hoelang duurt de puberteit

[Baily]

Ik moet nu wel even slikken hoor. Ik heb met een van mijn honden toch wel de probleempjes geschoven op de puberteit. Natuurlijk weet ik wel dat dat niks meer is als uitproberen, maar nu blijkt het dus niet te bestaan en ligt het aan mij. Zowiezo al, ook al zou er wel een puberteit zijn, dan vind ik dat ik daar mee om moet kunnen gaan.

Puberteit bij kinderen noem ik de periode dat ze zich los maken en alle dingen die daar bij horen. Het is maar om de periode een naam te geven. Losmaken gaat vanaf dat kinderen geboren zijn, maar je hebt bij sommige kinderen een heftige periode. Dat heet voor mij puberteit.

Maar met mijn andere honden heb ik nooit problemen gehad met die zogenaamde lastige tijd. Ik weet nou ook niet meer hoe ik het moet noemen. Maar waarom dan met 1 hond wel. Terwijl ik toch dezelfde persoon ben, die dezelfde regels hanteert voor alle honden. De honden zijn op zich natuurlijk wel verschillend. Maar ik ben altijd eigenlijk wel even rustig. Maakt niet uit met welke hond.

[Baily]

het woordje 'puberteit' wordt in hondenland gewoon misbruikt om een onduidelijke opvoeding goed te praten. én om het zichzelf makkelijk te maken (en te troosten) : het komt allemaal wel goed uit zichzelf....nee hoor, dat komt het niet . dan krijg je wat lies zegt in haar reaktie : mensen die dan nog gaan zeggen dat de puberteit ook nog verschíllende keren doorheen het hondenleven kan .
dan heb je geen puberende hond, maar gewoon een slecht opgevoede hond.

Inderdaad, dat zijn meestal dezelfde mensen die, als hun hond niet gehoorzaamt, zeggen 'Ja logisch, want het is een boxer/beagle/teckel/......, die luisteren nooit'.
Jaja.

Nou je hebt toch wel bepaalde eigenschappen waardoor het soms moeilijker is een hond op te voeden.

[Caro.]

het woordje 'puberteit' wordt in hondenland gewoon misbruikt om een onduidelijke opvoeding goed te praten. én om het zichzelf makkelijk te maken (en te troosten) : het komt allemaal wel goed uit zichzelf....nee hoor, dat komt het niet . dan krijg je wat lies zegt in haar reaktie : mensen die dan nog gaan zeggen dat de puberteit ook nog verschíllende keren doorheen het hondenleven kan .
dan heb je geen puberende hond, maar gewoon een slecht opgevoede hond.

Inderdaad, dat zijn meestal dezelfde mensen die, als hun hond niet gehoorzaamt, zeggen 'Ja logisch, want het is een boxer/beagle/teckel/......, die luisteren nooit'.
Jaja.

Nou je hebt toch wel bepaalde eigenschappen waardoor het soms moeilijker is een hond op te voeden.

Ja hoor absoluut! De ene hond is veel makkelijker dan de andere.
Ik had met puppy Tara toch behoorlijke ''problemen'' en met Kaya totaal niet..... allebei Rottweilers en ik was toch ook dezelfde persoon gebleven :U

[Ca Cajuina]

Tuurlijk zijn er wel "problemen" met de opvoeding. Maar als jij alert bent zie je in wel gedrag dat gedrag van de hond uitlokt en kan je daarop anticiperen. Het gevaar inderdaad met de term puberteit is dat mensen het gaan gebruiken als excuus.

Met Conan hebben wij ook gezegd hij is aan het puberen maar daar bedoelde wij mee hij is aan het kijken of zijn plaats in het huishouden in de tussentijd verandert is. Wanneer je dit merkt door kleine dingetjes weet je dat je je eigen gedrag moet aanpassen aan de hond door dit weer tegen te gaan. Maar dit is niet een kwestie van weken of maanden, Dan praten we over een dag waarin hij de commando's net wat langzamer opvolgt. Zich toch even laat wegduwen in plaats van zelf opzij te gaan. Toch proberen in de boord vna je bord te komen.

Allemaal geen probleem gewoon weer even benadrukken dat wij bepaalde regels hebben en dat wij verlangen van hem dat hij zich daaraan houd.

Jij blijft natuurlijk contiue een relatie opbouwen met je hond. Dat maakt het ook zo leuk. Anders zouden we allemaal wel zo'n computerbeestje kopen.

[Baily]

Sorry, maar ik heb niet de ervaring dat het maar een dag duurt.......... . was het maar zo'n feest.

