
En nu... hij is zo supergemakkelijk.
Echt gemakkelijk. Loopt netjes aan de riem, als hij los is snuffelt hij wat en af en toe een sprintje, sloopt nooit wat, is geweldig met kleine kinderen, met ons nieuwe katje superlief, ik kan hem aan iedereen meegeven om uit te laten, kan makkelijk alleen thuis zijn. En zo kan ik nog wel even doorgaan.


Het is een lieve grote knuffelbeer. Heeft al heeel veel moeten verhuizen met mij en nooit een probleem.
Geloof me.. Mij hoor je niet klagen. Het klinkt misschien als een saaie hond maar het is ook echt wel genieten. Ik neem Max overal mee naartoe. Terrasjes, visite, weekendjes weg, etentjes, drukke verjaardagen etc. Dus doordat hij zo makkelijk is kan hij er bijna altijd bij zijn.



Hij krijgt ook echt genoeg beweging maar de stuiterbal is wel weg zeg maar..

Misschien is hij juist ook zo rustig omdat hij veel met mij op pad is? Maar toen ik geopereerd was en hij het een paar dagen moest doen met blokjes om was het inderdaad echt een vloerkleedje. Daar heb je echt 0.0 last van.
(Ik maakte me zelfs een beetje zorgen en heb hem na katen kijken


De dierenarts zei: niks aan de hand, je hebt gewoon een relaxte hond)
Herkenbaar?
(Misschien heb ik nog teveel Bo de stafford als referentiekader?)