer zoiets aan de hand gehad. Was allemaal een beetje in het begin dat ik hem had, en we nog niet zo goed wisten wat we aan elkaar hadden denk ik.

Maar van Aki weet ik dat hij nooit gekke dingen heeft meegemaakt, en hij kan op tijden ook zo overdreven onderdanig reageren , en even later loopt ie weer met hoog opgeheven staart voor je uit te dartelen. Dramaqueen

Het hoeft dus inderdaad niet zo te zijn dat bepaalde gedragingen duiden op mishandeling of slechte behandelingen in het verleden.

Jol is gevonden in een doos met broertjes en zusjes, en in het asiel opgegroeid zonder moeder volgens mij. Met 8 of 9 weken ging ze naar het gezin van mijn vriend. Zij is altijd angstig gebleven voor storm en onweer, en toen ze bij hem woonde ook eens geschrokken van onweer en heeft een nacht in dat weer buiten gezworven. Dat merk je wel, met slecht weer of met vuurwerk is er bijna geen land met haar te bezeilen. Pure angst heeft ze dan.

[Eefje83]

sookie is geboren in het asiel in Griekenland volgens mij en Kyra is buiten geboren, op een camping in Spanje als ik het goed opgeslagen heb en de eigenaar wilde de pups verdrinken in het moeras, toen is door toeristen hulp ingeschakeld en heeft Eva ze opgevangen.
Van daaruit zijn de honden geplaatst.

[Bulley]

Bayla komt uit t asiel in Bonaire. Ze is op straat gevonden. Geplaatst en weer terug gebracht en toen was er geen plaats meer voor d'r in t asiel dus zou ze ingeslapen worden. Mn collega was daar op vakantie, haar broer woont daar en hij deed vrijwilligers werk daar en zo hebben ze d'r mee genomen en er voor gezorgd dat ze naar nl kwam.
Ze mist wat kiezen en d'r tanden zijn afsleten (niet zoals je ziet bij honden die met ballen lopen maar on de lengte achter d'r hoektanden) ze schijnt ergens aan een ketting te hebben gelegen waardoor d'r halsband een flinke wond in d'r nek maakte. Daar zijn foto's van maar hoef ik niet te zien.
Ze heeft wel echt een hekel aan een halsband.


Ik las begin van de avond dit topic, ik was even op de fb van het asiel gaan kijken en daar vond ik de vrouw die haar destijds van straat heeft geplukt zwaar in paniek met oud en nieuw. Dus daar heb ik vanavond een uurtje mee contact gehad via fb.
Ze vertelde dat toen ze d'r vond ze er goed uit zag, en wel dacht dat ze een eigenaar had. Maar die is d'r nooit komen halen.

[sonj@]

Lotus was met broertjes en zusjes in een container gevonden nadat eigenaren verhuisd waren.
Is opgevangen in Spanje en herplaatst. Toch later weer gedumpt en daarna bij ons gekomen. Ze was toen 1,5 jaar.
Verder wisten ze niets van haar. Ze bleek wel geholpen te zijn.
Lotus hing maar aan 1 persoon en dat was ik. Als ze bij mij was, was zij gelukkig.
Man kon haar wel uitlaten, maar altijd aan de riem, anders liep ze naar huis.
Als we op het strand liepen en ik even naar het toilet ging, stond ze te janken onder aan de trap. Man en kinderen stonden er naast, dat haalde niets uit.

Hippie is met haar zusje afgeven als pup en al met 4 maanden naar Nederland gekomen.

[Jeannettebo]

