Weglopen...

[Gast]

Sho loopt, zodra hij de kans krijgt, weg. We gaan binnenkort dus naar een gedragstherapeut, zoals misschien meerdere van jullie hebben gelezen in mijn andere topic. Dus zou kan me waarschijnlijk ook wel helpen.
Maar misschien weten jullie waarom Sho wegloopt??
Als de deur openstaat, moeten we hem dus bijhouden, anders is meneer pleite.... ik snap dat niet hoor. :U Daarnet ook weer. Voordeur stond een stukje open, en meneer is weg. Mijn vriend erachter aan, want er zou maar iets gebeuren of hij komt niet terug... Was hij dus bijna raakgereden door een bus... :S Wat moeten we hier nou mee?? Waarom wil hij weglopen, terwijl hij het zo naar z'n zin heeft bij ons?? We kunnen geen 1 deur, of garagedeur open laten staan, en dat kan ERRUG vervelend zijn, als we b.v. de kliko op straat moeten zetten. Dan moeten we Sho binnen opsluiten. Want er komt nog een probleemje bij... Sho maakt deuren open... Als dat niet het geval zou zijn, zou hij ook niet gemakkelijk weg kunnen.
Maar ja, hij is nogal slim... 8O
Tja, wij gaan er hard aan werken met de therapeute, hopelijk helpt het. Helpt het niet, dat zullen we SHo maar accepteren zoals hij is.

[Caro.]

Je hebt totaal niks aan mijn antwoord, maar het benieuwd mij ook wel waarom honden weglopen....
Zelf heb ik het gelukkig nooit meegemaakt (op 2 paniekaanvallen van Moritz dan): altijd honden gehad die op het erf blijven, ondanks dat ik maar een heel laag hekje heb staan, hoef ik nooit bang voor weglopen te zijn.

Ik denk dat het er niks mee te maken heeft of een hond het thuis fijn heeft of niet. Zo redeneert een hond niet (wegwezen want ik vind het niet leuk ). Het is volgens mij meer een ''vrije geest'' een erg onafhankelijke hond die erop uit wil.

Hopelijk hebben anderen mensen een zinniger antwoord.... ik ben ook benieuwd, want het lijkt me wel goed waardeloos

[Gast]

Het is in huis nog te doen, wij kunnen de deur van de hal naar de woonkamer dicht doen (meneer maakt hem dan wel open) maar dan kunnen wij hem in de gaten houden, als 1 van ons buiten is.
Maar als de kliko naar buiten moet... dan moeten we OF de keukendeur op slot doen, hij maakt 'm anders open..., of de garagedeur. Anders loopt ie gewoon weg.
Ik snap het ook niet hoor, maar straks gebeurd er echt iets en dan vergeef ik het mezelf nooit natuurlijk. Ook al kun je er soms weinig aan doen.
Dus, WIJ zijn erg benieuwd of mensen hier weten waarom honden wel eens weglopen.
:

[Belle]

Chiva deed dit vroeger ook altijd. Heb wat gefoeterd op de kinderen als zij weer eens een deur of de poort open hadden laten staan. Ook mijn andere honden liepen dan wel naar buiten. Volgens mij doen honden dat omdat het gewoon leuk is buiten, de meeste honden zijn tenslotte ook dolenthousiast als ze mee uit mogen. Het verschil met Chiva en de andere honden die ik toen had, was dat de anderen meteen terugkwamen als ik riep, terwijl Chiva alleen maar harder wegrende. We denken dat Chiva bij haar vorige eigenaar (die er sowieso al rare opvoedingspraktijken op nahield) gestraft is voor het weglopen op het moment dat ze terug kwam. Met veel geduld en oefening (en veel koekjes) is Chiva nu een perfecte 'terugkomer' en heeft nu ook niet meer zozeer de neiging weg te lopen.
In het bos, is ze trouwens nooit een wegloper geweest, alleen maar als ze in de buurt ontglipte.
Het zal ook wel met de leeftijd te maken hebben, ze is gewoon wat bezadigder geworden. Hoe oud is Sho?

