Over buitenlandse honden (Monique Bladder)

[DeDiana]

Vind ik ook Diana. En ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik heb ook sterk het idee dat voornamelijk Roemeense honden hier heel slecht aarden en vaak ernstig angstig zijn. Ik ken er echt maar een enkele die géén grote problemen heeft of heeft gehad.
En ja het is sneu en ik snap heus dat mensen een zielig hondje van de spuit willen redden. Maar eigenlijk vind ik dat je beter honden hierheen haalt die in ieder geval een grote kans hebben om zich goed in deze maatschappij te voelen.

Ja, eens, maar dat laatste is erg lastig als je daar ter plaatse bent en weet dat je een doodvonnis tekent voor een hond op het moment dat deze niet in aanmerking komt voor herplaatsing. Ik vind dat wel verdergaan dan 'sneu', het breekt je hart, maar het belang van de hond moet inderdaad wel vooropstaan. Ik begrijp echter heel goed hoe moeilijk dat kan zijn en dat asielmedewerkers ter plaatse of mensen van stichtingen zich toch vastklampen aan de hoop dat zo'n hond alsnog ergens een fijn leven kan leiden, dus dat dat steeds een dilemma blijft.
Als het om een goed asiel gaat, is daar laten blijven m.i. voor heel angstige of agressieve honden ook de beste optie, maar voor heel veel honden is het asielleven ook verre van een pretje.

Wat betreft de honden uit Roemenië: ik denk dat daarbij de achtergrond van deze honden meespeelt - het soort kruisingen (vaak met flink wat herder en berghondachtigen) en het feit dat je in Roemenië te maken hebt met generaties van geharde straathonden die o.a. met agressie hebben moeten overleven, waar bijvoorbeeld in Spanje en Portugal zwervende honden vaak relatief snel van straat gehaald worden en in een dodingsstation belanden, dus er niet generatie op generatie sprake is van survival of the fittest. Maar ook de situatie in Roemenië, met strenge winters en de erbarmelijke staat van de asielen, maakt denk ik dat stichtingen iets meer 'op hoop van zegen' te werk gaan, omdat daar laten blijven écht geen optie is. Je kunt niet van mensen verwachten dat ze niet emotioneel betrokken zijn als je ziet in wat voor ellende de honden daar moeten leven en hoe ze hunkeren naar aandacht en veiligheid.

[Miranda]

Ja, eens, maar dat laatste is erg lastig als je daar ter plaatse bent en weet dat je een doodvonnis tekent voor een hond op het moment dat deze niet in aanmerking komt voor herplaatsing. Ik vind dat wel verdergaan dan 'sneu', het breekt je hart, maar het belang van de hond moet inderdaad wel vooropstaan.

Ik zal me met dit niet populair maken, maar ik vind euthanasie van een hond op zo'n moment een humanere keus dan naar Nederland halen of levenslang in het asiel laten zitten. De hónd maakt het niets uit.
Natuurlijk is dat een afgrijselijke keus, en ik begrijp dat mensen dat niet willen, maar het is m.i. wel in het belang van de hond, en dat zou inderdaad ten allen tijde voorop moeten staan.

[jacq1970]

Vind ik ook Diana. En ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik heb ook sterk het idee dat voornamelijk Roemeense honden hier heel slecht aarden en vaak ernstig angstig zijn. Ik ken er echt maar een enkele die géén grote problemen heeft of heeft gehad.
En ja het is sneu en ik snap heus dat mensen een zielig hondje van de spuit willen redden. Maar eigenlijk vind ik dat je beter honden hierheen haalt die in ieder geval een grote kans hebben om zich goed in deze maatschappij te voelen.

Ik heb niet het idee dat dit waar is, juist als ik de Roemeentjes om mij heen zie en hoor en lees op fora en bij kennissen doen deze dieren het prima, tuurlijk er zullen altijd honden blijven die trauma's hebben en moeilijker zijn , ik denk dat Roemenië qua asiel ook dramatisch is, de mensen gaan er volgens mij over het algemeen nog beroerder met de dieren om dat in andere landen dus dat die dieren wantrouwender zijn en misschien meer van zich af bijten is voor mij alleen maar logisch.
Juist als ik kijk naar de windhonden vanuit spanje , en dan bepaalde streken dan zie ik daar juist hele angstige en zwaar getraumatiseerde honden.