Hier twee herplaatsers.
Layla is toen ze bijna een jaar was teruggekomen bij de fokker(Crutz) nadat ze bij haar eerste adres niet zo heel goed heeft gezeten. Ze heeft vanaf een maand of 5 voornamelijk in een varikennel in de keuken gezeten en kwam er nauwelijks uit, enkel om even in de tuin wat te doen. Toen ze bij mij kwam kende ze eigenlijk niks, in haar kop was ze op 14 weken blijven hangen of zo. Gelukkig is sterk genoeg gebleken om niet in een angstbijter te veranderen. Wel blijft het een wat uhm, apart hondje af en toe, al kan dat ook gewoon Layla zijn. Ze is op zich heel erg op mij gericht, ze wil eigenlijk niet dat een ander de riem vast heeft bijvoorbeeld. Iedereen kan met haar kroelen ed, maar die riem, daar moet iedereen vanaf blijven. Ik kan hem wel even overgeven om te plassen of wat dan ook, maar echt met een ander wandelen, terwijl ik er naast loop, nee dat gaat niet. Echt spelen met een bal of zo doet ze ook niet, waarschijnlijk omdat ze het gewoon nooit geleerd heeft. Ik kan haar ondertussen wel achter een bijtrolletje aan laten rennen en ze komt hem dan ook terugbrengen. Ook moet ik heel erg letten op de grens qua te veel oetsiekoetsie omgang en aan de andere kant te veel druk erop leggen. Bij het ene krijg je een middelvinger, bij de andere blokkeert ze en wil alleen maar het veld af en de auto in.
Hoopers gaat (weer) goed, ze is een tijdje niet fit geweest, maar het lijkt weer de goede kant op te gaan, al moet ze mij dus in het zicht hebben. Agility gaat de laatste tijd ook wat minder, ze wil niet springen, enerzijds waarschijnlijk doordat ze niet fit was, maar ik denk dat daar ook deels de druk de laatste tijd te hoog werd. Nou ja, een speciaal hondje is en blijft het. Ze jaagt ook erg graag, waarbij ik het nu aardig onder controle heb en weet waar en wanneer ik haar los kan laten en ook aan haar kan zien wanneer ik haar aan moet lijnen. Trainen daarin is ook weer lastig, omdat ze niet voer- of buitgericht is. Ze neemt graag wat lekkers aan hoor, mits er niks anders is wat haar aandacht trekt.

Didge is wat dat betreft heel anders, daar is puppycursus mee gedaan en die liep dagelijks twee uur los op het strand. Verder is er ook niet zoveel mee gedaan, maar het was al meer dan Layla en er is ook gewoon met hem gespeeld, hij is wel heel voer- en buitgericht en is daarmee redelijk af te leiden en te motiveren.

[veertje]

Ik weet eigenlijk niks van de achtergrond van Finn. Ik heb een paar foto's uit zijn Roemeense asieltijd, maar meer dan dat is gokken. Hij heeft twee kapotte voortandjes, een sneetje in zijn tong, litteken in zijn lies en eentje op zijn bil. Iets is er dus wel eens voorgevallen, maar wat?
Ik zou best willen weten hoe hij geleefd heeft en of dat overeenkomt met hoe ik denk dat het was. Denk niet dat ik hem dan anders zou behandelen. Misschien had ik dat wel gedaan als ik het vanaf het begin had geweten. Dan heb je misschien meer een 'hij was zo zielig!' gevoel Nu is hij er al bijna 2 jaar en zou ik dat gevoel een stuk minder hebben denk ik.

[Manuma]

Ik weet van de dierenarts dat Uma's oren ooit verbrand zijn, die hebben flinke littekens. Ik kan wel zeggen dat zij flink angstig is, elk contact met mensen vermijdt ze en tot nu toe zijn er maar 5 mensen die ze wel gedag zegt of waardoor ze zich laat benaderen.
Van Cody weet ik niet veel. Hij is als pup op straat gevonden en daarna in een groot pension opgegroeid. Hij is niet bang voor een bepaald geslacht, wel voor een zware of luide stem en harde geluiden. Uma is daar weer helemaal niet bang voor en reageert sterk op lichaamstaal.

Ik weet niets en ik houd er ook geen rekening mee. Ik kijk naar het hier en nu en ga me niet bij een actie van een van de honden afvragen of dit door hun verleden komt, dan kijk ik naar de situatie.

[Kayltje]

Flow ken ik vanaf 7 week, Nederlandse herplaatser

Maddie heeft vanaf een week of 6 tot ruim een jaar in een groot asiel gezeten waar ze niet aan herplaatsing doen, en toen is ze uitgekozen door een kleinschalig asiel waardoor ze als herplaatser op internet kwam. Met anderhalf mochten we mevrouw de koningin in ons nederige stulpje verwelkomen.
Maddie lijkt geen buitenlandse trauma's opgelopen te hebben

[Sulluna]

Ik weet bijna niks, van alle 3 niet.
Luna en Suus komen uit Spanje. Ik weet dat Luna er zeker 7 jaar gezeten heeft en omdat ik er werkte haar hok gezien.
Suus geen idee, hoe lang ze er zat enzo ook niet.