[mercedes2803]

Hier nog iemand met een peitje!
Tja, het zit 'm een beetje in het ras, dat is gewoon zo!

En onze Rimpel? Die is bij mijn ouders ook al meerder malen er vandoor gegaan en hij speert werkelijk alle kanten op! Hij reageert nergens op en als je maar bij hem in de buurt bent dat kijkt ie je tergend aan en vliegt weer weg! Ik heb heel wat stressende minuten doorgebracht hoor!
Bang dat we hem noooit weer zouden krijgen, bang dat hij aangereden zou worden, verdwalen zou, in een sloot zou vallen en een poot zou breken, of het ergste; aangevallen zou worden door een andere hond! Want als je misschien mijn berichtjes terug kunt lezen is Rimpel al meerder malen aangevallen en doet hij niets terug!
Ik weet niet hoe dat gaat als hij losloopt, maar hij loopt dus nooit los omdat hij dus gewoon niet terugkomt als we hem roepen!

Rimpel is een reutje...van 2 en half jaar oud en niet gesteriliseerd, dus dat zal ook wel meespelen.

Maar goed, we wonen vier hoog, dus hier is het wel te doen, maar bij mijn ouders dus niet echt...altijd in de gaten houden of de deuren dicht zijn en zeker met dit weer!

Waarom ze het doen? Niet omdat ze het niet leuk vinden bij jou hoor, heb ik ook weleens gedacht...hihihiihh! Dat ik dacht; stomme hond...je hebt het hier geweldig! maar gewoon omdat het buiten interessanter is dan binnen denk ik!

Ik vind het al heel wat dat je hem terugkrijgt en ik las in een ander bericht dat je hem ook los kunt laten lopen...nou Rimpel nooit never dus he?! Ik begin er ook niet aan want ik doe mezelf wat aan als hem wat gebeurt! Als pup hebben we het weleens gedaan maar nadat meneer een half uur foetsie was in een mega bos nooit weer! Ik dacht dat ik doodging dat halve uur! Rimpel is mijn kindje en moet er niet aan denken dat ik hem zo kwijt zou raken!

[Rataplan]

Ronde deurknoppen te koop bij Gamma of een andere bouwmarkt. Knappe hond die die openmaakt want dan heb je een werkende duim nodig

[Baily]

Ik denk dat honden "buiten"heel spannend vinden als ze nooit de gelegenheid krijgen om gewoon eventjes naar buiten te lopen en naar binnen geroepen te worden. Ik begrijp je probleem hoor, want ik heb ook een jaar lang me als een soort slangemens door deuren gewrongen omdat ik bang was dat mijn honden weg zouden lopen. Ik heb een hek om mijn tuin van twee meter hoog.

Ook heb ik aan de voorkant een drukke straat en een trambaan. Dus daar laat ik ze zowiezo niet los lopen. Maar sinds enkele weken neem ik ze aan de andere kant van het huis wel los mee. En in het begin stoven ze naar buiten, heel alert op alles, helemaal druk en opgewonden, joepie, iets wat nooit kan mocht nu ineens. maar nu is het nieuwtje eraf, deur gaat open en ze lopen rustig naar buiten, al snuffelend, want ze weten al wat er komt en ze lopen daar nu vaker los. Ik ben zelf ook niet meer paniekerig, want dat gooide ook vaak natuurlijk olie op het vuur als ze onverwacht soms toch los buiten liepen. Dan werden ze nog eens extra druk.

Ik wil niet zeggen dat je nu hem steeds buiten los moet laten, maar ik weet wel dat als er een soort gewenning is, dat het makkelijker is om ze weer terug te roepen.

Het echte weglopen, zeg maar, daar weet ik ook de oorzaak niet van. Ik begrijp het ook niet waarom ze dat doen. Misschien toch een rasgebonden iets. Je hebt honden die erg erfvast zijn, maar ook honden die zelfstandig een paar uurtjes op stap gaan als ze de kans krijgen.

[Gast]

Kunnen jullie de tuin niet afzetten en een (trap)hekje voor de deur plaatsen?

