Een hond boven is niet altijd handig hoor,'ik snap je wel. Lola is klein genoeg om te tillen als dat nodig mocht zijn wanneer ze oud en bejaard is, maar een grote hond zou ik om die reden niet boven willen hebben. En Lola mag niet op bed oid, haha. Gek genoeg probeert ze dat ook niet, ze slaapt naast het logeerbed en ook nu we een babykamer inrichten springt ze niet op de fauteuil die daar staat. Ondoorgrondelijk die hond
Lola vindt alleen zijn heel moeilijk, daar merken we het gelijk aan als we haar teveel ruimte geven. En nadat ze het eerste halfjaar helemaal niet alleen kon zijn, is dat voor ons echt een belangrijk ding om goed te laten gaan. Bovendien merken we dat ze angstiger wordt als ze teveel ruimte krijgt. Dus we wéten dat we de touwtjes strak moeten houden, maar ze geeft zich niet zomaar gewonnen. Ze kan hele serenades piepen, neusfluiten en zuchten en als je zegt dat ze op moet houden helpt dat net als bij jullie toch wel een halve minuut of zo

uiteindelijk geeft ze het wel op en dan gaat ze diep, diep, díep beledigd zo ver mogelijk van ons weg liggen met haar rug naar ons toe. Of we de prinses eens even heel snel koninklijk willen behandelen met een warme deken, een plekje op hoogte en buikkriebels on demand.
Maar goed, het alleen zijn en met een niet-angstige hond over straat kunnen vinden wij net wat belangrijker dan de diva altijd op haar wenken bedienen dus dan is het weer: 'sorry Lo, niet alles is altijd leuk, ga maar gewoon met vier pootjes op de grond.'
Eens in de zoveel tijd moeten we weer even resetten, want ongemerkt word je wel steeds een beetje makkelijker. Tot je je weer afvraagt waarom die hond zo irritant doet en vervolgens ontdekt dat je zelf het probleem bent, haha. Het houdt je lekker bezig zullen we maar zeggen
