In eerste instantie dacht ik dat ze het alleen aan mij had gelinkt, maar toen ik met haar simpele tuigje en flexriem naar het bos ben gegaan, was het angstige gedrag al een stuk minder. En na een dag of 3 niks meer aan de hand.
Terwijl ze vanmorgen, na ruim een week dus, nog steeds veel moeite had om met Ruffwear tuig en lange lijn mee te lopen. Ze loop dan gedrukt achter me. Bij voorkeur op een afstand van een meter of 2-4 en staart laag. Struikel ik over een boomstronk of valt er een eikel uit de boom die vlak naast haar terecht komt dan schrikt ze en zit de staart tussen haar poten. Koekjes wil ze op zo'n moment dan ook even nauwelijks aannemen (en Malou doet ALLES voor eten dus dit is heftig gedrag voor haar doen). Dat hele angstige gedrag neemt dan vrij snel (lees meter of 30) weer af, maar het gedrukte en wat wantrouwende gedrag blijft.
Tenzij ik kunstjes met haar doe, haar stukjes laat volgen met enthousiast stemmetje en een hoop koekjes, op boomstammen laat staan, noem maar op. Dan is ze even heel vrolijk en enthousiast en staat haar staart ook fier overeind. Maar zodra we weer gewoon wandelen vervalt ze weer in die gedrukte houding.
En nu? Nu weet ik even niet meer welke stappen ik moet zetten.
Ergens heb ik de neiging om alleen maar met simpel tuigje en flexriem te wandelen voorlopig, maar dan ben ik 'bang' dat als ik over een tijd weer een keer wel met Ruffwear tuig en lange lijn ga lopen, we nog steeds hetzelfde probleem houden.
In het bos flexriem en simpel tuigje en in de wijk juist ruffwear tuig met lange lijn, zodat ze daar eerst weer een positieve link mee kan leggen in een bekende omgeving. Al bestaat dan ook het risico dat ze dat tuig met lange lijn overal gewoon stom vindt. Of dat ze ineens ook in de wijk, bekende en voorspelbare omgeving, hetzelfde gedrag gaat vertonen.
Gewoon doorgaan zoals we nu doen. Dus in ieder geval 1 wandeling per dag met lange lijn en Ruffwear tuig in het bos, beetje positief houden met leuke dingetjes tussendoor en met het idee van 'even door de zure appel heen bijten', het heeft wat tijd nodig en ze ervaart vanzelf dat het allemaal niet zo eng is.
Overigens is het écht die combinatie van lijn en tuig, want een paar dagen terug heb ik in het bos gelopen met ruffwear tuig en flex en dan is ze de eerste 50 meter wat twijfelend en daarna loopt ze gewoon vrolijk mee.
Afgelopen dinsdag ben ik met haar naar de hondenschool gegaan met haar Ruffwear tuig en ook dan is er niks aan de hand.
Met het simpele tuigje en de flex riem heeft ze me afgelopen vrijdag ook nog compleet uit lopen dagen. Rondjes racen, in mijn armen bijten, dat zou ze niet doen als ze zich echt niet op haar gemak voelt bij mij zou ik denken.
Maargoed, ik zoek dus even naar wat ideeën en visies op dit gedoetje want ik vind het niet leuk om haar zo te zien en ik heb wel het gevoel dat ik dit even doordacht aan moet pakken om te voorkomen dat het zo helemaal een Ding gaat worden.
Kiwi geeft mij de schuld van alles wat mis gaat in haar leven. Ze is een keer tijdens het werk bij de koeien vol in een wildrooster gerend. Dat rooster ligt daar al decenia lang, zij loopt er al 2 jaar dagelijks langs. En nu is het ineens mijn schuld dat zij dat ding over het hoofd zag. 
Net zoals sommige mensen God nog de schuld geven van natuurrampen