Ik denk dat honden weglopen omdat er buiten veel interessante dingen te ontdekken zijn. Mijn honden zijn redelijk erfvast, maar niet 100 %. Wij hebben de tuin afgezet omdat we niet willen dat ze overrreden worden of andere mensen buiten lastig vallen.

[bram en thijs]

Ik denk dat het er niks mee te maken heeft of een hond het thuis fijn heeft of niet. Zo redeneert een hond niet (wegwezen want ik vind het niet leuk ). Het is volgens mij meer een ''vrije geest'' een erg onafhankelijke hond die erop uit wil.

Aan zoiets denk ik ook. Ik denk dat wij mensen weleens teveel denken aan wat een hond zou kunnen denken.

[Gast]

Sho is bijna 2 jaar (geschat).
Maare, Mercedes. Wat doen jullie als Rimpel wegloopt? (leuke naam trouwens!)
Komt ie zelf terug? Of blijven jullie net zolang zoeken en roepen totdat je hem 'gevangen' hebt?

We hebben voor Sho al een traphekje geplaatst op de trap, omdat hij dus deuren openmaakt en naar boven rende. We vinden onze klinken mooi, dus willen we niet het hele huis gaan aanpassen voor een hond. Hij heeft maar te luisteren, alleen doet ie dat niet .
Als wij hem roepen, blijft ie ff staan, en loopt dan weer verder. Maar als we hem dan met de auto tegenkomen en hem vrolijk roepen, springt ie zo de auto in... Soms begrijp ik helemaal niks van hem...

Maare, das wel eng zeg, dat je hond wegloopt in een groot bos! Dan ga je dood van paniek denk ik!
Sho bleef redelijk goed op het pad gister, soms wel wat het bos in, maar hij kwam best snel als ik hem riep. Als hij een meter te ver het bos inliep, vond ik het al eng. En als ik te ver uit z'n buurt was, omdat hij gewoon sneller loopt, wachtte hij mooi. Het was de eerste keer, dus kende hij nog geen enkel spoor. Misschien is dat de volgende keer ook wel anders hoor...
Hier op straat durf ik hem niet los te laten. Ik durf het zowieso al niet zo goed, heb gister gewoon geprobeerd en vertrouwen proberen te krijgen in hem, maar hier in de buurt gaat ie er volgens mij echt vandoor. Zover zijn we nog niet
Maar dat komt nog! Sho is een deugniet, maar zeker ook heel lief en aanhankelijk!

Hij komt zo agressief over op straat, zo van 'laat ik alle honden eens lekker te pakken nemen', maar onder dat agressieve uiterlik schuilt een eigenlijk hele lieve, sociale hond. Sho zal niet snel beginnen met vechten, hij wacht eerst af. Wanneer hij zich in het nauw gedreven voelt, zal hij misschien uithalen. Maar daar staan Shar-Pei's ook om bekend, dat ze nooit zullen beginnen met aanvallen. Sho doet alleen zo als hij dus aan de riem zit, zo bleek gister. Allemaal extra informatie om aan de gedragstherapeute door te geven!

[mercedes2803]

Tja, wij vangen dus net zolang achter hem aan, proberen hem te lokken daar waar honden zijn (kleintjes, want met groten heeft ie altijd problemen) en hem zo in te sluiten en te grijpen! Als ik hem dan had kreeg ie altijd goed op zijn donder (vocaal natuurlijk want ik trap en sla mijn beestje niet hoor! gewoon in zijn nekvel, op de grond en heeeel boos tegen hem zijn). daar schrok ie altijd wel van, maar ja, meneertje eigenwijs deed het de volgende keer gewoon weer hoor!

Met Rimpel zijn we tegenwoordig ook weer aan het trainen. Bij een hondenschool die ook veel met gedragstherapie doet.
Omdat hij in korte tijd een paar keer aangevallen werd ging hij heel angstig lopen doen voor alles wat snel op hem afkwam (handen, benen, etc.) op een gegeven moment kon je nog niet bij hem in de buurt komen of hij kroop al in elkaar! Heel zielig allemaal!