Ik heb met 1 van de vier een constante periode van uitdagen, zeg maar. Hij is 1 jaar en 8 maanden en vanaf een maandje of vier oud, is het bal. We hebben nu een tijdelijke wapenstilstand............. Ik ben erg met hem aan het oefenen, en ik juich niet, maar het gaat, langzaam maar het vordert wel.

Hij is wel vreselijk lief, dat wel..............maar verder ben ik blij dat ik nog goed luisterende honden heb want anders ging ik toch wel erg aan mezelf twijfelen

En zorgen dat de verhoudingen duidelijk zijn kan niet, want die zijn duidelijk. als hij niet op de bank mag, gaat hij ook niet. Hij bedelt niet, hij loopt als laatste de deur uit, hij knuffelt lekker, zoekt heel vaak oogcontact met me. (weet niet of dat goed is, maar hij kijkt wel heel erg lief).Alleen hij luistert niet op momenten dat het nodig is. Dan juist niet.

[Janet]

Had ik toch de vraag: "omdat er veel te veel wordt afgeschoven op de hond onder het mom van puberteit, wil het dan ook zeggen dat het daarom niet bestaat"? Niet in de zin van "losmaken van de ouders", eerder in de zin van "grenzen verleggen". Het ligt niet altijd aan de hond en volgens mij ook niet altijd aan de mens. Er moet wel enige vorm van wisselwerking zijn, lijkt me.

Hou het me ten goede hoor, ik heb er bij Kali weinig last van gehad. Ze probeerde wel eens iets (en nu nog steeds, trouwens ), maar over het algemeen zijn de zaken hier wel duidelijk. Maar ik zie ook wel eens mensen die echt alles doen om de rangorde duidelijk te maken en te houden, maar waarvan toch de hond enorm de eigen grenzen aan het verleggen is.

[Roosje]

Hou het me ten goede hoor, ik heb er bij Kali weinig last van gehad. Ze probeerde wel eens iets (en nu nog steeds, trouwens ), maar over het algemeen zijn de zaken hier wel duidelijk. Maar ik zie ook wel eens mensen die echt alles doen om de rangorde duidelijk te maken en te houden, maar waarvan toch de hond enorm de eigen grenzen aan het verleggen is.

Ik ken er ook een paar die met hetzelfde probleem kampen en er alles aan doen om die rangorder duidelijk te maken. De fouten die ik vaak zie gebeuren zijn: frequent boos zijn op hun hond en hun om de haverklap op hun donder te geven, niet zien wanneer ze het wel goed doen en belonen; blijven roepen terwijl de hond toch niet reageerd, zo leren ze oost indisch doof te worden; bevelen geven en half laten uitvoeren; verkeerd gedrag in laten slijten en wanneer het in ernstige vormen dreigt te komen beseffen dat er wat ernstigs aan de hand is. enz. Veel baasjes zijn blind voor de dingen die ze verkeerd doen.

Roosje

[Caro.]

Hou het me ten goede hoor, ik heb er bij Kali weinig last van gehad. Ze probeerde wel eens iets (en nu nog steeds, trouwens ), maar over het algemeen zijn de zaken hier wel duidelijk. Maar ik zie ook wel eens mensen die echt alles doen om de rangorde duidelijk te maken en te houden, maar waarvan toch de hond enorm de eigen grenzen aan het verleggen is.

Ik ken er ook een paar die met hetzelfde probleem kampen en er alles aan doen om die rangorder duidelijk te maken. De fouten die ik vaak zie gebeuren zijn: frequent boos zijn op hun hond en hun om de haverklap op hun donder te geven, niet zien wanneer ze het wel goed doen en belonen; blijven roepen terwijl de hond toch niet reageerd, zo leren ze oost indisch doof te worden; bevelen geven en half laten uitvoeren; verkeerd gedrag in laten slijten en wanneer het in ernstige vormen dreigt te komen beseffen dat er wat ernstigs aan de hand is. enz. Veel baasjes zijn blind voor de dingen die ze verkeerd doen.

Roosje

(en dan bedoel ik niet dat die het toppie doen ...)

ook in dat genre een heel vaak gehoord excuus (als ze bv. zien dat mijn hond op een gewoon vriendelijk 'nee' netjes reageert) - 'oh, maar daar heeft die van mij lak aan hoor, die is zó dominant, daar mag je tegen roepen en brullen, maakt hem allemaal niets uit'.......

tja, ik geloof hun graag, maar dat hun fout zit in 'teveel' in plaats van 'te weinig', daar snappen ze dan werkelijk niets van.

vooral als dit over mijn eigen 'puppen-in-de-pubertijd' gaat bij hun nieuwe baasjes, word ik wel eens moedeloos van dat onbegrip .

