) een discussietje met mijn moeder. Jamey heeft namelijk als ik in het donker wandel (en dan het laatste rondje voor het slapen erger dan de 'etenstijd wandeling') dat als we vreemden tegenkomen (en dan weer het meest met vreemde mannen) dat ze in eerste instantie er nog redelijk vrolijk heen wil, maar vervolgens gaat borstelen en grommen. Ik laat het beperkt toe (ze mag even brommen en dan is het klaar), mn moeder vindt dat ik haar slechte dingen aanleer en dat ze zo vals gaat worden. Even toevoegen dat dit gedrag denk ik wel ook aan mij ligt, want ik kan zelf angstig zijn voor anderen in het donker, al laat ik daar volgens mij niets van merken (lichamelijke reacties zijn volgens mij aardig onder controle). Ik doe niets anders dan overdag (dan moet ze met passeren ook bij me komen met de flex kort, aangezien ze nogal van opspringen en aandacht eisen en raar gillen enzo is).
Maar het is toch gewoon oké als ze borstelt en even bromt als we iemand in het donker passeren? Als ze er maar geen hele toestand van gaat maken? Ik vind het ook wel fijn dat ze wat waakt eigenlijk, maar dat was helemaal fout volgens mn moeder (die gewoon uitgaat van wat zij logisch vindt, heeft verder niet echt specifieke hondenkennis).
Ik straf ze er niet voor in ieder geval.
maar daar heb je ook gelijk in, maar ik kan er niet altijd een vinger opleggen waarom hij iets niet vertrouwt, er zit geen lijn in... de ene wel de ander niet.
)
