Hoe slaan jullie al die reuen van je af met een loopse hond

[Cowboy_Bebop]

Om de boel weer in balans te brengen met het geslacht wat ze hebben aangenomen/gekregen om zich vrouw /man te voelen.
Zegt natuurlijk ook wel heel veel.

Wat zegt het dan?
Transgenders slikken helemaal geen oestrogeen supplementen uit medische gezondheidsoverwegingen, wel om de gewenste borstontwikkeling op gang te brengen.

We drijven namelijk op de hormonen en het houd ons in leven en zorgen voor onze identiteit .

Als hormonen ons in leven houden, hoe komt het dan dat gecastreerde teven zonder hun oestrogeen niet ter plekke dood neer vallen, maar net langer leven dat intacte teven?

[Leonie.]

Ik ga gewoon on topic verder hoor :p

Volgens mij is Millie loops geworden vandaag. Meerdere honden hebben uitgebreid staan snuffelen en twee reuen liepen een eind achter haar aan. Morgen maar niet naar de oppas dus, hopelijk kan ik vroeg naar huis.

[blondie]

Ik ga gewoon on topic verder hoor :p

Volgens mij is Millie loops geworden vandaag. Meerdere honden hebben uitgebreid staan snuffelen en twee reuen liepen een eind achter haar aan. Morgen maar niet naar de oppas dus, hopelijk kan ik vroeg naar huis.

Waarom niet naar de oppas?

[Leonie.]

Ten eerste omdat die met de hondjes naar het strand gaat en daar natuurlijk ook reuen rondlopen.

En ten tweede zijn er bij de oppas vaak wel vier of vijf hondjes, waarvan ook een reu.

Als ik zag hoe ze vandaag al lastig gevallen werd...

Gelukkig is het nu al een stuk langer licht. Kunnen we voor en na het werk nog rustige plekjes zoeken waar ze lekker los kan lopen.

[Leonie.]

Heb net even gecheckt en ze heeft een enorm dikke doos. Grappig dat dat zo van de een op de andere dag gebeurt allemaal.

[bouvierpoedel]

Om de boel weer in balans te brengen met het geslacht wat ze hebben aangenomen/gekregen om zich vrouw /man te voelen.
Zegt natuurlijk ook wel heel veel.

Wat zegt het dan?
Transgenders slikken helemaal geen oestrogeen supplementen uit medische gezondheidsoverwegingen, wel om de gewenste borstontwikkeling op gang te brengen.

We drijven namelijk op de hormonen en het houd ons in leven en zorgen voor onze identiteit .

Als hormonen ons in leven houden, hoe komt het dan dat gecastreerde teven zonder hun oestrogeen niet ter plekke dood neer vallen, maar net langer leven dat intacte teven?

Nou dan zijn we eruit. Als er toch niets veranderd door castratie dan hoeven we ook niet meer te castreren.

[DeDiana]

Natuurlijk haal je hormonen weg en natuurlijk verandert er iets. Maar je haalt niet álle hormonen weg, alleen geslachtshormonen. Er blijven nog heel veel andere hormonen over en dus gaat de hond niet dood.
Het is niet de bedoeling dat de hond van geslacht verandert en dus voeg je geen hormonen toe zoals bij transgenders.

Ik heb alleen op volwassen leeftijd gecastreerde honden gehad een die veranderden niet bijzonder. Het karakter en de fysiek zijn al gevormd, alleen werden de teven niet meer loops en de reu reageerde nauwelijks meer op loopse teven. Als je jong castreert zal de impact groter zijn.

Dat laatste inderdaad. Ik heb hier een gecastreerde reu (met ca. 1 jaar gecastreerd) die zeker wel reageert op loopse teven en er ook op wil rijden. Dus het is zeker niet zo dat dat instinct altijd helemaal verdwijnt met castratie. Al kan ik me voorstellen dat hoe jonger je castreert, hoe minder dat tot ontwikkeling komt.