Yep..... wat ik ook vaak zie is dat mensen hun hond op een dusdanig kwade manier bij zich roepen (kom nou potverdorie hierrrrrrrrrrrrrrrr) en het dan gek vinden dat het beestje niet komt of slechts heel langzaam
Nou, ik zou ook niet graag en vrolijk op zo'n baasje afrennen

[Janet]

Veel baasjes zijn blind voor de dingen die ze verkeerd doen.

Hoe zit het dan met de mensen die geen negatief gedrag vertonen en juist alles op alles zetten om de hond op een "positieve" manier te laten luisteren? Ik ken het voorbeeld dat je geeft, maar ook voorbeelden van mensen die het wel goed proberen te doen. Slaan niet, schreeuwen niet, herhalen niet tot in de eeuwigheid en eisen een bepaalde mate van goed uitvoeren (niet perfect, maar ook niet dat halfslachtige), hebben engelengeduld.... en toch werkt het niet helemaal zoals het zou moeten. Dan vind ik deze stelling toch beter:

in zo'n geval denk ik toch dat dan de de karakters in de baas-hond kombinatie niet echt bij elkaar passen

Want ik denk dat het ook tussen mens-hond moet klikken, net als tussen mens-mens en hond-hond.

[Annet]

Veel baasjes zijn blind voor de dingen die ze verkeerd doen.

Hoe zit het dan met de mensen die geen negatief gedrag vertonen en juist alles op alles zetten om de hond op een "positieve" manier te laten luisteren? Ik ken het voorbeeld dat je geeft, maar ook voorbeelden van mensen die het wel goed proberen te doen. Slaan niet, schreeuwen niet, herhalen niet tot in de eeuwigheid en eisen een bepaalde mate van goed uitvoeren (niet perfect, maar ook niet dat halfslachtige), hebben engelengeduld.... en toch werkt het niet helemaal zoals het zou moeten. Dan vind ik deze stelling toch beter:

in zo'n geval denk ik toch dat dan de de karakters in de baas-hond kombinatie niet echt bij elkaar passen

Want ik denk dat het ook tussen mens-hond moet klikken, net als tussen mens-mens en hond-hond.

Ik denk dat goed opvoeden juist een combinatie is van positieve training en af en toe ook op je strepen staan. Mijn mening is dat je met alleen maar positieve training van sommige honden geen respect krijgt. Maar inderdaad ligt dat aan de combinatie hond-baas, in de zin dat de baas niet op de juiste manier met de hond communiceert.

[Rataplan]

Ja sommige denken dat hun hond iets niet hoort.
Ik zeg dan altijd hij hoort je wel maar hij luistert niet.
Ach perfekt is het bij mij niet hoor vooral niet toen er nog drie liepen dan gingen ze wel eens hard lopen en dan moest ik ook wel eens drie keer roepen. Manlief niet een fluitje en dan waren ze er

[Ca Cajuina]

Veel baasjes zijn blind voor de dingen die ze verkeerd doen.

Hoe zit het dan met de mensen die geen negatief gedrag vertonen en juist alles op alles zetten om de hond op een "positieve" manier te laten luisteren? Ik ken het voorbeeld dat je geeft, maar ook voorbeelden van mensen die het wel goed proberen te doen. Slaan niet, schreeuwen niet, herhalen niet tot in de eeuwigheid en eisen een bepaalde mate van goed uitvoeren (niet perfect, maar ook niet dat halfslachtige), hebben engelengeduld.... en toch werkt het niet helemaal zoals het zou moeten. Dan vind ik deze stelling toch beter:

in zo'n geval denk ik toch dat dan de de karakters in de baas-hond kombinatie niet echt bij elkaar passen

Want ik denk dat het ook tussen mens-hond moet klikken, net als tussen mens-mens en hond-hond.

die mensen die jij bedoelt zouden naar mijn gevoel best eens wat minder engelengeduld mogen hebben !
bij het aanleren en motiveren moet je tonnen geduld hebben, bij het spelletje baasje-negeren of er-lekker-de-kantjes-aflopen héél wat minder .

en dan die kombinatie : daar heb ik een goed voorbeeld van. één van mijn puppen is om die reden herplaatst. vanaf zijn 4 maand begon die hond al te klieren, baasje werd onzeker, hond kreeg nog meer overwicht enz.
ze slaagde er wél in hem netjes alle oefeningen aan te leren, en hij was alles bij elkaar goed opgevoed. en tóch ging hij haar steeds meer uitdagen, haar als pispaaltje gebruiken, strijd om eten, spanning op wandeling, noem maar op.
de hond is verhuisd naar een baas met duidelijkheid en overwicht, en het probleem was op slág van de baan. toen het vorige baasje op bezoek kwam was de hond eerst dolenthousiast, maar herviel daarna onmiddellijk in zijn oude patroon tov. haar, hij ging zelfs grommen als ze hem aansprak .
zonde, want ze zat zo vol goede wil, maar ze was er gewoon niet de juiste persoon voor.
nu heeft ze een flatcoated, en alles gaat prima .