Sultan ook niet. Die komt uit Hongarije, met een vals paspoort. Chip geregistreerd op een dode hond. Zal wel een broodfokker geweest zijn.

Op zich zou ik wel willen weten waar zij voor het asiel leefde. Of puppy foto's willen hebben.

Maar ja, ik weet van alle 3 dus bar weinig.

[Hippo]

Wat een interessante verhalen.
Wij hebben al meerdere herplaatsers gehad. Op 1 na vond ik het stuk voor stuk leuke honden. Ze kwamen allemaal uit Nederland en hebben er 2 die via de fokker terug zijn gekomen, de rest gewoon vanaf hun eerste eigenaar.

Het leuke is dat de meeste beschrijvingen binnen een paar dagen al niet meer klopte, omdat ze bij ons in een heel andere omgeving kwamen. 1 keer een 'kat in de zak' herplaaster gekocht. Ze moest weg omdat het niet meer te combineren viel met hun zwaar gehandicapte zoon(en die hadden ze), helaas bleken die dikke, kapotte en bebloede poten niet iets tijdelijks maar een zeer ernstige demodex die met de zwaarste kuren van de dierenarts en alternatieve geneesmiddelen niet te onderdrukken viel. Ze had een bijna fatale baarmoederontsteking en baarmoedertumoren. Een halfjaar nadat we haar hadden opgehaald hebben we haar laten inslapen wegens uitgezaaide kanker. Wat een sof, zo'n lieve hond. Hadden binnen een paar weken het demoedsplassen(niet een beetje, een volwassen hond die de complete blaas leegde...) onder controle, van een onzekere hond ging ze naar een vrolijk en blij ei. € 350 betaald(wat ik overigens een normaal bedrag vind), meer dan € 2000,- aan kosten van de DA en dan na een halfjaar moeten laten inslapen. Zo oneerlijk.

Gelukkig ook super leuke herplaatsers gehad, met name de mechels. Dico is onze 3e herplaats mechel. Vanwege structuur, veel beweging en aandacht, training en consequente training zie je de honden zo ontzettend veranderen binnen een paar weken tot maanden . Met een paar eigenaren nog wel eens een bezoekje gedaan, die herkende hun eigen hond niet meer terug(positief).
Ik vind de informatie wel makkelijk voor de aanvang, maar vanwege de grote gedragsveranderingen klopte het hier in korte tijd in elk geval bijna niks meer van de informatie.

[Elske]

Jake komt uit een Nederlands asiel. Hij was 1,5 en het enige wat we weten is dat zijn vorige eigenaren niet meer in staat waren om voor hem te zorgen. Naar mensen toe is Jake altijd een zacht ei geweest dus ik denk niet dat hij het daar slecht heeft gehad. Het enige wat ik me bij hem altijd heb afgevraagd is of hij in zijn jacht drift beter te sturen was geweest als daar vanaf het eerste moment adequaat op ingespeeld was. Pup foto's zou ik dolgraag van hem willen maar verder houd zijn verleden me niet bezig.

Puck komt uit het bosasiel in Istanbul, zij is als pup van een maand of 3 gevonden in een garage tussen de oude auto onderdelen. Ze zat vol met schurft maar is hier goed van hersteld. Ze heeft ongeveer een jaar in het asiel gezeten. Ze zou eigenlijk alleen in de opvang komen maar ze is te leuk om niet zelf te houden. Ik vind het wel fijn om te weten hoe haar leven zo'n beetje is verlopen, ik behandel haar er niet anders door maar het hoort wel bij haar.