[bouvierpoedel]

Natuurlijk haal je hormonen weg en natuurlijk verandert er iets. Maar je haalt niet álle hormonen weg, alleen geslachtshormonen. Er blijven nog heel veel andere hormonen over en dus gaat de hond niet dood.
Het is niet de bedoeling dat de hond van geslacht verandert en dus voeg je geen hormonen toe zoals bij transgenders.

Ik heb alleen op volwassen leeftijd gecastreerde honden gehad een die veranderden niet bijzonder. Het karakter en de fysiek zijn al gevormd, alleen werden de teven niet meer loops en de reu reageerde nauwelijks meer op loopse teven. Als je jong castreert zal de impact groter zijn.

Juist .
Maar je veranderd wel wat met een castratie net als bij transgenders ook na weghalen van eierstokken ,baarmoeder of ballen.

[lieke]

Abby is vorig jaar augustus gecastreerd op 9-jarige leeftijd en ik merk verder niks aan haar. Nou ja, behalve dat ze nog veel erger gefixeerd is op voedsel en ze krijgt een krulvacht.

Maar qua karakter en temperament is er helemaal niks aan haar te merken. Ik heb trouwens bij alle teven die ik heb laten castreren niets gemerkt. De enige waar iets veranderde was bij Lyndie. Die werd van een tamelijk labiele, zenuwachtige hond wat stabieler. Alle anderen (een stuk of 4) bleven onveranderlijk lief en stabiel. Ze kwamen trouwens wel wat makkelijker aan dus dat moest ik in de gaten houden.

De enige reu die ik heb gehad en heb laten castreren op tweejarige leeftijd werd van een bijterig monster een ietwat minder bijterig monster.

Edit: qua incontinentie hadden alleen mijn eerste teef en Lyndie er last van. En beiden pas op hoge leeftijd (rond de 12 jaar) en beiden zo dement als een deur. Dus misschien had dat ook eerder te maken met leeftijd/dementie dan met castratie.

[Manuma]

Ik vind ongecastreerde reuen vaak ook wel veel mooier, vooral met een wat langere vacht.
Wat ik best raar vind is dat het zo normaal is een reu te castreren. Hoe vaak ik wel niet de vraag heb gehad wanneer ik hem toch liet "helpen". Zodra hij één jaar was kreeg ik die vraag echt ontzettend vaak, inmiddels minder maar nog steeds wel regelmatig.

Laatst liep ik met de honden op het strand en begon een vrouw naar haar hond te rennen, lijnde hem aan en zei tegen haar man: "die heeft ballen, die is agressief!" Manu is echt een goedzak. Hij patst wel hoor, hij is niet perfect, ook gewoon een vent Maar ik vind het heerlijk zo'n stabiele reu te hebben die dankzij die ballen net even wat meer indruk maakt. Vorige week werd Sultan gepakt door een labradormix, ik had mijn honden toen nog niet los. Even later kwamen we diezelfde hond tegen en met Manu erbij doet die hond gewoon normaal. Een aanstormende pitbull, Manu doet een stap naar voren, pist tegen een boom en die hond druipt weer af. Nu zal het ook wel aan zijn karakter liggen natuurlijk.
Een dekrijpe teef wordt hier trouwens irritant gevonden Dat wrijft en doet maar, hij wil er niks mee. Haal het weg

En ze blijven natuurlijk lekker in de spieren

[bouvierpoedel]

Ik vind ongecastreerde reuen vaak ook wel veel mooier, vooral met een wat langere vacht.
Wat ik best raar vind is dat het zo normaal is een reu te castreren. Hoe vaak ik wel niet de vraag heb gehad wanneer ik hem toch liet "helpen". Zodra hij één jaar was kreeg ik die vraag echt ontzettend vaak, inmiddels minder maar nog steeds wel regelmatig.