We zijn nu een week of 14 bezig met hem en zien sinds een week of 4 echt wel verbetering. Hij zit lekkerder in zijn gerimplde velletje en hij eet ook weer zelf. Hij wilde op een gegeven moment alleen nog uit de hand eten en dat eten moest hem dan aangereikt worden met een grote boog, want hij durfde niet te dicht in de buurt te komen. Echt frustrerend, maar wat ik zeg...meneer eet gewoon weer uit zijn bak...dat angstige zit er nog steeds wel in, maar is wel veel minder dan dat het was!
Veel trainen, geduld en liefde he?! hihihihi!

Rimpel is voor de rest een super gemakkelijke hond, we hebben hem gekregen toen hij 8 weken oud was en hij is naar de puppy en vervolgcursus geweest, buiten luisterde hij zowieso al niet zo geweldig maar binnen ging en gaat altijd goed eigenlijk!
Hij kan prima alleen zijn, gaat overal mee naartoe en is rustig binnen en heel erg lief! Hij slaapt altijd bij ons en tegen de ochtend kruipt hij aan mijn kant van het bed...met uitlaten is hij ook erg makkelijk! We hebben hem nooit een vast ritme geleerd omdat mijn vriend ploegen werkt, dus hij is heel makkelijk...hij past zich prima aan onze tijden aan en hij is er tevreden mee! Hij is ook een kilo of wat aangekomen en ziet er goed uit! Echt een superpeitje!

Maar ja, niet kunnen loslopen he?! En buiten is het af en toe echt een gevecht van wie de baas is (zijn onzekerheid om andere honden en onze angst om een hond tegen te komen werken natuurlijk ook niet mee) dan sjort ie echt loeihard aan de riem tot hij zijn zin krijgt...die krijgt hij dan niet en dan blijft hij sjorren...corrigeren, corrigeren en nog eens corrigeren...
Door al die bijtverhalen is hij wel veranderd buiten, eerder was het ook geen braverik, maar de laatste maanden was het een crime om hem uit te laten...de angst, het gesjor en getrek...
maar wat ik zeg...het gaat steeds beter en uiteindelijk komen we er wel hoor!

Ik weet niet precies waarom jullie met Sho naar de gedragstherapeut gaan, maar ik wens jullie alle succes! Onthoud goed dat het met een pei (en ook met andere hondne hoor, maar dan misschien in mindere mate) nooit ophoudt, je moet een pei continue blijven opvoeden...een labrador heeft dingen met een paar keer in de gaten en zal in 10 jaar tijd misschien een paar keer geattendeerd moeten worden op hetgeen hem vroeger geleerd is...met een pei zul je het minstens ieder jaar een paar keer moeten herhalen!
Niet dat een pei een rotras is hoor! Het houdt je allert en bezig he?! hihihihih Tuurlijk zijn er uitzonderingen maar peitjes zijn nou eenmaal eigengereide keutels! Dat maakt ze ook zo leuk he?!
Denk na een les of 10 dus niet dat het toch niet helpt! Het duurt misschien wat langer maar als je consequent bent heb je een vriendje voor het leven hoor! Tja, in mijn geval , een kindje voor het leven!


Groetjes Hilje

[Gast]

Hee Hilje

Leuk om te lezen!!
We gaan met Sho naar een gedragtherapeut omdat hij erg agressief is op straat en tegen visite die bij ons thuis komt. De laatste keren dat we visite kregen is het goed gegaan!! Na eventjes buiten te zijn, laten we hem binnen en gaat het goed!
Lees mijn topic maar, als je wilt, bij gedrag 'errug waaks'.

Veel plezier met je peitje, en tja, dat je nooit 'klaar' bent met een pei vind ik niet erg. Dan zal het nooit saai worden met hem haha

Liefs, Maartje

[Elly*]

Toen ik Rico kreeg, was hij drie jaar. Ook hij liep weg. Maar hij was van oude mensen,geweest, die hem enkele keren per dag aan de (prik)band uitlieten. Een rondje sloffen en weer naar huis.
Hij wilde dus inderdaad de wereld verkennen. We moesten er wel achteraan (met Anak, om hem te lokken).
Na verloop van tijd en een cursus behendigheid kon hij tijdens de wandeling ook wel eens los. Sindsdien heeft hij geen behoefte meer om weg te lopen.