Moos komt ook uit het bos asiel in Istanbul. Hij is als pup bij een dierenkliniek gedumpt en omdat die dierenarts samenwerkt met het asiel is Moos daar terecht gekomen. Moos was geadopteerd door een Nederlands gezin en kwam tegelijk met Puck aan in Nederland. Nadat Moos 3 weken in Nederland was belde het gezin de stichting op met de boodschap dat ze die hond nu moesten komen halen anders zouden ze hem zelf wegbrengen want die hond was niet goed. De stichting heeft ons gevraagd of wij misschien een opvang plek voor hem wisten. Omdat Moos en Puck in Turkije een kennel deelde hebben wij meteen gezegd dat we hem wel zouden opvangen (mijn vriend en ik zijn watjes want ook Moos konden we niet meer weg doen). Hij heeft het die 3 weken niet makkelijk gehad maar ik geloof niet dat die weken hem gevormd hebben. Moos is wel terughoudend maar mensen en kan mijn vriend nog steeds wel eens spannend vinden. Ook onverwachte bewegingen schrikt hij snel van. Hierdoor vraag ik me wel eens af wat er in de eerste weken van zijn leven heeft afgespeeld maar zoals meerdere van jullie al aangeven zou dat mijn omgang met hem niet veranderen.

De enige reden waarom ik meer zou willen weten is puur vanuit nieuwsgierigheid.

[TessaThomas]

Van Tessa weet ik maar heel weinig, alleen wat het asiel vertelt heeft en in hoeverre dat waar is weet ik ook niet. Zij gaan ook maar af op wat degene die afstand deden hun vertelden. Tessa komt bij een broodfokker vandaan en heeft daarna alleen maar in een tuin gezeten. Geen contact met andere honden, behalve een andere hond die daar woonde en wil binnen mocht, maar die twee vochten. Ze was dus erg weinig gewend. Verder kan ze absoluut niet tegen opgerolde kranten, dan vlucht ze met haar staart tussen haar benen (vliegen doodslaan is een no go). Ze kende geen commando's en reageerde ook niet op haar naam. Bij bepaalde bewegingen duikt ze helemaal in elkaar en ze kan compleet onbereikbaar worden.

Zelfs als we meer geweten hadden, hadden we daar niet veel aan gehad denk ik.

[lucie]

zoals een aantal anderen al aangeeft: ik zou het wel willen weten, omdat dit bepaald gedrag kan verklaren, maar ik zou ze er niet anders om hebben behandeld. Ook tijdelijke opvangers, waarvan ik soms wist dat ze mishandeld waren geweest, behandelde ik nooit als zielig. Want zo gedragen ze zich ook niet. Misschien angstig, onzeker of agressief, maar dan ga je daarmee aan de slag.

Lizzy is zwervend in Drenthe gevonden, maar had een Hongaarse (ongeregistreerde) chip. Het is dus een volslagen raadsel wat er allemaal in haar 2-jarig leventje is gebeurd. Wel werd snel duidelijk dat zij in huis zijn en aan de riem lopen niet gewend was. Veel Hongaarse windhonden worden als loslopende boerderijhonden gehouden heb ik begrepen, en dit zou een hoop verklaren

Ook Amber is zwervend gevonden. Volstrekt onbegrijpelijk want ze is het liefste, braafste makkelijkste hondje wat ik ken en daarbij was ze al 5. Een wegloper is ze absoluut niet, maar hoe kan iemand zo'n heerlijke hond op straat zeten
Dit zou ik echt wel willen weten!

Van Kailen weet ik nog het meest. Hij is in beslag genomen wegens ernstige verwaarlozing, samen met 9 andere herders. Dit was niet de eerste keer dat die man z'n honden in moest leveren, dus Kailen heeft daarvoor nog minstens een andere eigenaar gehad. Na een paar maanden asiel is hij geadopteerd, maar uiteindelijk weer terug gebracht wegens een bijtincident (territoriale agressie). Dit was wel heel fijn om van tevoren te weten, want daardoor was ik voorbereid en ik heb bewust dit risico genomen. Had trouwens heel graag iets over z'n jachtpassie geweten, maar aan de andere kant had ik hem dan niet genomen . Terwijl ik er verder een geweldige hond aan heb

[klaproos]