Laatst liep ik met de honden op het strand en begon een vrouw naar haar hond te rennen, lijnde hem aan en zei tegen haar man: "die heeft ballen, die is agressief!" Manu is echt een goedzak. Hij patst wel hoor, hij is niet perfect, ook gewoon een vent Maar ik vind het heerlijk zo'n stabiele reu te hebben die dankzij die ballen net even wat meer indruk maakt. Vorige week werd Sultan gepakt door een labradormix, ik had mijn honden toen nog niet los. Even later kwamen we diezelfde hond tegen en met Manu erbij doet die hond gewoon normaal. Een aanstormende pitbull, Manu doet een stap naar voren, pist tegen een boom en die hond druipt weer af. Nu zal het ook wel aan zijn karakter liggen natuurlijk.
Een dekrijpe teef wordt hier trouwens irritant gevonden Dat wrijft en doet maar, hij wil er niks mee. Haal het weg

En ze blijven natuurlijk lekker in de spieren

Op die foto zou je haast denken dat hij wat Akita bloed heeft.

[Manuma]

Ik vind ongecastreerde reuen vaak ook wel veel mooier, vooral met een wat langere vacht.
Wat ik best raar vind is dat het zo normaal is een reu te castreren. Hoe vaak ik wel niet de vraag heb gehad wanneer ik hem toch liet "helpen". Zodra hij één jaar was kreeg ik die vraag echt ontzettend vaak, inmiddels minder maar nog steeds wel regelmatig.

Laatst liep ik met de honden op het strand en begon een vrouw naar haar hond te rennen, lijnde hem aan en zei tegen haar man: "die heeft ballen, die is agressief!" Manu is echt een goedzak. Hij patst wel hoor, hij is niet perfect, ook gewoon een vent Maar ik vind het heerlijk zo'n stabiele reu te hebben die dankzij die ballen net even wat meer indruk maakt. Vorige week werd Sultan gepakt door een labradormix, ik had mijn honden toen nog niet los. Even later kwamen we diezelfde hond tegen en met Manu erbij doet die hond gewoon normaal. Een aanstormende pitbull, Manu doet een stap naar voren, pist tegen een boom en die hond druipt weer af. Nu zal het ook wel aan zijn karakter liggen natuurlijk.
Een dekrijpe teef wordt hier trouwens irritant gevonden Dat wrijft en doet maar, hij wil er niks mee. Haal het weg

En ze blijven natuurlijk lekker in de spieren
[img]http://scontent.cdninstagram.com/t51.28 ... OQ%3D%3D.2[ /img]

Op die foto zou je haast denken dat hij wat Akita bloed heeft.

Ik hoor dat wel vaker Zijn DNA komt uit op 25% Alaskan Malamute en 75% Siberische Husky.

[TessaThomas]

Abby is vorig jaar augustus gecastreerd op 9-jarige leeftijd en ik merk verder niks aan haar. Nou ja, behalve dat ze nog veel erger gefixeerd is op voedsel en ze krijgt een krulvacht.

Maar qua karakter en temperament is er helemaal niks aan haar te merken. Ik heb trouwens bij alle teven die ik heb laten castreren niets gemerkt. De enige waar iets veranderde was bij Lyndie. Die werd van een tamelijk labiele, zenuwachtige hond wat stabieler. Alle anderen (een stuk of 4) bleven onveranderlijk lief en stabiel. Ze kwamen trouwens wel wat makkelijker aan dus dat moest ik in de gaten houden.

De enige reu die ik heb gehad en heb laten castreren op tweejarige leeftijd werd van een bijterig monster een ietwat minder bijterig monster.

Edit: qua incontinentie hadden alleen mijn eerste teef en Lyndie er last van. En beiden pas op hoge leeftijd (rond de 12 jaar) en beiden zo dement als een deur. Dus misschien had dat ook eerder te maken met leeftijd/dementie dan met castratie.