Ik denk dat ook veel mensen zich teveel naar een bepaalde "methode"toe bewegen. Ze zijn van plan een pup te kopen en (heel goed hoor daar niet van) besluiten om de pup op te voeden met een positieve methode, zoeken een hondenschool die deze methode aanhang en gaan aan de slag. Alleen reageert dit hondje niet goed op de positieve methode. Tuurlijk hij kent zijn trukjes maar thuis en los inhet bos is hij toch erg vervelend.

Elke hond is verschillend en door obervatie van zijn/haar gedrag als reactie op jezelf kan je de methode van opvoeding bepalen. Zo heeft mijn reu best een straffe hand nodig gehad om zijn plekje te vinden. Alle privileges moesten bij hem afgenomen worden. Maar om contact te krijgen met mijn teef moest mijn vriend ivm zijn zware stem letterlijk op de grond liggen hoofd in de handen en pompomidoe zingen voordat ze durfde te komen.

Dus hier in huis wordt de ene hond gestimuleerd in haar zelfstandigheid en met de ander zijn wij erg waakzaam over de privileges die hij krijgt.

Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat je jezelf niet moet blindstaren op de zogenaamde rangorde regels. Het kan best zijn dat je al die regels toepast maar dat je hond net iets anders nodig heeft. Dmv observatie en uitproberen waar hij/zji op reageert kom je daarachter.

[Ca Cajuina]

Veel baasjes zijn blind voor de dingen die ze verkeerd doen.

Hoe zit het dan met de mensen die geen negatief gedrag vertonen en juist alles op alles zetten om de hond op een "positieve" manier te laten luisteren? Ik ken het voorbeeld dat je geeft, maar ook voorbeelden van mensen die het wel goed proberen te doen. Slaan niet, schreeuwen niet, herhalen niet tot in de eeuwigheid en eisen een bepaalde mate van goed uitvoeren (niet perfect, maar ook niet dat halfslachtige), hebben engelengeduld.... en toch werkt het niet helemaal zoals het zou moeten. Dan vind ik deze stelling toch beter:

in zo'n geval denk ik toch dat dan de de karakters in de baas-hond kombinatie niet echt bij elkaar passen

Want ik denk dat het ook tussen mens-hond moet klikken, net als tussen mens-mens en hond-hond.

die mensen die jij bedoelt zouden naar mijn gevoel best eens wat minder engelengeduld mogen hebben !
bij het aanleren en motiveren moet je tonnen geduld hebben, bij het spelletje baasje-negeren of er-lekker-de-kantjes-aflopen héél wat minder .

en dan die kombinatie : daar heb ik een goed voorbeeld van. één van mijn puppen is om die reden herplaatst. vanaf zijn 4 maand begon die hond al te klieren, baasje werd onzeker, hond kreeg nog meer overwicht enz.
ze slaagde er wél in hem netjes alle oefeningen aan te leren, en hij was alles bij elkaar goed opgevoed. en tóch ging hij haar steeds meer uitdagen, haar als pispaaltje gebruiken, strijd om eten, spanning op wandeling, noem maar op.
de hond is verhuisd naar een baas met duidelijkheid en overwicht, en het probleem was op slág van de baan. toen het vorige baasje op bezoek kwam was de hond eerst dolenthousiast, maar herviel daarna onmiddellijk in zijn oude patroon tov. haar, hij ging zelfs grommen als ze hem aansprak .
zonde, want ze zat zo vol goede wil, maar ze was er gewoon niet de juiste persoon voor.
nu heeft ze een flatcoated, en alles gaat prima .

twee keer hetzelfde, beetje stom van me .

[Ca Cajuina]

Als ik zie hoor wat oudere teven te werk gaan. Zoiezo erg mooi om te zien honden onderling

[Baily]

Maar ik zie ook wel eens mensen die echt alles doen om de rangorde duidelijk te maken en te houden, maar waarvan toch de hond enorm de eigen grenzen aan het verleggen is.

in zo'n geval denk ik toch dat dan de de karakters in de baas-hond kombinatie niet echt bij elkaar passen. of het moet om die echt uitzonderlijke héél moeilijke hond gaan.