[tbeast]

Mijn broer heeft hetzelfde probleem met zijn labrador. Die loopt echt meteen weg, zodra hij de kans krijgt. Ze wandelen hartstikke lang met hun honden (ze hebben ook nog een Golden), maar zodra ze thuis zijn en hij ruikt zijn kans, smeert hij hem weer.
Ze hebben hem al verschillende keren uit het asiel moeten halen, of van de andere kant van de stad. Soms ligt hij aan de ketting in de tuin (met erg lekker weer), maar als ze dan even niet opletten, krijgt hij op een of andere manier zijn ketting los. De halsband heeft hij dan nog om, maar de ketting krijgt hij los.
Ze hadden een schutting (inmiddels zijn ze verhuisd en hebben alleen nog een heg) van 2 meter hoog, maar dat is geen enkele belemmering, want daar springt hij gewoon overheen.
En ook hij krijgt deuren open, erg lastig dus.
Ik kan je niet helpen aan een oplossing, maar ben wel benieuwd naar verdere tips.

Oja, zou castratie misschien een optie zijn? Zouden ze daar minder uithuizig van worden?

[Golden Stanley]

Mijn broer heeft hetzelfde probleem met zijn labrador. Die loopt echt meteen weg, zodra hij de kans krijgt. Ze wandelen hartstikke lang met hun honden (ze hebben ook nog een Golden), maar zodra ze thuis zijn en hij ruikt zijn kans, smeert hij hem weer.
Ze hebben hem al verschillende keren uit het asiel moeten halen, of van de andere kant van de stad. Soms ligt hij aan de ketting in de tuin (met erg lekker weer), maar als ze dan even niet opletten, krijgt hij op een of andere manier zijn ketting los. De halsband heeft hij dan nog om, maar de ketting krijgt hij los.
Ze hadden een schutting (inmiddels zijn ze verhuisd en hebben alleen nog een heg) van 2 meter hoog, maar dat is geen enkele belemmering, want daar springt hij gewoon overheen.
En ook hij krijgt deuren open, erg lastig dus.
Ik kan je niet helpen aan een oplossing, maar ben wel benieuwd naar verdere tips.

Oja, zou castratie misschien een optie zijn? Zouden ze daar minder uithuizig van worden?

Castreren helpt niet tegen wegloopgedrag en zou ik om die reden ook niet doen. Stanley is gecastreerd (overigens niet hiervoor) en als hij de kans krijgt, peert ie hem naar het buitengebied naast mijn huis. Dit is 2x gebeurd en als ik hem heb opgesnord, komt ie ook net zo makkelijk weer voor. Wat is er voor een avonturier mooier dan zelf op verkenningstocht te gaan en overal op je gemakkie heerlijk te snuffelen, op zoek naar reeen en ratten. En ik ben per dag uren met hem op pad, dus hij komt wat dat betreft niks te kort. De kinderen van mijn bezoek moeten dan ook altijd het hekje aan de voorkant op slot doen en ik kijk altijd na of ze dat gedaan hebben.

[Gast]

Als Sho eenmaal weer bij ons is, geven we hem niet op z'n kop. Op dat moment is hij juist LIEF, omdat hij naar ons toe is gekomen als we hem roepen. Dan helpt straffen inderdaad niet. Conditionering...
Ik hoop niet dat het ooit zover komt, dat we hem bij een asiel moeten gaan halen. Lijkt me vreselijk en hij waarschijnlijk ook.
Dan is die hond dus ook slim, die zelf zijn ketting losmaakt en ook sloten openmaakt. Ja ja, zo zie je maar, er zijn een hoop slimme honden, op wat voor manier dan ook!

[Golden Stanley]

Tja, wij vangen dus net zolang achter hem aan, proberen hem te lokken daar waar honden zijn (kleintjes, want met groten heeft ie altijd problemen) en hem zo in te sluiten en te grijpen! Als ik hem dan had kreeg ie altijd goed op zijn donder (vocaal natuurlijk want ik trap en sla mijn beestje niet hoor! gewoon in zijn nekvel, op de grond en heeeel boos tegen hem zijn). daar schrok ie altijd wel van, maar ja, meneertje eigenwijs deed het de volgende keer gewoon weer hoor! ........