Zowel Jorka als Tara waren bitches en dat werd zeker niet minder met castreren. Maar met name Tara werd veel stabieler in haar emoties en in haar gedrag, waardoor het netto-effect toch gunstig was. Geen problemen met stokhaar-vachten gelukkig, Jorka werd wel wat sneller dik maar Taartje werd van een gratenpakhuis een normaal formaat hond dus dat was wel fijn. Tara had in haar laatste (13e) jaar heel af en toe last van incontinentie maar later bleek dat ze ook een levertumor had dus wat de oorzaak was weet ik niet. Ze was tot haar laatste 2 dagen fit en energiek en liep nog makkelijk 4 km aan de fiets.

Wel apart, hier ook stokhaar. Tessa is echt veel feller geworden(echt niet fijn), maar zij was al absoluut geen stabiele hond, en haar vacht is rampzalig. We noemen haar schaap, ze vervilt waar je bij staat, vacht is 10 keer zo dik geworden waardoor borstelen niet meer gaat en je alleen met de hand aan de slag kunt. Maar ook idd van gratenpakhuis naar beter gewicht. Bespiering is wel afgenomen, maar dat kan ook leeftijd zijn.

[Alfilillo]

Ik vind het echt zónde om een reu te castreren. Als het even niet hoeft doe ik het niet.
Dat hele hengstige gaat eraf. Dat smalle middeltje en die gespierde billetjes Ik heb hier nu twee ruwhaar reuen rondlopen, teckels, beiden ongecastreerd. En het zijn echt reutjes om te zien. Ik vind dat mooi.

Stevige dijtjes heeft deze heer inderdaad. Ik vind het meestal ook mooier.

[Alfilillo]

Ja, dat was ik inderdaad. Heb jij daar geen cijfers van, Cowboy_Bebop?
Het lijkt me op zich logisch. Een vrouw die zwanger is geweest heeft minder kans op baarmoederkanker en een vrouw die zwanger is geweest en borstvoeding heeft gegeven heeft minder kans op borstkanker. Waarom zou dat bij een hond anders zijn? We zijn immers allemaal zoogdieren. Misschien is dat ook de reden dat de teven van Marjoleine nooit melkklierkanker hebben gehad. Zij is fokker heb ik begrepen?
Eigenlijk is het onnatuurlijk om een hond te houden op de manier zoals wij dat doen: of je nu castreert of belet dat de hond zich voortplant. Bij het thema wel of niet castreren wordt dat altijd zo pijnlijk duidelijk.

Wat ik na wat onderzoek terug vind via verschillende sites is dat het voor teven geen verschil uitmaakt:
Pregnancy has no effect on the risk of developing mammary cancer
http://www.uskbtc.com/about-kerries/hea ... the-bitch/

Maar voor mensen wel:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23937211

Oh, dat is apart, had ik niet verwacht. Bedankt voor de info!

[tobi__]

Ik vind ongecastreerde reuen vaak ook wel veel mooier, vooral met een wat langere vacht.
Wat ik best raar vind is dat het zo normaal is een reu te castreren. Hoe vaak ik wel niet de vraag heb gehad wanneer ik hem toch liet "helpen". Zodra hij één jaar was kreeg ik die vraag echt ontzettend vaak, inmiddels minder maar nog steeds wel regelmatig.

Laatst liep ik met de honden op het strand en begon een vrouw naar haar hond te rennen, lijnde hem aan en zei tegen haar man: "die heeft ballen, die is agressief!" Manu is echt een goedzak. Hij patst wel hoor, hij is niet perfect, ook gewoon een vent Maar ik vind het heerlijk zo'n stabiele reu te hebben die dankzij die ballen net even wat meer indruk maakt. Vorige week werd Sultan gepakt door een labradormix, ik had mijn honden toen nog niet los. Even later kwamen we diezelfde hond tegen en met Manu erbij doet die hond gewoon normaal. Een aanstormende pitbull, Manu doet een stap naar voren, pist tegen een boom en die hond druipt weer af. Nu zal het ook wel aan zijn karakter liggen natuurlijk.
Een dekrijpe teef wordt hier trouwens irritant gevonden Dat wrijft en doet maar, hij wil er niks mee. Haal het weg

En ze blijven natuurlijk lekker in de spieren

Prachtige hond!