Ik vind het wel prettig om het verleden van mijn honden (grotendeels) te kennen. Alleen al vanwege mijn enorme nieuwsgierigheid.
Van Ted weet ik vrij veel, hij komt uit hetzelfde nestje als Feya en is vervolgens bij baasjes in Duitsland gaan wonen. Na ongeveer twee jaar is hij weer teruggebracht omdat het op meerdere vlakken botste (o.a. spullen stelen en verdedigen, happen wanneer hij zich bedreigd voelde of hem iets niet zinde). Toen hebben wij hem van de fokker overgenomen. Ted had een sterke behoefte aan duidelijkheid en routine en het is werkelijk een voorbeeldige hond, we kunnen alles met dat beest en zijn problemen zijn vrijwel helemaal als sneeuw voor de zon verdwenen. Bepaalde dingen waren erg handig om te weten (bijvoorbeeld dat hij bij hen in de hal zat als hij alleen thuis moest blijven; dit werkte hier ook voor hem zeer rustgevend), andere dingen juist niet omdat ze niet bleken te kloppen, in ieder geval in onze situatie (hij zou niet met katten kunnen volgens zijn vorige eigenaar, terwijl hij hier heeft bewezen dat hij een enorme kattenvriend is).

Van Jazzy weet ik dat ze samen met haar broertjes en zusjes op straat in Spanje gevonden is, geen moederhond te bekennen. Ze is daar in het asiel beland en toen ze eenmaal oud genoeg was naar Nederland gekomen. Ze heeft een enorme giardia infectie opgelopen waardoor ze een tijd erg ziek is geweest als pup (en nu nog gevoelige darmen heeft). Ze heeft hier in Nederland in vrij veel verschillende opvanggezinnen gezeten, de laatste paar maanden voor adoptie in een heel lief gezin. Dankzij hen wisten we bijvoorbeeld al wel dat ze met katten kon en dat ze eten van tafel kon jatten. Maar dat soort dingetjes vind ik ook altijd wel prettig om te weten zodat we er rekening mee kunnen houden.

[jacq1970]

Van Samara wist ik een groot gedeelte.. en het heeft voor mij niet gezorgd voor medelijden maar meer begrip voor bepaald gedrag en waar dar vandaan kwam en ook gerichter kunnen zoeken naar een methode om dat te verhelpen.
Van Essie wist ik weinig behalve dat ze heel lang in het asiel gezeten heeft, maar voor haar maakte dat allemaal niet uit, Essie trok haar eigen plan en liet zich niet leiden haha en dat hoefde ook niet.
Bowie is hier vanaf 12 weken , weet wel het 1 en ander hoe ze gevonden zijn etc maar het echte verhaal weet ik niet, medelijden heb ik ook met haar niet ..

[nomo]

Sommige dingen kunnen wel handig zijn om te weten, maar ik denk inderdaad dat het 'gevaar' wel is dat je dingen snel zielig gaat vinden of ergens op af gaat schuiven wat helemaal niet klopt.
Heb hier wel een hond tijdelijk gehad die nog nooit in huis was geweest. Dat is handig om te weten en daar kun je dan op inspelen. Hij liep vrolijk met z'n 35 kilo over de tafel en had de eerste paar keer nog niet door dat de glazen tuindeuren ook dicht konden zijn

Maar aan de andere kant heb je dan Morris. Als pup hier gekomen, nog nooit iets raars meegemaakt en pánisch voor de vliegenmepper. Geen idee waarom, maar als je zijn reactie ziet denk je dat hij er rake klappen mee heeft gehad. Als het een herplaatser met een verleden van mishandeling was geweest had ik het denk ik onbewust toch heel zielig gevonden en bedacht dat hij vast hele nare ervaringen had gehad. Dan was ik er waarschijnlijk toch anders mee omgegaan.

[bellabeest]

ik weet vrijwel niks van mijn honden van voor ze bij me kwamen.
ja kopó is verwekt in kroatië en in de opvang hier geboren.
piraat en niña zijn zwervend op het strand gevonden maar verder weet ik niks, wil het denk ik ook niet weten want
ze zijn allemaal niet goed behandeld en vermoedelijk mishandeld.

oja van Sadie weet ik iets meer.