Beer en mijn karakter botsen inderdaad, veel van wat ik zoek in een hond heeft hij niet, en wat hij zoekt in een baasje heb ik niet, maar toch zijn we wel gek op elkaar. Ik iets meer op hem als hij op mij. Hij is wel idolaat van mijn man. Maar die is niet zo van het opvoeden. Bijvoorbeeld; heb ik Beer als pupje keurig "los"geleerd, gaat hij het weer verpesten door touwtrekspelletjes te doen in het stadium dat dit gewoon nog niet zo handig is.. Dus Beer doet nu alleen nog maar "los "voor een brokje.

bijvoorbeeld, we lopen langs een weiland, ik zie die oogjes van Beer gaan glimmen, ik zeg "Beertje hier"op mijn allerleukste idiootste stem. Beer denkt : echt niet, en kijkt mij aan en neemt z'n allersnelste sprint het weiland in naar die leuke koeien die zijn aanwezigheid dus niet op prijs stellen. maar als ik gewoon Beer roep, zonder dat er wat aan de hand is komt hij wel. Het is dus vooral op die momenten dat hij voelt dat hij MOET luisteren en dan gooit hij zijn kop in de wind.

Maar wat hij wel heeft is humor, en daarom vind ik hem ook nog steeds wel lief, maar het is geen moeilijke hond hoor in de zin van te dominant voor mij, dat is helemaal het probleem niet.

En ik ben inderdaad van het type "niet schreeuwen (werkt trouwens niet bij Beer want dan zit hij gelijk onder de tafel), niet harhandig, vooral positief, en met een aangeleerd geduld. Want geduld heb ik wel veel, maar niet zoveel dat ik me af en toen niet de haren uit het hoofd wil rukken met deze eigenwijze hond.Dus ik doe geduldig, maar van binnen kookt het af en toe.

[Janet]

bij het aanleren en motiveren moet je tonnen geduld hebben, bij het spelletje baasje-negeren of er-lekker-de-kantjes-aflopen héél wat minder .

en dan die kombinatie : daar heb ik een goed voorbeeld van. één van mijn puppen is om die reden herplaatst. vanaf zijn 4 maand begon die hond al te klieren, baasje werd onzeker, hond kreeg nog meer overwicht enz.
ze slaagde er wél in hem netjes alle oefeningen aan te leren, en hij was alles bij elkaar goed opgevoed. en tóch ging hij haar steeds meer uitdagen, haar als pispaaltje gebruiken, strijd om eten, spanning op wandeling, noem maar op.
de hond is verhuisd naar een baas met duidelijkheid en overwicht, en het probleem was op slág van de baan. toen het vorige baasje op bezoek kwam was de hond eerst dolenthousiast, maar herviel daarna onmiddellijk in zijn oude patroon tov. haar, hij ging zelfs grommen als ze hem aansprak .
zonde, want ze zat zo vol goede wil, maar ze was er gewoon niet de juiste persoon voor.

Dat heb ik ook wel eens gehad met een hond. Wat ik ook deed, ik drong gewoon niet tot de hond door. Terwijl het dier wel alles leerde wat nodig was (en dat ook goed uit kon voeren). Deed ik geduldig, dan ging het niet goed, ook niet na langere tijd. Hield ik haar strak, dan ging het ook niet goed, ook niet na langere tijd. Kortom, het ging gewoon nooit goed, terwijl ik wel de tijd nam om haar te trainen, op te voeden en niet om de zoveel tijd "iets nieuws" probeerde.

Uiteindelijk heb ik haar moeten herplaatsen toen ze 1,5 was. Haar nieuwe eigenaar vind het prima dat ze een zeer zelfverzekerde hond is (zeg maar gerust superdominant ) en zij heeft het goed naar haar zin bij deze man. Daar mag ze vrijwel alles (op bank, in bed, etc. en ze heeft het idee dat ze voor hem "zorgt"). Bovendien heeft ze "iets" met leden van het mannelijk geslacht: luistert ze perfect naar.

En het rare is: Kali is ook een zelfverzekerde muts, maar daar heb ik zoveel minder last mee .