Ik krijg die vraag ook elke week wel. Of Tobi al geholpen is en dat we dat toch zeker wel gaan doen. Maar eerlijk gezegd heb ik daar geen behoefte aan. Hij is nu 9 maanden en ik merk nog niets vervelends aan hem. Hij kwijlt en klappertand als er een loops teefje is, maar is nog goed te bereiken en aan te lijnen dan. Verder heeft hij wel eens een puberbui, maar qua gehoorzaamheid ben ik ook tevreden.

[ranetje]

Ik vind ongecastreerde reuen vaak ook wel veel mooier, vooral met een wat langere vacht.
Wat ik best raar vind is dat het zo normaal is een reu te castreren. Hoe vaak ik wel niet de vraag heb gehad wanneer ik hem toch liet "helpen". Zodra hij één jaar was kreeg ik die vraag echt ontzettend vaak, inmiddels minder maar nog steeds wel regelmatig.

Laatst liep ik met de honden op het strand en begon een vrouw naar haar hond te rennen, lijnde hem aan en zei tegen haar man: "die heeft ballen, die is agressief!" Manu is echt een goedzak. Hij patst wel hoor, hij is niet perfect, ook gewoon een vent Maar ik vind het heerlijk zo'n stabiele reu te hebben die dankzij die ballen net even wat meer indruk maakt. Vorige week werd Sultan gepakt door een labradormix, ik had mijn honden toen nog niet los. Even later kwamen we diezelfde hond tegen en met Manu erbij doet die hond gewoon normaal. Een aanstormende pitbull, Manu doet een stap naar voren, pist tegen een boom en die hond druipt weer af. Nu zal het ook wel aan zijn karakter liggen natuurlijk.
Een dekrijpe teef wordt hier trouwens irritant gevonden Dat wrijft en doet maar, hij wil er niks mee. Haal het weg

En ze blijven natuurlijk lekker in de spieren
http://scontent.cdninstagram.com/t51.28 ... OQ%3D%3D.2

Is dat zo normaal?
Ik hoor het veel vaker van teven dan van reuen eigenlijk ...........

Niemand heeft mij ooit iets gevraagd over wel of niet castreren van mijn reuen.
Ze waren ook niet gecastreerd en ze hadden ook van die mooi bespierde dijen, net als dat reutje wat Nanna laat zien

Manu vind ik een prachtige hond
Hij heeft ook wel iets van de Malamute, dus het verbaast me niet dat dat er ook in zit.

[Paisley]

Volgens mij verschilt dat nogal per regio maar hier op het platteland is het ook de standaard om alles te castreren. Toen ik in een stad woonde, kwam ik vaker intacte reuen tegen.
De reuen die ik hier tegenkom zijn grotendeels gecastreerd. Ik vind t wel makkelijk als ik met een loopse teef loop

[Bonnie F]

Ik heb Zappa laten castreren omdat hij simpelweg niet met zijn hormonen om kon gaan en ik hem echt bedrukt vond. Eerst chemisch geprobeerd en voila, van een hysterische, bemoeizuchtige idioot naar een speelse, te begeleiden idioot. De doorslag was dat hij weer speels, vrolijk en grappig werd. Toen het mes er maar in gezet. Qua bespiering heeft hij wel iets ingeleverd en zijn vacht is veranderd. Minder mooi en het verharen duurt langer. Maar daar heeft hij geen last van.

[Caro.]