[Paisley]

Kiwi dr verleden heb ik wel geprobeerd uit te pluizen uit nieuwsgierigheid . Ik ben op zoek gegaan naar mensen die meer wisten over haar fokker en ben via haar stamboom ook veel te weten gekomen over voorouders.
Dat Kiwi zelf behoorlijk blanco was, bleek uit hoe ze reageerde op de lijn, de auto en meer algemene zaken. Daar raakte ze totaal van in paniek maar herstelde ook snel. Daaruit heb ik opgemaakt dat het allemaal nieuwe ervaringen waren en dat t gedrag niet voortkwam uit slechte ervaringen. Dat klopte ook met het verhaal dat ik kreeg - dat ze opgegroeid was in een roedel in een tuin en dat ze t erf niet af kwam en daardoor slecht gesocialiseerd was.
Ik heb niet snel medelijden en met een vrolijke noot als Kiwi die nu helemaal op dr plek zit al helemaal niet. Ze is helemaal vrij van issues of gevolgen van het verleden. De socialisatie heeft ze in korte tijd ingehaald en is eigenlijk nergens echt bang voor. Hooguit wordt ze wat ongerust van harde geluiden maar dat kan iedere hind ontwikkelen en past bij dr gevoelige karakter.

[kooi]

Jorla was bestemd voor de fok in een vrij grote fokkerij. Daarom de handen vol en niet veel tijd voor socialiseren van het blijvertje.
Behalve wat showtraining uiteraard. De roedel ermee in op het erf of bij de pensionhonden in het hok als maatje. Maar haar lichaam was niet geschikt om nestjes te krijgen, dus hup de winkel in. Men gunde haar een beter leven.

En dan in een gezin met kleine kindren in een drukbevolkte Vinex-wijk.
Lachuh.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar het is grotendeels goed gekomen. Wat heb ik veel van haar en met haar geleerd en wat is ze me dierbaar. en wat ben ik trots op haar!
Ook nu ze stokoud is en de stoerheid grotendeels verdwenen, ik zie nog haar machtige berenpas en hoor nog die Drentse meneer uit zijn autoraam roepen: "Wat n'n schiere hunde heb joe daor"!

[Cockermans]

Mijn twee herplaatsers komen rechtstreeks van bij mensen thuis, maar uiteindelijk kunnen die je ook wijsmaken wat ze willen. Mij is verteld dat ze allebei bij hun vorige baasjes heel veel in de bench zaten en dus best zo vlug mogelijk daar weggehaald werden. Beide slapen 's nachts probleemloos in hun bench, geen trauma's dus.
De eerste kwam op 18 maanden bij mij en is een ADHD-er, de tweede kwam met 6 jaar hier, was zogezegd een rustige hond maar is 's morgens wel als eerste wakker (hoezo uitslapen op zaterdag?) en blaft de hele buurt bij elkaar.
Het belangrijkste was voor mij dat ze in een bestaande roedel zouden kunnen en dat is tot nu toe geen probleem omdat beide eerder onderdanig zijn. Hun angst voor vreemde honden is op wandeling wel eens lastig omdat ze dan blaffen en de rest aansteken, maar de meeste hondenbaasjes maken daar geen probleem van als ik zeg dat het uit schrik is.

[DesireeB]

Ik mag er ook weer 1 toevoegen.

Droef was 13 maanden toen wij heb kregen bij een fokker vandaan. Hij was daar gekomen met 15 weken aangekocht voor versbloed voor de fok.
Ze liep al een tijd met het idee dat Droef niet heel geschikt was voor een roedel omdat hij over zich heen liet lopen. Hij had een prima leven daar maar met nog 8 bullen waarvan 7 ouder dan hem waren en de helft reu, en de patser reu die ze al hadden moest kreeg hij geregeld op zijn flikker. Tot ze mijn verhaal over Maylo las en een oproep dat we graag weer een herplaats reu wilde.
Droef was niet gewend in huis te leven, kwam wel eens binnen en is als pup wel de eerste weken in huis opgegroeid maar bij hen leeft vooral alles buiten en in de kennel.

Omschrijving van Droef klopt volledig. Makkelijke hond, super sociaal en open voor alles en iedereen en maakt het graag iedereen naar zijn zin. Was niet bekend met katten maar ze verwachte hier geen problemen mee mits begeleiding. Paarden kan hij prima mee overweg. En hij piest zo nu en dan in zijn kennel en is super snel afgeleid.

