Vorige week gingen we op visite bij mijn schoonzusje. Luna komt daar zeer regelmatig en het hek staat altijd open, maar ze blijft gewoon in de tuin/in huis. Het huis en de tuin van mijn schoonzusje zijn als volgt; het huis staat langs de straat, dan is er een klein stukje tuin, een enorme schuur en achter de schuur nog een stukje tuin aan het water. We kwamen daar aan, laten Luna los, ik ga naar de keuken om mijn schoonzusje te helpen met iets en mijn vriend ging naar de tuin achter de schuur. Ik ging er vanuit dat Luna met mijn vriend mee zou gaan, want hij had een hengel bij zich en dat betekent feest
Mijn vriend daarentegen dacht dat Luna met mij mee naar binnen was gegaan. We hadden haar dus niet gemist, totdat er ineens een wildvreemde in de keuken stond met de vraag of wij een hond kwijt waren 
Met het schaamrood op de kaken me verontschuldigend dat-doet-ze-anders-nooit ben ik Luna op gaan halen, mensen hadden haar over de weg (geen drukke weg gelukkig) zien lopen en vast gehouden. Oeps 
Nou ja, het was een bekende omgeving voor haar, dus oké, het zal wel een gekke streek geweest zijn. Ik kon er stiekem wel een beetje om lachen. De rest van de avond heeft het hek dus dicht gezeten, want hun tuin is niet echt overzichtelijk. Luna is lekker gaan slapen, dus geen geintjes meer. Toen we 's avonds weg gingen heb ik Luna wakker gemaakt en wij zeiden iedereen nog even gedag, lopen vervolgens weg, Luna kwijt Zat het hek blijkbaar niet goed dicht en was ze er vandoor gegaan. Paniek natuurlijk, ik ben dezelfde kant op gerend waar ik haar eerder had opgehaald, maar ik zag haar niet. Vriend was de andere kant op gegaan, maar daar was ze ook niet. Uiteindelijk zag ik dus een wit koppie achter een paar bosjes, floot een keer en daar kwam ze hoor, kwispelend en blij alsof ze wilde zeggen; oh gezellig, jij ook hier? We dachten dat ze misschien moest plassen ofzo, want ze was naar een grasveldje gelopen. We hebben er verder niet zo over nagedacht, hadden we maar wat beter op moeten letten. Kan gebeuren zeg maar. En toen afgelopen vrijdag; we zijn op visite geweest bij iemand in een stad. Luna was mee en zoekt daar gewoonlijk een plekje op om een tukkie te doen. Er kwamen nog meer mensen langs, niets aan de hand verder. Door een gebeurtenis in de familie was de sfeer wel wat emotioneel. Op een gegeven moment krijgt mijn vriend een telefoontje van een vreemd nummer. Was het de dierenambulance met de melding dat ze onze hond gevonden hadden. Waaaat!?
Hoe dan? In het kort; Luna is schijnbaar naar buiten geglipt toen de andere visite kwam en is richting de parkeergarage gelopen om vervolgens daar in een wijk rondjes te gaan lopen. Goddank hebben mensen haar zien lopen, haar bij haar halsband gepakt en de dierenambulance gebeld. Ik schaamde me kapot, we hadden haar niet eens gemist 
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, maar we zullen wel beter op moeten gaan letten. Deze streken vind ik niet bepaald voor herhaling vatbaar. Ik had het ook echt niet verwacht, ze is wel eens eerder per ongeluk buiten gesloten, maar ze blijft dan geduldig wachten tot iemand de deur voor haar open doet. Maar goed, ik zit er nu wel over na te denken waarom ze dit deed. De afgelopen keer zou ik wel kunnen begrijpen vanwege de sfeer die er hing. Ik kan me zo voorstellen dat een hond daar gevoelig voor is en dan liever weg gaat. Maar dat kan ik weer niet rijmen met de eerste twee keer, toen was er namelijk niets aan de hand. Of zou ze een beetje dement aan het worden zijn? Ze is net 8 geworden, dus piepjong is ze ook niet meer. Of zou het gewoon stom toeval zijn dat ze dit drie keer in een week tijd heeft gedaan? Wat denken jullie?
dus het gemak van niet naar je hond omkijken ken ik niet. Maar wel met over een hekje springen bijvoorbeeld: eens gedaan nav een héél sterke prikkel en nu weten dat het gewoon kan dus het ook bij minder sterke prikkels doen.
Ik ga haar inderdaad geval in de gaten houden, want ik vond het toch niet grappig 