[veertje]

Ja, eens, maar dat laatste is erg lastig als je daar ter plaatse bent en weet dat je een doodvonnis tekent voor een hond op het moment dat deze niet in aanmerking komt voor herplaatsing. Ik vind dat wel verdergaan dan 'sneu', het breekt je hart, maar het belang van de hond moet inderdaad wel vooropstaan.

Ik zal me met dit niet populair maken, maar ik vind euthanasie van een hond op zo'n moment een humanere keus dan naar Nederland halen of levenslang in het asiel laten zitten. De hónd maakt het niets uit.
Natuurlijk is dat een afgrijselijke keus, en ik begrijp dat mensen dat niet willen, maar het is m.i. wel in het belang van de hond, en dat zou inderdaad ten allen tijde voorop moeten staan.

Maar dat is denk ik niet een taak van een stichting. In de Roemeense asiels zitten ruim 400 honden per asiel. Ik denk dat een flink deel daarvan niet in aanmerking komt voor adoptie. Euthanasie kost ook geld en daar ontbreekt het stichtingen vaak aan, zeker als het om zoveel honden gaat. Al vind ik ook dat er in sommige gevallen beter voor euthanasie gekozen kan worden dan een hond er nog helemaal bovenop helpen en daarna naar NL halen en vervolgens nog een moeilijk traject in gaan om van de hond een sociale huishond te maken.

[DeDiana]

Ja, eens, maar dat laatste is erg lastig als je daar ter plaatse bent en weet dat je een doodvonnis tekent voor een hond op het moment dat deze niet in aanmerking komt voor herplaatsing. Ik vind dat wel verdergaan dan 'sneu', het breekt je hart, maar het belang van de hond moet inderdaad wel vooropstaan.

Ik zal me met dit niet populair maken, maar ik vind euthanasie van een hond op zo'n moment een humanere keus dan naar Nederland halen of levenslang in het asiel laten zitten. De hónd maakt het niets uit.
Natuurlijk is dat een afgrijselijke keus, en ik begrijp dat mensen dat niet willen, maar het is m.i. wel in het belang van de hond, en dat zou inderdaad ten allen tijde voorop moeten staan.

Ik ben het hiermee in bepaalde gevallen zeker eens (met uitzondering misschien van de honden die het écht prima vinden in zo'n asiel, maar dat zijn echt uitzonderingen), maar ik heb ook veel begrip voor de asielmedewerkers ter plaatse die zo'n hond soms jarenlang hebben verzorgd en de beslissing gewoon emotioneel niet kúnnen maken, in de hoop op een soort wonder. Helaas komt dat wonder eigenlijk nooit.

Ik heb het onlangs meegemaakt dat wegens omstandigheden (sluiting van een asiel) er honden zijn ingeslapen omdat ze onplaatsbaar waren. En hoewel iedereen wist dat dat de beste keuze was in het belang van de honden, kan de eigenaresse van het asiel er nog steeds niet met droge ogen over praten. Er zat een hond bij die al 17 (!) jaar in dat asiel zat, nooit een kans heeft gehad en daar altijd met veel liefde is verzorgd, in de hoop dat er zich ooit een fijn thuis voor deze hond zou aandienen. Een hond die overigens totaal niet angstig o.i.d. was, maar gewoon groot was en al snel 'te oud' werd bevonden. Dat voelt voor zo'n asieleigenaar eigenlijk hetzelfde als je eigen hond in laten slapen terwijl daar medisch gezien geen noodzaak voor is. Naast het gevoel van falen (want geen enkel asiel neemt een hond op met het idee dat hij daar zijn hele leven zal verblijven en er ook zal sterven) en het toch al constante gevoel van zinloosheid waar deze mensen dagelijks tegen moeten vechten met de enorme voortdurende stroom van gedumpte honden en zwerfhonden. Veruit de meeste grotere honden in Spaanse asielen zullen daar nooit meer uitkomen. Niet omdat er iets mis is met hun karakter, maar omdat ze gewoon veel minder gewild zijn dan kleine en jonge honden. Moet je die dan ook maar allemaal in laten slapen na een jaar, of hoop je dat er toch iemand komt die ziet wat voor leuke hond het is? Want voor die honden is het perspectief niet veel beter dan voor een angstige, getraumatiseerde of agressieve hond, of een hond met Leish of een oudere hond bijvoorbeeld.
Ik begrijp dus heel goed dat zo'n beslissing door de asielmedewerkers ter plaatse niet eenvoudig kan worden genomen, dat ze zich vastklampen aan een sprankje hoop (omdat ze anders het bijltje er gewoon bij neer gooien) en dat het emotioneel gezien voor hen en voor het werk dat ze doen een enorme impact heeft.