....... En buiten is het af en toe echt een gevecht van wie de baas is

Groetjes Hilje

sorry hoor, maar lijkt me uit bovenstaande wel duidelijk dat je dat 'gevecht' dan wel op de verkeerde manier aanpakt

sharpei of geen sharpei: een hond 'te pakken krijgen' en dan straffen, zo lukt het idd noooooit om ze goed te laten komen. bij geen enkel ras .

Mijn idee. Jezelf interessanter maken dan je omgeving en het 'Hier' komen altijd een feest maken, is veel effectiever dan letterlijk het gevecht aangaan door hem achterna te rennen, in te sluiten en te grijpen. Dat leer je trouwens al op de puppycursus; Hier is feest in wat voor omstandigheid dan ook en dat gaat door totdat de hond bejaard is.

[Rataplan]

Tja ik heb ook een hond gehad die zelfs uit kennels klom :piew alleen die liep niet weg wilde gewoon bij mij op de grond liggen Houdini Wij hadden dus wel ronde deurknoppen zodat hij in ieder geval niet bij de voordeur kon komen.

[Roelfien]

Ook het weglopen op zich is een beloning. Dus zorg er gewoon voor dat ie niet het huis uit kan. Want elke keer dat het lukt weegt 10 keer zwaarder dan 10 keer dat het niet lukt.
En dat betekent dus ronde deurknoppen, haakjes op deuren, ramen dicht en niet op een kier laten staan als je weg gaat, enzovoort.
Dat is nu eenmaal hetgeen noodzakelijk is. Hij mag gewoon geen winst meer boeken met weglopen uit huis. Want nogmaals, het open krijgen van het huis en dus weglopen is ook een beloning. En die weegt zwaarder dan welke straf dan ook.
Dus gewoon je huis erop aanpassen als je wilt dat hij het niet meer doet.

[Gast]

Tja, ik wil eerst eens zien wat we voor elkaar krijgen met de cursus en therapie, dan zien we wel verder

[Baily]

Je deurknoppen omwisselen lijkt me de eerste winst, net wat al gezegd is, als het lukt om weg te lopen is het erg belonend voor de hond, en gedrag dat belonend is word herhaald.

Als je dan de kleine moeite niet wilt nemen om die deurknoppen om te wisselen alleen voor de mooi, dan valt het probleem nog wel mee denk ik. Ik zou voor een paar mooie deurknoppen het risico niet willen lopen dat mijn hond vandaag of morgen onder een auto loopt. Want dat het een keer gaat lukken om buiten te komen daar kun je op wachten.

[Roelfien]

Tja, ik wil eerst eens zien wat we voor elkaar krijgen met de cursus en therapie, dan zien we wel verder

Wat verwacht je van die cursus en therapie?
Want zolang het lukt om die voordeur open te krijgen, helpt gedragstherapie geen ene zier.
En je hond moet geen gedrag veranderen, jij moet gedrag veranderen.
Dat klinkt raar en misschien ook wel lelijk, maar zolang jij de omstandigheden creëert waarin de hond de fout in kan blijven gaan, gaat ie dus niet veranderen. En dan maakt het geen bal uit of het een peitje, heddertje, rommeltje of wat voor hond dan ook is.
Gewoon zelf accepteren dat er dingen moeten veranderen, dan verandert je hond met je mee. En dat begint met het aanpassen van je huis en je eigen attitude richting je hond. Je praat erover alsof het een klein godje is, maar het is gewoon een hond, net als elke andere, die reageert op de mogelijkheden die je hem zelf biedt en dus ook op de onmogelijkheden.
Zijn dingen niet meer mogelijk, dan vergeet hij de beloning en zal hij ermee stoppen.

[Caro.]