[Ca Cajuina]

Uiteindelijk heb ik haar moeten herplaatsen toen ze 1,5 was. Haar nieuwe eigenaar vind het prima dat ze een zeer zelfverzekerde hond is (zeg maar gerust superdominant ) en zij heeft het goed naar haar zin bij deze man. Daar mag ze vrijwel alles (op bank, in bed, etc. en ze heeft het idee dat ze voor hem "zorgt"). Bovendien heeft ze "iets" met leden van het mannelijk geslacht: luistert ze perfect naar.

ja, af en toe past een hond gewoon beter ergens anders, en hoe erg die vaststelling ook is, dat moet je kunnen toegeven. ik heb het ook een keer gehad, met een cattledogje met een zééééér sterk karakter. het probleem in haar (en mijn) geval was niet dat het tussen ons niet klikte, en zeer gehoorzaam was ze ook, maar élke seconde van de dag was ze wel op zoek naar 'grenzen', letterlijk en figuurlijk. doordat ik toen nog in een heel andere situatie zat, met heel veel verschillende dieren op het erf waar zij niet mee mocht wat ze eigenlijk wel wilde , was elke 'nee' voor haar een aanleiding om even snel te proberen uitvissen hoe je die nee kon omzeilen. in het begin wel grappig, maar als dit kónstant zo doorgaat alleen nog een bron van spanning . ze was als een kind in een snoepwinkel, waar je dan wel zou van verwachten dat het nooit never een snoepje aanraakt.....niet fair gewoon.

maar dit was ook geen puberteit, zo wás ze gewoon , en is ze nog steeds, alleen woont ze nu niet meer in een snoepwinkel .

Ik vraag me in zo'n geval dan ook eigenlijk af of dat het ras misschien niet bij jouw karakter past of inderdaad de situatie. Ik weet van mezelf bv dat ik nooit aan bv een border collie hoef te beginnen. Ik kan/wil dat ras niet geven wat het nodig heeft. Ik wil niet in een wei met schapen staan. Doe ik dit niet dan raakt het beestje gefrusteerd was begrijpelijk ik.

Ik bedoel dit niet belerend of zo. Maar zou de oorzaak van het niet klikken niet gewoon te maken kunnen hebben metde raseigenschappen?

[Ca Cajuina]

Uiteindelijk heb ik haar moeten herplaatsen toen ze 1,5 was. Haar nieuwe eigenaar vind het prima dat ze een zeer zelfverzekerde hond is (zeg maar gerust superdominant ) en zij heeft het goed naar haar zin bij deze man. Daar mag ze vrijwel alles (op bank, in bed, etc. en ze heeft het idee dat ze voor hem "zorgt"). Bovendien heeft ze "iets" met leden van het mannelijk geslacht: luistert ze perfect naar.

ja, af en toe past een hond gewoon beter ergens anders, en hoe erg die vaststelling ook is, dat moet je kunnen toegeven. ik heb het ook een keer gehad, met een cattledogje met een zééééér sterk karakter. het probleem in haar (en mijn) geval was niet dat het tussen ons niet klikte, en zeer gehoorzaam was ze ook, maar élke seconde van de dag was ze wel op zoek naar 'grenzen', letterlijk en figuurlijk. doordat ik toen nog in een heel andere situatie zat, met heel veel verschillende dieren op het erf waar zij niet mee mocht wat ze eigenlijk wel wilde , was elke 'nee' voor haar een aanleiding om even snel te proberen uitvissen hoe je die nee kon omzeilen. in het begin wel grappig, maar als dit kónstant zo doorgaat alleen nog een bron van spanning . ze was als een kind in een snoepwinkel, waar je dan wel zou van verwachten dat het nooit never een snoepje aanraakt.....niet fair gewoon.

maar dit was ook geen puberteit, zo wás ze gewoon , en is ze nog steeds, alleen woont ze nu niet meer in een snoepwinkel .

Ik vraag me in zo'n geval dan ook eigenlijk af of dat het ras misschien niet bij jouw karakter past of inderdaad de situatie. Ik weet van mezelf bv dat ik nooit aan bv een border collie hoef te beginnen. Ik kan/wil dat ras niet geven wat het nodig heeft. Ik wil niet in een wei met schapen staan. Doe ik dit niet dan raakt het beestje gefrusteerd was begrijpelijk ik.

Ik bedoel dit niet belerend of zo. Maar zou de oorzaak van het niet klikken niet gewoon te maken kunnen hebben metde raseigenschappen?

ja, ik snap wat je bedoelt. ik zou om dezelfde redenen die jij aanhaalt ook nooit aan een border willen beginnen. omdat zij een soort aktie vragen die ik ze niet kan geven.
maar in het geval van streepje (cattledogje) was het niet dat soort aktiviteit die het mij moeilijk maakte. eigenlijk was ze, wat aktie betreft, behoorlijk rustig (in tegendeel, ik had juist voor dat ras gekozen om er wat leuke, pittige aktie bij te krijgen). alleen wilde ze altijd, konstant en van 'sochtends tot 's avonds nét dat wat ze niet mocht. al de rest was niet interessant, alleen waar een grens lag werd het leuk. het was voor haar bijna dwangmatig.
voor de rest was ze eigenlijk helemaal zoals ik me een cattledog had voorgesteld: eigenzinnig, vol humor, niet uit het veld te slaan. maar als ik met de fokker overlegde later bleek toch wel dat ze qua karakter ver buiten het normale cattledogjespatroon viel. het was eigenlijk gewoon een echte dingo . heel sympathiek hoor, maar niet op een boerderij vol beesten, waar je de honden ook hun vrijheid wil geven.