[dagmar88]

Ja, eens, maar dat laatste is erg lastig als je daar ter plaatse bent en weet dat je een doodvonnis tekent voor een hond op het moment dat deze niet in aanmerking komt voor herplaatsing. Ik vind dat wel verdergaan dan 'sneu', het breekt je hart, maar het belang van de hond moet inderdaad wel vooropstaan.

Ik zal me met dit niet populair maken, maar ik vind euthanasie van een hond op zo'n moment een humanere keus dan naar Nederland halen of levenslang in het asiel laten zitten. De hónd maakt het niets uit.
Natuurlijk is dat een afgrijselijke keus, en ik begrijp dat mensen dat niet willen, maar het is m.i. wel in het belang van de hond, en dat zou inderdaad ten allen tijde voorop moeten staan.

Ik heb met tibbe nog een hele tijd gedacht dat euthanasie de meest vriendelijke optie zou zijn.
Hij heeft een periode alleen maar gedrukt met z'n kop in een hoek afgeschakeld staan staan
Door gewoon normaal uitlaten.

Compleet afgeschermd van de rest van de wereld is hij meestal wel vrolijk.
Hier is het niet erg; we hebben de roedel en genoeg honden om wat gezelligs mee te doen. Hij vindt die roedel ook fijn.
Maar functioneren doet hij niet en je gaat er nooit iets mee kunnen.

[lieke]

Ja, eens, maar dat laatste is erg lastig als je daar ter plaatse bent en weet dat je een doodvonnis tekent voor een hond op het moment dat deze niet in aanmerking komt voor herplaatsing. Ik vind dat wel verdergaan dan 'sneu', het breekt je hart, maar het belang van de hond moet inderdaad wel vooropstaan.

Ik zal me met dit niet populair maken, maar ik vind euthanasie van een hond op zo'n moment een humanere keus dan naar Nederland halen of levenslang in het asiel laten zitten. De hónd maakt het niets uit.
Natuurlijk is dat een afgrijselijke keus, en ik begrijp dat mensen dat niet willen, maar het is m.i. wel in het belang van de hond, en dat zou inderdaad ten allen tijde voorop moeten staan.

Eens. Comes with the territory denk ik dan. Als je besluit om ergens honden te gaan redden dan hoort het nemen van de beslissing tot inslapen daar ook bij. In het belang van de hond. Als je dat niet kunt moet je mi niet beginnen aan zoiets. Geldt overigens ook voor honden in Nederlandse asiels.

O, daar ben ik het ook zeker mee eens. Honden die zo verschrikkelijk bang en verknipt zijn, zijn beter af dood. Die hebben kwalitatief gezien geen leven.

Wat betreft de opmerking dat Roemeense honden eerder bang zijn: ik heb nu mijn tweede Roemeense hond en ik herken dat totaal niet. Mijn eerste, Bonnie, was een ongelooflijk blij ei die ik alleen vrij lang aangelijnd uit heb gelaten omdat ze een fors jachtinstinct had en dat was in een woonwijk vol katten, kippen en ander kleinvee niet zo'n bijster goed idee.
Pas toen ik haar voldoende had getraind op het 'hierkomen' (en dan moest ik haar nog in de gaten houden want als ze ging, dan was ze niet meer terug te roepen), kon ik haar veilig loslaten. Ze sprong trouwens iedereen blij in de armen voor een knuffel.
Maggie, mijn tweede Roemeentje, was al een stuk ouder (jaar of 6-7). Niet echt bang, maar wel wat schuw en onzeker rondom mensen. Kennelijk weinig positieve ervaringen gehad. Maar in de basis is het een redelijk stabiele hond, zonder angst (nou ja, wel bij de dierenarts en bij onweer/vuurwerk).
Overigens, heeft ze zichzelf in de afgelopen twee jaar wel ontwikkeld als een klein spinnekopje die heel erg aan mij hangt en geen concurrentie duldt. Alleen van Abby. Maar andere honden in huis die blijven, die moet ze niet en ze zal haar verworven plaatsje met (anderhalve ) tand en poot verdedigen.

Dus mijn plannen om weer een derde hond te nemen, heb ik vanwege de jaloezie van Maggie voorlopig in de ijskast gezet.