Tja, wij vangen dus net zolang achter hem aan, proberen hem te lokken daar waar honden zijn (kleintjes, want met groten heeft ie altijd problemen) en hem zo in te sluiten en te grijpen! Als ik hem dan had kreeg ie altijd goed op zijn donder (vocaal natuurlijk want ik trap en sla mijn beestje niet hoor! gewoon in zijn nekvel, op de grond en heeeel boos tegen hem zijn). daar schrok ie altijd wel van, maar ja, meneertje eigenwijs deed het de volgende keer gewoon weer hoor! ........

....... En buiten is het af en toe echt een gevecht van wie de baas is

Groetjes Hilje

sorry hoor, maar lijkt me uit bovenstaande wel duidelijk dat je dat 'gevecht' dan wel op de verkeerde manier aanpakt

sharpei of geen sharpei: een hond 'te pakken krijgen' en dan straffen, zo lukt het idd noooooit om ze goed te laten komen. bij geen enkel ras .

Wowwww 8O 8O
Wat bereik je hiermee? je hond loopt weg, jij gaat erachteraan, hij krijgt flink op zijn donder: hond weet dus ''baasje komt eraan, dat wordt ellende, wegwezen!!!!!!!!!!!!''.

Hier bereik je dus exact het tegenovergestelde mee van wat je wilt bereiken.

[Gast]

Zolang de voordeur dichtblijft, kan hij ook niet weglopen.

Maar er zijn hier meer mensen waarvan hun honden het vroeger ook deden. Hoe hebben jullie dat opgelost dan??

[Belle]

Zolang de voordeur dichtblijft, kan hij ook niet weglopen.

Maar er zijn hier meer mensen waarvan hun honden het vroeger ook deden. Hoe hebben jullie dat opgelost dan??

Bij Chiva hebben we het opgelost door de kinderen beter op te voeden. Dus inderdaad zorgen dat ze geen kans meer kreeg om te ontsnappen. Verder hebben we er heel hard aan gewerkt om Chiva bij te brengen dat bij ons komen wel leuk is, leuker dan al het andere. Maar het was bij haar ook duidelijk dat het daarmee mis was gegaan bij haar vorige eigenaren. Ze was gewoon bang om te komen, net zoals ze bang was voor mannen en voor kranten.

[Rataplan]

Zolang de voordeur dichtblijft, kan hij ook niet weglopen.

Maar er zijn hier meer mensen waarvan hun honden het vroeger ook deden. Hoe hebben jullie dat opgelost dan??

Ik ga het niet nog een keer herhalen Gamma dat zeg ik Gamma
En je hond als een hond behandelen niet als je maatje dat heeft hij niet nodig .Hij heeft een baas nodig iemand die voor hem beslist wie er wel en wie er niet binnen mag komen die de richting bepaalt waar en hoe en wanneer er gelopen wordt. Daar wordt hij ook gelukkiger van Nu moet hij van alles beslissen en oplossen dat gaat echt niet werken.

[stefanie]

Kan je je deurklinken niet gewoon een slag draaien?
Mykos maakte ook deuren open en nadat ik de klinken een slag gedraaid heb , lukt het hem niet meer.

[Rataplan]

Kan je je deurklinken niet gewoon een slag draaien?
Mykos maakte ook deuren open en nadat ik de klinken een slag gedraaid heb , lukt het hem niet meer.

Bij ons kon de kat hem dan niet meer open krijgen maar de hond nog wel

[Belle]

Kan je je deurklinken niet gewoon een slag draaien?
Mykos maakte ook deuren open en nadat ik de klinken een slag gedraaid heb , lukt het hem niet meer.

Bij ons kon de kat hem dan niet meer open krijgen maar de hond nog wel

als je geen andere deurknoppen wilt en je vindt het ook niet mooi om ze om te draaien, kun je misschien ook een haakje bovenaan de deur maken.

[Roelfien]

Kan je je deurklinken niet gewoon een slag draaien?
Mykos maakte ook deuren open en nadat ik de klinken een slag gedraaid heb , lukt het hem niet meer.

Bij ons kon de kat hem dan niet meer open krijgen maar de hond nog wel

Bij mij krijgen de katten juist die deuren met omgekeerde klinken prima open. Springen/pootje erachter, trekken maar.