Oke duidelijk. Gewoon een "lelijk eendje" dus? Maar ik zie geen cattledog o de foto in je onderschrift. Zou je nog wel eens een cattledog willlen hebben? Of was deze ervaring derate vervelend dat je daar vanaf ziet?

[Janet]

Ik vraag me in zo'n geval dan ook eigenlijk af of dat het ras misschien niet bij jouw karakter past of inderdaad de situatie. Ik weet van mezelf bv dat ik nooit aan bv een border collie hoef te beginnen. Ik kan/wil dat ras niet geven wat het nodig heeft. Ik wil niet in een wei met schapen staan. Doe ik dit niet dan raakt het beestje gefrusteerd was begrijpelijk ik.

Ik bedoel dit niet belerend of zo. Maar zou de oorzaak van het niet klikken niet gewoon te maken kunnen hebben metde raseigenschappen?

Mijn vorige hond was een kruising. Aangezien ik al eerder ervaringen heb opgedaan met kruisingen, en met rotties (ze was voor de helft rottie) en dit altijd goed beviel, dacht ik dat het wel ging. Helaas niet . Ik moet wel zeggen dat ik enorm veel extra hiervan geleerd heb (van 10 x per 5 minuten tot 10 tellen tot roedel- en rangordegedrag).

[Ca Cajuina]

Oke duidelijk. Gewoon een "lelijk eendje" dus? Maar ik zie geen cattledog o de foto in je onderschrift. Zou je nog wel eens een cattledog willlen hebben? Of was deze ervaring derate vervelend dat je daar vanaf ziet?

het enige wat (heel) vervelend was aan deze ervaring was het hele wrange gevoel dat ik er aan over heb gehouden dat ze hier niet kon blijven. ik was daar echt helemaal niet goed van, en heb toen akuut beseft dat, als de omstandigheden verkeerd zijn, ook het samenleven met een gehoorzame hond fout kan gaan . en dat is de enige reden dat ik niet meer durf te beginnen aan een cattledogje. ik zou mezelf voor de kop schieten als het weer verkeerd zou aflopen.
ik weet nog dat ik met de fokker overlegde over een nieuwe thuis, en toen hij hoorde hoe ze in elkaar stak werd hij bijna jaloers: hij had er altijd wel ééntje gewild met een sterk karakter....hahaha, dan had hij echt wel iets gemist aan haar.
het was echt een prachtig beestje, ik krijg weer heimwee als ik aan haar denk...maar ze heeft het nu goed, met een ander cattledogmaatje. in een gewóne tuin, zonder beesten waar ze niks mee mag .

Gelukkig maar Kan me goed voorstellen dat je dat niet meer aandurfd. Ik denk dat ik dat ook wel zou hebben

[Ca Cajuina]

Ik vraag me in zo'n geval dan ook eigenlijk af of dat het ras misschien niet bij jouw karakter past of inderdaad de situatie. Ik weet van mezelf bv dat ik nooit aan bv een border collie hoef te beginnen. Ik kan/wil dat ras niet geven wat het nodig heeft. Ik wil niet in een wei met schapen staan. Doe ik dit niet dan raakt het beestje gefrusteerd was begrijpelijk ik.

Ik bedoel dit niet belerend of zo. Maar zou de oorzaak van het niet klikken niet gewoon te maken kunnen hebben metde raseigenschappen?

Mijn vorige hond was een kruising. Aangezien ik al eerder ervaringen heb opgedaan met kruisingen, en met rotties (ze was voor de helft rottie) en dit altijd goed beviel, dacht ik dat het wel ging. Helaas niet . Ik moet wel zeggen dat ik enorm veel extra hiervan geleerd heb (van 10 x per 5 minuten tot 10 tellen tot roedel- en rangordegedrag).