Ik heb Zappa laten castreren omdat hij simpelweg niet met zijn hormonen om kon gaan en ik hem echt bedrukt vond. Eerst chemisch geprobeerd en voila, van een hysterische, bemoeizuchtige idioot naar een speelse, te begeleiden idioot. De doorslag was dat hij weer speels, vrolijk en grappig werd. Toen het mes er maar in gezet. Qua bespiering heeft hij wel iets ingeleverd en zijn vacht is veranderd. Minder mooi en het verharen duurt langer. Maar daar heeft hij geen last van.

Hier ongeveer hetzelfde. Uiteindelijk op zijn 5e de knoop (ballen) doorgehakt, want hij was compleet gestoord en er viel niet mee te lopen buiten:
alleen al een plasje van een andere reu gaf complete hysterie, laat staan als hij een andere reu zag
Eenmaal in huis was het weer een fantastische hond, maar buiten was hij een totale ramp op 4 poten en hij speelde dus totaal niet, hij rende niet, hij
was alleen maar totaal gefocused op andere reuen en compleet gestrest.
Ook eerst chemisch laten castreren en na een paar weken kreeg ik ineens een hond te zien die bereikbaar was, die ineens even gek ging rennen en
tijd had voor wat leuke dingen buiten.
Toen hem dus definitief laten castreren.

Hij houdt nog steeds niet van middelgrote tot grote reuen, maar is daar niet meer constant mee bezig. Hij kan ontspannen buiten en ziet hij dan
een andere reu dan gaat hij nog steeds even tekeer, maar is wel bereikbaar en het zakt ook weer af (eerder bleef hij net zolang hysterisch buiten
totdat we weer thuis waren).
Hij is gelukkig niet aantrekkelijk geworden voor andere reuen, dus geen last van rijden of achtervolgingen.
Teven en pups vindt hij nog steeds leuk en hij is nu ontspannen genoeg om daar ook even mee te spelen.
Zijn vacht is wel voller geworden en inderdaad langer verharen en ja, wat minder gespierd/strak geloof ik ook wel.
Honger had hij altijd al, dus dat is niet veranderd.

Ja, ik vind het ook 'zonde' van een reu om hem te castreren, daarom is hij ook pas met zijn 5e gecastreerd, maar soms is het niet anders
vanwege medische redenen of vanwege zulke opspelende hormonen waardoor het voor de mens én de hond niet leuk meer is.
Ik vind zo'n hond dan echt niet ineens 'verminkt' of minder hond, mijn hond is gewoon nog een reu... en ja liever had ik hem nog met
ballen gezien, maar ook zonder ballen blijft hij gewoon een hond.

[Jackira]

Het voordeel van een reu castreren bij Buck vond ik niet zozeer de gedragsverandering bij hem zelf. Maar meer het feit dat andere reuen zijn gepats niet meer zo zwaar opnamen en de sfeer iets meer ontspannen werd bij een confrontatie. Nu zou ik dat nooit meer doen. Als we ooit nog eens een reu er bij zouden krijgen dan laat ik die ongeacht welke situatie ook niet meer castreren want ik weet nu meer van een hond opvoeden dan dat ik met Buck wist in de beginperiode Zijn gedrag was iets wat ik best snel op moest lossen maar waar ik de capaciteit niet voor had (niet dat kaliber hond) dus dan ga je zulke noodgrepen toepassen.

Hij is nog steeds wel mooi van uiterlijk maar hij had nog mooier en wat meer uitstraling als reu kunnen hebben denk ik. Ook denk ik dat de zwakte van de achterhand waar hij nu op 14 jarige leeftijd last van heeft ook best kan komen doordat de bespiering na castratie minder wordt. Dat gebeurd dat toch wel op deze leeftijd maar ik denk toch dat hij anders nog in betere conditie was geweest. En wat gedrag betreft van hemzelf heb ik niet heel veel verandering bemerkt na de castratie. Dat is in de loop van de tijd meer gekomen door zelf meer kennis en vaardigheden te hebben en beter met hem om te gaan en hem heel goed onder controle te hebben.