Ik heb nog nooit zo'n makkelijke hond gehad en hij heeft in mijn ogen een prima leven gehad voor hij hier kwam maar hij leeft hij nu als god in Frankrijk zonder een roedel dat over hem heen loopt.

Overigens heb ik ook foto's van zijn ouders kunnen terug vinden en pup foto's en zijn halfbroer woont best in de buurt.

[Ptje]

Bij Rasta en Ziggy wist ik wel het een en ander over waar ze vandaan kwamen maar eigenlijk ben ik daar niet eens zo mee bezig geweest.
Ze zijn nú bij me en ze hebben ieder hun eigen karakter en daar handel ik naar.
Natuurlijk heb ik wel dingen nagevraagd maar dat was meer om mijn eigen nieuwsgierigheid te bevredigen

[Ingrid48]

ik zou zeker meer willen weten over de achtergrond van Silky en Nina.

Pippy is als pupje gevonden en is toen bij Nederlandse mensen op Kreta opgevangen waarna ze bij ons kwam wonen, dus dat is redelijk duidelijk. Maar Silky was een jaar toen ze op Kreta op straat werd aangereden en daarna is ze bij ons in de opvang gekomen. Ik zou wel willen weten wat zij dat jaar heeft meegemaakt.
Ook Nina was 1 jaar toen ze in de shelter op Kreta kwam, wat heeft dit meisje allemaal meegemaakt? Ik zou het graag willen weten!
Maar ja, daar zullen we nooit meer achterkomen

[laeken]

Bas is vooral moeder geweest denk ik. Ze is gevonden met een pup die nu op ook in Nederland woont en heeft daarna een jaar in spanje in het asiel gezeten. Daar heeft ze denk ik ook pups gehad. Ze was pas gecastreerd toen ik haar kreeg en had tietjes en hele gekke dikke tepels. Ze had wat angsten voor stilstaande auto's met mensen erin en bv hardlopers. Nu is ze volledig ongecompliceerd en heeft enorm veel zelfvertrouwen.

[Bumper69]

Spike hebben we in maart uit het asiel gehaald. Hij zat er nog maar net en er waren direct verschillende gegadigden voor hem.
We weten vrijwel niets. Wat werd gezegd tegen het asiel is dat eigenaresse overleden was en dat hond bij haar zus (met jonge kinderen) terecht kwam. Het zou te emotioneel zijn om de hond in huis te houden gezien de herinnering aan zus...
En hij kon uitvallen naar kinderen als hij aan de riem was. Ja, dat klopt. Als ze op rolschaatsten of een skateboard spelen wel. Maar verder is het een lieve hond.
Ook ik ben gaan speuren. De adresgegevens in het paspoort waren weggetypexd. Maar er stond we de naam van de dierenartspraktijk waar hij de eerste inentingen had gehad. Tot aan het 2e jaar. Ik heb dierenarts gebeld. Helaas zijn er nogal veel honden die Spike heten. Maar ik kon iets van het adres van de eigenaar achterhalen.
De assistentie kon toen de hond wel plaatsen. Was verbaast: O, is die overleden dan?
De hond was niet vaak bij hun geweest dus wisten er weinig van verder..
Ik vind het zelf onvoorstelbaar dat je een hond (het is echt een hele lieve hond) naar het asiel doet zonder informatie.
Ik zou zo graag weten hoe hij was met vuurwerk. Wat hij aan cursussen heeft gedaan. Het lijkt er op dat hij alles al wel weet, alleen ik nog niet
En ook al was het niet je eigen hond, het was de hond van je overleden zus (voor zover dat dan klopt) dan wil je toch weten hoe de hond terecht is gekomen...Niet dus..

[Paisley]

En ook al was het niet je eigen hond, het was de hond van je overleden zus (voor zover dat dan klopt) dan wil je toch weten hoe de hond terecht is gekomen...Niet dus..

Ja daar snap ik ook helemaal niets van 1 van de dingen die je nog voor je overleden familie kan doen, is zorg dragen voor wat zij belangrijk vonden. Ik kan me niet voorstellen dat je dat dan verzaakt.