Wat was haar andere helft. Net als wat Marc in een ander stuk zei kan dat best veel uitmaken. Mijn eerste hond was ook een dherderXbouvier. Stuk voor stuk een leuk ras maar de kruising was overmatig beschermend

[Mama Sanneke]

Bij Belle heeft het niet zo lang geduurd. Met een maand of 7 werd ze een beetje minder gehoorzaam en begon aan de riem te trekken. Nu is ze bijna 1 jaar en heb ik eigenlijk weinig problemen met haar. Ze is redelijk gehoorzaam, alleen af en toe wat te veel afgeleid. Als ze net aan het spelen is of druk aan het snuffelen, komt ze niet als ik roep. Ik roep dan ook niet op dat soort momenten en vind dit ook wel normaal gedrag voor een jonge hond. Ook loopt ze nu meest van tijd heel redelijk aan de riem.
Bij mijn vorige honden heb ik eigenlijk helemaal niet echt iets van de puberteit gemerkt.
Maar misschien ligt dit ook wel aan mij, ik heb bij mijn kinderen de puberteit ook niet als moeilijk of lastig ervaren, ik vond het juist de leukste leeftijd.

Nu, ik heb er één van 16, een èèèèèèèèèèchte puber.
Niet erg leuk, ééntje die denkt dat hij op hotel zit, slapen en eten, veel beeld maar weinig klank.
Is me hond veel minder lastig hoor.
Sanneke

[Janet]

Wat was haar andere helft. Net als wat Marc in een ander stuk zei kan dat best veel uitmaken. Mijn eerste hond was ook een dherderXbouvier. Stuk voor stuk een leuk ras maar de kruising was overmatig beschermend

Herder, zo'n witte Canadese (of zo). Met "echte" herders ook weinig problemen gehad. Het zat hem blijkbaar echt in de kruising. Achteraf bekeken (ja, zoals gewoonlijk, helaas) had ik er gewoon nooit aan moeten beginnen. Ook ik heb er een zuur gevoel aan overgehouden. Maar het doet me wel goed dat de hond goed terecht is gekomen.

[Inge]

Pubertijd bestaat niet bij honden. Officieel niet. Wel ben ik van mening dat een hond als hij volwassen wordt weer eens even gaat kijken hoe de grenzen liggen, daarbij gebruik makend van de ruimte die wij de hond als pup hebben gegeven. Honden, laag in de rangorde hebben vaak helemaal geen opstandige periode, in tegenstelling tot honden die denken iets in de melk te brokkelen hebben. Het heeft gewoon te maken met volwassen worden en je plek verwerven in de roedel. Als je volwassen wordt gaat die plek pas echt iets betekenen, dus ga je dan ook eens even op onderzoek uit om te zien waar je staat.

Hier kan ik me grotendeels in vinden.

Nika is altijd heel onderdanig en onzeker geweest, zij heeft nooit gepuberd.
Marouck is juist een zeer pittige teef en zij heeft inderdaad een periode gehad dat ze grenzen ging zoeken. Dit was in de tijd dat ze de baas werd over Nika, blijkbaar het signaal om eens te kijken of ze ook verder omhoog kon komen. Spontaan vergeten wat luisteren was, opnieuw spullen verzamelen die van mij waren, etc. Nooit een spoortje van agressie ofzo, meer een passieve strijd, wie heeft de langste adem. Gelukkig was ik dat.
Toch zijn de regels van kleins af aan heel duidelijk geweest voor Marouck, dit had ze gewoon van kleins af aan nodig. Dus het stukje waarin je stelt dat de hond gebruik maakt van de ruimte die hij als pup gekregen heeft herken ik niet, tenminste niet in Maroucks geval.
Ik denk dat Marouck zowiezo een teef is die grenzen blijft zoeken en probeert stapjes omhoog te komen, duidelijkheid en grenzen blijven gewoon heel belangrijk bij haar. Ze is een alpha-teef, wil graag de baas zijn.

[Ca Cajuina]

Wat was haar andere helft. Net als wat Marc in een ander stuk zei kan dat best veel uitmaken. Mijn eerste hond was ook een dherderXbouvier. Stuk voor stuk een leuk ras maar de kruising was overmatig beschermend

Herder, zo'n witte Canadese (of zo). Met "echte" herders ook weinig problemen gehad. Het zat hem blijkbaar echt in de kruising. Achteraf bekeken (ja, zoals gewoonlijk, helaas) had ik er gewoon nooit aan moeten beginnen. Ook ik heb er een zuur gevoel aan overgehouden. Maar het doet me wel goed dat de hond goed terecht is gekomen.

Dat is uiteindelijknatuurlijk het belangrijkste. dat de hond een goede plek heeft. Het feit dat het jezelf pijn doet kan je zelf nog relativeren. Een hond kan dat niet. Voor hem telt dat hij gelukkig is op het moment. Als je dat een hond kan schenken op welke manier dan ook heb jij de hond goed behandelt.