Dit is geen moedwillige mishandeling maar het was wel een staaltje van verbluffende onkunde.
Een paar weken geleden moest ik naar mijn huisarts en kwam aanlopen, de praktijk is gevestigd in een flatgebouw. (een gezondheidscentrum) Lag daar een jonge herder, vastgebonden aan een fietsenrek, op de grondtegels op een indringende manier aandacht te vragen. Het goot van de regen en dat beestje lag daar maar in de regen. Ik erop afgelopen en dat arme beest maar tegen me aan springen en zorgen dat ik niet weg zou gaan van haar. Ik ben een onbekende voor haar dus dat vond ik al een beetje raar.
Ik ben naar boven gelopen om te zeggen waar ik was en dat ze mij moesten roepen wanneer ik de spreekkamer in kon, ik kon het niet langer aanhoren want dat beestje lag inmiddels heel hard te piepen.:cry2: Weer beneden diverse mensen aangesproken of de hond misschien van hun was en kreeg diverse malen te horen dat dat beest er al meer dan 3 kwartier lag. We begonnen ons al af te vragen of ze misschien gedumpt was en stonden al met een telefoon in de aanslag. Iemand is toen de flat doorgegaan om te kijken of we ergens de eigenaar konden vinden maar nee.
Het viel mij wel op dat de hond heel erg lag te hijgen maar ik ging er vanuit dat dat door zenuwen kwam. De hond kroop ook heel erg tegen je aan en maar over je handen likken en voor je staan zodat je niet wegkon. Op een gegeven moment ben ik op de grond gaan zitten en kwam de hond op schoot zitten en haar kop tegen je aan drukken. Toen kwam ik er achter wat er aan de hand was.
De halsband zat zo strak dat de hond geen adem meer kreeg en wist natuurlijk van narigheid niet meer waar die het zoeken moest.
Ik schrok me rot en probeerde de halsband los te maken. Dat lukte voor geen meter, ik kon mijn pink er nog niet eens tussen krijgen. :stoom
Aan iemand gevraagd of er een schaar opgedoken kon worden om die (stoffen) halsband door te knippen. En toen werd er een brul over de balustrade heen gegeven dat het vrouwtje gevonden was. Dat beest heeft daar dus bijna een uur in de regen gelegen en was aan het stikken.
Madam komt aanlopen en zegt meteen "rot op bij mijn hond", wij staan haar allemaal aan te kijken en leggen uit wat er aan de hand is. Als eerst die halsband maar af is, dan zeggen we later wel wat we ervan vinden. Uitgelegd dat de hond in paniek is omdat ze geen adem krijgt en dat die halsband onmiddelijk afmoet omdat ze stikt! Begint ze letterlijk te gillen van ik mishandel mijn hond niet, ik zit op een persoonsgebonden budget en ik ga nu naar huis. Nog een keer uitgelegd en nog een keer. Nee, madam had het moeilijk en ging nu naar huis. 8O
Toen goed duidelijk gemaakt dat wanneer ze naar huis ging, ik onmiddelijk de dierenbescherming ging bellen omdat ze tenminste die halsband af moest doen. Gillen, krijsen en janken en die hond werd steeds gekker natuurlijk, want dat beestje begreep het ook niet meer. Eindelijk na minimaal een halfuur duidelijk gemaakt dat als ze het niet (verbaal) begreep, ze tenminste een pink tussen de halsband moest steken, misschien begreep ze het dan wel. Toen kreeg ze het door en begon ze wéér te gillen dat ze dit er niet bij kon hebben en dat ze op een persoons gebonden budget zat. Maar NOG die hond niet helpen. :GR Wij kregen die halsband ook niet los en mijn huisarts stond inmiddels op de galerij te roepen wat er aan de hand was.
Het was een hele consternatie en inmiddels was ook de consulente (of maatschappelijk werkster?) naar buiten gekomen, waar madam was wezen praten. Zij kwam ook naar beneden en vroeg ons haar met rust te laten omdat ze een moeilijke periode doormaakte. Ik stond letterlijk te koken van woede want dat beestje werd maar niet geholpen. :L
Eindelijk, eindelijk was die halsband los en dat beestje was aan het rond springen en huppelen want die kreeg weer normaal lucht natuurlijk. Wat bleek nou, ze had dat beestje sinds 5! weken oud en had een stoffen halsband omgekregen. Het lijkt mij logisch te realiseren dat honden GROEIEN en dat zo'n puppyhalsbandje op een gegeven moment (snél, zeker een herder) toch echt te klein wordt. Dat beestje heeft dat halsbandje continue omgehad en heeft dagen, misschien wel langer, naar adem gesnakt. Ze wist te vertellen dat ze geen geld had en dat ze de hond wel een paar dagen heeft horen hijgen en piepen, maar totaal geen aandacht eraan heeft geschonken.
Ik kan er echt met mijn pet niet bij. Ze kan het moeilijk hebben ok, maar daar laat je je hond toch niet de dupe van worden? Ze zal het echt niet expres gedaan hebben, maar als een hond dagenlang om je aandacht vraagt ga je toch tenminste kijken wat er aan de hand is? Haar consulente en zij vinden dat ze het op dit moment moeilijk heeft en dat dit daarom te rechtvaardigen is.
Die halsband was tenminste af, ze is weggegaan met de mededeling dat we "teringwijven" zijn die geen aandacht voor haar problemen hebben.
Alleen de mensen die er omheen stonden waren het er totaal niet mee eens en hebben achteraf er nog een tijdje over staan praten. Een hond in de stromende regen laten liggen en te horen krijgen, "nou, ze moet toch uitgelaten worden, dus loop ik hier maar naar toe en omdat de hond niet mee mag in de spreekkamer, moet ze buiten wachten." Toen ze naar binnen ging viel de regen al met bakken naar beneden maar ze vond dat honden vroeger ook buiten moesten zijn als het regende. :U
Het enige goede is dat de hond weer adem kon halen en misschien, het baasje zich realiseert, dat wanneer je verantwoording hebt voor een hond, dat je er ook goed voor moet zorgen.
En er is een hele dunne lijn tussen het wel of niet bemoeien met opvoeding van andermans hond. Ik kan het me levendig voorstellen dat je kwaad wordt wanneer er een "moraalridder" voor je staat en je wel even zegt wat je allemaal wel niet verkeerd met je hond, maar in zo'n geval, was je doorgelopen...?
Ik niet in ieder geval