[DeDiana]

Ja, eens, maar dat laatste is erg lastig als je daar ter plaatse bent en weet dat je een doodvonnis tekent voor een hond op het moment dat deze niet in aanmerking komt voor herplaatsing. Ik vind dat wel verdergaan dan 'sneu', het breekt je hart, maar het belang van de hond moet inderdaad wel vooropstaan.

Ik zal me met dit niet populair maken, maar ik vind euthanasie van een hond op zo'n moment een humanere keus dan naar Nederland halen of levenslang in het asiel laten zitten. De hónd maakt het niets uit.
Natuurlijk is dat een afgrijselijke keus, en ik begrijp dat mensen dat niet willen, maar het is m.i. wel in het belang van de hond, en dat zou inderdaad ten allen tijde voorop moeten staan.

Maar dat is denk ik niet een taak van een stichting.

In bijna alle gevallen niet nee. De meeste stichtingen ondersteunen buitenlandse asielen/werken ermee samen, maar de zeggenschap ligt natuurlijk bij het betreffende asiel en de medewerkers ter plaatse. Als je als Nederlandse stichting daar even komt vertellen dat ze moeilijk plaatsbare honden maar moeten euthanaseren, denk ik dat de samenwerking heel snel ten einde is. Een stichting kan natuurlijk wel aangeven dat ze bepaalde honden niet en andere wel willen herplaatsen en adviseren/ondersteunen.

[Sientje]

Ja, eens, maar dat laatste is erg lastig als je daar ter plaatse bent en weet dat je een doodvonnis tekent voor een hond op het moment dat deze niet in aanmerking komt voor herplaatsing. Ik vind dat wel verdergaan dan 'sneu', het breekt je hart, maar het belang van de hond moet inderdaad wel vooropstaan.

Ik zal me met dit niet populair maken, maar ik vind euthanasie van een hond op zo'n moment een humanere keus dan naar Nederland halen of levenslang in het asiel laten zitten. De hónd maakt het niets uit.
Natuurlijk is dat een afgrijselijke keus, en ik begrijp dat mensen dat niet willen, maar het is m.i. wel in het belang van de hond, en dat zou inderdaad ten allen tijde voorop moeten staan.

Daar denk ik net zo over. Hoe hard het ook klinkt....
En door zo'n beleid door te voeren maak je ruimte voor de honden die wél een goede kans maken op een gezinsleven. In Roemenië is een asiel waar een groep wat angstige honden al jaren op een bovenverdieping zit en nooit buiten komen. Die honden zie ik al jaren op de site ter adoptie staan. Hartverscheurend. Geef ze dan alsjeblieft een spuit....
Het verbaast me ook enorm dat je niet plaatsbare honden financieel kunt adopteren terwijl er, voornamelijk in de winter,sowieso nooit genoeg plek en voer is voor alle honden.

[yuki]

Wat Nanna ongeveer zegt ja..........

Ook hier 4 uit buitenland gehad, 2 uit asiels in nederland. De buitenlanders waren veruit het meest sociaal. Ze overleven naar wat ik heb begrepen juist op sociaal gedrag (niet op agressie) als ze agressief reageren worden ze doodgetrapt, bij sociaal gedrag krijgen ze nog wel eens wat eetbaars toegeworpen. Ook in gedrag met soortgenoten vind ik ze vaak veel socialer. De dieren in de NL asiels worden, krijg ik het idee, eerst door de mensen zelf verziekt en dan verstoten. In het buitenland worden ze of in het wild geboren, of afgedankt om legio redenen. Ik keek een tijdje terug voor mijn moeder regelmatig in asiels voor een hondje, de leuke waren al besproken voordat je kon reageren, de moeilijke bleven maar zitten. En vooral veel dezelfde rassen, heel triest. Het is toen ook uiteindelijk een Roemeentje geworden.

En angst, dat komt idd voor, ik vind het de verantwoording van vooral de stichtingen die gaan plaatsen om bepaalde honden NIET te plaatsen. Of bij mensen die veel ervaring of skills hebben op dat gebied. Ik heb nu mijn 4e buitenlander, deze is de eerste waarbij ik eerlijk toegeef dat hij getraumatiseerd is. Het is goed beheersbaar, hij heeft verlatingsangst maar er is nogal met hem gezeuld en na 4 jaar in de opvang begrijp ik dat heel goed.

[Job]

onplaatsbare honden blijven bij mij ....