mijke schreef:Tsja, het is ook een angst. Best een grote angst. Het is echter geen stoornis want bij een stoornis gaat het over een volstrekt irreële angst, terwijl de angst voor klapkaken wel degelijk hartstikke terecht is. En eerlijk, als ik jou nu zou tegenkomen met een loslopende Hippo zou ik me niet op mn gemak voelen, maar zou ik zeer gerustgesteld zijn doordat ik weet dat jij erg goed bent met honden en dat Hippo een hele brave, hondvriendelijke hond is. Maar als ik je niet zou kennen dan zou je voor mij ook onder de asociale klapkaakbaasjes vallen wiens type hond niet los hoort te lopen. Nummer zoveel. Ik kan aan de buitenkant niet zien of ik wel of niet terecht ben voor een al dan niet loslopende SPA en diens baasje (want de baasjes zijn soms net zo angstaanjagend als je SPA-ontwijkende maatregelen probeert te nemen). En dus móet ik bang zijn voor alle SPA's. Dat kan niet anders.Hippo schreef:het lijkt wel een angststoornis
Het kan wel anders. Ik weiger toch echt om in elke Stafford een gevaar te zien. Kan ik ook wel bang voor Duitse Doggen worden, daar ben ik door gebeten. De ene hond is de andere niet.
Ik kijk wel een beetje wat voor baas er bij een Stafford loopt. Maar zelfs dan kan ik me vergissen en kan degene in een net pak wel minder controle hebben over zijn hond, dan de eigenaar in joggingbroek en kale kop.
Maar vanuit het Schollebos is er maar een weg terug naar mijn huis, dus ik zal dat pad toch moeten nemen.
Er zijn wel andere wegen maar dan moet ik een uur omlopen, en daar heb ik op het eind van de wandeling geen zin in. Gelukkig loop ik s'ochtends altijd heel erg vroeg. En s'middags zie ik wel.
Ik ga niet van huis af met het idee dat vandaag mijn hond weleens dood gebeten kan worden.
Als ik zo zou moeten leven heb ik liever geen hond meer.